هواپیمای Il-112: مشخصات و تولید

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

ناوگان هواپیماهای ترابری نیروی هوایی روسیه به سرعت در حال پیر شدن است. این واقعیت نمی تواند رهبران وزارت دفاع را که علاقه مند به تحرک حداکثری نیروهای مسلح هستند، بی تفاوت بگذارد. هواپیماها که دهه ها به عنوان "اسب کار" ارتش خدمت کرده اند، به تدریج فرسوده می شوند، قطعات یدکی برای آنها در دسترس کمتر می شود، و منابع موتور، با تمام قابلیت اطمینان Anov، بی پایان نیست. پیشرفت‌های فناوری همچنین به نیازهای رو به رشد هواپیماهای غیرنظامی و همتایان نظامی آنها دامن می‌زند. همه منتظر یک هواپیمای جدید هستند و دلایلی وجود دارد که باور کنیم IL-112 به "نیروی پیش نویس" جدید تبدیل خواهد شد. این هنوز "در فلز" نیست، فقط روی کاغذ وجود دارد، اما در زمان تکنولوژیکی ما همه چیز خیلی سریع اتفاق می افتد.

از آنتونوف تا ایلیوشین

در اتحاد جماهیر شوروی، دفتر طراحی O. K. آنتونوف، واقع در پایتخت اوکراین SSR کیف. اولگ کنستانتینوویچ در سال 1946 از نووسیبیرسک به پایتخت اوکراین شوروی منتقل شد و در آنجا ریاست شعبه ای از دفتر طراحی یاکولف را بر عهده داشت. در اینجا آنتونوف هواپیماهای شگفت انگیز بسیاری را ایجاد کرد که امروزه اکثر آنها آسمان را بر فراز کشورهای CIS و بسیار فراتر از مرزهای آنها شخم می زنند. این ماشین ها قابل اعتماد، زیبا و برای خلبانان "دوستانه" هستند، آنها "می بخشند"برخی از خطاهای مدیریتی.

پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، دفتر طراحی im. خوب. آنتونوف اوکراینی شد و سال به سال حل مشکلات نیروهای مسلح روسیه در زمینه حمل و نقل هوایی دشوارتر شد. علاوه بر تناقضات سیاسی، بسیاری از نواقص فنی نیز در علت دخالت دارد. به هر حال، رهبری فدراسیون روسیه این وظیفه را تعیین کرد: ساخت هواپیما به تنهایی، بدون تکیه بر تامین کنندگان و توسعه دهندگان خارجی. بخشی از این استراتژی باید Il-112 باشد که ویژگی های آن (به ویژه ظرفیت حمل شش تن) با موفقیت جایگزین ناوگان وسیع An-26، An-24T، An-32 و سایر وسایل نقلیه ای خواهد شد که در حال خدمت هستند. ارتش ما برای چندین دهه.

معیارهای ارتش

در اواسط دهه نود، موضوع تجهیز مجدد هوانوردی حمل و نقل از قبل کاملا حاد بود. دو مدعی اصلی برای عرضه مدل پایه جدید هواپیمای سبک (5-6 تن) وجود داشت. به طور کلی، An-140 اوکراینی برای مشتریان روسی مناسب بود، اما برای تعدادی از شاخص ها آنها را کاملا راضی نکرد. به ویژه، رهبری ارتش بر نیاز به یک رمپ اصرار داشت که در An-26 بسیار موفق بود و هم یک رمپ و هم مکانیزم بالابر بود.

یکی از الزامات اصلی، توانایی کار در باندهای آسفالت نشده بود. هواپیمای Il-112 تا حد زیادی با این پارامترهای اعلام شده مطابقت داشت و تنها یک اخطار داشت. An-140 اوکراینی قبلاً مونتاژ شده است، می توانید آن را لمس کنید، اما هواپیمای روسی فقط روی کاغذ و مدل وجود داشت.

شماتیک کلی

رویکرد سازنده- شماتیک نشان داده شده توسط طراحان شرکت Ilyushin جالب است. هر چیزی که خوب بود (و زیاد بود) از آنتونوف ها، آنها پذیرفتند. برای قانع شدن در این مورد، کافی است فرمول های دو هواپیمای آخر دفتر طراحی - Il-114 و Il-112 را با هم مقایسه کنید. اولین مورد (به هر حال ، معلوم شد که خیلی موفق نبود) دارای یک طرح کلاسیک "ایلوشین" است که با بال کم ارتفاع با دو ناسل موتور ، آزمایش شده روی Il-12 و بدنه مشخص می شود (monocoque) گرد در مقطع. این طرح که به نوبه خود با داگلاس DC-3 مرتبط است، در طراحی Il-18 و Il-38 استفاده شد.

هواپیمای Antonov Design Bureau ویژگی های دیگری نیز دارد: بال دارای موقعیت بالایی است، موتورها در زیر آن معلق هستند، بخش بدنه از بالا شامل سطحی نزدیک به نیم سیلندر است و از پایین تقریباً صاف است (نیمه) -مونوکوک). این چیزی است که IL-112 به نظر می رسد. عکس ها و ابعاد نشان می دهد که ایدئولوژی های این هواپیما مشابه An-24 و تغییرات بعدی آن (An-26، An-30 و An-32) است.

البته این در مورد سرقت ادبی نیست. هر طراحی هواپیما بر اساس مشخصات فنی توسعه یافته است و ایده های مشترک منجر به ظاهر هواپیماهای مشابه خارجی می شود، حتی اگر ظاهر آنها کاملاً محرمانه باشد. نمی توان گفت که "ایلوشین ها" چیزی از "آنتونوویت ها" کپی کرده اند. علاوه بر این، آنها تاکنون هیچ اولویتی دریافت نکرده اند.

توجه داشته باشید که مشکلات IL-112 از همان ابتدای پروژه وجود داشت.

مشکلات شروع به تولید

بیش از دو دهه پیش، در سال 1993، یک مدل طرحی از هواپیما برای بحث در کمیسیون دولتی ارائه شد. یک سال بعد، پس از انتشار فرمان دولت، طراحی دو نسخه آن - حمل و نقل نظامی و مسافری آغاز شد.

ایده اولیه این بود که تلاش های نفتی های باشقیر و سازندگان هواپیما را متحد کند. در کارخانه در Kumertau (جایی که هلیکوپترهای کا ساخته می شوند)، برنامه ریزی شده بود که خط دیگری به نام "هواپیما" راه اندازی شود و پروژه را از طریق فروش هیدروکربن تامین مالی کند. در حال و هوای دهه نود این سرمایه گذاری که در ابتدا نوید موفقیت را می داد، متاسفانه هیچ نتیجه ای حاصل نشد.

متخصصان دفتر طراحی تصمیم گرفتند تولید IL-112 را در ورونژ، در کارخانه هواپیماسازی VASO راه اندازی کنند. شور و شوق تیم با پیروزی در رقابت نیروی هوایی تسهیل شد، که در آن ماشین جدید باید در برابر رقابت جدی با کارگران حمل و نقل که توسط استادان واقعی صنعت خود ساخته شده بودند - دفتر طراحی سوخو، RSK MiG، Tupolev ASTC و Experimental مقاومت می کرد. کارخانه ماشین سازی. V. M. میاسیشچف به نظر می رسید که موفقیت نزدیک است.

موانع غیرمنتظره

اما سرنوشت ایل-112 دشوار بود. از یک طرف، راه اندازی موفقیت آمیز سریال به دلایل سیاسی و دپارتمانی با مشکل مواجه شد. پروژه نوسازی عمیق هواپیماهای حمل و نقل سنگین Il-76MD-90A بودجه بودجه زیادی را جذب کرد و بنابراین وزیر دفاع وقت سردیوکوف پیشنهاد کرد که توسعه دهندگان به دنبال منابع مالی خود باشند. بدیهی است که این کار اگر راه حلی داشت، دشوار بود، زیرا رقبای خارجی وارد بازار هواپیمایی کشوری شدند، در غیر این صورت، به خاطرکه در واقع هواپیما در حال توسعه بود (یعنی دستور نظامی) پولی به همراه نداشت. از سوی دیگر، دور دیگری از چانه زنی سیاسی با اوکراین بر سر همان An-140 آغاز شده است.

مشکلات فنی

اگرچه کار جمع آوری سرمایه در غیاب بودجه دولتی دشوار بود، شرکت ایلیوشین آن را حل کرد. این پروژه با در نظر گرفتن مدت زمان اولین پرواز در دستور دفاع دولتی گنجانده شد. او در سال 2008 منصوب شد و سپس به سال 2010 نقل مکان کرد. نیاز سالانه 18 قطعه برآورد شد.

اما حتی تا این تاریخ، توسعه دهندگان نتوانستند نتیجه را ارائه دهند. دلایل مختلفی وجود داشت و آنها کاملاً فنی بودند. نکته اصلی این بود که شرکا (کارخانه ای که به نام وی.یا کلیموف نامگذاری شده است) نمی توانند موتورهای مناسب Il-112 را ارائه دهند.

ویژگی های هواپیما به نیروگاه آن بستگی دارد. قدرت مورد نیاز این هواپیما 3.5 هزار اسب بخار است. (2 x 1، 75 هزار)، و موتور "Klimovsky" TV7-117ST تنها 1،4 هزار تولید کرد. برای نشان دادن نتیجه مورد نیاز، Il جدید فاقد 700 "اسب" بود.

اطلاعات عمومی درباره هواپیما

بنابراین، اکنون در مورد چیز اصلی، یعنی هواپیمای IL-112 چیست. این یک هواپیمای تمام فلزی با تیتانیوم پرچ شده و اجزای اصلی دورالومین دقیق، با برخی از عناصر ساخته شده از مواد کامپوزیتی است. بال قرار گرفته بالا، با دو ناسل موتور، درجه مکانیزاسیون آن بالا، وجود داردلنت های ترمز. بدنه به سه قسمت تقسیم می شود. قسمت بار (مانند بقیه) پلمپ شده است. واحد دم T شکل است. در با راهرو ترکیب شده است، سطح شیب دار و رمپ در قسمت دم قرار دارند. شاسی دارای 5 تکیه گاه است، قفسه های اصلی به سمت ورودی های جانبی در طرفین جمع می شوند.

عملکرد

سرعت هواپیمای جدید تقریباً مشابه سرعت An-24 یا An-26 خواهد بود - از 480 (کروز) تا 550 کیلومتر در ساعت. سقف - 7600 متر، برد - تا 1000 کیلومتر، اما ویژگی های برخاست و فرود به طور قابل توجهی بهبود می یابد. برای برخاستن، ایلو به یک VPD به طول 870 متر و برای فرود - 600 متر نیاز دارد. اویونیک دستخوش تغییرات اساسی شده است. فرض بر این است که دستگاه ها مدرن ترین خواهند بود. محفظه بار جادار است، ظرفیت آن بیشتر از ابعاد محموله ای است که An-140 می تواند حمل کند.

او چقدر خوب است؟

IL-112 - هواپیما کامل نیست، اما با اطمینان می توان گفت که بسیار خوب است. با توجه به جایگزینی موتورها با VK-3500 داخلی، در برخی از اصلاحات طراحی، ممکن است وظایف حمل و نقل حمل و نقل را به خوبی انجام دهد و حتی پتانسیل صادرات خاصی دارد. چند سال پیش، نمایندگان نیروهای مسلح هند به نوع جدیدی از ماشین ها علاقه مند شدند و شهرت خوب، مشتریان امیدوار کننده را تشویق می کند تا از نزدیک به آن نگاه کنند. علاوه بر این، این نیز مهم است که امروز وزارت دفاع ما دیگر با امید به همکاری مثمر ثمر با شرکای غربی خود را دلداری نمی دهد و توجه خود را بر فناوری داخلی متمرکز می کند. ما امروز هیچ چیز مدرن تر نداریم،و زمان رو به اتمام است.

خبر خوب

این پروژه بیستمین سالگرد خود را جشن گرفت، می توان آن را ساخت و ساز طولانی مدت نامید. ممکن است در شرایط سیاسی متفاوت، این پروژه به لیست ایده های محقق نشده اضافه می شد، اما اخیرا اخبار امیدوارکننده ای به گوش می رسد. IL-112 همچنان و به دستور مستقیم رئیس جمهور فدراسیون روسیه به ذهن متبادر خواهد شد. این یکی از بهترین ها در کلاس خود است و تولید آن راهی عالی برای تقویت صنعت هواپیماسازی داخلی خواهد بود. این به پول نیاز دارد و تخصیص خواهد یافت.

Samara "Aviacor" به پایگاه اصلی که IL-112 بر روی آن مونتاژ خواهد شد تبدیل خواهد شد. بنابراین، سال 2014 در سرنوشت این هواپیما تعیین کننده شد. امید است که اولین پرواز آن حداکثر تا سه سال دیگر انجام شود.

این تصمیم پس از تغییر مفهوم ساخت هواپیمای ترابری، یعنی جمع آوری تمام نیروهای تولید و طراحی در یک ساختار واحد امکان پذیر شد. با این حال، کارشناسان معتقدند که هواپیماهای کهنه کار را نباید زودتر از موعد حذف کرد. نوسازی هواپیماهای آزمایش شده و قابل اعتماد به سبک شوروی زمان لازم را برای توسعه و رساندن آخرین هواپیماهایی که جایگزین آنها می شود به سطح مورد نیاز می دهد.