کارکردهای سرمایه گذاری در اقتصاد: تعریف، انواع و مثال ها

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-09 14:09

نمی توان در مورد امور مالی، کارآفرینی، کسب و کار صحبت کرد و برخی از اصطلاحات ضروری را ذکر نکرد. به عنوان مثال، برای ایجاد فرمول های اقتصادی صحیح، لازم است بدانیم سرمایه گذاری چه کارکردهایی دارد، چگونه کار می کند و چه نقشی برای توسعه کل صنعت ایفا می کند.

ماهیت، انواع و مثالها

در نظریه معروف کینزییسم، سرمایه‌گذاری‌ها و بالاتر از همه، مخارج سرمایه‌گذاری بخشی جدایی‌ناپذیر از کل مخارج جمعیت، همراه با خریدهای دولتی و صادرات خالص کالاها و خدمات است. اقتصاددانان به دلیل وابستگی به عوامل متعدد، آن را بی ثبات ترین و پویاترین جزء می دانند. اگر نگاهی عمیق‌تر به سرمایه‌گذاری‌ها (کارکردها، انواع، معنی آنها، روش‌های کاربرد) بیندازیم، باید کمی فراتر از این نظریه برویم.

منظور از سرمایه گذاری به معنای گسترده چیست؟

آثار علمی مکاتب کلاسیک، کینزی، مارکسیستی حاشیه نشین و سایر مکاتب به مطالعه مفهوم سرمایه گذاری اختصاص یافته است. بیایید نگاهی دقیق تر به سه مورد بیاندازیمتعاریف.

سرمایه گذاری (به معنای وسیع) سرمایه گذاری سرمایه در اقتصاد، بخش علمی و فنی، زیرساخت ها، فعالیت های اجتماعی و زیست محیطی، در توسعه تولید و کارآفرینی است.

سرمایه گذاری به معنای محدود

از دیدگاه مالی، کارکردهای سرمایه گذاری به سرمایه گذاری وجوه (دارایی) کاهش می یابد که در فرآیند تولید و فعالیت های اقتصادی استفاده می شود.اقتصاد سرمایه گذاری ها را به عنوان هزینه های موضوعات به منظور انباشت سرمایه، ایجاد سرمایه جدید و جبران وجوه فرسوده. از این سو کارکرد اصلی سرمایه گذاری درآمدزایی است. به عبارت دیگر، واحدهای اقتصادی بخشی از درآمد خود را در توسعه اقتصاد سرمایه‌گذاری می‌کنند تا بازدهی بیشتری داشته باشد.

کارآفرینان همچنین سرمایه گذاری را به عنوان یک معامله تجاری برای به دست آوردن دارایی ها و ابزارهای مالی مولد و غیرمولد در ازای اموال یا پول نقد در نظر می گیرند. در عین حال، هزینه های سرمایه گذاری می تواند به افزایش سرمایه یا حفظ آن در همان سطح کافی کمک کند.

و اگرچه سهم مخارج سرمایه گذاری در کل مخارج ملی یک پنجم است، اما نوسانات در فعالیت های تجاری و رشد اقتصادی مثبت به آنها بستگی دارد - در صورت مساوی بودن سایر موارد، افزایش سرمایه گذاری به طور متناسب باعث افزایش تولید ناخالص داخلی می شود.

کارکردهای سرمایه گذاری در اقتصاد

از تعاریف سرمایه گذاری می توان دریافت کهکه این فرآیندها می تواند هم در سطح دولتی و هم در سطح خصوصی یک واحد اقتصادی انجام شود، اما در نهایت همه چیز به بهبود رفاه دولت ختم می شود. این بدان معناست که کارکردهایی که سرمایه‌گذاری‌ها انجام می‌دهند برای جلب رضایت همه طرف‌های ذینفع طراحی شده‌اند: خانوارها، بانک‌ها، شرکت‌ها، مؤسسات رسمی و غیررسمی، انجمن‌ها و بخش عمومی. در اینجا چهار ویژگی کلیدی وجود دارد که سرمایه گذاری را سنگ بنای اقتصاد کلان می کند:

• عملکرد توزیع به صورت زیر تفسیر می شود: انتخاب محل سرمایه گذاری پول یا دارایی، یک کارآفرین یا دولت به توسعه یک صنعت بیش از صنعت دیگر کمک می کند. در یک مثال، به نظر می رسد: خودروهای داخلی نمی توانند با وسایل الکترونیکی و خودروهای خارجی رقابت کنند، برای یک کارآفرین سودآورتر است که در چیز دیگری سرمایه گذاری کند.
• مالکیت نظارتی: سرمایه گذاری ها در سطح جهانی انجام می شود و بر بخش های مرتبط اقتصاد تأثیر می گذارد. کارخانه جدید شامل ساخت جاده ها، یک مرکز تفریحی، ایجاد مشاغل جدید و غیره است.
• انگیزه: سرمایه گذاری شامل سرمایه گذاری برای بهبود است. علم، فناوری، سطح آموزش در حال بهینه سازی است و در نتیجه کیفیت زندگی و رفاه کشور بهبود می یابد.
• نشان دهنده: دارایی سرمایه گذاری که ارتباط نزدیکی با فرآیندهای انباشت سرمایه و حفظ تعادل یک سیستم اقتصادی باز دارد.

با در نظر گرفتن جنبه های نظری شکل گیری و عملکرد سرمایه گذاری ها، اجازه دهید به نمایش گرافیکی آنها برویم.که به وضوح نشان می دهد که چگونه تابع مصرف، تابع سرمایه گذاری، پس انداز و مصرف در سیستم اقتصادی دولت به هم مرتبط هستند.

تعریف

هر تابع، ریاضی یا اقتصادی، وابستگی نتیجه نهایی به یک یا چند عامل است. توابع سرمایه‌گذاری نیز مدل‌هایی هستند که در آن متغیر درون‌زا (نتیجه نهایی) هزینه سرمایه‌گذاری است و متغیر برون‌زا با اهداف مطالعه تعیین می‌شود.

اگر فقط یک متغیر مستقل وجود داشته باشد، به بقیه "تحت شرایط داده شده دیگر" گفته می شود. بنابراین، اگر سرمایه گذاری ها به عنوان تابعی از درآمد ارائه شود، به این معنی است که نرخ سود بانکی و قیمت ها در این دوره تغییر قابل توجهی نداشته است.

هر چه متغیرهای مستقل بیشتر باشد، پایایی مدل و نزدیکی آن به شرایط واقعی اقتصاد بیشتر می شود. پویایی تغییرات متغیرها می تواند در دوره های مختلف بسیار متفاوت باشد، و برای ساده کردن کار، محققان یک یا دو عامل اصلی را انتخاب می کنند که توابع سرمایه گذاری به آن بستگی دارد.

رابطه بین سرمایه گذاری و نرخ بهره

بدون اغراق می توان گفت که میزان سرمایه گذاری به نرخ بهره بستگی دارد، در حالی که تغییر در سایر عوامل توسط تابع سرمایه گذاری مستقل موجود در مدل چند عاملی انجام می شود که به شکل زیر است:

I=Ia - dr (1)، که در آن

I کل هزینه سرمایه گذاری است؛

Ia هزینه سرمایه گذاری مستقل است؛

d حساسیت سرمایه گذاری به کاهش است. یاافزایش نرخ، %;r - نرخ بهره واقعی.

معنای نرخ بهره کاملاً ساده توضیح داده شده است. هر تاجر، قبل از سرمایه گذاری در یک شرکت پرخطر (و سرمایه گذاری 100٪ بدون ریسک در اصل وجود ندارد)، تخمین می زند که چقدر می تواند در آن درآمد کسب کند و چقدر باید برای این کار خرج کند. برای سرمایه گذاری در مقیاس بزرگ، منابع مالی داخلی اغلب کافی نیست و کارآفرین به یک بانک یا موسسه مالی غیربانکی فرستاده می شود که برای خدمات خود قیمتی را طلب می کند - همان درصد. هر چه قیمت بانک بالاتر باشد، سود تاجر و نسبت سود به هزینه کمتر است. همانطور که می دانید، حداکثر کردن سود از همه فعالیت ها هدف نهایی هر شرکتی است.

نمونه های بیشتر

باید درک کنید که راه های زیادی برای استفاده از ابزاری به عنوان سرمایه گذاری وجود دارد. برای مثال، تابع درآمد با در نظر گرفتن این تراکنش مالی ساخته شده است. یک کارآفرین می تواند علاوه بر وام و وام غیر بانکی برای خرید تجهیزات، ماشین آلات یا ابزار مالی، از جیب خود پول خرج کند. در شرکت، این بخشی از سود است که پس از پرداخت مالیات و سایر کسورات برنامه ریزی شده باقی می ماند. در این حالت، نوسانات در مقدار نهایی هزینه های سرمایه گذاری مستقیماً به تغییر تابع درآمد عملیاتی شرکت بستگی دارد. درآمد رشد می کند و بخش مصرفی آن - سرمایه گذاری ها افزایش می یابد. زیان های رو به رشد - سرمایه گذاری برای مدت نامحدود کاهش می یابد یا محدود می شود. سپس تابع سرمایه گذاری استنمای، که به طور قابل توجهی با مثال قبلی متفاوت است، زیرا ما کل درآمد را اضافه می کنیم.

تمایل حاشیه ای به سرمایه گذاری ضریبی است که نشان می دهد با تغییر یک واحد درآمد چقدر سرمایه گذاری افزایش یا کاهش می یابد. هر چه ارزش چند برابری بالاتر باشد، کارآفرین بیشتر از ریسک گریزی برخوردار است. اگر برنده شوید، سرمایه‌گذاری‌ها چندین برابر می‌شوند و اگر ببازید، می‌توانند منجر به زیان‌های بزرگ و حتی ورشکستگی شوند.

مصرف و سرمایه گذاری

کلیه درآمدهای واحدهای اقتصادی در دو صندوق مصرفی و انباشته توزیع می شود. قسمت انباشته، به عبارت دیگر پس انداز، سودی است که در داخل بنگاه باقی می ماند و مدتی غیرفعال است. مصرف شده برای پرداخت مالیات، بدهی ها، حقوق به کارکنان و سایر اهداف استفاده می شود.

سرمایه گذاری و ریسک

سرمایه گذاری ها مصرف می شود و به صورت تجهیزات و دارایی به شرکت ها بازگردانده می شود، به این معنی که برای کارآفرین مهم است که بخش سرمایه گذاری شده از سود تا حد امکان کم باشد. از سوی دیگر، اگر سرمایه گذاری در دوره مورد بررسی چندان موفق نبوده و باعث ورود پول نمی شود، شرکت مجبور است به منابع مالی خارجی متوسل شود. باز هم اینها بانک ها، مؤسسات مالی، بازارهای مالی رسمی و غیررسمی هستند. و دوباره این سوال مطرح می شود: ریسک کردن یا ریسک نکردن؟

ساختار توزیع درآمد (سود) بهینه

احتمالا یکی ازپرسش‌هایی که نه متخصصان و نه نظریه‌پردازان نمی‌توانند پاسخ روشنی به آن بدهند: نقطه تعادل سرمایه‌گذاری و انباشت کجاست؟ حتی در چارچوب یک شرکت، نمی توان به صراحت گفت که چه چیزی بهتر است، انباشته یا مصرف شود، زیرا شرایط بازار، فناوری ها، بخش های اجتماعی-حقوقی و سیاسی دائما در حال تغییر هستند. چیزی که فردا زیان‌های هنگفتی را به همراه خواهد داشت، دیروز با تهدید ورشکستگی مواجه شد و بالعکس.

از نظر ریاضی، توابع سرمایه گذاری یک راه حل جهانی ارائه نمی دهند - آنها فقط روندهای متوسط را نشان می دهند و تعدادی از عوامل جزئی را که می توانند ناگهان مهم شوند کنار می گذارند. برای مدیر، آنها به عنوان یک مثال کلی عمل می کنند و تصمیم نهایی سرمایه گذاری پس از مطالعه کامل همه عوامل و وضعیت واقعی امور در اقتصاد گرفته می شود.