طراحی هواپیما. عناصر ساختمانی طراحی هواپیمای A321

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

طراحی یک هواپیما تا حد زیادی بر ویژگی های عملکردی، فنی و آیرودینامیکی آن تأثیر می گذارد. اختراع این هواپیما باعث شد تا پیشرفتی باورنکردنی در غلبه بر مسافت های قابل توجه با سرعت بالا ایجاد شود. عناصر و ویژگی های ماشین های پرنده را در نظر بگیرید.

عناصر ساختاری هواپیما

در زیر نام قطعات اصلی تشکیل دهنده اکثر هواپیماهای مدرن آمده است:

• بدنه اصلی هواپیما (بدنه). این برای اتصال اسکلت، بال ها، واحدهای قدرت، شاسی و سایر عناصر خارجی به یک کل عمل می کند. داخل بدنه یک کابین برای اعضای خدمه، محفظه بار و مسافر وجود دارد.
• موتورهای قدرتمند واکنشی یا استاندارد که هواپیما را به حرکت در می آورند.
• بال - بخشی که برای تثبیت واحد و ایجاد بالابر عمل می کند.
• پرهای عمودی برای تعادل و پایداری عمودی مفید است.
• دم افقی وظیفه کنترل و تثبیت دستگاه در قسمت طولی را بر عهده دارد.
• سیستم کنترل.
• تجهیزات اختیاری.

Plumage

طراحی دم هواپیما کلاسیکمشخصه اکثر اصلاحات جنگی و غیرنظامی. در این طرح، دم افقی از یک تثبیت کننده ثابت و یک آسانسور قابل تنظیم تشکیل شده است.

تثبیت کننده برای تثبیت هواپیما نسبت به محور عرضی طراحی شده است. هنگام پایین آوردن دماغه هواپیما، قسمت دم همراه با پرها به سمت بالا حرکت می کند. در این راستا فشار جریان هوا در محفظه بالایی تثبیت کننده افزایش می یابد. بار ایجاد شده تثبیت کننده را همراه با بدنه به موقعیت مورد نیاز برمی گرداند.

این تجهیزات همچنین شامل یک دم عمودی عقب است. از یک عنصر ثابت (کیل) و یک سکان قابل تنظیم تشکیل شده است. اصل عملکرد گره مشابه عملکرد همتای افقی است، فقط در صفحه عمودی.

طراحی هواپیما پایداری دستگاه را در دو هواپیما تضمین می کند. ثبات طولی با قرار گرفتن کنسول بال در یک زاویه مشخص نسبت به یکدیگر، مانند حرف "V" تضمین می شود.

کنترل

سطوح کنترلی نقش مهمی در طراحی هواپیما دارند. آسانسور عنصر متحرک عقب تثبیت کننده است. اگر این گره مجهز به یک جفت کنسول باشد، دو سکان وجود خواهد داشت. آنها به طور همزمان به پایین یا بالا منحرف می شوند و به تغییر ارتفاع گلایدر کمک می کنند.

Aileron ها قطعات متحرک کنسول های بال هستند. آنها به شما امکان می دهند هواپیما را نسبت به محور طولی تثبیت کنید. کار عناصر به صورت همزمان انجام می شود، انحراف هر قسمت در جهات مختلف رخ می دهد.

فرمانجهت بخش فعال کیل است که برای تثبیت دستگاه به صورت عمودی عمل می کند. چرخش در جهت مخالف جهت سکان رخ می دهد تا زمانی که خلبان فرمان را به حالت خنثی برگرداند.

موتور و سایر سیستم ها

هواپیماهای در نظر گرفته شده به انواع مختلفی از موتورها مجهز هستند. آنها مسئول به دست آوردن سرعت و تولید بالابر هستند. موتورها را می توان در جلوی هواپیما، در عقب و روی بال ها نصب کرد.

نیروگاه ها به شرح زیر تقسیم می شوند:

• موتورهای جت - شامل یک واحد دو مداره ضربانی با یک توربین جت است.
• پیچ- با مدل های پیستونی و تغییرات پیچیده با یک توربین نشان داده می شود.
• موتورهای موشکی با پیشرانه مایع یا جامد تغییراتی در سرعت بالا دارند.

تعداد دیگری از جزئیات متعلق به سازه های نگهدارنده هواپیما است. ارابه فرود وظیفه برخاستن و فرود خودرو در باند فرودگاه ها را بر عهده دارد. دوزیستان از نوعی اسکی شناور استفاده می کنند که به شما امکان می دهد دستگاه را روی آب یا برف کار کنید.

طراحی هواپیمای A-321

این کپی بزرگترین نماینده خطوط هوایی برند ایرباس است. این هواپیما به بدنه ای کشیده مجهز است و ظرفیت مسافری آن افزایش یافته است. در میان اصلاحات رایج این سری، دو نمونه برجسته است: A231-100 با برد پرواز کوتاه نسبت به آنالوگ ها و A321-200 با مخزن سوخت اضافی و موتورهای قدرتمند.

در مجموع حدود هزار فروند از این برند تولید شد. تولید سریال ماشین آلات در حال حاضر ادامه دارد. این مدل تمام استانداردهای لازم را دارد و چشم‌انداز خوبی برای اشباع کردن بازار جهانی از ایرباس دارد.

طراحی هواپیمای A321 ساده و سرراست است. ظرفیت کابین حدود 200 مسافر است. سرعت کروز این هواپیما 900 کیلومتر در ساعت و حداکثر ارتفاع برخاست 10.5 کیلومتر است. در عین حال، برد پرواز حدود 4،3 هزار کیلومتر متغیر است.

مزایا و معایب

از مزایای طراحی هواپیمای A321 می توان به نکات زیر اشاره کرد:

• این دستگاه دارای سطح بالایی از عایق صدا است.
• دستگاه با راحتی خوب برای خدمه و مسافران مشخص می شود.
• داخلی جادار و راحت.
• پارامترهای فنی عالی.

در میان معایب جنبه های زیر وجود دارد:

• ترکیبات فنی کمی قدیمی در مقایسه با آخرین مدل های خارجی.
• استفاده محدود.

طراحی هواپیمای A-321 تجهیزاتی با صندلی ها را فراهم می کند که چهار صندلی پشت سر هم چیده شده اند. آنها دارای عرض راحت، تزئینات چرمی، کیسه هوای داخلی هستند. کابین سوکت‌هایی برای رایانه‌ها و همچنین سایر امکانات رفاهی از نظر راحتی مسافران فراهم می‌کند.

طبقه بندی

هواپیماها با توجه به هدفشان به دو مدل غیر نظامی و نظامی تقسیم می شوند. قسمت های اصلی اولیگزینه ها مجهز به محفظه مسافر یا محفظه بار هستند. آنها بیشتر قسمت داخلی بدنه را اشغال می کنند.

انواع هواپیماهای غیر جنگی:

1. شرکت های مسافربری محلی. برد پرواز آنها از دو تا ده هزار کیلومتر است و دسته بین قاره ای بر بیش از 11 هزار کیلومتر غلبه می کند.
2. مدل های باربری به دو گروه سبک، متوسط و سنگین تقسیم می شوند. بسته به شرایط، آنها می توانند از 10 تا 40 تن بار حمل کنند.
3. هواپیمای ویژه. آنها برای نیازهای بهداشتی، کشاورزی، شناسایی، آتش نشانی و همچنین واحدهای عکسبرداری هوایی استفاده می شوند.
4. تغییرات مطالعه.

تغییرهای نظامی چنین تجهیزات داخلی راحتی ندارند. بخش اصلی بدنه توسط سیستم های تسلیحاتی، تجهیزات شناسایی، مهمات و کمک های ویژه اشغال شده است. تقسیم بندی گلایدرهای ارتش بر اساس کلاس: مدل های حمل و نقل نظامی، جنگنده ها، هواپیماهای تهاجمی، بمب افکن ها، شناسایی.

طراحی هواپیماها به طراحی آیرودینامیکی که بر اساس آن ساخته می شوند بستگی دارد. با تعداد عناصر اساسی و محل سطوح یاتاقان مشخص می شود. اگر دماغه هواپیما برای اکثر مدل ها مشابه باشد، مکان و هندسه بال ها و دم می تواند بسیار متفاوت باشد.

در نهایت

شایان ذکر است که هواپیمای AN که طراحی آن از نوع طراحی کلاسیک است، به طور گسترده در هوای مسافری و باری استفاده می شود.حمل و نقل. به طور کلی، چندین طرح از دستگاه های هواپیما وجود دارد. از جمله:

1. ساخت و ساز کلاسیک.
2. نوع بال پرنده.
3. طراحی پشت سر هم.
4. تغییر "اردک".
5. طرح قابل تبدیل و ترکیبی.
6. "بی دم".

تغییرها در چیدمان گره ها، محل موتورها، نمای بیرونی، اصل برخاستن / فرود، و همچنین پارامترهای سرعت و ظرفیت حمل با یکدیگر متفاوت است.