ویژگی های Su-35. هواپیمای Su-35: مشخصات، عکس جنگنده. مشخصات مقایسه ای Su-35 و F-22

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

در سال 2003، دفتر طراحی سوخو دومین نوسازی جنگنده Su-27 را برای ساخت هواپیمای Su-35 آغاز کرد. ویژگی های به دست آمده در فرآیند مدرن سازی این امکان را فراهم می کند که آن را یک جنگنده نسل 4++ بنامیم، به این معنی که توانایی های آن تا حد امکان به هواپیمای نسل پنجم PAK FA نزدیک است.

سابقه توسعه

در اوایل دهه 1980، در حالی که Su-27 هنوز توسط نیروی هوایی شوروی تسلط داشت، طراح عمومی آن، پاول سوخوی، از قبل قصد داشت یک نسخه ارتقا یافته را توسعه دهد. این هواپیما که در ابتدا به عنوان Su-27M نامگذاری شد، مجهز به سیستم های اویونیک به میزان قابل توجهی بهبود یافته بود که زمینه را فراهم کرد تا آن را بهترین جنگنده آن سال ها بدانیم. همچنین مجهز به مجموعه‌ای از سلاح‌های متنوع‌تر بود که به Su-27M اجازه می‌داد تا وظایف انهدام و اهداف زمینی را انجام دهد.

نسخه ارتقا یافته با تغییرات زیادی در آیرودینامیک، اویونیک، طراحی نیروگاه وهمچنین ظرفیت حمل افزایش یافته بود. مواد کامپوزیتی با استحکام بالا و آلیاژهای آلومینیوم-لیتیوم برای کاهش وزن و افزایش ظرفیت سوخت استفاده شده است.

Su-27M به یک موتور توربوجت با نیروی رانش 125 کیلونیوتن مجهز بود که از Su-27 قدرتمندتر بود. خود برنامه نوسازی Su-27 "Su-35BM" نامگذاری شد، جایی که حروف به معنای "مدرن سازی بزرگ" بود. بسیاری از کارهایی که در آن زمان انجام شد در هواپیمای مدرن Su-35 گنجانده شد، که مشخصات فنی آن به طور قابل توجهی بیشتر از نمونه اولیه اولیه آن Su-27M است.

مدرن سازی بیشتر

در سال 2003، پروژه ای برای تولید یک جنگنده برای پر کردن شکاف بین نسخه های ارتقا یافته Su-27M و Su-30MK و خودروی جنگی نسل پنجم PAK FA راه اندازی شد. هدف از این پروژه، دومین نوسازی بدنه هواپیمای Su-27 (از این رو طبقه بندی آن به عنوان جنگنده نسل 4++) بود به گونه ای که عملکرد Su-35 با سطح اجرا شده توسط هواپیما مطابقت داشته باشد. PAK FA. علاوه بر این، این هواپیما قرار بود جایگزینی برای خانواده Su-30 در تحویل صادرات شود.

توسعه این هواپیما تا سال 2007 ادامه یافت، زمانی که برای فروش در دسترس قرار گرفت. کمی بعد، دفتر طراحی سوخو گزارش داد که برنامه توسعه Su-35 به دلیل ترس از اینکه پروژه PAK FA ممکن است با کمبود بودجه مواجه شود، راه اندازی شد.

به روز رسانی تثبیت کننده افقی

ویژگی های Su-35 از نظر طراحی بدنه آن شامل تفاوت های زیادی با Su-27M است، اگرچه از نظر ظاهری این هواپیما شباهت خارجی زیادی به خود دارد.سلف.

یکی از ویژگی های طراحی متمایز بدنه هواپیمای Su-27M، طراحی آیرودینامیکی کنترل های نوع کانارد بود که به هواپیما اجازه می دهد در حداکثر زاویه حمله تا 120 درجه پرواز کند. با این طرح، دم افقی هواپیما - تثبیت کننده با آسانسور - جلوتر از بال های آن قرار می گیرد.

با این حال، با این ترتیب دم افقی، سیگنال رادار منعکس شده از سطح هواپیما بیشتر از طرح سنتی پشت بال است. این امر شناسایی هواپیما را تسهیل می کند. بنابراین، هواپیماهای مدرنی که به سختی برای رادارها قابل مشاهده هستند (F-22 Raptor، PAK FA و Su-35) دارای موقعیت سنتی دم افقی - پشت بالها هستند. برای حفظ مزایای استفاده از دم افقی جلو، آنها به همراه دم اصلی، پشت بال ها دارای بخش های چرخشی برآمدگی بال هستند.

این تغییرات چه چیز جدیدی در ظاهر هواپیمای Su-35 به ارمغان آورد؟ مشخصات (عکس زیر تفاوت بین ظاهر آن و Su-27M را نشان می دهد) این جنگنده تا حد امکان به هواپیمای نسل 5 نزدیک است، به استثنای دید راداری بیشتر آن و عدم وجود هوابرد فعال. رادار.

سایر تغییرات بدنه هواپیما

ویژگی Su-35 از نظر روش ترمزگیری با Su-27M در نبود ترمز هوایی (سپر) متفاوت است. روش ترمز Su-35 به این صورت است که سکان های آن در عقب این دو قرار داردکیل های عمودی هنگام فرود در جهات مختلف منحرف می شوند که باعث ایجاد نیروی ترمز می شود. سایر پیشرفت‌های آیرودینامیکی شامل کاهش ارتفاع تثبیت‌کننده‌های عمودی، برآمدگی سایبان کوچک‌تر، و پوشش آن با یک پوشش رسانا برای استتار در هنگام قرار گرفتن هواپیما در معرض رادار است.

تقویت استحکام بدنه هواپیما از طریق استفاده گسترده از آلیاژهای تیتانیوم حاصل شد که عمر مفید آن را به حدود 30 سال کارکرد افزایش داد و در عین حال حداکثر وزن برخاست را به 34.5 تن افزایش داد. ظرفیت سوخت داخلی بیش از 20 درصد افزایش یافته و به 11.5 تن رسیده است و با مخازن اضافی می توان آن را به 14.5 تن افزایش داد.

اویونیک پیشرفته

دفتر طراحی سوخو همه چیز را انجام داد تا اطمینان حاصل شود که عملکرد Su-35 از نظر اویونیک فقط عالی است. عملکرد کلیه واحدها و دستگاه های هواپیما توسط یک سیستم کنترل اطلاعات مجهز به دو رایانه داخلی کنترل می شود. داده ها را از سیستم های کنترل تاکتیکی و پرواز مختلف جمع آوری و پردازش می کند و اطلاعات مربوطه را از طریق دو نمایشگر چند منظوره اولیه (MFD) به خلبان ارائه می دهد که همراه با سه MFD ثانویه شیشه کابین خلبان را تشکیل می دهند. این هواپیما به‌روزرسانی‌های زیادی در سیستم‌های الکترونیکی و الکترونیکی خود دارد، از جمله سیستم کنترل پرواز بی‌سیم دیجیتال، و خلبان به صفحه‌نمایش اطلاعاتی نصب‌شده روی کلاه ایمنی و عینک دید در شب مجهز است.

رادار و سیستم هدف

این قسمتاز ویژگی های Su-35 می توان به وجود رادار Irbis با آرایه آنتن فازی غیرفعال اشاره کرد که جزء مهمی از سیستم کنترل آتش هواپیما است. این رادار قادر است یک هدف هوایی به وسعت 3 متر مربع را شناسایی کند. متر در فاصله 400 کیلومتری و می تواند تعیین هدف برای 30 هدف هوایی، و هدایت هشت مورد از آنها.

این رادار همچنین قادر به بازتولید نقشه زمین با استفاده از حالت های مختلف از جمله حالت سنتز دیافراگم است. رادار Irbis با یک سیستم هدف گیری نوری-الکترونیکی تکمیل می شود که از عملکرد فاصله یاب لیزری، تلویزیون و یک آشکارساز هدف مادون قرمز استفاده می کند.

هواپیمای تسلیحاتی

جنگنده Su-35 چه سلاح هایی می تواند حمل کند؟ از ویژگی های سامانه های تسلیحاتی آن می توان به استفاده از انواع موشک های هوا به هوای دوربرد و کوتاه برد، سلاح های هوا به زمین دقیق و غیر هدایت شونده که شامل راکت، بمب های انفجاری حجمی و بمب های معمولی می شود اشاره کرد. حداکثر محموله سلاح 8 تن است که می توان آن را روی چهارده نقطه سخت حمل کرد. این جنگنده می تواند از موشک هایی با برد تا 300 کیلومتر استفاده کند.

موتورهای جنگنده

Su-35 مجهز به یک جفت موتور توربوجت است که بردار رانش آنها در یک هواپیما کنترل می شود. این موتور نسخه ساده شده نیروگاه نوع Saturn-117 جنگنده نسل پنجم PAK FA است. نیروی رانش آن 145 کیلو نیوتن تخمین زده می شود که 20 کیلونیوتن بیشتر از سوخو-27 ام است. عمر مفید آن 4000 ساعت است. جفت موتورهواپیما توانایی کنترل بردار رانش حاصل را دارد. هر یک از بردارهای رانش نازل دارای محور چرخش مختص به صفحه عمودی است. در این حالت، انحراف بردار رانش هر نازل را می توان در نتیجه انحراف خود نازل در جهت پایین به داخل و به سمت بالا به بیرون نشان داد. اگر بردارهای رانش هر دو نازل به طور همزمان انحراف داشته باشند، موقعیت هواپیما را فقط می توان با زاویه گام کنترل کرد، اما با انحرافات مختلف بردارهای رانش نازل ها، زوایای انحراف و رول را نیز می توان کنترل کرد. سیستم کنترل مشابهی نیز بر روی جنگنده PAK FA اجرا شده است.

موتور به Su-35 اجازه می دهد بدون استفاده از پس سوز به سرعت مافوق صوت پایدار دست یابد. پوشش جاذب رادار روی قطعات موتور اعمال می شود تا سیگنال رادار منعکس شده از هواپیما کاهش یابد.

ویژگی های مقایسه ای Su-35 و F-22

تا به امروز، تنها جنگنده نسل پنجم در جهان که به خدمت گرفته شده، F-22 Raptor آمریکایی است. همانطور که می دانید فناوری Ste alth در طراحی آن و تضمین رادار بودن هواپیما توسط رادارها بر دو اصل استوار است:

• دادن شکل هندسی طراحی شده به بدنه هواپیما، که انعکاس سیگنال رادار را در جهت مخالف جهت ورود آن تضمین می کند؛
• پراکندگی (جذب) انرژی سیگنال رادار در مواد تشکیل دهنده سطح هواپیما به منظور تضعیف آن به حدی که تشخیص سیگنال منعکس شده تبدیل شود.بعید است.

طبق داده های آمریکایی، بازتاب جنگنده F-22 معادل یک توپ گلف است، طبق داده های روسیه 0.3-0.4 متر² است. برای مقایسه: برای MiG-29 5 m² و برای Su-27 12 m^{2است. آیا حداقل تا حدی امکان دستیابی به عملکرد رپتور در Su-35 وجود دارد؟ مشخصات هواپیمای روسی (مقایسه آنها با F-22 در زیر آورده شده است) به ما این امکان را می دهد که خوش بینی محتاطانه ای در این مورد ابراز کنیم.}

طراحان و دانشمندان روسی مواد و روش هایی را توسعه داده اند که به طور قابل توجهی بازتابندگی Su-35 را کاهش می دهد. دانشمندان روسی ابزارهای ریاضی برای محاسبه پراکندگی امواج الکترومغناطیسی توسط اجسام با پیکربندی پیچیده مانند Su-35 ایجاد کرده‌اند که آنها را به وجوه کوچک می‌شکند و اثرات امواج لبه و جریان‌های سطحی را اضافه می‌کند. آنتن ها به طور جداگانه مدل شده و سپس به کل مدل شبیه سازی اضافه می شوند.

ماده جدیدی برای جذب رادار برای پوشش موتورهای هواپیما ساخته شده است. در عملکرد سیستم های ضد یخ تداخلی ایجاد نمی کند و جریان هوا با سرعت بالا و دمای تا 200 درجه سانتی گراد را تحمل می کند. یک لایه جاذب رادیو به ضخامت 0.7-1.4 میلی متر با استفاده از یک سیستم پاشش رباتیک بر روی سطوح موتورها و روی مراحل جلویی یک کمپرسور کم فشار اعمال می شود.

Su-35 همچنین دارای یک سایبان کابین خلبان است که امواج رادار را منعکس می کند و سهم اجزای فلزی کابین خلبان در لوله تشدید کننده تصویر را کاهش می دهد. فن‌آوران روسی فرآیند رسوب پلاسمایی لایه‌های متناوب مواد فلزی و پلیمری را توسعه داده‌اند. بدین ترتیبپوششی ایجاد می کند که امواج الکترومغناطیسی RF را مسدود می کند، در برابر ترک مقاومت می کند و گرمای خورشیدی را در کابین به دام نمی اندازد.

البته همه این فعالیت ها فقط ویژگی های Su-35 را به توانایی های F-22 Raptor نزدیک می کند، اما آنها را یکسان نمی کند. برابری واقعی (و احتمالاً برتری) پس از پذیرش جنگنده نسل پنجم روسی PAK FA حاصل خواهد شد.

در مورد سایر مشخصات پروازی، مقایسه آنها برای Su-35 و F-22 تصویر زیر را نشان می دهد. هواپیمای روسی چهار متر بلندتر (21.9 متر در مقابل 18.9 متر) و تقریبا یک متر بلندتر (5.9 متر در مقابل 5.09 متر) از هواپیمای آمریکایی با طول بال بزرگتر (14.75 متر در مقابل 13.6 متر) است. در عین حال، جرم Su-35 (خالی) تقریباً برابر با جرم F-22 است (19500 کیلوگرم در مقابل 19700 کیلوگرم)، اما حداکثر جرم "آمریکایی" دو و نیم تن بیشتر است. (34500 کیلوگرم در مقابل 38000 کیلوگرم). حداکثر سرعت برای هر دو هواپیما تقریبا یکسان است - حدود 2400-2500 کیلومتر در ساعت، و همچنین سقف عملی صعود - 20000 متر.

اما برد پروازی Su-35 با دو مخزن خارجی بیشتر است (4600 کیلومتر در مقابل 2960 کیلومتر)، بدون تانک، "خشک کردن" نیز بیشتر از Raptor پرواز می کند (3600 کیلومتر در مقابل 3220 کیلومتر).