رهبر ایده آل: آنچه باید باشد، ویژگی ها و ویژگی ها

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

رهبر ایده آل در طبیعت اصولاً وجود ندارد. یک فرد خوب، یک متخصص باتجربه که در زمینه خود به خوبی مسلط است، حتی ممکن است نداند که چگونه کار را طوری ساختار دهد که بازده حداکثری داشته باشد. رهبر دیگری که از بسیاری جهات عالی است، قادر به شنیدن انتقاد کارمندان نیست و به همین دلیل به سادگی قادر نیست از زوایای مختلف به مشکل نگاه کند. و تعداد بی نهایت از این نمونه ها وجود دارد. با این حال، این بدان معنا نیست که نباید برای ایده آل تلاش کرد. محبوب ترین ویژگی ها و ویژگی های یک رهبر ایده آل را در نظر بگیرید.

کفایت

این اولین و مهمترین نکته است. رئیس، اول از همه، باید به اندازه کافی به دنیای اطراف خود، زیردستان و ویژگی های وظیفه پیش روی خود نگاه کند. ممکن است فردی موضوع را درک نکند، نتواند افراد را مدیریت کند، اما اگر کافی باشد، همه مهارت های لازم خیلی سریع به دست می آید. اگرچه این یک رهبر ایده‌آل نیست، اما در نهایت از یک رئیس کاملاً ناکافی، یاد می‌گیرد و به این عنوان مغرور نزدیک‌تر می‌شود.

نمونه هایی از ناسازگاری کامل با موقعیت آنها در مدرنجامعه می تواند چیزهای زیادی پیدا کند. معمولاً اینها فرزندان والدین با نفوذی هستند که یک روز کار نکرده اند و سایر افراد مشابه که عادت دارند همه چیز را به یکباره بدست آورند فقط به این دلیل که با موفقیت متولد شده اند. اینها می توانند هر پروژه ای را در کوتاه ترین زمان ممکن نابود کنند.

حرفه ای و تجربه

دومین شاخص مهم برای اینکه یک رهبر ایده آل چگونه باید باشد، تجربه، حرفه ای بودن و مهارت های اکتسابی اوست. رئیسی که قبلاً در همان منطقه ای کار می کرد که اکنون شرکت او در آن وجود دارد، می تواند تنها تصمیمات درست را اتخاذ کند و حجم و جهت کار مورد نیاز را به طور دقیق نشان دهد. همه اینها به شما امکان می دهد خیلی سریع به نتایج عالی برسید و شاخص های عملکرد بالای سازمان را بدست آورید.

Insight

رهبر ایده آل باید بتواند به ماهیت چیزها، فرآیندها، افراد و مشکلات نگاه کند. بسیاری از افرادی که دارای بینش هستند به طور غریزی تصمیمات درستی می گیرند، بدون اینکه بدانند چرا این کار را به روشی انجام دادند. متأسفانه، چنین مهارتی معمولاً ذاتی است، اما می توان آن را توسعه داد، کافی است بتوانیم عناصر مختلف را در یک زنجیره واحد مقایسه کنیم و بر اساس داده هایی که واضح ترین نیستند، پیش بینی های بلندمدت انجام دهیم. یک رئیس زیرک قادر خواهد بود بهترین کارمندان را انتخاب کند، حتی اگر در رزومه آنها دیده نشود. او قادر خواهد بود مشکلات احتمالی را پیش بینی کند و آنها را از قبل حل کند و بهترین گزینه را برای پیشرفت بیشتر حتی در شرایطی که به نظر می رسد دیگران چیز دیگری می گویند، خواهد دید.

انتقاد

در کتاب «کاملرهبر ایتزاک آدیزز می گوید که وقتی دو نفر در مورد همه چیز توافق دارند، به این معنی است که یکی از آنها مورد نیاز نیست. این اظهار نظر کاملاً صحیح است. یک رئیس معمولی نه تنها باید انتقاد از تصمیمات خود را بدون پرخاشگری بپذیرد، بلکه بتواند همه مخالفان را نیز بشنود. همانطور که سقراط گفت حقیقت در یک مشاجره متولد می شود و مهمتر از همه، اختلاف به شنیدن دیدگاه متفاوت کمک می کند، که برای تصمیم گیری درست بسیار ارزشمند است.

انضباط و مسئولیت

رهبر ایده آل باید مسئولیت پذیر و منظم باشد، اگر فقط برای زیردستان خود الگو باشد. اگر خود رئیس مرتباً آن را نقض کند، سخت است که کارمندان را به پیروی از سبک شرکتی وادار کنیم. تقریباً غیرممکن است که به موقع به سر کار بروید یا آن را به شدت پس از پایان روز کاری ترک کنید، اگر مهمترین فرد در شرکت به خود اجازه دهد که به طور منظم چندین ساعت دیر شود یا بلافاصله بعد از ناهار آن را ترک کند. البته، همیشه دلایل خوبی وجود دارد، مانند یک جلسه مهم، مذاکره با مشتریان احتمالی، و موارد مشابه، اما به ندرت هر روز اتفاق می افتد.

تصمیمات دشوار

رهبر ایده آل باید بتواند تصمیمات دشواری بگیرد. علاوه بر این، حتی در شرایطی که هیچ پاسخ صریح و واضحی وجود ندارد و شما باید حداقل کاری انجام دهید. همانطور که در کتاب همان آدیزس آمده است، در اکثریت قریب به اتفاق موارد، عدم اقدام منجر به عواقب بسیار ناگوارتری ازاقدام اشتباه برای هر قاعده ای استثنا وجود دارد و می توان گفت که شرایطی وجود دارد که بهتر است فقط منتظر بمانیم، اما انتظار در این مورد نیز می تواند به عنوان یک عمل تلقی شود. و بنابراین یک رئیس واقعی باید همیشه آماده باشد نه تنها چنین تصمیماتی بگیرد، بلکه مسئولیت آنها را نیز بپذیرد، بدون اینکه آن را به سران زیردستانی که صرفاً دستورات را دنبال می کنند، منتقل کند.

کادرها درباره همه چیز تصمیم می گیرند

رئیس باید بتواند کارمندانی را انتخاب کند تا بتوانند کاملاً همه وظایف را انجام دهند و پتانسیل شرکت را کاملاً درک کنند. اگر مدیری شروع به انجام کاری غیر از مدیریت عمومی، امضای اسناد، مذاکره با مشتریان اصلی و تصمیم گیری های تغییر دهنده زندگی برای سازمان کند، در این صورت یک یا چند کارمند به اشتباه انتخاب می شوند. در ایده آل ترین شرایط، رئیس ها فقط در موقعیت های فورس ماژور مورد نیاز هستند. و این از هر دو جهت درست است.

اگر مردم کار می کنند و وظایف خود را به خوبی انجام می دهند، حتی اگر آن را کاملاً مانند رئیس انجام نمی دهند، به آنها دست نزنید. در نهایت، با کسب تجربه، راه حل بهینه و مؤثرترین راه حل برای مشکل به طور مستقل پیدا می شود. و وقتی می‌خواهید زیردستان را مجبور کنید کاری متفاوت از آنچه می‌فهمد انجام دهد، می‌توانید به سادگی کل مکانیسم کار را که کم و بیش خوب کار می‌کند، از مسیر خارج کنید و به جای شاخص‌های بالاتر، نتیجه کاملاً معکوس بگیرید.

نتیجه گیری

جمع بندیدر خاتمه می توان گفت که رهبر ایده آل باید معیارهای زیادی را به طور همزمان رعایت کند. اگر چنین افرادی وجود داشته باشند، تعداد آنها بسیار کم است و شما نمی توانید از آنها برای همه شرکت ها، سازمان ها و شرکت ها استفاده کنید. بنابراین، یک رئیس مشروط خوب کسی خواهد بود که حداقل نیمی از شاخص ها از جمله کفایت را در وهله اول برآورده کند، بدون این معیار مهم، حتی عالی ترین رهبر نیز بعید است که بتواند به طور موثر سازمان را توسعه دهد و به نتایج خوبی دست یابد..