اتصال خط لوله: روش ها، جزئیات، الزامات، کنترل، GOST

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

امروز، مردم به طور فعال از سیستم خط لوله استفاده می کنند. بسیاری از ساختمان های مختلف را به یکدیگر متصل می کند و سپس به مکان های خاصی منتهی می شود، اگر مثلاً فاضلاب باشد. برای چیدمان باکیفیت چنین سیستمی، یک چیز بسیار مهم مورد نیاز است - اتصال قابل اعتماد خط لوله. روش های اتصال بسیار زیادی وجود دارد. همه آنها بر اساس فاکتورهای مختلفی انتخاب می شوند که مهم ترین آنها متریال به کار رفته در تولید لوله است.

انواع اصلی اتصالات

در زمان ما اتصالات خط لوله زیادی وجود دارد. با این حال، همه آنها به طور مشروط به دو گروه بزرگ تقسیم می شوند - اینها قابل جدا شدن و یک تکه هستند.

طبعاً مزیت اصلی دسته اول توانایی جدا کردن خط لوله در صورت لزوم است. اغلب این نیاز یک تعمیر است. اتصالات جداشدنی خط لوله امکان تعمیر و جایگزینی بخش های آسیب دیده را بدون ایجاد اختلال در کل ساختار به طور کلی فراهم می کند. این نوع اتصال استفلنج ها، و همچنین اتصالات رزوه ای (اتصالات).

اگر در مورد روش دوم صحبت کنیم، چنین سیستمی قابل تعمیر است، با این حال، هنگام جدا کردن کل ساختار، ناگزیر آسیب می بیند. در میان انواع غیرقابل جدا شدن اتصالات خط لوله، جوشکاری امروزه رایج ترین است. علاوه بر این روش، چندین روش دیگر نیز وجود دارد، به عنوان مثال، چسباندن، فشار دادن، نصب یک سوکت با استفاده از مخلوط سیمان.

همه این روش ها به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. این روش های اتصال به شما امکان می دهد یک سیستم قابل اعتماد برای حمل و نقل طیف گسترده ای از رسانه ها ایجاد کنید که می تواند آبرسانی، شبکه های گاز، لوله های گرمایش، فاضلاب، بزرگراه های صنعتی و فنی باشد.

استفاده از جوشکاری

اتصالات لوله های جوشی در حال حاضر محبوب ترین هستند، به ویژه در زمینه ایجاد ارتباطات فنی در تاسیسات تولید. با کمک آنها می توانید به راحتی تک تک قطعات لوله را به یک سیستم یکپارچه به هم متصل کنید.

در اینجا باید اضافه کرد که این روش به اتصالات جوشی در خطوط لوله فولادی محدود نمی شود. با جوشکاری می توان محصولات پلاستیکی را نیز به هم متصل کرد. در موارد خاص، حتی برای اتصال عناصر شیشه ای از جوش استفاده می شود. این روش از دو روش اصلی برای انجام کار استفاده می‌کند که از نظر تأثیرگذاری بر مواد در حال پردازش با یکدیگر متفاوت هستند:

1. جوشکاری فیوژن.
2. تحت فشار.

اگر در مورد جوشکاری صحبت کنیماتصالات خط لوله با استفاده از گزینه اول انجام می شود، روش های جوشکاری زیر را می توان در اینجا استفاده کرد:

• برق معمولی؛
• دستگاه قوس الکتریکی؛
• لیزر;
• جوشکاری گاز؛
• Electrobeam.

رایج ترین گزینه استفاده از جوش قوس الکتریکی برای اتصال خطوط لوله فولادی است. در این حالت از قوس الکتریکی برای گرم کردن و انجام کار استفاده می شود. با توجه به این نوع منبع، دو روش برای انجام جوش وجود دارد. اولی با قوس DC، دومی با قوس AC.

از آنجایی که در این مورد می توان از تجهیزات مختلفی برای نصب لوله استفاده کرد، طبق GOST 16037-80، که در آن قوانین اتصال قطعات فولادی با جوش تجویز می شود، باید از جوشکاری دستی، نیمه اتوماتیک یا اتوماتیک استفاده شود..

انواع اصلی اتصالات

چندین نوع مختلف از اتصالات المان خط لوله برای ایجاد بزرگراه استفاده می شود. 4 گزینه اصلی وجود دارد: لب به لب، همپوشانی، گوشه، با جوشکاری عناصر مختلف.

سه روش زیر برای اتصال خطوط لوله امروزه محبوب ترین و رایج ترین در نظر گرفته می شوند:

1. بست طولی و عرضی باسن. در این حالت می توان از قطعات اضافی اعمال شده - حلقه ها - برای جوشکاری استفاده کرد. در مورد درز، در چنین مکان هایی می تواند یک طرفه یا دو طرفه باشد. گزینه دوم درمواردی که سطح مقطع لوله بیش از حد بزرگ است - بیش از 500 میلی متر.
2. اتصال گوشه یک طرفه و دو طرفه است. این روش جوشکاری در موارد مختلف به روش های مختلفی انجام می شود. گاهی اوقات اتصال گوشه با یک لبه اریب بسته می شود، گاهی اوقات بدون آن.
3. آخرین گزینه اتصال سوکت لپ است. طبق قوانین اتصال خط لوله، در مواردی که نیاز به اتصال مواد با ضریب پلاستیسیته بالا باشد، از روش سوکت استفاده می شود. اغلب این مونتاژ قطعات فلزی غیرآهنی و همچنین سایر قطعات پلاستیکی است.

در اینجا شایان ذکر است که جوشکاری نه تنها برای اتصال خطوط لوله گرد، بلکه برای خطوط مربع نیز به طور فعال استفاده می شود. به طور معمول، چنین عناصری اغلب در ساخت و ساز، در ساخت مبلمان استفاده می شود. اما در چیدمان بزرگراه های فنی از آنها استفاده نمی شود. اشکال اصلی شکل آنها است. بخش مربعی به طور قابل توجهی توان عملیاتی را کاهش می دهد. برعکس، گرد یکی از بهترین هاست.

مفاصل نخ

طبیعاً در عمل مواردی وجود دارد که فرصتی برای انجام کار جوشکاری وجود ندارد. در چنین مواردی از روش های دیگر داکینگ استفاده می شود که آنها نیز بسیار زیاد هستند. متداول ترین آنها نصب رزوه ای است. برای رزوه کاری لوله ها از ماشین های مخصوص یا قالب معمولی استفاده می شود. اگر قسمت دارای دیواره های بسیار نازک باشد، از این روش برای رزوه کشی سطح استفاده می شود.خنجر کردن.

با توجه به تمام قوانین، اتصال لوله های این نوع کاملاً قوی و محکم خواهد بود. این روش چندین مزیت غیرقابل انکار دارد: سهولت نصب، امکان تعمیر اتصال خط لوله، کلیه کارهای نصب بدون استفاده از تجهیزات خاص قابل انجام است.

در این مورد، برخی از پارامترهای خود نخ مهم خواهد بود که محدوده عملکرد آن را تعیین می کند. اولاً مرحله برش در اینجا مهم است، ثانیاً عمق نخ و ثالثاً جهت. گام نخ فاصله بین بالای سیم پیچ و پایه آن را تعیین می کند. هنگام انجام کار نصب، درک صحیح و در نظر گرفتن جهت بسیار مهم است، زیرا می تواند راست و چپ باشد.

سایر روش‌های اتصال

علیرغم اینکه اتصال رزوه ای یکی از رایج ترین روش ها در صورت عدم امکان استفاده از جوش محسوب می شود، روش های دیگری نیز وجود دارد که به طور کاملا فعال مورد استفاده قرار می گیرند. در مورد انتخاب یک روش خاص، معمولاً بستگی به ماده ای دارد که لوله از آن ساخته شده است. تا به امروز، تمام لوله ها به طور معمول به دو دسته تقسیم می شوند - انعطاف پذیر و سفت و سخت. اولین زیرگروه باید شامل لوله های ساخته شده از مواد پلیمری باشد، به عنوان مثال، لوله های پلی پروپیلن، پلی اتیلن، فلز پلاستیک. دسته دوم محصولات دارای خاصیت پلاستیکی نیستند و به همین دلیل شامل چدن، فولاد، مس و غیره می شود.

مونتاژ لوله های انعطاف پذیر و صلب بدون جوش

اغلب در صورت عدم امکان جوشکاری از اتصالات برای اتصال لوله ها استفاده می شود. اینها کانکتورهای ویژه هستند. برای اطمینان از اتصال مطمئن و محکم عناصر منعطف، لازم است از اتصالات با پوشش بیشتر نسبت به اتصالات سفت استفاده شود.

در حال حاضر، اتصالات برای مونتاژ خطوط لوله از مواد انعطاف پذیر فقط در مواردی که بخش کوچک و متوسط عنصر، از 20 تا 315 میلی متر استفاده می شود. اگر سطح مقطع قطعات بیش از 315 میلی متر باشد، استفاده از اتصالات نامناسب تلقی می شود. مشکل اصلی، قابلیت اطمینان پایین چنین اتصالی است.

برای اتصال لوله های پلی اتیلن با چگالی کم یا HDPE، معمولاً از نوع خاصی از قسمت اتصال خط لوله استفاده می شود - اتصالات فشاری. مزیت اصلی در این مورد سرعت نصب است. علاوه بر این، لازم به ذکر است که استفاده از اتصالات فشاری یک گزینه اقتصادی برای اتصال لوله های انعطاف پذیر است. با این حال، محدودیت های خود را نیز دارد. قطعات فشاری فقط لوله هایی با سطح مقطع کوچک را می توانند به طور قابل اعتماد متصل کنند. برای خط لوله با مقطع متوسط از کوپلینگ استفاده می شود. کوپلینگ لوله در بین سایر گزینه های اتصال رایج ترین است.

بعد باید به اتصال لوله های صلب توجه کرد. استفاده از جوش و رزوه تنها راه نیست. با این حال، طبق GOST 16037-80 قانون خاصی وجود دارد که می گوید تمام سازه ها با سطح مقطع بالاتر از 600 میلی متر فقط می توانند با جوشکاری متصل شوند. معمولا، اگر نهاز رزوه و جوش استفاده می شود، سپس آنها به اتصال از طریق یک کوپلینگ متوسل می شوند. این روش به شما امکان می دهد لوله هایی با قطر مساوی، بخش های مختلف و همچنین از مواد مختلف را به هم بچسبانید. از ویژگی های اصلی این اتصال می توان به استحکام بالا و سفتی خوب اشاره کرد.

به صورت دوره ای لوله هایی که بدون جوش و رزوه به هم متصل می شوند دارای فلنج هستند که به کمک آن ها مفصل بندی انجام می شود. در برخی شرایط، بخش های خاصی از لوله ها نیاز به بازرسی یا تعمیر مکرر دارند. کنترل اتصالات جوشی خطوط لوله کار نسبتاً پر زحمتی است و بنابراین در چنین مکانهایی اگر قسمت لوله اجازه دهد اتصال فلنج نصب می شود. این به این دلیل است که این نوع داکینگ جداسازی و مونتاژ مجدد بسیار ساده است. از عناصر زیر تشکیل شده است:

• دو عنصر اصلی - فلنج های اتصال؛
• حلقه های O برای سفتی بیشتر استفاده می شود؛
• پیچ و مهره برای بستن استفاده می شود.

روش های بیان غیرمعمول

علاوه بر روش‌های معمولی داکینگ، که محبوب هستند، غیر استاندارد، به ندرت استفاده می‌شود و برای لوله‌های ساخته شده از مواد خاص وجود دارد. در بین این روش های اتصال، روش چسب، اتصال سوکت، اتصال روش اتصال سریع وجود دارد.

چسب زمانی استفاده می شود که لوله ها از پلاستیک ساخته شده باشند. در چنین شرایطی، روش چسباندن به یک اتصال مطمئن و محکم کمک می کند، اما یک تکه خواهد بود. همانطور که از نام آن پیداست، مونتاژ از یک پایه چسب مخصوص استفاده می کندسطح لوله.

در مورد گزینه دوم، اتصال پریز، بیشتر در مواردی که فاضلاب بدون فشار قرار می گیرد استفاده می شود. چنین سیستم هایی با این واقعیت متمایز می شوند که فاضلاب در آنها به طور طبیعی و بدون تلاش پمپ ها حرکت می کند، یعنی لوله ها در یک زاویه نصب می شوند. اتصال سوکت می تواند هم جداشدنی و هم یک تکه باشد. انتخاب مستقیماً به موادی که لوله ها از آن ساخته شده اند بستگی دارد. ارتباطات جداشدنی از این نوع فقط می تواند از پلاستیک ساخته شود. اگر قطعات از چدن ساخته شده باشند، فقط می توان اتصال یک تکه را انجام داد. علاوه بر این، لوله های چدنی نیاز به آب بندی دارند که بر اساس مخلوط سیمان یا ترکیبات هرمتیک خاص ساخته می شود.

کوپلینگ سریع

گروه کوچکی از اتصالات فردی وجود دارد که به آنها انتشار سریع یا آزادسازی سریع می گویند. آنها معمولاً فقط در مناطقی نصب می شوند که به هر دلیلی نیاز به تجزیه و تحلیل مکرر بزرگراه است. سه گزینه اصلی برای چنین مفاصلی وجود دارد:

• استفاده از گیره با گوه های مخصوص برای تثبیت؛
• اتصال دوربین یا Camlok;
• اتصال ISO.

هر سه گزینه از نظر نصب بسیار ساده هستند، اما در عین حال ویژگی های مقاومت خوبی دارند. در مقیاس صنعتی، اغلب از سه نوع داکینگ اضافی استفاده می شود: نوک سینه، تلسکوپی، مفصلی. اتصال نوک پستان در مواردی که لوله ها بین تجهیزات اندازه گیری متصل می شوند استفاده می شود.تلسکوپی - برای اتصال لوله های سفت و سخت با عناصر انعطاف پذیر. مفصلی فقط برای چیدمان بزرگراه هایی با ساختار پیچیده استفاده می شود.

الزامات اتصال GOST

سند نظارتی الزامات خاصی را برای اتصالات خط لوله که بر اساس جوش انجام می شود مشخص می کند. این سند حاوی موارد زیر است:

• در برخی موارد، جوش لوله هایی با قطرهای مختلف مورد نیاز است. در این حالت، اگر تفاوت از مقدار معینی تجاوز نکند، کار به همان روشی انجام می شود که در صورت وجود همان مقطع انجام می شود. عناصر ساختاری تمام لبه های آماده شده، درز نهایی و سایر جزئیات باید برای لوله ای با قطر زیاد مناسب باشد. علاوه بر این، به منظور اطمینان از انتقال صاف از یک قطر بزرگتر به قطر کوچکتر، اجازه ایجاد یک درز شیبدار وجود دارد. اگر قطر لوله ها بیش از حد متفاوت باشد، باید روی محصولی با سطح مقطع بزرگ یک اریب ساخته شود. کار تا زمانی انجام می شود که قطر به مقداری برابر با کوچکتر کاهش یابد. در این حالت، درز و عناصر سازه باید با قطعه با قطر کمتر مطابقت داشته باشند.
• برای ناهمواری سطوحی که برای جوشکاری آماده می شوند، الزاماتی وجود دارد. مقدار این مشخصه نباید از 80 میکرون تجاوز کند.
• همه عناصر باقیمانده روی لوله ها (کوپلینگ ها، آسترها) باید از فولادی با همان درجه خود لوله ساخته شوند.

کنترل کیفیت درز

اتصال جوش داده شده بسیار قوی است، اما نیاز به کنترل کیفیت دارد. در حال حاضر، تنها دو روش تأیید وجود دارد.روش اول با عدم وجود نقض در یکپارچگی ساختار مشخص می شود، در حالی که روش دوم با نقض انجام می شود. برای ارزیابی کیفیت تمامی جوش ها معمولا از روش اول استفاده می شود. هم در حین کار و هم بعد از آن استفاده می شود.

روش تأیید صحت غیر مخرب به 5 گزینه تقسیم می شود:

• تست نفوذپذیری؛
• کنترل با روش اشعه ایکس یا مغناطیسی؛
• نوع اولتراسونیک؛
• انجام کار اندازه گیری؛
• اجرای بازرسی خارجی.

روش‌های آزمایش مخرب نیز انجام می‌شود، اما در حال حاضر روی قطعاتی از محصول که از لوله اصلی بریده شده‌اند.

هر گونه بررسی کیفیت اتصال با یک بازرسی خارجی آغاز می شود. در اینجا ذکر این نکته مهم است که نه تنها می تواند بصری باشد. این همچنین شامل استفاده از تجهیزات اندازه گیری و استفاده از هر وسیله فنی دیگر می شود. این بررسی کمک می کند تا مشخص شود آیا در عوامل خارجی مشکلاتی وجود دارد یا خیر، و همچنین تأیید می کند که اتصال با الزامات استاندارد دولتی مطابقت دارد.

آزمایش های مویرگی وجود دارد که از مایعات مخصوص استفاده می کنند. درزهای جوش داده شده با ماده کنتراست پوشانده می شوند. در صورت وجود کوچکترین آسیب یا ترک، این ترکیبات به داخل نفوذ می کنند. هنگام استفاده از چنین موادی، مناطق معیوب به رنگ خاصی رنگ می شوند. نافذ نام این مایعات خاص است. آنها ممکن است از پایه هایی مانند روغن ترانسفورماتور، سقز، بنزن، نفت سفید تشکیل شده باشند.

ساده ترین راه برای بررسی با این روش استاستفاده از نفت سفید این ترکیب یکی از مهمترین خواص این روش - قدرت نفوذ بالا را دارد.

چند نکته وجود دارد که نقش تعیین کننده ای در انتخاب روش تأیید دارد. یکی از مهم ترین عوامل صرفه جویی مالی و داده های فنی است، سپس ویژگی هایی که این سازه جوشی تحت آن ساخته شده است نقش مهمی دارد. همچنین باید به وضعیت سطح مورد بررسی، ضخامت و نوع جوش توجه شود. تعیین درست درجه فلز و درک خواص فیزیکی آن مهم است.