زنبورهای زمستانی در امشانیک. زنبورداری برای مبتدیان

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

کلنی های زنبورهای قوی با عسل کافی برای غذا می توانند یخبندان زمستانی را تا -40 درجه در بیرون تحمل کنند. اما در مناطق سردتر با دوره زمستان طولانی (حداکثر 5 تا 7 ماه)، بهترین جایگزین زمستان گذرانی زنبورهای عسل در اومشان است.

چرا زنبور به خواب زمستانی نمی رود

خانواده در تمام فصل فعال بهار و تابستان، به جز فصل تولید مثل، برای زمستان آماده می شوند. زنبورها عسل ذخیره می کنند، نسل بزرگی از افراد شاغل را رشد می دهند. آنها مانند سایر حشرات به خواب زمستانی نمی روند، زیرا با تجمع مواد مغذی در بدن خود سازگار نیستند. به طور فردی، افراد نمی توانند سرما را تحمل کنند. قبل از زمستان گذرانی، زنبورها در یک باشگاه به شکل یک بیضی جمع می شوند. در داخل آن آزادتر می نشینند و می توانند به اطراف حرکت کنند. به دلیل حرکت در مرکز باشگاه، گرما تا 25-30 درجه ایجاد می شود. در لایه بیرونی زنبورها با چسبیدن به یکدیگر پوسته ای متراکم به ضخامت 3 تا 7 سانتی متر با دمای حدود 15+ درجه تشکیل می دهند. آنها به تدریج مکان خود را تغییر می دهند - از مرکز به پوسته می افتند و بالعکس. بودن در حرکت نسبتا فعال وبا تغذیه از عسل از قاب های مهر و موم شده، جمع شدن در یک باشگاه برای گرما، زندگی خود را نجات می دهند. زمستان گذرانی زنبورها در امشانیک این دوره سخت را برای آنها تسهیل می کند.

ویژگی های رفتار زمستانی

ذخایر علوفه زنبورها در بالای کندو، نزدیک‌تر به دیواره عقبی منطقه لانه‌سازی قرار می‌گیرند. در زیر، در برابر شکاف، نوزادان رشد می کنند. در اینجا آنها به یک باشگاه تبدیل می شوند که حتی در دمای مثبت نیز شکل می گیرند: در خانواده های ضعیف - در +13 درجه، در خانواده های قوی - در +8. نیمه بالایی باشگاه همیشه روی یک منطقه بزرگ از قاب های مهر و موم شده قرار می گیرد.

زنبورها لانه زنبورها را با گرمای خود گرم می کنند، موم روی پلک آنها آب می شود و برخی از سلول ها چاپ می شوند. بخار آب از هوا به داخل آنها نفوذ می کند و عسلی را که زنبورها از آن تغذیه می کنند رقیق می کند. چماق به تدریج در امتداد شانه ها به سمت بالا حرکت می کند و به سمت دیواره پشتی کندو می رود. اگر عسل کافی در قاب ها وجود داشته باشد، زنبورها به آرامی در امتداد فضاهای بین قاب ها حرکت می کنند.

در آغاز زمستان گذرانی، دمای مطلوب در باشگاه توسط گرمای زنبورها در روند زندگی خود حفظ می شود. وقتی سرد است، باشگاه کوچک می شود. زنبورها فضاهای میان قاب و لانه زنبوری آزاد را اشغال می کنند. برای گرم نگه داشتن باشگاه، آنها شروع به خوردن غذای بیشتری می کنند.

وقتی کاملا خورده شد، زنبورها مجبور می شوند به قاب های همسایه بروند. اما آنها می توانند چنین انتقالی را فقط در دمای به اندازه کافی بالا در کندو انجام دهند. اگر دمای بیرون کمتر از صفر باشد، چماق قابلیت حرکت را ندارد. زنبورها بی قرار هستند. باشگاه ممکن است به دو قسمت تقسیم شود و منجر به مرگ یک یا هر دو نیمه شود.

عرضه مواد غذایی

زمستان گذرانی زنبورهای عسل در امشانیک مصرف عسل را کاهش می دهد. افراد متحد در یک باشگاه، ریتم زندگی را کاهش می دهند. فرآیندهای متابولیک در ارگانیسم های آنها فشرده تر است. زنبورهای یک باشگاه 20 برابر کمتر از زنبورهایی که در یک زمان جدا شده اند به غذا نیاز دارند. در یکی دو ماه اول زمستان گذرانی در 30 روز تا 700 گرم عسل می خورند. در پایان دوره، مصرف در ماه حداقل 1.2 کیلوگرم است. اگر زمستان گذرانی زنبورها در omshannik بدون مشکل پیش برود و تا بهار نوزادان در کندو ظاهر شوند، مقدار غذا دو برابر می شود.

قاب هایی با حداقل ۲ کیلوگرم عسل می گذارند و سلول های آزاد وجود دارد که زنبورهای باشگاه زمستان گذران در آن قرار می گیرند. سپس متراکم خواهد ماند و برای زنبورها راحت تر است که با غذای کمتر دما را حفظ کنند. علاوه بر عسل (کربوهیدرات ها، ریز عناصر)، حداقل 2 قاب با نان زنبور عسل (غذای پروتئینی) برای هر خانواده ذخیره می شود. برای تغذیه نوزادان در بهار ضروری است. سلول های نان زنبور عسل باید حفظ شوند - پر از عسل، با درپوش مومی مهر و موم شده باشند، در غیر این صورت نان کپک زده و فاسد می شود.

تهیه شانه علوفه

برای زمستان گذرانی موفق، مراقب تهیه شانه های علوفه باشید. زنبورداری برای مبتدیان گاهی اوقات بسیار دشوار است، بنابراین همه چیز را تا حد امکان جدی بگیرید. لانه زنبوری در نیمه اول فصل برداشت می شود و ترتیب نصب قاب های غذا بستگی به سیستم (طراحی) کندو دارد. بیایید فوراً رزرو کنیم که لانه زنبوری ها جدید و قدیمی نیستند، بلکه "استفاده شده" هستند - قهوه ای روشن.

در دو حالتقبل از جمع آوری عسل، شانه هایی با نوزاد چاپ شده در مرکز ساختمان 2 قرار داده شده است. از چند پوسته، چنین سلول هایی در مرکز قسمت بالایی قرار می گیرند. قاب های برداشته شده پمپاژ نمی شوند - آنها حاوی مواد غذایی برای زمستان هستند. در تخت‌های جلوی مجموعه اصلی عسل، شانه‌هایی با جوجه‌های چاپی و باز در مرکز کنار هم قرار می‌گیرند و آن‌های روشن و سیاه را به لبه لانه می‌برند. 4-6 قاب تودرتو در کندوهای امتدادی در مرکز دو امتداد و نیم قاب ها در امتداد لبه ها قرار می گیرند. زنبورها ابتدا شانه هایی را که در مرکز قرار دارند کار می کنند. به محض اینکه لانه ها تا نیمه بسته شد، آنها را از کندو خارج می کنند، اما عسل را پمپ نمی کنند - این غذای زمستانی است.

برای مرجع: یک قاب لانه زنبوری 43.5 × 30 سانتی متر، عسل 4 کیلوگرمی، 43.5 × 23 سانتی متر - 3 کیلوگرم را در خود جای می دهد، مشروط بر اینکه سلول ها از دو طرف پر شوند.

عسل صحیح

زنبورداری برای مبتدیان توجه ویژه ای را به این واقعیت جلب می کند که همه عسل ها برای غذاهای زمستانی مناسب نیستند. به منظور جلوگیری از مسمومیت عسل برای کلنی های زنبور عسل زمستان گذران، لازم است قاب هایی را با عسل بدون عسل که در نیمه اول مجموعه عسل جمع آوری شده است، بگذارید. اگر خانواده ای با عسل به خواب زمستانی بروند، برخی از اعضای آن تا بهار زنده نمی مانند - آنها شروع به اسهال می کنند. بازماندگان لانه را با مدفوع خاک می کنند، که یک بیماری انگلی خطرناک - نوزماتوز را تهدید می کند.

عسل با تبلور سریع جمع آوری شده از بید، آفتابگردان، اسپرس، خار مریم، چلیپایی (کلزا) برای زمستان گذرانی مناسب نیست. نمی توان آن را مایع کرد. زنبورهایی که با چنین عسل زمستان می گذرانند از تشنگی بی قرار می شوند. یک خانواده با مقداری عسل متبلور ضعیف می‌شود یا از گرسنگی می‌میرد.

هنگام برداشت خوراکاز شانه های قهوه ای روشن استفاده می شود که در آن چندین نسل پرورش یافته اند. آنها نسبت به نورها رسانایی حرارتی کمتری دارند، گرما را بهتر در لانه حفظ می کنند و ملکه در بهار بیشتر در آنها تخم می گذارد. در شانه های سیاه قدیمی که رویان بلورهای عسل در آنها باقی مانده است، عسل تازه به سرعت سفت می شود. زمستان گذرانی ناموفق خواهد بود، زیرا زنبورها به عسل مایع نیاز دارند. شانه های سبکی که در آنها مولد زنبوری وجود نداشت سرد است، رحم دیرتر شروع به تخم گذاری در آنها می کند و رشد بچه در آنها در بهار به تاخیر می افتد.

فید ذخیره‌سازی

موجودی غذا در شانه های مهر و موم شده در صندوقچه هایی با درب محکم، در جعبه های لانه، در اکستنشن ذخیره می شود. محل نگهداری باید خشک و خنک و دور از دسترس موش باشد. قبل از قرار دادن لانه زنبوری، میله‌های قاب‌ها کاملاً از آلودگی پاک می‌شوند: لکه‌های اسهال، رشد موم، بره موم.

امشانیک برای زنبور عسل

مکان برای ساخت و ساز در یک سایت خشک (عمق آب زیرزمینی نزدیکتر از 1 متر از کف نیست)، در یک شیب کوچک (برای جریان مذاب و آب باران)، با حفاظت از باد انتخاب می شود. Omshanik برای موش هایی که کندو را تخریب می کنند غیرقابل دسترس است و در برابر نور و سر و صدایی که زنبورها را آزار می دهد غیرقابل نفوذ است.

بنا به شرایط منطقه، ساختمان ها می توانند زمینی، زیرزمینی و نیمه زیرزمینی باشند. رایج ترین آنها در زیر زمین هستند که تا ارتفاع دیوارها در زمین مدفون شده اند. در زمستان، آنها دمای یکنواخت خواهند داشت، در بهار پایین تر باقی می ماند، که برای تکمیل موفقیت آمیز زمستان مهم است. دیوارهای سوله آجری یا قلوه سنگ است، درخت به سرعت تحت تأثیر قارچ قرار می گیرد.

کمبود زمینمحله های زمستانی: دیوارها در زمستان بیش از حد سرد می شوند و در زیر آفتاب بهاری بیش از حد گرم می شوند که برای زنبور عسل زود است که زمستان را متوقف کند. در اتاق زمین، یک ترموستات برای omshanik مورد نیاز است - دمای تنظیم شده را حفظ می کند.

در دیوارهای نیمه زیرزمینی، نیمی از ارتفاع در زمین مدفون است. چنین omshaniki معمولا در کنار یک کوه ساخته می شود.

امشانیک برای زنبور عسل شامل دیوارها، کف، سقف، سقف، منبع تغذیه و تهویه خروجی است. داخل آن قفسه هایی برای کندوها درست می کنند. درب به سمت داخل باز می شود، با نمد عایق شده است، روکش شده از خیابان با آهن سقفی.

اندازه کلبه زمستانی نوع و تعداد کندوها را تعیین می کند. ارتفاع از کف تا سقف 2.5-3 متر است کندوها روی قفسه ها یا یکی روی دیگری قرار می گیرند. تک دیوار 0.6 متر مربع را اشغال می کند. متر مساحت اتاق خواب دوجداره و کندو - 0.7-0.9 متر مربع. متر فاصله از دیوار تا کندو - 10 سانتی‌متر، بین ردیف‌ها - 90 سانتی‌متر.

تهویه و دمای اتاق

رطوبت و دمای زنبورهای زمستان گذران باید در سطح ثابتی حفظ شود. نوسانات مجاز دومی از -2 تا +4 درجه است، اما بهینه آن از 0 تا +2 است. وقتی هوا سرد می شود زنبورها مقدار بیشتری غذا می خورند و روده هایشان پر از مدفوع می شود و اسهال شروع می شود. گرمای بیش از حد آنها را به شدت مضطرب می کند.

رطوبت نسبی ۷۵-۸۵ درصد مطلوب خواهد بود. زیادتر باعث نمناک شدن اومشنیک و کندو می شود و زیاده روی عسل را مایع می کند و ترش می کند. زنبورها هنگام خوردن عسل ترش دچار اسهال می شوند، ضعیف می شوند و می میرند. رطوبت کم برای مایع شدن عسل کافی نیستمتبلور می شود، زنبورها از تشنگی و گرسنگی می میرند.

برای کنترل رطوبت و دما در انبار به تهویه هوای خروجی و خروجی نیاز دارید. هوای تازه از طریق لوله‌های زیر زمین وارد می‌شود، هوای گرم با بخار آب توسط لوله‌ای روی سقف بیرون کشیده می‌شود و به بیرون زیر سقف تخلیه می‌شود. تنظیم جریان خروجی اگزوز توسط سوپاپ ها انجام می شود. یک خانواده به یک سوراخ با سطح مقطع 8 متر مربع نیاز دارد. از این داده ها ببینید و سطح مقطع لوله ها را محاسبه کنید. در صورت لزوم به چند مورد راضی می شوند.

انتقال به "آپارتمان زمستانی"

در تابستان، امشانیک به خوبی خشک می شود، کف آن با ماسه خشک پوشانده می شود، دیوارها و سقف سفید می شوند. برای حرکت دادن کندوها عجله نکنید. در پاییز روزهای گرمی برای پرواز زنبورها وجود دارد. چه زمانی زنبورها را برای زمستان باید آورد؟ معمولاً در اواسط نوامبر در مناطق شمالی و مرکزی، اوایل دسامبر در جنوب.

زمستان گذرانی زنبورها در انبار قابل قبول است، در صورت عایق بودن دیواره های کندو، دیواره های کندو با حصیر نی پوشانده می شود و سکوت و تاریکی تضمین می شود. ساخت یک امشانیک واقعی یک تجارت پرهزینه و پر زحمت است. زمستان گذرانی زنبورها در انبار نسبت به فضای باز در زیر باد و بارش برف قابل اطمینان تر است. زنبور از سرما نمی ترسد بلکه از گرسنگی و رطوبت و آب ریزش می ترسد و زنبوردار اگر امشانیک از خانه دور باشد از دزد می ترسد. ویژگی های زمستان گذرانی موفق زنبورستان در انبار با زمستان گذرانی زنبورها در آلونک متفاوت است.