پل راه آهن: خصوصیات و انواع کلی

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

بعد از ظهور حمل و نقل ریلی، کشش مسیر از طریق رودخانه ضروری شد. از آن زمان، پل های طراحی شده برای این نوع حمل و نقل به طور گسترده در سراسر جهان ساخته شدند. آنها همچنین اغلب هنگام ایجاد مبادلات حمل و نقل در تقاطع ها با بزرگراه ها ساخته می شوند. پل راه آهن مدرن یک ساختار مهندسی پیچیده است که به قطارها اجازه می دهد بر هر مانعی (به عنوان مثال، دره ها، دره ها، کانال ها، تنگه ها و حتی زیرساخت های شهری) غلبه کنند.

شروع ساخت و ساز در روسیه

در سال 1773، ایوان کولیبین پروژه ای برای پل با خرپاهای مشبک ایجاد کرد و ربع قرن بعد، برای اولین بار استفاده از سازه های فلزی را در ساخت چنین اشیایی پیشنهاد کرد. بعدها، پس از ظهور حمل و نقل ریلی، این ایده ها نقش بسیار مهمی در توسعه پل سازی داخلی داشتند. حتی در آن زمان، مهندسان از این واقعیت آگاه بودند که چنین جسمی مانند پل راه آهن باید در معرض افزایش قرار گیردالزامات، استفاده از مواد بادوام تر. علاوه بر این، اطمینان از حفاظت از خودروهای نورد در برابر خروج از ریل بسیار مهم بود.

در پایان قرن نوزدهم، از سازه های فلزی، بتنی و بتن مسلح در ساخت پل ها استفاده شد، در حالی که تکیه گاه های آنها از سنگ ساخته شده بود. شکل و طراحی چنین سازه هایی در آینده چندین بار به دلیل پیشرفت تکنولوژی و ظهور راه حل های جدید طراحی تغییر کرد.

انواع پل های راه آهن

در حال حاضر، پل های راه آهن بر اساس چندین ویژگی اصلی طبقه بندی می شوند. اگر طول کمتر از 25 متر باشد، آنها کوچک، از 25 تا 100 متر - متوسط، از 100 تا 500 متر - بزرگ، بیش از 500 متر - خارج از کلاس در نظر گرفته می شوند.

بسته به تعداد مسیرها، پل های تک مسیر، دو مسیر و پل های چند مسیره متمایز می شوند. با توجه به نحوه درک بار توسط تکیه گاه ها، انواع قوسی، تیرآوی، قاب، پیچی و ترکیبی وجود دارد. بسته به مواد مورد استفاده در ساخت و ساز (متداول ترین گزینه طبقه بندی)، مرسوم است که پل های فلزی، بتن مسلح، سنگ، چوبی و پل های ترکیبی را تشخیص دهند.

لازم به ذکر است که در ساخت انواع، قاعدتاً از ترکیب مواد مختلف استفاده می شود. پل راه آهن یکی از کاربردی ترین گزینه ها در میان چنین امکاناتی محسوب می شود. ویژگی آن در این است که امکان عبور حمل و نقل جاده ای و قطار را می دهد.

پل های چوبی

این گونه به ویژه در تاریخ پل سازی در مرحله اولیه محبوبیت داشت. این به دلیل ارزان بودن، سادگی و سرعت ساخت است. با این حال، با گذشت زمان، مشخص شد که پل چوبی راه آهن خطر آتش سوزی است. همچنین شکنندگی و مراقبت دشوار آن را فراموش نکنید. در این راستا، با توسعه فناوری های ساختمانی، این گونه سازه ها به تدریج جای خود را به «برادران» سنگ، فلز و بتن آرمه دادند. امروزه ساخت این نوع تقریباً عملی نمی شود.

پل های سنگی

بیشتر پل های سنگی موجود در قرن نوزدهم ساخته شده اند. مزیت اصلی آنها دوام و استحکام است. علاوه بر این، آنها نسبت به بارهای شوک و افزایش جرم قطارها حساس نیستند. با این حال، ساخت پل های راه آهن از سنگ یک فرآیند بسیار پر زحمت است. آنها را فقط می توان با دهانه های کوتاه و روی زمین محکم برپا کرد. با محافظت خوب در برابر رطوبت و مراقبت مناسب، آنها می توانند تا چند صد سال پایدار بمانند.

پلهای فلزی

این گونه گسترده ترین در جهان است. چنین پل راه آهن سازه ای است که در آن فقط دهانه ها از فلز ساخته شده است. آنها معمولاً از فولادهای کربنی یا آلیاژهایی ساخته می شوند. آنها بر روی تکیه گاه های بتنی، سنگی یا بتن مسلح نصب می شوند. مزیت اصلی این نوع امکان مکانیزاسیون مونتاژ وتولید صنعتی عناصر ساختاری علاوه بر این، دهانه ها را می توان به صورت لولایی نصب کرد یا توسط آب تحویل داد. تنها عیب چنین سازه ای حساس بودن سازه به خوردگی است.

پلهای بتن آرمه

پل راه آهن بتن آرمه در عرض رودخانه یا موانع دیگر سازه ای است که در آن دهانه ها با سازه های بتن آرمه پوشانده شده است. طول آنها، به عنوان یک قاعده، در محدوده 6 تا 16 متر است. در عین حال معمولاً از سازه های آجدار یا با قسمت جعبه ای در دهانه ها استفاده می شود. تکیه گاه ها از بتن یا بتن مسلح ساخته می شوند.

مزیت قابل توجه این تنوع عمر طولانی و همچنین هزینه نگهداری نسبتا پایین در نظر گرفته می شود. در مورد کاستی‌ها، در اینجا فقط به احتمال براده‌ها و ترک‌ها به دلیل جرم زیاد باید توجه کرد.

پل فنلاند

پل راه آهن فنلاند بر روی نوا یکی از درخشان ترین مناظر سنت پترزبورگ است. یکی از مهم‌ترین زیرساخت‌های حمل‌ونقل کشور و یکی از بهترین‌ها در جهان است. ریشه این نام به این دلیل است که راه آهن روسیه و فنلاند از طریق آن به هم متصل می شوند. در واقع سازه دو پل مجزا است که در مجاورت یکدیگر قرار دارند. طول کل 538.2 متر است.

پل راه آهن فنلاند استقابل تنظیم بین سال های 1910 و 1913 ساخته شد. طراحی آن از چهار سازه فلزی قوسی با قسمت قابل تنظیم در مرکز تشکیل شده است. این پل یک شی استراتژیک محسوب می شود، بنابراین تردد عابران پیاده روی آن ممنوع است. مهندسان معروفی مانند G. Krivoshein، N. Belolyubsky و I. Alexandrov روی ایجاد این پروژه کار کردند. لازم به ذکر است که سازه نقش مهمی در اقتصاد روسیه ایفا می کند، زیرا با ظاهر آن، ارتباطات ریلی کشورمان با تمام کشورهای اسکاندیناوی به میزان قابل توجهی افزایش یافته است.