پروژه 1174 "Rhino". کشتی فرود بزرگ

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

مبارزه برای برتری در مناطق دریایی معنایی مشابه کسب برتری هوایی دارد.

فرود از دریا

کنترل منطقه آبی به مانور آزاد کشتی های جنگی و حرکت ایمن کشتی های ترابری محدود نمی شود. پشتیبانی از نیروی زمینی خودمان با فرود از دریا امکان پذیر می شود. گاهی اوقات هیچ جایگزینی برای حمله آبی خاکی وجود ندارد. عملیات معروف در سیسیل و نرماندی، که در آن متفقین تصرف سر پل ها را توسط نیروهای تهاجمی آبی خاکی در سرزمین های تحت اشغال آلمان انجام دادند، اهمیت استراتژیک چنین عملیاتی را به وضوح نشان می دهد. نمونه های کافی از استفاده از حمله آبی خاکی در تاریخ نظامی روسیه وجود دارد. اگرچه روسیه عملیات فرود استراتژیک انجام نداد، اما در سال 1917 در حال آماده سازی برای فرود یک نیروی اعزامی در منطقه استانبول بود.

کشتی های فرود شوروی

اولین کشتی های فرود تخصصی پس از جنگ جهانی دوم در ناوگان شوروی ظاهر شدند. تبدیل ناوگان از یک ناوگان ساحلی به یک ناوگان اقیانوسی مستلزم تجدید نظر در مفهوم نیروی انسانی آن بود. کشتی سازان شوروی تجربه کافی برای ایجاد کشتی هایی با این هدف را نداشتند. بنابراین، اولین کشتی های فرود در لهستان، در کارخانه کشتی سازی گدانسک مستقر شدند. ظرفیت های کشتی سازیکارخانه های کشتی سازی Shihau در آلمان سابق Danzig امکان گسترش سریع تولید نوع جدیدی از کشتی ها را فراهم کردند. کشتی های فرود تانک پروژه 701 به اولین و عظیم ترین سری تبدیل شدند. آنها در بسیاری از کشورهای بلوک شوروی خدمت کردند و خود را از بهترین طرف ثابت کردند.

مشکلات و راه حل ها

کشتی های فرود متوسط به خوبی برای وظایف منطقه ساحلی مناسب بودند. اما نیروی دریایی شوروی به طور فزاینده ای ظاهری اقیانوسی پیدا می کرد. نیاز مبرمی به فرود کرافت وجود داشت که بتواند به عنوان بخشی از اسکادران هایی که حملات اقیانوسی را انجام می دهند عمل کند و امکان انتقال نیروهای پشتیبانی را در فواصل قابل توجهی فراهم کند. این وظیفه مستلزم کشتی هایی با جابجایی بزرگتر، با استقلال ناوبری قابل توجه بود. در سال 1964، دفتر طراحی کارخانه کشتی سازی نوسکی پروژه 1174 "Rhino" را آغاز کرد. این کد توسط سری جدیدی از کشتی های فرود بزرگ (BDK) دریافت شده است. نام کشتی های جنگی به طور سنتی با یک موضوع مطابقت داشت. یک سری از BDK "Rhino" به افتخار قهرمانان جنگ بزرگ میهنی نامگذاری شد.

سریال راینو

اجرای پروژه مستلزم حل تعداد قابل توجهی از مسائل فنی و مفهومی بود. لازم بود از فرود مقدار قابل توجهی تجهیزات و پرسنل در شرایطی که از قبل قابل پیش بینی نبود اطمینان حاصل شود. نیروهای کشتی که BDK جدید به آنها متصل شده بود می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. نیاز نه تنها به پایداری رزمی بالای سکوی فرود، بلکه تواناییبرای نیروهایی که در حال فرود آمدن هستند، پشتیبانی و پوشش می دهد. به این دلایل و دلایل دیگر، پروژه 1174 "Rhino" برای مدت طولانی به طول انجامید. با این حال، همه چیز 14 سال پس از شروع توسعه اتفاق افتاد. اولین لندینگ کرافت بزرگ در سال 1978 وارد خدمت شد. در مجموع سه واحد از این پروژه ساخته شد. در حال حاضر، تنها کشتی فرود بزرگ میتروفان موسکالنکو در خدمت نیروی دریایی روسیه است.

ویژگی های طراحی

جابجایی کشتی جدید حدود 12000 تن بود. پروژه 1174 "راینو" به شما امکان می دهد تا یک گردان پیاده نظام و حدود پنجاه قطعه تجهیزات سنگین را حمل و فرود آورید. با برد کروز تا 4000 مایل دریایی، خدمه و نیروهای فرود می توانند به طور مستقل به مدت یک ماه در آن بمانند. سه عرشه کشتی و یک روبنای بزرگ، شرایط راحت را برای اسکان سربازان و ذخیره تجهیزات ایجاد می کند. عرشه ها مجهز به وسایلی برای جابجایی وسایل حمل شده هستند.

تجهیزات

قابلیت فرود اجازه فرود در ساحلی غیر مجهز و نامناسب را می دهد. پروژه 1174 "Rhino" چندین گزینه برای این کار ارائه می دهد. برای فرود در ساحل یا آب کم عمق می توان از دروازه های کمان کشویی با رمپ جمع شونده استفاده کرد. همچنین از طریق آنها امکان پرتاب تجهیزات نظامی شناور بدون نزدیک شدن به خط ساحلی وجود دارد. یک محفظه اسکله در قسمت عقب کشتی وجود دارد. این برای بارگیری تجهیزات غیر شناور بر روی سکوهای فرود و خودکششی طراحی شده است. بنابراینبنابراین، تحویل نیروهای نظامی از کشتی به ساحل به عمق حمله و دسترسی به ساحل بستگی نداشت. همزمان با وسایل سطحی انتقال نیرو، فرود بزرگ ایوان روگوف، اولین سری، امکان استفاده از هلیکوپترهای فرود را برای فرود سریع گروه های تهاجمی سبک و نیروهای پشتیبانی فراهم کرد. این گروه هلیکوپتر قادر است تا 64 چترباز مسلح را در یک پرواز به سر پل تحویل دهد و آنها را پشتیبانی آتش یا تخلیه کند.

تسلیحات

فرض بر این بود که BDK به عنوان بخشی از یک اسکادران عمل می کند که استفاده از آن را تضمین می کند. با این وجود، پروژه 1174 "Rhinoceros" سلاح های کاملاً جدی را ارائه کرد. این کشتی می توانست فرودها را با شلیک توپخانه و موشک پشتیبانی کند. برای انجام این کار، او به یک توپ 76 میلی متری شلیک سریع مجهز شد که در یک برجک تفنگ روی تانک نصب شده بود. علاوه بر اسلحه با کالیبر متوسط، چهار پایه توپخانه شش لول قدرت شلیک را فراهم می کند.

سیستم با یک بلوک چرخشی از بشکه های کالیبر 30 میلی متر، تراکم عظیمی از آتش ایجاد می کند. وظیفه آن محافظت از جسم در برابر حملات هوایی و دریایی است. پدافند هوایی BDK توسط یک مجتمع ضد هوایی کوتاه برد و سیستم های موشکی ضد هوایی قابل حمل انجام می شود که برای پرتاب آن برجک های ویژه ای در نظر گرفته شده است. پشتیبانی آتش برای واحد فرود نیز می تواند توسط سامانه موشکی Grad طراحی دریایی ارائه شود. چهار هلیکوپتر نیروی دریایی Ka-29 نیز باید در تسلیح ناوهای کلاس ایوان روگوف گنجانده شود.پایه واقع در عرشه بالایی. این بالگردها علاوه بر وظایف دفاعی و پشتیبانی فرود، قابلیت انجام جنگ ضد زیردریایی و شناسایی را نیز دارند.

جایگزینی برای Mistral

سفارش چهار کشتی تهاجمی دوزیست کلاس میسترال در فرانسه با بحثی فعال بین متخصصان و مردم همراه بود. بحث پرتنشی ناشی از خرید کشتی های جنگی بزرگ در خارج از کشور بود که باعث گیجی شد. اتحاد جماهیر شوروی سیستم های فنی و تسلیحات بسیار پیچیده تری ساخت. هر دو طرف بحث دلایلی برای نظرات خود در مورد این مشکل داشتند. در واقع، روسیه ظرفیت ساخت کشتی با هر کلاسی را دارد.

اما خود تاریخچه پروژه ۱۱۷۴ که تقریباً پانزده سال به طول انجامید، پیچیدگی و ابهام موضوع را نشان می دهد. کشتی های روسیه دوباره به اقیانوس جهانی باز می گردند و دوباره این سوال در مورد ظاهر جزء آبی خاکی اسکادران مطرح می شود که ابزاری برای پرتاب نیروی دریایی به خشکی است. در مقر نیروی دریایی، تمایل به به دست آوردن نه تنها یک کشتی فرود، بلکه همچنین یک مرکز عملیات برای کل اسکادران که از طریق آن می توان اقدامات گروه را کنترل کرد، غالب شد.

یک کشتی فرود دارای مزایای آشکاری نسبت به کشتی های رزمی معمولی برای این کار است. از مزایای "میسترال" می توان به سیستم کنترل و ارتباط بی نقص اشاره کرد. علاوه بر بار آبی خاکی قابل مقایسه، می تواند 16 هلیکوپتر چند منظوره را حمل کند که به طور قابل توجهی توانایی های نیروی ضربت تفنگداران دریایی را افزایش می دهد. نام کلاس کشتی های جنگی"میسترال" نام شهرهای قهرمان روسیه را منعکس می کند. مخالفان ایراد معقولی دارند مبنی بر اینکه دستیابی به تسلیحات توسط کشوری که عضو یک بلوک نظامی مخالف است خطرات غیر قابل پیش بینی را به همراه دارد. و همینطور هم شد.

احیای پروژه

ناپدید شدن اتحاد جماهیر شوروی و مشکلات اقتصادی متعاقب آن، ناوگان را به پایگاه‌ها زنجیر کرده است. BDK "الکساندر نیکولایف" نیز از رده خارج شد. این دومین کشتی از این سری بود. فقط یک فروند کشتی بزرگ در خدمت باقی مانده است.

توسعه لندینگ کرافت همچنان با شکست مواجه بود. کشتی اصلی سری ایوان گرن نیز به دلیل تغییرات مداوم در پروژه روی سهام گیر کرده بود. امتناع فرانسه از تامین چهار فروند UDC میسترال عملاً هیچ انتخابی برای فرماندهی نیروی دریایی باقی نگذاشت. کشتی‌های روسی که در منطقه اقیانوس کار می‌کنند به یک قطعه فرود نیاز دارند. تجربه غم انگیز خرید یک سیستم تسلیحاتی کلیدی از خارجی ها نسبت به تکرار آن هشدار می دهد. توسعه یک پروژه جدید ممکن است برای مدت نامحدودی به تعویق بیفتد. بنابراین امروز می گویند به جای میسترال، تولید لندینگ کرافت بزرگ رمز راینو دوباره راه اندازی می شود. البته با جاه طلبی های ستاد نیروی دریایی که می خواهند سکوی فرود پیشرفته تر و همه کاره تر داشته باشند همخوانی ندارد، اما تاکنون راه حل دیگری وجود ندارد.