چرا روسیه به موشک های مافوق صوت نیاز دارد؟

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

آرامش در سیاره ما متأسفانه عمدتاً به دلیل تعادل پتانسیل های استراتژیک کشورهای اصلی رقیب است. برابری ژئوپلیتیکی اولین بار در سال 1945 با ظهور سلاح های هسته ای در زرادخانه نظامی ایالات متحده نقض شد.

در سال 1947، اتحاد جماهیر شوروی توانست بمب اتمی بسازد، اما رهبری این کشور با مشکل رساندن کلاهک به هدف مواجه شد. اولین اقدام موقت کپی برداری از بمب افکن آمریکایی B-29 بود که در آن زمان حامل اصلی سلاح های کشتار جمعی بود.

ظهور موشک های قاره پیما دوباره تعادل استراتژیک را بر هم زد، این بار به نفع اتحاد جماهیر شوروی. با این حال، مشخص شد که مسیر بالستیک به راحتی قابل پیش بینی است، که شرایط را برای نابودی خودروی تحویل در مراحل مختلف پرواز آن ایجاد کرد.

برای اولین بار در سال 1973، نیروهای مسلح اسرائیل با مشکل کارآیی پایین سامانه های پدافند هوایی در برابر اهداف با ارتفاع بالا و با سرعت فوق العاده بالا مواجه شدند. یک هواپیمای چند منظوره شوروی میگ-25 در ارتفاع زیاد بر فراز قلمرو این ایالت پرواز کرد. همه اقدامات معمولا استفاده می شوددر چنین مواردی از جمله پرتاب موشک های ضد هوایی بی فایده بود. سقف منحصربه‌فرد و سرعت فوق‌العاده آن زمان به آنها اجازه نمی‌داد به هدف برسند.

در اوایل دهه نود، دانشمندان توسعه در کشورهای مختلف شروع به تحقیقات در زمینه ساخت سلاح هایی کردند که خنثی کردن آنها حتی در صورت شناسایی توسط سیستم های هشدار دهنده دشوار است.

موشک های مافوق صوت روسیه در حال توسعه پاسخی به برنامه حمله جهانی سریع آمریکاست.

مقابله با تسلط ایالات متحده در حوزه ابتکار استراتژیک در چندین جبهه است.

یکی از آنها ایجاد کلاهک هایی بود که قادر به تغییر مسیر پس از جدا شدن از کلاهک و رسیدن به هدف از جهت غیرقابل پیش بینی بودند.

خط دیگر توسعه وسایل نقلیه تحویلی که به سختی آسیب پذیر هستند، موشک های مافوق صوت روسیه است. تفاوت اصلی آنها با موشک های بالستیک معمولی سرعت آنها است که چندین برابر بیشتر از عدد M (که تقریباً معادل 1070 کیلومتر در ساعت است) است.

اولین آزمایش‌ها برای ایجاد مدل‌های جدید سلاح‌هایی که رهگیری آن‌ها دشوار بود در دهه هشتاد آغاز شد. Dyna Soar X-20 یک پروژه آمریکایی از یک هواپیمای مداری بدون سرنشین بود که در لایه های استراتوسفر جو (در ارتفاع حدود 30 هزار متری) از یک هواپیمای مافوق صوت پرتاب شد. پاسخ می تواند موشک های مافوق صوت روسیه از سیستم هوافضای اسپیرال باشد که قادر به رسیدن به سرعت تا 7 هزار کیلومتر در ساعت است.با این حال، هر دو برنامه به زودی حذف شدند. هزینه های تحقیق و توسعه حتی برای اقتصاد ایالات متحده ناپایدار بوده است.

سه دهه گذشته است، اما وظیفه حفظ برابری استراتژیک اهمیت خود را از دست نداده است. زیرکون نام موشک های مافوق صوت جدید روسیه است.

2013، سالن بین المللی هوانوردی و فضایی در ژوکوفسکی. سرمایه گذاری مشترک روسیه و هند BrahMosaerospace برنامه هایی را برای ایجاد سلاح هایی اعلام می کند که جدیدترین و امیدوارکننده سیستم های دفاع موشکی قادر به رهگیری آنها نیستند.

اولین آزمایش یک موشک مافوق صوت در روسیه نشان داد که می تواند سه برابر بیشتر از تاماهاوک آمریکایی در ارتفاعات بین 10 متر تا 14 کیلومتر به سرعت دست یابد. بار رزمی 300 کیلوگرم است، طراحی دو مرحله ای است. ابعاد کلی: طول حدود 10 متر، قطر 700 میلی متر. وزن کل در ابتدا کمتر از 4 تن است، با احتساب کانتینر حمل و نقل.

طراحی اساسی برای برهموس GZR و سیستم ضد کشتی زیرکون که به طور موازی توسعه می‌یابد، موشک Onyx P-800 بود که از زیردریایی پرتاب شد. کار طراحی در سال 1999 آغاز شد و در ژوئن 2001، اولین پرتاب آزمایشی در یک سایت آزمایشی در ایالت اوریسا هند انجام شد. فرض بر این است که موشک های مافوق صوت جدید روسیه و هند می توانند از هواپیماهای کلاس MiG-29 پرتاب شوند.

یک سیستم تسلیحاتی فوق سریع جایگزین دیگر به نام "سرد" در پایان سال 1991 در سایت آزمایشی ساری-شاگان آزمایش شد. در قلب قدرتنصب در طراحی آن از موتور موشک پدافند هوایی S-200 با عملکرد عالی استفاده شده است. بحران مالی مانع از تکمیل آزمایشات شد.