مبانی فناوری دارویی: مفهوم، ویژگی ها، اهداف و اهداف

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

با کمک داروهای شیمیایی، مدت زیادی است که انسان انواع بیماری ها را درمان می کند. چنین مقدماتی توسط پزشکان شرق باستان انجام شد. به عنوان مثال، در چین در قرن دوم پس از میلاد، محصولات مبتنی بر گوگرد، مس، آهن و جیوه می توانند برای درمان استفاده شوند. امروزه داروهایی که با استفاده از مواد شیمیایی ساخته می شوند بسیار گسترده شده اند. درمان تقریباً همه بیماری ها با استفاده از چنین وسایلی انجام می شود.

تعریف

فناوری داروسازی شاخه‌ای از علم است که روش‌هایی را برای دستیابی به انواع داروهای درمانی، پیشگیرانه، تشخیصی و توانبخشی در قالب دارو یا سیستم‌های درمانی توسعه می‌دهد. کلمه techne از یونانی به عنوان "مهارت، هنر" ترجمه شده است. لوگو به معنای "علم" است.

کلمه pharmakon یونانی به معنای "دارو" است. یعنی عبارت "فناوری دارویی" را می توان به معنای واقعی کلمه به عنوان "علم هنر تهیه دارو" ترجمه کرد.

توسعه درآثار باستانی

پزشکان از قرن دوم قبل از میلاد شروع به درمان مردم با استفاده از مواد شیمیایی مخصوص ساختند. n اوه، شاید حتی زودتر با این حال، شکوفایی واقعی شیمی پزشکی، یا همانطور که در آن زمان "یاتروشیمی" نامیده می شد، در دوره از اواسط قرن شانزدهم تا اواسط قرن هفدهم رخ داد. بنیانگذار این علم پاراسلسوس است. این دانشمند معتقد بود که بدون دانش شیمی، درمان موثر افراد غیرممکن است. پاراسلسوس اولین کسی بود که فلزات را طبقه بندی کرد و بسیاری از داروها را آزمایش کرد.

در ابتدا، پزشکان انواع مختلف داروها را فقط به تنهایی می ساختند. با این حال، در پایان قرن شانزدهم، تولید داروها به داروخانه ها منتقل شد. به عنوان مثال، در مسکو، اولین چنین فروشگاهی در سال 1673 افتتاح شد. در آن روزها، نه تنها داروسازان، بلکه آرایشگران نیز حق تولید دارو را داشتند.

داروسازی در قرون XIX-XX

در سالهای بعدی، شیمی پزشکی با سرعتی جهشی توسعه یافت. در قرن 19، برای مثال:

• برای اولین بار شروع به تولید قرص کرد؛
• اختراع کپسول های ژلاتین سخت؛
• داروهایی برای تزریق زیر جلدی تولید کرد؛
• طراحی سرنگ؛
• روش های فیلتراسیون و استریلیزاسیون با بخار را توسعه داده است؛
• شروع به استفاده از کلرید سدیم 0.9٪ به عنوان سالین کرد.

در قرن بیستم. آنتی بیوتیک ها کشف شد و تولید دارو با استفاده از روش های بیوتکنولوژی آغاز شد. بعدها حتی داروها و روش های بهتری برای ساخت آنها اختراع شد.

اصطلاح فناوری دارویی

در ابتدا به شیمی پزشکی ایاتروشیمی می گفتند. بعدها، فارماکوگنوزی از کل مجموعه چنین علومی متمایز شد. علاوه بر این ، این شعبه شروع به نامگذاری داروسازی کرد. برای مدت طولانی، مطالعه و توسعه فن آوری های تولید دارو یک دوره کار عملی تلقی می شد. بعدها این علم به شیمی دارویی ارجاع شد.

در آغاز قرن بیستم. تعداد روش های تهیه دارو به طور قابل توجهی گسترش یافته است. بنابراین، در اولین کنگره آموزش داروسازی در سال 1924 در اتحاد جماهیر شوروی، تصمیم گرفته شد که نام این شاخه از علم را "تکنولوژی داروهای گیاهی و اشکال دارویی" بگذارند. مرحله مهمی در توسعه و شکل گیری این جهت بود.

با این حال، دانشمندان بعدی شروع به توسعه اشکال دارویی مانند لیپوزوم ها، داروهای ماکرومنظم، داروهای کنترل شده مغناطیسی و غیره کردند. در نتیجه، نام انتخاب شده در دهه 1920 دیگر منعکس کننده ماهیت و محتوای این رشته نبود. بنابراین، این صنعت به "فناوری دارویی" تغییر نام داد.

اهداف و مقاصد

وظیفه اصلی این علم شناسایی قوانین شیمیایی، مکانیکی، فیزیکی به منظور استفاده از آنها در تولید دارو است.

در حال حاضر دانشمندان این تخصص مشغول به کار هستند:

• بهبود روش های موجود در ساخت دارو؛

• ایجاد روش های نوین تولید دارو با در نظر گرفتن آخریندستاوردهای علوم مرتبط.

همچنین یکی از اهداف و مقاصد فناوری دارویی، جستجوی مواد جانبی جدید است که بتواند داروهای موجود را بهبود بخشد، آنها را با حداقل عوارض جانبی مؤثرتر کند. علاوه بر این، دانشمندان این تخصص در موارد زیر مشغول هستند:

• مطالعه پایداری داروها و تعیین زمان ماندگاری آنها؛
• مطالعه کارایی فرآیندهای فناورانه برای تولید چنین وجوهی.

محلول‌های فناوری دارویی، پودرها، قرص‌های در نظر گرفته شده برای درمان، پیشگیری، تشخیص را مطالعه می‌کند. دانشمندان این تخصص برای تعیین اثربخشی روش های تولید دارو عواملی مانند هزینه، کیفیت محصول، مصرف مواد اولیه، هزینه نیروی کار را در نظر می گیرند.

اهمیت فناوری دارویی به عنوان یک علم در پزشکی مدرن بسیار بالاست. از این گذشته، پزشکان در 90 درصد موارد از دارو برای درمان بیماران استفاده می کنند. چنین وجوهی تقریباً در تمام زمینه های پزشکی استفاده می شود. آنها توسط درمانگران، جراحان، متخصصان زنان، تروماتولوژیست ها و غیره استفاده می شوند.

اصطلاحات اساسی

مفاهیم اصلی فناوری دارویی عبارتند از:

• دارو - مواد یا مخلوط آنها برای تشخیص، پیشگیری، درمان بیماری ها یا تغییرات در وضعیت بدن استفاده می شود.
• اشکال دوز - حالت داده شده به وسیله، مناسب برای استفاده (قرص، محلول، کپسول)؛
• مواد دارویی - اجزای فعال بیولوژیکی مورد استفاده در ساخت داروهای OTC (محتوای داروها)؛
• آماده سازی - محصولی ساخته شده از داروها در حالت مناسب برای استفاده.

در طول وجود فناوری دارویی، این اصطلاحات دستخوش تغییرات قابل توجهی شده است. به عنوان مثال، داروهای اولیه تمام شده در جهان به سادگی دارو نامیده می شدند. این اصطلاح بسیار گسترده بود، از جمله در روسیه. اما بعداً با توافق با کشورهای دیگر، نام دارو در کشور ما شروع به استفاده از آن شد.

امروزه، تمام اصطلاحات موجود در فهرست، اساس فناوری دارویی به عنوان یک رشته علمی هستند.

بیوداروسازی

در اواسط قرن گذشته، هنگام ارزیابی کیفیت داروها، توجه اصلی فقط به عواملی مانند رنگ، بو، جرم، حجم آن معطوف شد. با این حال، بعدا متوجه شد که داروهایی با همان ترکیب، تولید شده توسط تولید کنندگان مختلف، می توانند به طور قابل توجهی از نظر اثربخشی متفاوت باشند. در نتیجه، جهت جدیدی از فناوری دارویی پدید آمده است که وابستگی اثربخشی داروهای نهایی را به عوامل مختلف - بیو داروسازی - مطالعه می کند. در حال حاضر این صنعت مبنای علمی برای جستجوی راه های ایجاد و ساخت داروهای جدید است. بیوفارماسی وابستگی اثربخشی داروها را به موارد زیر مطالعه می کند:

• ماهیت شیمیایی ماده فعال و غلظت آن؛
• وضعیت فیزیکی ماده دارویی (شکل بلورها، وجود / عدم وجود بار در سطح ذرات و غیره)؛
• ماهیت شیمیایی و غلظت مواد کمکی، راه تجویز، شکل دارویی؛
• تکنیک های ساخت و تجهیزات مورد استفاده.

تولید تجهیزات پزشکی

یکی دیگر از حوزه های فناوری دارویی، فناوری دارو است. این علم پردازش مواد خام و همچنین سنتز شیمیایی ترکیبات برای ایجاد مواد فعال بیولوژیکی، آنزیم ها و غیره را به منظور تولید محصولات پزشکی و دامپزشکی پوشش می دهد.

چشم انداز

در حال حاضر فناوری داروسازی یکی از پیچیده ترین رشته های علمی محسوب می شود. برای ارزیابی و درک صحیح از فرآیندها و ویژگی‌های تولید دارو، دانش در زمینه‌هایی مانند شیمی، فیزیک، میکروبیولوژی، فارماکوکینتیک، بیوداروسازی و غیره مورد نیاز است. چارچوب بلافاصله تبدیل به گامی برای اکتشافات بعدی می شود.

برای ایجاد داروها، همانطور که می دانید، می توان از فناوری های مختلف استفاده کرد. روش ها و اصول تولید دارو در قرن بیست و یکم در مقایسه با قرن بیستم دستخوش تغییرات چشمگیری شده است. البته قرص‌ها، کپسول‌ها و محلول‌های معمولی هنوز در دسترس هستند. با این حال، روش های تولید عوامل دارویی در قرن بیست و یکم. تاثیر زیادی داشتکشف و توسعه DDL - روش‌های جدید دارورسانی مبتنی بر فناوری نانو.

به عنوان مثال، در فناوری تولید دارو، حامل هایی مانند:

• لیپوزوم;
• پلیمر;
• میسل;
• مزدوج و غیره.

برای پیش بینی و بهینه سازی تولید داروها، امروزه از تکنیکی مانند برنامه ریزی ریاضی آزمایش استفاده می شود. این فناوری به شما امکان می دهد مدل هایی ایجاد کنید که با آن می توانید مناسب ترین حالت های تولید را برای ساخت دارو شناسایی کنید. این به شما امکان می دهد هزینه دومی را کاهش دهید و در عین حال کیفیت را بهبود بخشید.

ویژگی ها

مشکلات اولیه فناوری مدرن دارویی عبارتند از:

• افزایش حلالیت مواد کم محلول در لیپیدها و آب؛
• افزایش پایداری سیستم های ناهمگن و همگن؛
• طولانی شدن زمان اثر داروها؛
• ایجاد عوامل هدفمند با خواص فارماکوکینتیک خاص.

هنگام توسعه داروهای شیمیایی-دارویی، دانشمندان مدرن، از جمله، از فناوری هایی استفاده می کنند که بر اساس آخرین دستاوردهای علومی مانند شیمی کلوئید و شیمی پلیمر است. این مناطق نیز امروز بسیار فعال در حال توسعه هستند.

در حال حاضر در حال توسعه وروش های جدید خشک کردن، استخراج، ریزپوشانی مواد در حال بهبود است. همچنین، دانشمندان درگیر ایجاد فناوری های مدرن برای تجزیه و تحلیل اثربخشی داروها هستند. در نتیجه، داروهایی که امروزه به کلینیک‌ها و داروخانه‌ها عرضه می‌شوند، برای استفاده مؤثرتر و ایمن‌تر می‌شوند.