غلات: ارزش و فواید

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-02 13:53

غلات بخش مهمی از رژیم غذایی انسان از زمان های قدیم بوده است. فهرست محصولات غلات اصلی شامل: چاودار، گندم، جو، جو، گندم سیاه، سورگوم، ارزن، برنج، ذرت است. گیاه غلات متعلق به کلاس تک لپه ای است. دارای ساقه - کاه، برگها دارای رگگیری موازی، ریشه فیبری، میوه - دانه هستند. همه انواع گیاهان به زمستان (در اواخر تابستان یا اوایل پاییز کاشته می شوند) و بهاره (در بهار) تقسیم می شوند.

غلات

غلات (عکس در متن) بدون اغراق مهمترین گروه گیاهان زراعی هستند. غلات نه تنها یک محصول غذایی برای انسان و حیوانات مزرعه است، بلکه به عنوان یک ماده خام برای صنایع متعددی عمل می کند.

در ترکیب خود، غلات حاوی:

• کربوهیدرات;
• پروتئین؛
• آنزیم;
• ویتامین PP، گروه B (B₁، B₂، B_{6)، پروویتامین A.}

گندم

هنگام گفتن "غلات" به ذهنتان خطور می کند. در تمام قاره ها (به جز قطب جنوب) رشد می کند. نزدیک به 140 میلیون هکتار از اراضی حاصلخیز توسط محصولات آن اشغال شده است.

انتخاب مدرن امکان کشت بیش از 4000 گونه را فراهم می کند. در استپ ها می توانید 20 گونه گندم وحشی را پیدا کنید. زادگاه فرهنگ جنوب غربی آسیا است: فلسطین، بین النهرین، اردن، سوریه.

گندم در رژیم غذایی روزانه تقریباً نیمی از ساکنان جهان وجود دارد. غلات برای آرد، غلات و ماکارونی استفاده می شود. فهرست کردن تمام محصولاتی که می توان از دانه گندم فرآوری شده تهیه کرد به سادگی غیرممکن است. تنوع آنها چشمگیر است.

سه نوع اصلی وجود دارد:

• einkorn;
• dvuzernyanka (emmer);
• spelt.

آنها زاده همه زیرگونه هایی هستند که امروزه شناخته شده اند. واریته های گندم دوروم از سبزه می آیند. آنها بهتر با آب و هوای خشک سازگار هستند. آنها در ایالات متحده آمریکا، استرالیا، کانادا رشد می کنند. غلات جامد به سمت تولید ماکارونی می رود. گندم طبقه بندی نشده به دام می رسد. کاشت به خانواده املای متعدد تعلق دارد. این ماده اصلی برای پرورش انواع جدید است.

ارزن

ارزن با وجود اینکه جزو دسته غلات است اما برای پخت نان استفاده نمی شود. غلات به غلات می رود و کیک و نان از آرد پخته می شود. وطن این غلات چین و مغولستان است. سکاها ارزن را در اوایل قرن 4-5 کشت می کردند. حفاری در منطقه Dnieper میانه این واقعیت را تایید می کند. ATدر چین باستان، ارزن به عنوان یکی از پنج گیاه مقدس در نظر گرفته می شد.

ارزن دارای پروتئین بالایی است (بیشتر فقط در گندم). دانه ارزن کوچکترین و سخت ترین دانه در بین غلات است. پوسته سیلیکونی بیرونی در طی فرآوری دانه حذف می شود (در معده انسان هضم نمی شود). پس از آن، غلات کاملاً نرم و کاملاً هضم می شود.

به عنوان یک محصول علوفه ای نیز ارزشمند است. ارزن در دامپروری به ویژه در صنعت طیور کاربرد فراوانی دارد.

بیش از 500 گونه از این غلات وجود دارد. ارزن کاملاً خشکی خاک و هوا را تحمل می کند. یک گیاه بی تکلف و مقاوم فقط به خاکی با هوادهی خوب نیاز دارد - از آن ریشه ها از هوای نفس استفاده می کنند. عملکرد به 18 سنت در هکتار می رسد. 12 میلیون هکتار زیر کشت است.

ارزن به انواع غلات زیر تقسیم می شود:

• seed;
• chumiza;
• سورگوم.

سورگوم

سورگوم یک غلات بومی آفریقا است. جد وحشی او در قرون گذشته گم شده است، هیچ چیز به طور قطعی در مورد او شناخته شده نیست. در کشورهای گرمسیری، سورگوم یکی از محصولات مهم غلات است. تحمل به خشکی (که گاهی در قلمرو گیاهی شتر نامیده می شود) و عملکرد بالا، آن را برای کشت دیم بی رقیب می کند.

یکی از ویژگی های این فرهنگ این است که هنگام برداشت برای دانه، ساقه ها و برگ ها سبزی آبدار را حفظ می کنند. این امر امکان استفاده از سورگوم را برای تغذیه دام به صورت سیلو یا توده سبز فراهم می کند.

کنجکاو است که واریته های هیبریدی سورگوم 40 درصد بیشتر از جفت مادر تولید می کنند. این ویژگی به طور گسترده برای به دست آوردن عملکرد دانه رکورد استفاده می شود. فرنی مانند غلات معمولی از آن تهیه می شود. آرد برای پخت نان، پنکیک و دیگر غذاهای آرد دار استفاده می شود.

چودار

در مقایسه با گندم، چاودار محصول جوان تری به حساب می آید. در خانه های اجداد ما از عصر حجر یافت نشد. او در مقبره ها هم نبود.

در ابتدا، چاودار به عنوان علف هرز در محصولات گندم زراعی عمل می کرد. در شرایط سخت شمال و ارتفاعات، گندم محصول ضعیفی داد و از بین رفت. از سوی دیگر چاودار شرایط سخت را به خوبی تحمل کرد. با گذشت زمان، به یک غلات کشت شده تبدیل شده است.

حتی در قرن اول، دانشمندی از روم، پلینی، این توصیف را به او داد: آرد سنگین، تیره، نان بی کیفیت، فقط برای رفع گرسنگی مناسب است. با این حال، ارزش غذایی محصولات آرد چاودار بالا است.

در حال حاضر عمدتاً در نیمکره شمالی کشت می شود. تا 8 گونه در آسیا، اروپا و آفریقا کشت می شود. انواع بهاره و زمستانه این گیاه وجود دارد. عملکرد به 2 تن در هکتار می رسد. چاودار علاوه بر اینکه یک محصول غلات است که عملکرد عالی دارد، به عنوان یک عامل خمیر کننده طبیعی نیز استفاده می شود. ریشه های گیاه، به خوبی منشعب شده، به عمق خاک نفوذ می کنند، به شدت رشد می کنند و لایه حاصلخیز را شل می کنند.

فرهنگ بی تکلف می تواند در خاک های فقیر رشد کند. یکی از ویژگی های چاودار توانایی آن برای رشد خوب در ارتفاعات است. چاودار در کوه های آلپ یافت می شودحتی در ارتفاع 2000 متری.

از آرد این غلات می توانید نه تنها نان، بلکه شیرینی های خوشمزه هم بپزید، نکته اصلی این است که آرد مرغوب باشد. تولید نسبتاً ارزان است، این محصول برای تغذیه حیوانات مزرعه نیز استفاده می شود.

ذرت

ذرت یا ذرت غلات یکساله است. زادگاه این گیاه شگفت انگیز آمریکای جنوبی و مرکزی است. فرهنگ در پایان قرن پانزدهم وارد قاره اروپا شد.

ذرت با رشد عظیم خود از همه غلات شناخته شده متمایز است. گونه "دندان اسب" می تواند تا 5 متر رشد کند. بیشترین محصول در وطن ذرت برداشت می شود. آب و هوای معتدل گرم و بارندگی فراوان برای کشت آن بهترین است.

پرورش مدرن انواع غلات و علوفه را ارائه می دهد. تا به امروز، نه گروه گیاه شناسی شناخته شده است:

• دندانه;
• شکستن؛
• سیلیسی;
• نیمه دندان (شایع ترین)؛
• نشاسته؛
• قند؛
• نشاسته-شکر؛
• غشایی (عملاً رشد نکرده)؛
• مومی (مناطق کوچک کشت).

برنج

احتمالاً زادگاه برنج هند است. هزاران سال است که در آنجا کشت می شود. در اروپا از قرن 8 قبل از میلاد، در آسیای مرکزی از قرن 2-3 قبل از میلاد و در آمریکا از قرن 15-16 شناخته شده است. دانشمندان تمایل دارند بر این باورند که این برنج اولین محصولی بود که توسط انسان پرورش یافت.

این غلات تا 20 عدد داردبیش از هزار گونه از گونه های آن شناخته شده است. اما همه این تنوع با توجه به شکل دانه به سه نوع تقسیم می شود:

• دانه بلند؛
• دانه گرد؛
• دانه متوسط.

هر سال، پرورش دهندگان انواع جدیدی از گیاهان را بیرون می آورند. نیاز به یک رقم پرمحصول و مقاوم بسیار زیاد است. این به این دلیل است که بیش از نیمی از جمعیت جهان برنج را غذای اصلی در رژیم غذایی خود می دانند. جای تعجب نیست که به آن طلای سفید و نان دوم می گویند (اگرچه نانی از آن پخته نمی شود).

برنج در کشورهایی با آب و هوای گرمسیری کشت می شود. این نیاز به یک فناوری خاص دارد. نکته اصلی برای فرهنگ آبیاری فراوان و گرما است. آب نقش مهمی ایفا می کند، زیرا خود کشت در مزارع پر از آب انجام می شود.

جو

همراه با گندم، جو قدیمی ترین غلات روی کره زمین است. ذکر آن در فرهنگ های مختلف مردم اروپا، آسیای مرکزی و غربی، مصر یافت شد.

مانند گندم در تمام قاره های کره زمین وجود دارد. این گیاه در مناطق گرمسیری و در مناطق شمالی کشت می شود. جو را "شمالی ترین" غلات می نامند. می توان آن را تا 70 عرض جغرافیایی (در نروژ) پیدا کرد. در شرایط کوهستانی نیز رشد می کند:

• تا 1900 متر در کوه های آلپ؛
• در ارتفاع تا 2700 متر در قفقاز؛
• در ارتفاع تا 3050 متر در هندوکش؛
• در ارتفاع تا 4700 متر در تبت.

جو نسبت به خاک حساس است. مناطق اسیدی و شنی برای کشت آن مناسب نیستند. مناطق خیلی مرطوب یا پرآب خطر یخ زدن محصول را به همراه دارد. به طور کلیکیفیت خود دانه تا حد زیادی به پردازش لایه بارور بستگی دارد. در حال حاضر حدود 30 گونه گیاهی شناخته شده است. انواع زمستانی و بهاری وجود دارد.

جو

اعتقاد بر این است که جو برای اولین بار در اروپا کشت شد. گیاه وحشی به سرما بسیار حساس است، بنابراین دانشمندان معتقدند که نمی تواند نیای مستقیم جو دوسر مدرن باشد. یک نظریه وجود دارد که همه غلات از آتلانتیس، قاره غرق شده سرچشمه می گیرند.

امروزه حدود 25 نوع جو وجود دارد. این یک محصول غذایی بسیار سالم است. مقدار کمی چربی در غلات به تخلیه متابولیسم کلسترول کمک می کند. این کار از قلب و سیستم گردش خون محافظت می کند و از تصلب شرایین جلوگیری می کند.

در کشاورزی، غلات به شکل خالص برای تغذیه انواع مختلف حیوانات یا به عنوان جزئی در مخلوط خوراک استفاده می شود.