زیردریایی "دلفین": ایجاد پروژه، ساخت، هدف، تکالیف، طراحی و تاریخچه زیردریایی

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

اولین زیردریایی رزمی "دلفین" تا سال 1917 به عنوان نمونه اولیه برای توسعه بیشتر کشتی های داخلی این کلاس عمل کرد. این ساخت و ساز ماهیت آزمایشی داشت و ارزش جنگی زیادی نداشت، اما آغاز توسعه کشتی سازی داخلی زیردریایی بود.

زیردریایی در امپراتوری روسیه

تاریخ کشتی سازی زیردریایی در امپراتوری روسیه با تلاش نجار افیم نیکونوف برای ایجاد یک "کشتی مخفی" در سال 1718 آغاز می شود. چند سال بعد، نمونه اولیه در حضور پیتر اول در حیاط گالی آزمایش شد. در حین فرود، کف زیردریایی آسیب دید. هیئت دریاسالاری دستور داد کار متوقف شود و مخترع برای کار در تخصص خود به آستاراخان فرستاده شود.

در قرن بعد، ساخت زیردریایی ها انجام نشد، اما علاقه به ناوبری زیر آب باقی ماند. این امر با این واقعیت تأیید می شود که در سال 1825 در مجله "Moscow Telegraph" در عنوان "اختراعات و اکتشافات جدید"مقالاتی در مورد جزئیات مخترعان خارجی زیردریایی ها منتشر شد. در پاسخ به این، مقاله V. Berch "در مورد اختراع زیردریایی ها در روسیه در سال 1719" ظاهر شد. این اولین اثر چاپی در مورد تاریخ کشتی سازی زیردریایی روسیه بود.

زیردریایی K. Schilder در سال 1843 ساخته شد. دوره بعدی (قبل از اختراع پروژه زیردریایی روسی "دلفین" توسط I. Bubnov و M. Beklemishev) با علاقه استثنایی جامعه روسیه به ایجاد اولین زیردریایی ها مشخص شد. مهندسان، افسران نظامی، دانشمندان، دهقانان بی سواد، دانش آموزان دبیرستانی و اتباع خارجی هرازگاهی به مقامات عالی رتبه به بخش مهندسی و وزارت نیروی دریایی و به مقامات عالی رتبه مراجعه می کردند. برخی از ایده‌ها متعاقباً زنده شدند، اما بیشتر آنها، البته، از نظر فنی بی‌سواد و پیشنهادات غیرقابل دفاع بودند.

اولین زیردریایی روسی

در پایان قرن نوزدهم، فرماندهی نظامی و رهبری عالی امپراتوری روسیه به این نتیجه رسیدند که لازم است زیردریایی ها را به ناوگان وارد کنند. گزینه خرید سلاح در خارج از کشور یا ایجاد ناوگان زیردریایی به تنهایی در نظر گرفته شد. در آن زمان، شرکت های لاک و هلند در ایالات متحده به موفقیت دست یافتند، در فرانسه چندین زیردریایی توسط مخترعان Romatzotti، Gube، Zede ساخته شد و زیردریایی های ایتالیایی در حال ساخت بودند. در روسیه هیچ متخصص برجسته ای در این زمینه وجود نداشت.

موفق ترین کار در زمینه طراحی زیردریایی ها در آن سال ها در ایالات متحده انجام شد. در سال 1900، دولت روسیه رهبری کردمذاکرات در مورد ساخت احتمالی قایق برای روسیه توسط شرکت آمریکایی جان هالند. آمریکایی ها شرط گذاشتند - خرید حداقل ده قایق. معلوم شد که این غیرقابل قبول است، بنابراین همکاری برنامه ریزی شده از بین رفت.

توسعه زیردریایی روسی

در سال 1900، اداره دریانوردی کمیسیونی را تشکیل داد که به توسعه پروژه می پرداخت. بازرس ارشد N. Kuteinikov شامل دستیار ارشد در کشتی سازی I. Bubnov، مهندس مکانیک ارشد I. Goryunov، ستوان در مهندسی برق M. Beklemishev. این کمیسیون به مطالعه تجربیات خارجی و توسعه یک کشتی شناور برای دفاع ساحلی نیاز داشت.

تاریخچه طراحی و ساخت

کار بر روی نمونه اولیه در حوضه کشتی سازی آزمایشی انجام شد. پروژه مخفی بود. برای کاهش هزینه ها، مهندسان تا حد امکان اندازه قایق را کاهش دادند. عمق غوطه وری مورد انتظار 50 متر با افزایش حاشیه ایمنی است. یک طرح دوکی برای ساده‌سازی انتخاب شده است.

در ماه مه 1901، I. Bubnov در مورد تکمیل توسعه گزارش داد و چند روز بعد کمیته پروژه را بررسی کرد و تشخیص داد که ساخت و ساز می تواند بلافاصله شروع شود. کمیسیون طراحی بلافاصله به کمیسیون ساخت و ساز در همان ترکیب تبدیل شد. دستور ساخت بدنه به کارخانه کشتی سازی بالتیک در سن پترزبورگ صادر شد.

نخستین زیردریایی "دلفین" بر روی لغزنده مجهز کشتی سازی بالتیک ساخته شد. پروفیل و ورق فولادی از کارخانه پوتیلوف تامین می شد، سیلندرها (هوا) توسط اوبوخوفسکی تولید می شد.کارخانه فولاد. باتری و موتورهای الکتریکی در فرانسه سفارش داده شد.

تجربه همکاران خارجی

یک مهندس برق برای آشنایی با زیردریایی های در حال ساخت کارخانه کشتی سازی هلند به یک سفر کاری به آمریکا رفت. به او اجازه داده شد در یک شیرجه آزمایشی شرکت کند. پس از بازگشت از یک سفر کاری، بکلیمیشف گزارش داد که زیردریایی روسی دلفین (عکس بالا) نسبت به همتایان خارجی خود کم نیست. علاوه بر این، برخی از راه حل های روسی هیچ مشابهی در خارج از کشور ندارند.

ثبت نام در لیست ناوگان

خدمه در اوایل سال 1902 با انتخاب داوطلبان تشکیل شد. تصمیم گرفته شد که کارکنان مشابه زیردریایی‌های هلند باشند: فرمانده کشتی و دستیارش، فرماندهان (هشت نفر)، دو سکاندار، دو ماشین‌کار و چهار کارشناس معدن.

زیردریایی دلفین در مارس 1902 به فهرست ناوگان اضافه شد. با توجه به نتایج آزمایشات آزمایشی، یافتن جایگزینی برای موتور ضروری شد، که برای آن مهندس از کارخانه ای در فرانسه بازدید کرد. موتور دایملر در نهایت مورد استفاده قرار گرفت. در اولین آزمایشات دریایی، زیردریایی دلفین به سرعت پنج گره رسید.

طراحی و مشخصات

بدنه دوکی شکل زیردریایی دلفین از فولاد با استحکام بالا (ضخامت 8 میلی متر) ساخته شده بود و برای عمق 50 متری طراحی شده بود. از سه مخزن برای غواصی استفاده شد: در کمان، در بخش مرکزی بدنه، در سمت عقب. سیستم زهکشی از یک پیستون الکتریکی تشکیل شده استپمپ و دفترچه راهنمای کوچک.

پیشرانه توسط یک موتور بنزینی 300 اسب بخار تامین می شد. با. مجموع عرضه سوخت به 5، 3 تن رسید.موتور برقی پارویی با ظرفیت 120 لیتر. با. به صورت هم محور با بنزینی قرار گرفت. باتری های برقی در کمان روی قفسه های مخصوص قرار می گرفتند. پنجاه سلول با ظرفیت کل 5000 A/h ارائه شد، اما در واقع شصت و چهار سلول (3.6 هزار A/h) نصب شد.

به دلیل ارزان بودن طراحی، زیردریایی دلفین بسیار تنگ بود. شرایط زندگی راحت برای خدمه هدف اصلی نبود. سپرهای ساخته شده از چوب، که باتری ها را می پوشانند، می توانند به عنوان استراحت استفاده کنند. در کمان سه سوکت برای اتصال کتری برقی، قهوه جوش و اجاق برقی قابل حمل وجود داشت. منبع آب آشامیدنی - 20 سطل.

سلاح اصلی زیردریایی دلفین لوله های اژدر خارجی مدل 1898 بود. اسلحه به صورت جفت قرار می گرفت، در طول مسیر حرکت هدایت می شد و به عقب نزدیک تر بود. کنترل با استفاده از درایوهای ویژه از داخل انجام شد.

خدمت در بالتیک، اقیانوس آرام و شمال

در سال 1904 زیردریایی "دلفین" رسماً این نام را دریافت کرد. پیش از این، توسعه با نام رمز "ناوشکن شماره 150" ذکر شده بود. در اولین درس ها با خدمه، زیردریایی در نزدیکی دیوار کارخانه غرق شد. دلیل این امر بسته شدن نابهنگام دریچه چرخ و واکنش ناکافی خدمه به ورود آب بود. از سی و شش نفر، بیست و چهار نفر را نتوانستند نجات دهند. تصادف به دلیلویژگی های طراحی.

اولین بار پس از تعمیرات در سال 1905 به دریا رفت. "دلفین" در آب های اقیانوس آرام گشت زنی کرد، اما هیچ ملاقاتی با کشتی های ژاپنی انجام نشد. در ماه می، برای انجام تعمیرات، تهویه روی دلفین انجام شد، اما انفجاری رخ داد و زیردریایی غرق شد. یک سرباز کشته شد. تعمیر زیردریایی "دلفین" پس از پایان جنگ روسیه و ژاپن به پایان رسید.

در سال 1916، زیردریایی به آرخانگلسک رسید. بعداً زیردریایی دلفین به الکساندروفسک منتقل شد. در سپتامبر، او در اختیار ناوگان مبتنی بر اقیانوس منجمد شمالی قرار گرفت و در ترکیب آن قرار گرفت. در سال 1917، زیردریایی دلفین در گروهی از کشتی‌ها برای گشت زنی در خلیج کولا ثبت نام شد.

در سال 1917، به دلیل بی احتیاطی نگهبانی ساعت در هنگام طوفان، زیردریایی غرق شد. در همان سال، زیردریایی به دلیل فرسودگی و پارگی بیشتر مکانیزم ها خلع سلاح شد. بدنه برای برش فلز به بندر تحویل داده شد. بخش‌هایی از زیردریایی سرانجام در سال 1920 از بین رفت.

زیردریایی پروژه 667-BDRM "Dolphin"

پروژه 667-BDRM در سپتامبر 1975 شروع به توسعه کرد. طراح کلی S. Kovalev بود. این پروژه از پیشرفت هایی در زمینه سیستم های تشخیص و کنترل، سلاح ها، تجهیزات کاهش صدا استفاده کرد. دستگاه‌های جاذب صدا و عایق‌کننده لرزش استفاده فعالی داشته‌اند.

طراحی زیردریایی های پروژه 667

زیردریایی های پروژه 667-BDRM "Delfin" در مقایسه با پیشینیان خود (زیردریایی های پروژه Kalmar) افزایش یافته است.ارتفاع حصار محورهای تسلیحات، افزایش انتهای عقب و طول کمان. به طور کلی، این پروژه یک طرح کلاسیک برای زیردریایی های این کلاس دارد. توسعه از ملخ های جدید با عملکرد بهبود یافته استفاده می کند. جریان آب با دستگاه مخصوص صاف شد.

به عنوان بخشی از پروژه، چندین زیردریایی در سال های مختلف توسعه یافتند، بنابراین ویژگی های فنی نیز متفاوت است. سرعت سطح زیردریایی های دلفین 14 گره، سرعت زیر آب 24 گره است. حداکثر عمق غوطه وری به 550-650 متر محدود شده است، عمق کار 320-400 متر است. زیردریایی ها قادر به ناوبری مستقل برای 80-90 روز هستند. خدمه 135-140 نفر است.

تسلیحات: استفاده صلح آمیز و نظامی

موشک های قاره پیما R-29RS که برد شلیک افزایش یافته ای داشتند به سلاح های جدیدی تبدیل شدند. همه موشک‌ها را می‌توان در یک گلوله پرتاب کرد. زیردریایی های پروژه دلفین به طور منظم در تمرین شلیک شرکت می کردند و سفر می کردند. به عنوان یک قاعده، تمرینات در آب های دریای بارنتس انجام می شد. هدف سایت آزمایش کورا در کامچاتکا (در چند صد کیلومتری پتروپولوفسک-کامچاتسکی) بود.

از زیردریایی های پروژه 667BDRM "Dolphin"، دو ماهواره مصنوعی به مدارهای نزدیک زمین پرتاب شدند. در سال 1998، برای اولین بار در جهان، ماهواره Tubsat-N از یک موقعیت غوطه‌ور به فضا پرتاب شد.

زیردریایی های پروژه دلفین: نمایندگان

زیردریایی "دلفین" (667) ستون فقرات سه گانه هسته ای استراتژیک روسیه است. کم کم دادگاه ها این نقش را منتقل می کنندزیردریایی های پروژه Borey. از جمله زیردریایی های این پروژه می توان موارد زیر را نام برد: K-51 "Verkhoturye"، K-64 "Podmoskovye" (تبدیل شده به حامل زیردریایی های فوق العاده کوچک)، K-84 "Yekaterinburg"، K-114 "Tula"، K-407 "Novomoskovsk"، K -117 "Bryansk"، K-18 "Tula".

زیردریایی پروژه Verkhoturye با موشک های جنگی به قطب شمال سفر کرد و در قطب شمال صعود کرد. زیردریایی K-84 پس از استقرار حمایت اداره شهر یکاترینبورگ بر روی آن نام خود را گرفت. رزمناو "Bryansk" هزارمین زیردریایی ساخته شده در کارخانه های کشتی سازی روسیه شد. بنابراین، هر زیردریایی در این سری داستان خاص خود را دارد.

از سال 2012، دلفین ها به طور فعال دوباره مسلح شده اند. از سال جاری، بریانسک در حال تجهیز مجدد است، در حالی که Karelia و Novomoskovsk در صف منتظر هستند. در آینده نزدیک قرار است تمامی زیردریایی های پروژه 667BDRM Dolphin تجهیز مجدد شوند. تسلیح مجدد عمر زیردریایی ها را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد (تا سال 2025-2030). همه رزمناوهای فعال این کلاس اکنون بخشی از سی و یکمین زیردریایی مستقر در خلیج یاگلنایا هستند.

زیردریایی RC

زیردریایی دلفین M10 توسط شرکت های تولید اسباب بازی کودکان تولید می شود. این یک آنالوگ اسباب بازی توسعه روسیه نیست. در عین حال، زیردریایی Mioshi Dolphin M10 یک هدیه عالی برای کودکی (از شش سالگی) که به ناوگان زیردریایی علاقه دارد، خواهد بود. به عنوان مثال از چنین اسباب بازی، می توانید به طراح جوان اصل حرکت زیردریایی ها وویژگی های کلی طراحی شاید کودک روزی به شغل یک مهندس فکر کند و به کشفی دست یابد که برای اطمینان از قدرت ناوگان داخلی مهم است.