اقتصاد مناسب - چیست؟ اقتصاد مناسب: تعریف

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

بسیاری از حقایق تاریخی به منشأ انسان از حیوانات گواهی می دهند. حتی 2 میلیون سال پیش، او شروع به متمایز شدن در بین هم نوعان خود با حالت ایستاده، بهبود دست ها و مغز خود کرد. تغییرات دائمی در زمینه تولید مواد غذایی نیز رخ داد. یکی از راه های تضمین موجودیت، اقتصاد تملیک بود. آنچه هست و به چه چیزی منجر شد در این مقاله توضیح داده شده است.

اقتصاد مناسب چیست؟

اقتصاد تصاحب نوعی فعالیت انسان بدوی است که با تصاحب تمام مواهب طبیعت برای حفظ هستی مشخص می شود. بشر از دوران پارینه سنگی این کار را انجام داده است. پس از آن جمعیت هنوز ناچیز بود، هیچ مشکلی با وسایل زندگی وجود نداشت. مردم هر چه می توانستند از طبیعت گرفتند و این عادلانه بود. پس از همه، او میوه های خود را فراهم کرد و مرد آنها را جمع کرد.

اقتصاد تخصیصی چگونه بوجود آمد؟

طبق نظریه داروین، بشر جمع آوری و شکار را از حیوانات به عاریت گرفته است. مردم با هدایت نیازهای طبیعی، از اقتصاد تخصیصی استفاده کردند. این را بسیاری از کاوش ها و حقایق تاریخی تأیید می کند. اما مهم نیست که مردم اولیه چگونه با حیوانات مقایسه می شدند، انسان هرگز ثروت طبیعی را با دست خالی به دست نمی آورد.

بر اساس اسناد تاریخی، بشر حتی در مراحل اولیه پیدایش خود ابزارهای مختلفی را اختراع کرد که زندگی روزمره را ساده می کرد. برای مثال، آفریقایی‌های باستان سنگ‌ها را به گونه‌ای تقسیم می‌کردند که لبه‌های تیز را برای تشریح سریع لاشه شکار کشته‌شده به دست می‌آوردند. با گذشت زمان، مردم بیشتر و بیشتر وسایل خانه جدید را اختراع کردند و یاد گرفتند که چگونه از منابع طبیعی برای نیازهای حیاتی استفاده کنند. آنها حتی سوزن هایی داشتند تا لباس های خود را از پوست حیوانات مرده بسازند.

برای مدتی طولانی، همه اقوام و مردم اقتصاد مناسبی را رهبری می کردند. اقتصاد مولد تنها در هزاره پنجم قبل از میلاد به وجود آمد. e.

ویژگی های فعالیت

دانشمندان بسیاری از ویژگی های مهمی را که اقتصاد مناسب داشت شناسایی کرده اند. این نوع اقتصاد با ویژگی های زیر مشخص می شود:

• فعالیت جمعی؛
• نگهداری آن توسط همه ساکنان قبیله، بنابراین تمام تخصیص به طور مساوی تقسیم می شود؛
• مردم و طبیعت در وابستگی یکسان هستند؛
• فقط ابزار سنگی برای تخصیص استفاده می شود؛
• توسعه فنیپیشرفت، هرچند با سرعت کم؛
• تمایز زایمان بر اساس سن و جنسیت.

انواع اقتصاد تخصیصی

صنایع مختلفی وجود دارند که در اقتصاد تخصیصی گنجانده شده اند. اینها جمع آوری، ماهیگیری و شکار هستند. شغل اصلی مردم باستان شکار و گردآوری بود. در مراحل مختلف توسعه و در شرایط آب و هوایی مختلف، نسبت این فعالیت ها می تواند متفاوت باشد.

ماهیگیری

در بسیاری از قبایل، ماهیگیری شاخه اصلی اقتصاد بود. بشر با موفقیت بر رودخانه ها، دریاها تسلط یافت، ماهیگیری را در مقادیر زیاد آموخت. ابزارهای ماهیگیری تغییرات قابل توجهی به دست می آورند: تورها، قلاب، قایق با پارو ظاهر می شوند. ماهیگیری به گونه ای ساده شد که حتی کودکان نیز می توانستند آن را انجام دهند. برخی از قبایل به وجود خدایان مختلف مسئول آب و هوا یا برداشت محصول اعتقاد داشتند و به صورت غنیمت برای آنها قربانی می کردند. ماهیگیران در میان آنها بودند.

شکار

با اختراع ابزارهای جدید، شکار آسان تر شد و زمان زیادی را صرف نکرد و قبایل می توانستند به سرعت حرکت کنند و قلمروهای جدیدی را توسعه دهند. مردم شروع به اختراع انواع تله کردند، شکار رانده شدند، شروع به ساختن اسکنه، چاقو، تبر سنگی، نیزه کردند.

بهره وری شکار پس از اختراع نیزه انداز که چوبی با تاکید بود به میزان قابل توجهی افزایش یافت. به لطف شکل خاص خود، نیزه با سرعت یک تیر به سمت قربانی پرواز کرد. نیزه پرتاب کننده اولین سلاح مکانیکی است که تکمیل شدقدرت عضلانی انسان.

در پایان پارینه سنگی، شرایط آب و هوایی به طور قابل توجهی تغییر کرد و دوره یخبندان آغاز شد. مردم شروع به جستجوی زمین های جدیدی کردند که بتوانند در آن راحت زندگی کنند و اقتصاد مناسبی را اداره کنند. شناسایی چنین مکان هایی نکته مهمی بود، زیرا وسایل کافی برای امرار معاش وجود نداشت و زمان صرف شده برای جستجو می توانست به قیمت جان کل قبیله تمام شود.

در طول یخبندان، مردم عمدتاً گوزن شمالی و اسب های وحشی را شکار می کردند. برای صید این حیوانات، قبایل از شکار رانده استفاده می کردند. این اجازه می دهد تا تعداد زیادی از حیوانات را در مدت زمان کوتاهی صید کند. در فصل سرد، حیوانات طعمه ارزشمندی بودند، نه تنها به عنوان غذا. برای گرم کردن بدن و سامان دادن به خانه‌ها، پوست و خز به مردم می‌دادند. گوزن شمالی به عنوان وسیله ای برای حمل و نقل در طول مهاجرت های فصلی خدمت می کرد. بنابراین، در فصل گرم، مردم به تندرا نزدیک تر می شدند و در زمستان به دنبال مناطق جنگلی می گشتند. به لطف جستجو برای شرایط زندگی بهتر، بشر سرزمین های جدیدی را توسعه داد.

پس از عقب نشینی یخچال، دوران میان سنگی آغاز شد. آهوها به پشت یخچال ها رفتند و شکارچیان به دنبال آنها رفتند. برخی از مردم در جای خود باقی ماندند و خود را با تصاحب حیوانات کوچک وفق دادند. در دوران میان سنگی، بشر بومرنگ، تیر و کمان و غیره را اختراع کرد. این پیشرفت های تکنولوژیکی انسان را برای دنیای حیوانات اطراف خطرناک تر کرده است. همچنین در این دوره، انسان موفق شد اولین حیوان - یک سگ را رام کند. او تبدیل به یک دستیار وفادار و ضروری در شکار شده است.

گردهمایی

پس از عقب نشینی یخچال و گرمایش عمومی، شرایط مساعدی برای توسعه تجمع فراهم شده است. در بسیاری از قبایل، این صنعت دارای اولویت بود که کل اقتصاد متصرف بر آن استوار بود. این شغل نه تنها جستجوی غذا، بلکه پردازش و پخت و پز آنها را نیز شامل می شد. اشیاء برای جمع آوری میوه ها و توت های وحشی، آجیل، غلات، گیاهان، گیاهان ریشه ای، برگ ها، جلبک ها، قارچ ها، تخم پرندگان، حشرات، قورباغه ها و مارمولک ها، خرچنگ ها، حلزون ها، عسل زنبور وحشی بودند. غالباً چنین غذایی اساس تغذیه افراد بدوی بود و خود گردهمایی منبع معیشتی مطمئن تری نسبت به شکار و ماهیگیری بود.

این شاخه از اقتصاد عمدتاً توسط زنان و کودکان اشغال شده بود. با این حال، در برخی موارد، وظایف همچنان منحصراً توسط مردان انجام می شد. به عنوان مثال، جمع آوری عسل وحشی نیاز به قدرت بدنی برای بالا رفتن از درخت یا صخره داشت. گردآورندگان ابزار و وسایل مختلفی را نیز برای تسریع در روند برداشت غذا اختراع کردند. بنابراین، در این شاخه از اقتصاد، آسیاب دانه سنگی، بیل و چاقوهای درو به طور گسترده ای استفاده می شود.

انقلاب نوسنگی

شرایط اقلیمی مساعد در پایان میانسنگی به توسعه اقتصاد مناسب کمک کرد. از این دوره، بشر با سرعتی سریع رشد کرده است. قبایل به طور پویا رشد کردند و کمبود مواهب طبیعی را احساس کردند. حتی در مناطق گله ای حیوانات و در سواحل دریا، غذا با کمبود مواجه بود. در چنین شرایطی، انجام تخصیص غیرممکن بوداقتصاد تعریف قلمروهای جدید فقط تا حدی مشکل غذا را حل کرد. این یکی از ویژگی های مهم دوران اقتصاد تخصیصی است - یک فرد فقط می تواند در مکان های توزیع حیوانات و گیاهان زندگی کند. چنین وابستگی طبیعی به زودی شروع به خفه کردن توسعه جامعه و جهان اطراف کرد.

در شرایط دشوار بقا، مردم شروع به توجه بیشتر و بیشتر به گیاهانی کردند که میوه های زیادی می دادند: برنج، گندم، جو. آنها متوجه شدند که اگر آنها به خوبی در زمین نزدیک شهرک رشد می کنند، لازم نیست به دنبال زمینی با محصولات وحشی بگردند. بنابراین مردم یاد گرفتند که کاشت، کشت، بارور کردن محصولات را خودشان، محافظت از محصولات در برابر پرندگان و حیوانات. بنابراین، بشر بر کشاورزی مسلط شد.

اهلی کردن حیوانات وحشی به دورانی پایان می دهد که در آن اقتصاد مناسب وجود داشت. حیوانات اهلی اغلب نه تنها به عنوان اساس غذا، بلکه برای کارهای فیزیکی نیز مورد استفاده قرار می گرفتند. مثلاً برای کشت زمین یا وسیله حمل و نقل.

توسعه کشاورزی و دامپروری مهمترین فرآیند در پیشرفت بشر تلقی می شود. این انقلاب به عنوان "انقلاب نوسنگی" در تاریخ ثبت شد.