سفارش پرداخت: تکمیل سفارش، هدف

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

دستور پرداخت در آیین نامه شماره 383-P سال 1391 بانک مرکزی ذکر شده است. این سند تسویه حساب در یک موسسه بانکی برای انتقال جزئی وجوه ایجاد می شود. ویژگی های دستور پرداخت را بیشتر در نظر بگیرید.

اطلاعات عمومی

برای تشکیل دستور پرداخت، پذیرش جزئی پرداخت کننده و عدم وجود وجه مورد نیاز در حساب الزامی است. این سند در عمل بانکی به عنوان دستوری است که تا زمان معینی اجرا نشده است.

روال صدور دستور پرداخت مشابه روشی است که برای پر کردن اوراق تسویه ارائه شده است.

کلیه کپی های سند باید دارای مهر بانک، امضای مسئول مسئول و تاریخ باشد. اولین نسخه با امضای کارمند بانک تأیید شده است. فرم سفارش پرداخت دارای کد 0401066 است.

Nuances

در جلوی دستور پرداخت با علامت "پرداخت جزئی" مشخص شده است. در سمت عقب، افسر بانک مسئول یک ورودی در مورد انتقال جزئی انجام می دهد. به طور خاص، شماره پرداخت، شماره و تاریخ سفارش، مبلغ و مبلغ موجودی ذکر شده است. این داده ها با امضای کارمند تأیید می شود.

ذخیره سازیاسناد

هنگام انتقال وجه از طرف اولین نسخه از سفارش که از طریق آن پرداخت انجام شده است، در اسناد بانکی باقی می ماند. آخرین نسخه به عنوان پیوست به صورت حساب پرداخت کننده استفاده می شود.

هنگام پرداخت آخرین سفارش، اولین نسخه سفارش به همراه اولین نسخه این سفارش در اسناد بانکی ذخیره می شود. نسخه های باقیمانده به همراه آخرین نسخه حواله نقدی که ضمیمه عصاره l/s است برای پرداخت کننده صادر می شود.

سند برای حذف

شایان ذکر است که دستور نقدی برای برداشت وجوه به ندرت در عمل بانکی استفاده می شود. یک سند در سیستم خودکار یک سازمان مالی ایجاد می شود و نوع خاصی از عملیات انتخاب می شود:

• پرداخت به تامین کننده.
• تسویه اعتباری/وام.
• انتقال پرداخت مالیات.
• بازپرداخت به خریدار.
• سایر تسویه حساب با طرف مقابل.
• انتقال به حساب شرکتی دیگر.
• دستمزد.
• انتقال وجوه به شخص پاسخگو.
• یکی دیگر از انصراف وجوه غیرنقدی.

پر کردن دستور پرداخت برای بدهکاری بر اساس صورت حساب بانکی انجام می شود. در هنگام ثبت نام در نظر گرفته می شود که انتقال قبلا انجام شده و با مدارک مربوطه تایید شده است.

سفارش دریافت وجه

بر روی اوراقی صادر می شود که با سفارش ورودی متفاوت است. لازم به ذکر است که از دستور پرداخت برای دریافت وجه و سفارش استفاده می شودتقریباً با همان فرکانس.

همانطور که در مورد قبلی، هنگام ایجاد یک سند، نوع عملیات مربوطه انتخاب می شود:

• پرداخت از خریدار.
• تسویه اعتباری/وام.
• بازپرداخت تامین کننده.
• سایر تسویه حساب با طرف مقابل.
• درآمد حاصل از فروش وام‌های بانکی و کارت‌های پرداخت.
• مجموعه وجوه.
• کسب ارز.
• درآمد حاصل از فروش ارز.
• سایر نقل و انتقالات غیر نقدی.

مثال

بیایید ویژگی های سفارش مورد استفاده برای جمع آوری وجوه را در نظر بگیریم. این سند شامل جزئیات پرداخت نمی شود. وجوه بین حساب های پولی منتقل می شود. هنگام تعیین یک مورد مربوطه، می توانید یکی از حساب های فرعی 57 حساب "انتقالات در راه" را انتخاب کنید.

در طول عملیات جمع آوری پول نقد، تراکنش ایجاد می شود:

- dB ch. 51 سی دی اس. 57 - با مبلغ واریز شده به حساب بانکی.

هنگامی که تراکنش وصولی با سفارش نقدی (سفارش هزینه) از نوع مناسب منعکس شود، پول به حساب 57 می رود. در همان زمان، وقتی انتخاب شد و زیر حساب مربوطه 57 حساب نشان داده شد، پست انجام می شود:

- dB ch. 57 سی دی اس. 50 - برای مقدار وجوه جمع آوری شده.

ویژگی های طراحی

در صورت پرداخت جزئی در تمام موارد سفارش را کنار بگذارید:

• جزئیات بانک.
• تعداد تراکنش های انجام شده.
• امضای افسر مسئول.

اولین نسخه باید توسط یکی از کارمندان سازمان بانکی که اجرای دستور را کنترل می کند تأیید شود. کتیبه پرداخت جزئی باید در بالا، در سمت راست سمت جلو نشان داده شود.

دستور پرداخت

سند تسویه حساب است که بیانگر دستور کتبی صاحب حساب است که به یک سازمان بانکی ارسال می شود تا مبلغ معینی را به حساب گیرنده واریز کند. دومی را می توان در این یا بانک دیگر باز کرد.

اجرای سفارش در بازه زمانی تعیین شده توسط قانون یا در دوره کوتاهتر دیگری در صورتی که در قرارداد خدمات حساب پیش بینی شده باشد یا توسط گمرک تعیین شده باشد انجام می شود.

این سند پرداخت برای انتقال وجه استفاده می شود:

• برای عرضه کالا، ارائه خدمات، تولید آثار.
• به بودجه هر سطحی، وجوه خارج از بودجه.
• به منظور بازگرداندن / قرار دادن وام / وام، پرداخت سود وجوه قرض گرفته شده.
• برای اهداف دیگری که در قرارداد یا قانون پیش بینی شده است.

مطابق با قرارداد اصلی، سفارش می تواند برای انتقال پیش پرداخت (پیش پرداخت) خدمات، کارها، کالاها یا انجام معاملات تسویه دوره ای استفاده شود. سند می تواند ظرف 10 روز (تقویم) ارائه شود. شمارش معکوس از روز بعد پس از تاریخ ترخیص شروع می شود.

دستور پرداخت و دستور پرداخت: تفاوت

این دو سند یک چیز مشترک دارند. هم دستور و هم دستور به عنوان راهی برای اجرا استفاده می شودمعاملاتی که شامل پرداخت های جزئی است. با این حال، اسناد تفاوت های قابل توجهی دارند.

اول این است که از دستور پرداخت نمی توان برای پرداخت کامل یک فاکتور یا رسید استفاده کرد. از طرف دیگر، یک دستور پرداخت معمولاً چنین عملکردی را انجام می دهد.

دستور پرداخت یک انتقال مستقیم پول است. در عین حال انتظار نمی رود که مشتری سازمان بانکی دستور انجام معامله تسویه را صادر کند. دستور پرداخت به نوبه خود امکان انتقال به ساختار بانکی حق انتقال پول از حساب مشتری به حساب دیگر را فراهم می کند.

دستور پرداخت می تواند برای مثال توسط مقامات قضایی استفاده شود. مقامات با تقاضای برداشت مبلغ معینی از حساب بدهکار به نفع شخص دیگر یا هر ساختاری از یک سازمان بانکی درخواست می کنند. در عین حال، از قبل از عملیاتی که با پول وی انجام می شود، به صاحب حساب اطلاع داده نمی شود. او می تواند پس از انتقال وجه، یعنی پس از اجرای دستور، از انتقال مطلع شود. به عنوان مثال، می تواند یک اعلان پیامکی باشد. ممکن است تا زمانی که از ساختار بانکی بازدید نکند (اگر مثلاً موبایل بانک نصب نشده باشد) از عملیات مطلع نشود.

بر این اساس، دستور پرداخت و دستورالعمل اسنادی با محتوای متفاوت هستند. آنها می توانند مستقل از یکدیگر اجرا شوند یا اوراق بهادار تسویه به هم پیوسته باشند.