پیش بینی و برنامه ریزی امور مالی. روش های برنامه ریزی مالی برنامه ریزی مالی در شرکت

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

برنامه ریزی مالی پدیده جالبی است. اعتقاد بر این است که مشارکت آن به طور سنتی با حل مشکلات تجاری، با حوزه تجاری مرتبط است. اما همیشه اینطور نیست. شهروندان عادی در زندگی روزمره ممکن است در برنامه ریزی مالی شرکت کنند. چه نکات ظریف برنامه ریزی مالی مستحق توجه ویژه است؟ شرکت در چارچوب فعالیت های مربوطه می تواند با چه وظایفی روبرو شود؟

برنامه ریزی مالی چیست؟

برنامه ریزی مالی مهم ترین بخش فعالیت های مدیریتی در هر شرکت تجاری است. بهتر است یک کسب و کار مطابق با یک الگوریتم کاملاً تعریف شده و بر اساس مدلی توسعه یابد که عملکرد آن به عواملی بستگی دارد که برای مدیریت شرکت قابل پیش بینی و شفاف هستند. برنامه ریزی مالی به شما امکان می دهد توانایی های سازمان را با وظایفی که صاحبان شرکت برای خود تعیین می کنند مرتبط کنید. این فرآیند همچنین به مدیریت شرکت اجازه می دهد تا منابع لازم وجوه و سناریوهای موثر برای استفاده از آنها را کشف کند.

برنامه ریزی مالیبرای کمک به مدیریت شرکت در ایجاد تناسب کافی بین انواع مختلف منابعی که شرکت در اختیار دارد، طراحی شده است. این ممکن است در واقع سرمایه یا دارایی های تولید ثابت باشد. یک برنامه‌ریز مالی، شاخص‌های کلیدی مختلف (مانند هزینه‌ها، حجم خروجی، سرمایه‌گذاری‌های سرمایه) را با اهداف تجاری فعلی مرتبط می‌کند. این به شما امکان می‌دهد تا یک مدل کسب‌وکار پایدارتر بر اساس معیارهای منطقی بسازید.

نسبت برنامه ریزی و پیش بینی

در علم اقتصاد، اصطلاحی تعریف می شود که بسیار نزدیک به آنچه در نظر داریم، یعنی «پیش بینی» است. ویژگی آن چیست؟ چه رابطه ای بین پیش بینی و برنامه ریزی مالی وجود دارد؟ با توجه به دو اصطلاح ذکر شده، تعدادی از ویژگی های مشترک را می توان تشخیص داد که عبارتند از: یکپارچگی شی و محیط اقتصادی آن، استفاده از روش های مشابه یا یکسان در حل وظایف مجموعه، وجود اهداف مرتبط با توسعه کسب و کار. اولویت ها.

با این حال، پیش بینی و برنامه ریزی مالی تعدادی تفاوت قابل توجه دارند. در مورد اولین عبارت، به معنای پایبندی دقیق به الگوهای شناسایی شده نیست. آنها معمولاً ماهیت احتمالی دارند و جزئیات کمتری نسبت به موارد ارائه شده در برنامه مالی دارند. پیش بینی یک مطالعه آینده نگر از قابلیت های یک شرکت است، برنامه ریزی توسعه الگوریتم هایی است که اجرای آن با توجه به وظایف فعلی پیش روی مدیریت شرکت ضروری است.

همچنین می توان اشاره کرد که فعال شدن طرح ها ممکن است متضمن تعهدات خاصی از شرکت در قبال بازیگران خارجی - سرمایه گذاران یا تنظیم کننده ها باشد. بنابراین، برنامه ریزی مالیه عمومی اغلب با رویه های گزارش دهی دقیق برای واحدهایی که به منابع مالی خاصی (اغلب بودجه ای) دسترسی دارند به ساختارهای ذیصلاح همراه است. پیش‌بینی، به نوبه خود، نمی‌تواند مبنایی برای کنترل مناسب باشد، زیرا همانطور که در بالا اشاره کردیم، معیارهای احتمالی در آن استفاده می‌شود که در عمل می‌تواند به طور قابل‌توجهی با معیارهایی که در طول تجزیه و تحلیل اولیه مربوطه تعیین می‌شوند متفاوت باشد.

در حوزه تجاری، پیش‌بینی اغلب جزء مهمی از استراتژی توسعه کسب و کار است. بنابراین، برای مثال، برنامه ریزی مالی یک شرکت تجاری - به عنوان سازمانی که بسیار وابسته به حجم درآمد است - تا حد زیادی فقط به پیش بینی شاخص های مربوط به تقاضا از سوی خریداران کالا وابسته است. چگونه می توان این را بیان کرد؟ اول از همه، این واقعیت است که مدیریت شرکت می تواند ساختارهای فرعی را برای مطابقت حداکثری نتایج عملکرد با ارقام مورد انتظار، که بر اساس پیش بینی ها تعیین می شود، بخواهد.

وظایف کلیدی برنامه ریزی مالی

برنامه ریزی مالی شامل تشکیل وظایف خاصی برای مدیریت شرکت است. این موارد عبارتند از:

- کشف ذخایری که می تواند درآمد شرکت را افزایش دهد؛

- بهبود کاراییمشارکت سرمایه؛

تعیین فرمول های بهینه برای همبستگی هزینه ها و برنامه تولید؛

- اطمینان از تعامل سازنده بین سازمان و ساختارهای شریک - بانک ها، پیمانکاران، مشتریان از نظر ارتباطات مالی.

در فرآیند حل مشکلات مورد نظر، مدیریت سازمان فعالیت هایی را در حوزه های اصلی زیر انجام می دهد: حرکت سرمایه، روابط حقوقی مالی و همچنین فعالیت های حسابداری (حسابداری، گزارشگری - داخلی یا به تنظیم کننده های ایالتی).

اینها وظایف اصلی برنامه ریزی مالی هستند. اجازه دهید اکنون اصول کلیدی را که ممکن است زیربنای فعالیت های مربوطه شرکت باشد بررسی کنیم.

اصول کلیدی برنامه ریزی

بیایید اصول کلیدی را مطالعه کنیم که بر اساس آنها می توان برنامه ریزی مالی در یک شرکت را انجام داد. محققان لیست زیر را شناسایی می کنند:

- اولویت بندی؛

- استفاده از روش‌های پیش‌بینی؛

- تجزیه و تحلیل ریسک؛

- هماهنگی و کنترل.

بیایید ماهیت آنها را با جزئیات بیشتری در نظر بگیریم.

با توجه به اصلي چون اولويت بندي، بنگاه ها در اغلب موارد با اين واقعيت مواجه هستند كه توليد و ساير وظايف مربوط به توسعه كسب و كار در حال پيچيدگي هستند. برای حل همه آنها، اغلب لازم است منابع عظیمی سرمایه گذاری شود، از جمله در حل آن دسته از وظایف که آشکارا از نقطه نظر توسعه تجارت ماهیت ثانویه دارند. مدیریتبنابراین شرکت باید بتواند حوزه های اصلی فعالیت را شناسایی کند (و منابع لازم را در مناطق مناسب متمرکز کند).

یکی دیگر از اصول مهمی که می توان بر اساس آن برنامه ریزی مالی در یک شرکت استوار شد، پیش بینی است. می توان آن را در جنبه های مختلف پیاده سازی کرد. این ممکن است پیش بینی فرآیندهای تولید داخلی ، تأثیر عوامل خارجی - هم بازار و هم اداری باشد. روش کلیدی در اینجا تجزیه و تحلیل فرآیندهای مربوط به حوزه های مربوطه است.

تحلیل ریسک نمونه ای از اصل مهم دیگر در فرآیند حل مشکلاتی است که برنامه ریزی مالی را شکل می دهد. واقعیت این است که تقریباً هر کسب و کاری در محیط هایی اجرا می شود که با تهدیدهای بالقوه مشخص مشخص می شود. این ممکن است برای مثال نوسانات ارز یا سیاست ناپایدار تنظیم کننده های دولتی باشد. خطرات سیاست خارجی نیز قابل توجه است - این به ویژه در مثال تحریم های غرب علیه شرکت های روسیه قابل توجه است.

هماهنگی و کنترل نمونه هایی از دیگر اصول اساسی برنامه ریزی مالی هستند. در مورد آنها چه می توان گفت؟ هماهنگی یک اصطلاح نسبتاً پیچیده است. از یک سو می توان به عنوان ترکیبی از فعالیت های مختلف در شرکت در یک مفهوم واحد، از سوی دیگر، استفاده از روش های مدیریت مشترک در تمام زمینه های تولید، معرفی اصول جهانی برای حفظ فرهنگ شرکتی، و انتشار دانش در بین کارکنان که به درک اولویت های کلیدی شرکت کمک می کند. کنترل ها رویه هایی برای اطمینان از آن هستندکارمندان شرکت به الگوریتم هایی که در برنامه های مربوطه گنجانده شده است.

روش های برنامه ریزی

بیایید مطالعه کنیم که روش های برنامه ریزی مالی چیست. رویکردهای زیادی برای طبقه بندی آنها وجود دارد. در میان کارآفرینان روسی، کاری که بر اساس تقسیم فعالیت ها بر اساس معیار جهت گیری آنها است، بسیار گسترده شده است: از پایین به بالا (از بخش های زیرمجموعه تا مدیریت)، از بالا به پایین، و همچنین از طریق اجرای مقابله با ابتکارات کارکنان و مدیریت شرکت. بیایید این روش های برنامه ریزی مالی را با جزئیات بیشتری مطالعه کنیم.

در خصوص برنامه ریزی از پایین به بالا، برنامه های مربوطه توسط متخصصان ذیصلاح ساختارهای تابعه بر اساس نتایج تحلیل دقیق آنها از فرآیندهای تولید شکل می گیرد.

مزیت این روش این است که ساختار الگوریتم‌های توسعه کسب‌وکار مربوطه بسیار دقیق است، از جمله کوچک‌ترین تفاوت‌ها، که ممکن است بعداً بسیاری از آنها از نظر حل مشکلات تولید کلیدی باشند..

روش دوم فرض می کند که مدیریت شرکت وظایف کلی و مفهومی را شکل می دهد و آنها را به ساختارهای زیرمجموعه به منظور جزئیات بیشتر و ساختاربندی در نوع مناسب برنامه توسعه مالی منتقل می کند. مزیت این روش این است که برنامه ریزی در ابتدا عوامل استراتژیک کلیدی مانند وضعیت شرکت در بازار را در نظر می گیرد (در سناریوی اول، متخصصان بخش های محلی ممکن استیک ایده نسبتاً کلی یا کاملاً اشتباه در مورد آن)، ویژگی های تعامل با طلبکاران و سرمایه گذاران (به طور مشابه، کارکنان ساختارهای تابعه ممکن است چیزی در مورد تفاوت های ظریف مربوطه ندانند).

طرح سوم با فعال سازی همزمان اصول کلیدی دو مورد اول مشخص می شود. بنابراین، مزایای کلیدی هر دو را شناسایی می کند - برنامه ریزی مالی استراتژیک، با در نظر گرفتن عواملی که فقط برای مدیریت شناخته شده است، و همچنین جزئیات فرآیندهای تجاری.

چه چیزی می تواند مانع از آن شود که یک شرکت همیشه در چارچوب طرح سوم کار کند، زیرا بسیار موفق است؟ به عنوان مثال، این ممکن است به دلیل رعایت دقیق اسرار تجاری در شرکت باشد. بنابراین، مدیریت شرکت همیشه این فرصت را ندارد که داده‌های مربوط به بار اعتباری شرکت یا اطلاعاتی که تعامل شرکت با سرمایه‌گذاران را منعکس می‌کند، به اطلاع کارکنان زیردست برساند. در این مورد، به احتمال زیاد، یک سناریوی خالص از پایین به بالا درگیر خواهد شد.

ابزارهای برنامه ریزی

بنابراین، روش‌های اصلی را در نظر گرفته‌ایم که از طریق آنها می‌توان برنامه‌ریزی مالی انجام داد. اقتصاد بازار پدیده ای است که شامل روابط رقابتی بین بازیگران در یک بخش تجاری خاص است. جایگاه برنده به احتمال زیاد با شرکت هایی خواهد بود که بتوانند از مؤثرترین ابزارها در زمینه حل عملی مشکلات مربوط به برنامه ریزی مالی استفاده کنند. ما مطالعه خواهیم کرد که کسب و کارها از چه ابزارهایی می توانند از نظر در نظر گرفته شده استفاده کنندجهت فعالیت ها.

تحلیل

در میان رایج ترین و قابل توجه ترین تحلیل های اقتصادی است. این ابزار به شرکت اجازه می دهد تا الگوهای مشخص کننده فرآیندهای تولید و همچنین زمینه های تعامل بین شرکت و بازیگران خارجی - پیمانکاران، طلبکاران، مشتریان را تعیین کند. تجزیه و تحلیل اقتصادی به شما این امکان را می دهد تا شناسایی کنید که شرکت چه ذخایری دارد و برای چه چیزی می تواند کفایت کند. می توان اشاره کرد که ابزار مربوطه به دلیل پیچیدگی، وجود تعداد زیادی مولفه اضافی در آن، توسط بسیاری از محققین به عنوان یک روش مستقل برنامه ریزی مالی در نظر گرفته می شود.

رنگ بندی

یکی دیگر از ابزارهای رایج که می تواند برای برنامه ریزی در سیستم مالی سازمانی استفاده شود، جیره بندی است. ویژگی آن این است که متخصصان شایسته که در یک شرکت کار می کنند، شاخص های برنامه ریزی شده و مورد انتظار خاصی را بر اساس داده های موجود در مورد استانداردها (مثلاً در مورد تولید کالا یا ارائه خدمات) محاسبه می کنند. منابع هنجارهای مربوطه می توانند هم رسمی باشند (یعنی ممکن است یک منبع قانونی را شامل شوند - مثلاً یک قانون فدرال) و هم داخلی.

بهینه سازی

مهمترین ابزار برنامه ریزی بعدی بهینه سازی است. واقعیت این است که بر اساس تجزیه و تحلیل اقتصادی و سهمیه بندی، می توان چندین مفهوم را به طور همزمان توسعه داد که سناریوهایی را برای توزیع منابع مالی در یک شرکت پیشنهاد می کند. از بین این موارد، باید یکی را انتخاب کنید که منعکس کننده استوضعیت موجود در شرکت عینی ترین است و بنابراین می توان آن را بهینه دانست. معیار اصلی در اینجا دستیابی شرکت به حداقل هزینه و حداکثر درآمد هنگام استفاده از رویکردهای خاص است. طرحی که کامل ترین انطباق فعالیت های شرکت را با این اولویت ها از پیش تعیین کند به عنوان بهینه انتخاب می شود.

اینها ابزارهای اصلی هستند که می توان با آنها برنامه ریزی مالی انجام داد. مالی منبعی است که سازمان می تواند در رابطه با انواع وظایف از آن استفاده کند. بنابراین، چشم انداز استفاده از سرمایه ممکن است به انواع خاصی از طرح های درگیر در شرکت بستگی داشته باشد.

انواع برنامه ریزی

بیایید بررسی کنیم که انواع برنامه ریزی مالی چیست. رویکردهای زیادی برای طبقه بندی آنها وجود دارد. در میان محققان روسی، طرحی گسترده است که بر اساس آن برنامه ریزی و کنترل امور مالی بر اساس طبقه بندی فعالیت های مربوطه به عنوان آینده نگر، فعلی و عملیاتی انجام می شود. بیایید مشخصات آنها را با جزئیات بیشتری در نظر بگیریم.

برنامه ریزی رو به جلو شامل توسعه اولویت های استراتژیک کلیدی توسط شرکت است که باید در یک دوره زمانی قابل توجه، به عنوان مثال، 3-5 سال اجرا شود. در این جنبه، توسعه برنامه ها، به عنوان یک قاعده، طبق طرح "از بالا به پایین" انجام می شود، یعنی الگوریتم های مربوطه شامل اطلاعاتی است که نه تنها مشخصات داخلی توسعه شرکت را منعکس می کند، بلکه همچنین تأثیر عوامل در حال ظهور در محیط خارجی.

برنامه ریزی فعلی شامل توسعه استمعیارهایی که طبق آن شرکت باید در دوره های زمانی کوتاه تری نسبت به تهیه برنامه های بلند مدت - حدود 1 سال - توسعه یابد. این مکانیسم اغلب شامل استفاده از یک طرح ترکیبی برای کامپایل تشکیل الگوریتم های مربوطه است. یعنی مدیریت شرکت از یک سو به ساختارهای تابعه انواع اطلاعات مهم استراتژیک در رابطه با توسعه شرکت ارائه می دهد و از سوی دیگر جزئیات مراحل طرح را از آنها دریافت می کند.

برنامه ریزی عملیاتی شامل حل وظایفی است که شرکت در یک دوره زمانی خاص با آن مواجه است یا باید در ماه های آینده به آنها رسیدگی شود. اغلب، برنامه ریزی بر اساس طرح "پایین به بالا" انجام می شود. مدیریت معمولاً در این مورد منطقی نیست که نکات ظریف استراتژیک توسعه کسب و کار را برای کارکنان افشا کند.

برنامه نه تنها برای کسب و کار

برنامه ریزی، همانطور که در همان ابتدای مقاله اشاره کردیم، یک جزء مهم در کار با امور مالی است، نه تنها در تجارت. سازمان های دولتی و سازمان های غیر انتفاعی نیز به فعالیت های مربوطه مشغول هستند. برنامه ریزی مالی خانواده در روسیه نیز در دستور کار قرار دارد. تکنیک های بهبود رفاه شخصی شهروندان با استفاده از تکنیک های مفید مختلف و ابزارهای آماده، به عنوان مثال در قالب برنامه های کامپیوتری، رواج پیدا می کند. برنامه ریزی نوعی فعالیت است که کاملاً با زندگی روزمره یک فرد مدرن سازگار است.

آیا می توان گفت که روش هایی که ذکر کرده ایم وآیا ابزارهای برنامه ریزی مالی با هر حوزه ای از فعالیت های شهروندان، خواه بودجه بندی خانوادگی یا شخصی، به همان اندازه سازگار است؟ الگوهای کلیدی حوزه تجاری که برای حضور فرآیندهای تجاری خاص، مانند انتشار کالاها یا خدمات حسابداری برای تراکنش‌های مالی به طور کلی تنظیم شده‌اند، برای فعالیت‌های عمرانی عمومی قابل اجرا هستند. به عنوان مثال، یک شخص ممکن است یک برنامه شخصی برای مدیریت سرمایه در جنبه یک دوره استراتژیک، حل مشکلات فعلی و عملیاتی طراحی کند. این می تواند شامل تجزیه و تحلیل، عادی سازی و بهینه سازی باشد.

البته در صورتی که شهروندی که از سطح صلاحیت مناسبی برخوردار نیست به فعالیت مربوطه مشغول شود، این فعالیت ها به شدت ساده می شود. اما آنها به طور کامل با ویژگی های تفاوت های ظریف برنامه ریزی مالی که در بالا بحث کردیم مطابقت دارند. بنابراین، بودجه شخصی ممکن است شباهت هایی با طرح مربوطه برای بسیج سرمایه در یک شرکت داشته باشد، البته به شکل ساده شده.