هواپیمای تهاجمی SU-25: مشخصات، ابعاد، توضیحات. تاریخ خلقت

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

در هوانوردی شوروی و روسیه هواپیماهای افسانه ای زیادی وجود دارد که نام آنها برای هر فردی که کم و بیش علاقه مند به تجهیزات نظامی است شناخته شده است. اینها شامل "Grach" - هواپیمای تهاجمی SU-25 است. مشخصات فنی این دستگاه به قدری خوب است که نه تنها تا به امروز در درگیری های مسلحانه در سراسر جهان به طور فعال از آن استفاده می شود، بلکه دائماً در حال ارتقاء است.

اطلاعات عمومی

همانطور که گفته شد، این یک طوفان است. سرعت پرواز - مادون صوت؛ زره خوبی داره این ماشین برای پوشش دادن نیروهای پیشرو یا عملیات مستقل به عنوان بخشی از واحدهای هوانوردی طراحی شده است، می تواند به تمرکز نیروی انسانی دشمن و وسایل نقلیه زرهی حمله کند، در هر زمان از روز و تقریباً در تمام شرایط هواشناسی پرواز کند. چه توضیحات دیگری می توان برای SU-25 ارائه کرد؟ تاکتیکیمشخصات فنی این هواپیما به قدری متنوع است که می تواند یک کتاب کامل را به آنها اختصاص دهد! با این حال، بیایید سعی کنیم با یک مقاله نسبتاً کوتاه به نتیجه برسیم.

اولین پرواز در پایان فوریه 1975 انجام شد. این دستگاه از سال 1981 به شدت مورد استفاده قرار گرفته است ، این هواپیما در تمام درگیری های مسلحانه در قلمرو اتحاد جماهیر شوروی سابق و نه تنها شرکت داشته است. آخرین قسمت این برنامه، جنگ سال 2008 در اوستیا بود. امروزه مشخص شده است که هواپیماهای تهاجمی این سری حداقل تا سال 2020 در خدمت ارتش ما خواهند بود، اما - با توجه به در دسترس بودن تغییرات مدرن و دستور دولت برای ادامه تولید آنها - این دوره به وضوح به طور نامحدود تغییر می کند. در حال حاضر روسیه حدود 200 فروند SU-25 دارد. ویژگی های فنی وسایل نقلیه در وظیفه رزمی با ارتقای مداوم آنها به واقعیت های مدرن حفظ می شود.

پیش‌نیازهای وقوع

تقریباً در اواسط دهه 60، اولویت های نظامی اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده آمریکا دستخوش تغییرات اساسی شد. در آن زمان بالاخره مشخص شد که ایده تا آن زمان گرامی داشت درهم شکستن دشمن با سلاح هسته ای، خودکشی بی معنی در مقیاس جهانی بود. همه به این نتیجه رسیدند که تمرکز باید روی استفاده از سلاح های متعارف باشد. به همین دلیل است که ارتش هر دو ابرقدرت بار دیگر به توسعه هوانوردی خط مقدم به عنوان نیروی ضربتی اصلی در تمام درگیری‌های سال‌های اخیر توجه زیادی نشان دادند.

در آن سالها، اتحاد جماهیر شوروی به موارد زیر مسلح شد: MiG-19، MiG-21، Su-7B و Yak-28. این ماشین ها بودندخیلی خوب بود، اما برای کار مستقیم در میدان جنگ کاملاً نامناسب بودند. آنها سرعت پرواز بسیار بالایی داشتند و بنابراین نمی توانستند از نظر فیزیکی مانور دهند و به اهداف کوچک ضربه بزنند. علاوه بر این، فقدان کامل زره به ویژگی های حمله آنها پایان داد: هنگام حمله به اهداف زمینی برای این هواپیماها، هر مسلسل می تواند یک خطر مرگبار باشد. پس از آن بود که پیش نیازهای ظاهری SU-25 فراهم شد. قرار بود مشخصات فنی ماشین جدید تا حدودی شبیه IL-2 افسانه ای باشد: زره، قدرت مانور، سرعت پرواز پایین و تسلیحات.

خلاصه توسعه

بنابراین، نیروها به یک هواپیمای تخصصی نیاز فوری داشتند. دفتر طراحی سوخو به زودی پروژه T-8 را که توسط مهندسان به ابتکار خودشان توسعه داده شد، ارائه کرد. علاوه بر او، در سال 1969 Il-102 در این مسابقه حضور داشت، اما روک آینده از نظر ابعاد کوچک، زره و قدرت مانور با آن تفاوت مطلوبی داشت. به همین دلیل است که توسعه "آشپزخانه" چراغ سبز نشان داده شد و هواپیمای تهاجمی جدید تمام آزمایشات را با افتخار پشت سر گذاشت. این تا حد زیادی به این دلیل بود که طراحان اصل حداکثر بقای یک وسیله نقلیه جنگی را در تمام شرایط ممکن هنگام ایجاد آن اعمال کردند.

به ویژه به توانایی هواپیمای تهاجمی برای مقاومت در برابر عمل MANPADS که در آن زمان به طور گسترده در نیروهای یک دشمن بالقوه ظاهر می شد، توجه زیادی شد. این «استینگرز» آمریکایی بود که برای خلبانان هلیکوپتر ما در افغانستان دردسر واقعی شد و بنابراین همهاقدامات انجام شده اضافی نبودند.

نوع "Tank"

هواپیمای SU-25T تا حدودی متفاوت ساخته شد. تاریخچه و ویژگی های سلاح های آن ارتباط مستقیمی با توسعه خودروهای زرهی آن دوره دارد. ناتو آخرین شرط را بر روی تانک های سنگین و محافظت شده انجام داد و بنابراین به یک "زیرگونه" خاص از هواپیمای تهاجمی نیاز بود که بتواند با سرعت کمتری حمله کند و هدف بهتری را نابود کند.

این اصلاح در سال 1993 مورد استفاده قرار گرفت. تفاوت ها با استاندارد "Rook" اندک است، اما آنها هستند. اتحاد عمومی با هواپیمای "والد" - 85٪. تفاوت اصلی در تجهیزات دید پیشرفته تر و سامانه موشکی ضد تانک ویخر است. متاسفانه با فروپاشی اتحادیه، از 12 خودروی ساخته شده، تنها 8 خودرو به روسیه ختم شد. تولید و نوسازی بیشتر این هواپیماها انجام نشد. متأسفانه، SU-25T، که عملکرد پروازی آن به آن اجازه داد تا با اطمینان تمام تانک های غربی را مورد هدف قرار دهد، دیگر پرواز نمی کند و به طور دائم در مرکز لیپتسک پارک شده است.

ویژگی های اصلی طراحی

طراحی با استفاده از پیکربندی آئرودینامیکی معمولی با بال روتور بالا انجام شد. برخلاف جنگنده ها، با توجه به این راه حل، هواپیمای تهاجمی حداکثر درجه مانور را در سرعت های مادون صوت دریافت می کند.

برای مدت طولانی، کارشناسان با چیدمان بهینه آیرودینامیکی دستگاه دست و پنجه نرم می کردند، اما تلاش های انجام شده بیهوده نبود: ضرایب بالابری در انواع مانورهای رزمی وجود دارد، عالی است.آیرودینامیک پرواز، مانور عالی هنگام نزدیک شدن به اهداف زمینی. با توجه به آیرودینامیک خاص SU-25 که در مقاله به مشخصات فنی آن پرداخته شده است، دارای قابلیت حمله در زوایای بحرانی با حفظ ایمنی پرواز بالا می باشد. علاوه بر این، هواپیما می تواند با سرعت 700 کیلومتر در ساعت شیرجه بزند در حالی که تا 30 درجه شیب دارد.

همه اینها و همچنین یک سیستم رزرو عالی، بیش از یک بار به خلبانان این امکان را می داد که تنها با یک موتور به پایگاه بازگردند، در حالی که بدنه آن در اثر انفجار موشک های MANPADS و گلوله های مسلسل های سنگین سوراخ شده و از هم جدا شده بود.

امنیت ماشین

همه ویژگی های عملکردی هواپیمای تهاجمی SU-25 اگر درجه امنیت دستگاه نبود هزینه کمی خواهد داشت. و این درجه بالاست. وزن برخاست گراش از عناصر زرهی و سایر سیستم های حفاظتی بیش از 7 درصد تشکیل شده است. وزن این خوبی بیش از یک تن است! تمام سیستم های پروازی حیاتی نه تنها حداکثر محافظت می شوند، بلکه تکراری نیز هستند. اما توسعه دهندگان دفتر طراحی سوخو توجه اصلی را به حفاظت از سیستم سوخت و کابین خلبان معطوف کردند.

کل کپسول آن از آلیاژ تیتانیوم ABVT-20 ساخته شده است. ضخامت زره (در جاهای مختلف) از 10 تا 24 میلی متر است. حتی شیشه جلو یک بلوک یکپارچه TSK-137 به ضخامت 65 میلی متر است که خلبان را در برابر گلوله ها از جمله گلوله های کالیبر بسیار بزرگ محافظت می کند. ضخامت پشت زرهی خلبان 10 میلی متر است. سر توسط یک صفحه 6 میلی متری محافظت می شود. بد نیست، درست است؟ اما این هم هستبیشتر در راه است.

در همه جهات، خلبان به طور قابل اعتمادی در برابر آتش سلاح های با کالیبر تا 12.7 میلی متر محافظت می شود و برجستگی جلویی مانع از اصابت سلاح های لوله ای با کالیبر تا 30 میلی متر می شود. در یک کلام، هواپیمای SU-25 که مشخصات فنی آن قابل ستایش نیست، می تواند نه تنها برای خود، بلکه برای جان خلبانی که با آن پرواز می کند بایستد.

درباره گزینه های تخلیه

در موارد اضطراری، صندلی پرتابی K-36L وظیفه نجات خلبان را بر عهده دارد. می توان از آن در تمام حالت های پرواز، در هر سرعت و شرایط آب و هوایی استفاده کرد. قبل از بیرون انداختن، سایبان کابین خلبان با استفاده از اسکویب بازنشانی می شود. صندلی به صورت دستی پرتاب می شود، برای این کار خلبان باید دو دستگیره را به طور همزمان بکشد.

تسلیحات Stormtrooper

البته، SU-25 "Rook" که ویژگی های عملکردی آن در صفحات این مقاله مورد بحث قرار گرفته است، به سادگی نمی تواند مسلح شود. مجهز به تفنگ هواپیما، بمب های هدایت شونده و غیر هدایت شونده، NURS و همچنین موشک های هدایت شونده هوا به هوا است که می توانند روی سیستم تعلیق خارجی آویزان شوند. در مجموع، طراحان امکان حمل حداقل 32 نوع سلاح مختلف را فراهم کردند. تفنگ معمولی اصلی - تفنگ 30 میلی متری GSh-30-2.

توجه داشته باشید که همه اینها توصیفی از هواپیمای SU-25K از سری هشتم تولید است که اکنون در نیروی هوایی روسیه در خدمت است. اصلاحات دیگری نیز وجود دارد (مانند SU-25T)، اما این ماشین‌ها آنقدر کم هستند که برخی از آنهانقش خاصی ندارند. با این حال، اجازه دهید به افشای ویژگی های Rook برگردیم.

سلاح های دیگر - نصب شده، بسته به ویژگی های وظایفی که خلبان هواپیمای تهاجمی باید در طول نبرد حل کند، تنظیم شده است. در زیر هر بال پنج نقطه تعلیق برای انواع مختلف سلاح وجود دارد. موشک های هدایت شونده بر روی پرتابگرهای مدل APU-60 نصب می شوند، برای سایر بمب ها، موشک ها و NURS ها از دکل های نوع BDZ-25 استفاده می شود. حداکثر وزن سلاح هایی که یک هواپیمای تهاجمی می تواند حمل کند 4400 کیلوگرم است.

ویژگی های عملکردی اساسی

برای بهتر تصور کنید که هواپیمای تهاجمی SU-25 چه توانایی هایی دارد، بهتر است مشخصات فنی دومی را فهرست کنید:

• دهانه کامل - 14.36 متر.
• طول کل هواپیما 15.36 متر است.
• ارتفاع بدنه - 4.80 متر.
• مساحت کل بال - 33.70 متر.
• وزن هواپیمای خالی 9500 کیلوگرم است.
• وزن برخاست استاندارد - 14600 کیلوگرم.
• حداکثر وزن برخاست - 17600 کیلوگرم.
• نوع موتور - 2xTRD R-195 (در اولین هواپیما - R95Sh).
• حداکثر سرعت زمین 975 کیلومتر در ساعت است
• حداکثر برد پرواز (با مخازن خارجی) - 1850 کیلومتر.
• استفاده از شعاع در حداکثر ارتفاع - 1250 کیلومتر.
• محدودیت پرواز بر روی زمین، در شرایط جنگی - 750 کیلومتر.
• سقف پرواز - 10 کیلومتر.
• ارتفاع موثر استفاده رزمی (حداکثر) - 5 کیلومتر.
• حداکثر اضافه بار در حالت مبارزه - 6.5 G.
• خدمه یک خلبان است.

آیا می‌دانید هواپیمای تهاجمی SU-25 که ویژگی‌های فنی آن را بررسی کردیم، برای اولین بار در کجا ثابت شد؟

افغانستان

در مارس 1980، یک دسته موتر، علیرغم اعتراض شدید مهندسان که وقت نداشتند آنها را به "وضعیت" مطلوب برسانند، به افغانستان فرستاده شد. خلبانان تجربه مناسبی از جنگ در کوهستان نداشتند، خود فرودگاه بسیار بالاتر از سطح دریا قرار داشت. بنابراین، در هفته های اول، گروه های پروازی به طور مداوم تاکتیک های خود را بهبود می بخشیدند و "بیماری های دوران کودکی" هواپیما را شناسایی می کردند که به ویژه در شرایط سخت کوهستانی خود را نشان می داد.

هم اکنون در هفته دوم، تجهیزات جدید در ولایت فراخ مورد استفاده قرار گرفت. و بلافاصله مشخص شد که اتحاد جماهیر شوروی هواپیماهای حمله عالی دریافت کرد. علیرغم این واقعیت که در ابتدا مهندسان بارگیری بیش از حد Rooks را با مهمات با وزن بیش از چهار تن توصیه نمی کردند ، چنین نیازی خیلی زود بوجود آمد. بر خلاف Su-17 که می‌توانست حداکثر 1.5 تن بمب را حمل کند، هواپیمای تهاجمی جدید 8 گلوله سنگین 500 کیلوگرمی را به آسمان بلند کرد که باعث شد جعبه‌های قرص و غارهایی که مجاهدین در آن پنهان شده بودند را برای همیشه مهر و موم کنند. حتی در آن زمان، ارتش به شدت از پذیرش سریع دستگاه در خدمت دفاع کرد.

مبارزه با MANPADS

با تلاش آمریکایی ها و چینی ها، افغان ها به سرعت MANPADS مدرن را به دست آوردند. برای مبارزه با آنها از سیستم های تعلیق ASO-2 استفاده شد که در هر کاست 32 تله IR وجود داشت. هشت مجموعه از این قبیل را می توان در هر هواپیما آویزان کرد. این به خلبان اجازه دادبا حداقل خطر، تا 9 حمله حمله در هر پرواز انجام دهید.