بوقلمون برنزی: مروری بر نژاد

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

بسیاری از کشاورزان به این واقعیت علاقه دارند که پرنده ای که پرورش می دهند دارای ویژگی های مثبت باشد. بوقلمون های نژاد برنز به بهترین وجه با شرایط محیطی روسیه سازگار هستند و همچنین به سرعت رشد می کنند. در مورد این نژاد در مقاله بخوانید.

ویژگی های عمومی

اعتقاد بر این است که وطن بوقلمون ها آمریکای شمالی و مرکزی است. هندی ها ابتدا شروع به اهلی کردن این پرندگان کردند و بعداً آنها را به اروپا آوردند.

در مورد گونه های بوقلمون به طور کلی، ذکر این نکته ضروری است که آنها از خانواده ای هستند که شامل پرندگانی مانند قرقاول، بلدرچین و مرغ دریایی است. درست است، آنها از نظر داده های خارجی با نمایندگان ذکر شده بسیار متفاوت هستند.

در میان انواع پرندگان مزرعه، بوقلمون بزرگترین است. نمایندگان نژادهای سینه پهن به ویژه متمایز هستند - وزن آنها می تواند به بیست کیلوگرم برسد. مشخص است که در بین این پرندگان رکورددارانی وجود دارد: برخی از افراد نه تنها به سی، بلکه به چهل کیلوگرم نیز رسیدند. با این حال، پرورش چنین بوقلمون‌های بزرگی سودآور نیست: آنها غذای زیادی مصرف می‌کنند.

طبقه بندینژاد

این پرندگان در بسیاری از کشورهای جهان مانند فرانسه و روسیه رایج هستند. نژاد بوقلمون برنزی در بین کشاورزان محبوب است. انواع مختلفی از آن وجود دارد که هر کدام مزایای خاص خود را دارند. از جمله:

• بوقلمون برنزی شمال قفقاز.
• بوقلمون سینه پهن برنزی.
• بوقلمون برنزی مسکو.

بوقلمون برنزی شمال قفقاز. توضیحات

این نژاد در سال 1956 پرورش یافت. برای انجام این کار، یک بوقلمون سینه پهن برنزی با بوقلمونی که در منطقه استاوروپل زندگی می کرد تلاقی داده شد. اینجا بود که پرورش دهندگان کار خود را انجام دادند.

این پرندگان کاملاً با شرایط محیطی سازگار هستند، همچنین از سرزندگی بالایی برخوردار هستند. از سن نه ماهگی قادر به تخم گذاری هستند. آنها کاملاً مولد هستند: یک بوقلمون می تواند در هر فصل حدود هشت دوجین تخم بگذارد که یک شاخص بالا محسوب می شود.

در مورد خصوصیات بیرونی، بدن آنها شکلی کشیده دارد. سینه عمیقی دارند اما پهن نیست. پرهای این پرندگان دارای رنگ برنزی و براقی مایل به سبز است. پرهای دم و پشت با نواری از رنگ برنز تزئین شده است. وزن بوقلمون به طور متوسط چهارده کیلوگرم است، در حالی که وزن یک بوقلمون تنها به هفت می رسد.

مسکو برنز ترکیه

نمایندگان این نژاد شبیه بوقلمون های سفید مسکو هستند. آنها ویژگی های بدنه و عملکرد یکسانی دارند. همه تفاوت ها در بیرون نهفته استببینید.

بوقلمون برنزی نام خود را از رنگ پرهای سیاه آن گرفته است. نوارهای سفید واقع در دم با پرهای تیره لبه دارند. بوقلمون های سفید از نظر ظاهری با نام نژاد آنها مطابقت دارد. وزن آنها به نرخ کمتری می رسد و بدن فشرده تر و گردتر به نظر می رسد. منقار و ناخن های بوقلمون های سفید برخلاف بوقلمون های برنزی صورتی است.

از نظر بهره وری، هر دو نژاد تولید تخم بالایی دارند - هر بوقلمون می تواند سالانه 100 تا 110 تخم بگذارد. گوشت آنها طعم بسیار خوبی دارد و به همین دلیل این نژادها در بین مرغداران محبوبیت زیادی پیدا کرده اند.

بوقلمون های سینه پهن برنزی. شرح نژاد

این پرندگان بزرگترین نمایندگان گونه خود در نظر گرفته می شوند. وزن آنها به طور متوسط در حدود نه تا یازده کیلوگرم در یک ماده است. جرم نر با پانزده یا حتی هجده کیلوگرم اندازه گیری می شود. اگر رژیم غذایی این نژاد را به درستی تنظیم کنید، بوقلمون برنزی می تواند به وزن سی کیلوگرم برسد.

این پرندگان می توانند سالانه 120 تخم بگذارند. ماده ها غریزه مادری برجسته ای دارند، بنابراین می توانند تخم های سایر نمایندگان پرندگان را جوجه کشی کنند. تعجب نکنید اگر کشاورز یک بوقلمون سینه پهن برنزی را ببیند که تخم مرغ اردک، غاز یا مرغ جوجه ریزی می کند.

این نژاد توسط دانشمندان در ایالات متحده آمریکا پرورش داده شد، که برای آن نام دوم - بوقلمون آمریکایی را دریافت کرد. برای این، نمایندگان سیاه و سفیدنژادهای انگلیسی با بوقلمون‌های وحشی آمریکایی آمیخته شده‌اند. اکنون پرورش دهندگان از آن برای پرورش نژادهای جدید پرندگان استفاده می کنند.

ویژگی های خارجی

بوقلمون برنزی که در این مقاله به شرح ظاهر آن پرداخته شده است، پرنده ای باشکوه و مغرور است. نمایندگان نژاد پرندگان سینه پهن بدن کمی دراز به شکل بیضی دارند. پاهای قوی آنها از هم باز است و سینه آنها واقعاً باز است.

آنچه رنگ را تکان می دهد قسمت اصلی پر تیره است اما با پرهای مسی برنزی در پشت و سینه مخلوط شده است. دم نر شبیه یک فن است که با یک نوار تیره یا برعکس یک رنگ برنز تزئین شده است. ماده‌ها دم زیبایی ندارند، اما می‌توانند لبه‌های سفید و لکه‌هایی روی پرهای گردن و پشت داشته باشند، در حالی که نرها آن‌ها را ندارند یا سیاه رنگ هستند.

مراقبت و نگهداری

بوقلمون برنزی که عکس آن در این مطلب ارائه شده است، در سنین پایین بسیار عجیب و غریب است. با این حال، همانطور که رشد می کند، نیازهای آن کاهش می یابد و به زودی می تواند به راحتی با هر شرایط محیطی (به جز دمایی که به مقادیر منفی می رسد) سازگار شود. نحوه مراقبت از بوقلمون ها در هفته های اول زندگی به رشد، سلامتی و دام بستگی دارد.

جوجه ها بسیار گرما دوست هستند. لازم است دمای محل زندگی آنها در حدود 33 درجه ثابت بماند و به تدریج آن را به 30 (در ده روز زندگی) و سپس به 22 درجه (در ماه زندگی) کاهش دهیم.

Bسن روزانه بوقلمون ها باید در یک ظرف بزرگ که با کاه، یونجه یا خاک اره پوشانده شده است، نگهداری شود. روی روزنامه، کاغذ و مقوا، حرکت برای آنها بسیار سخت خواهد بود، زیرا لیز است و پاهای آنها از هم جدا می شود. بوقلمون های کوچک بسیار حساس به آبریزش هستند. اگر فردی بخواهد همه دام ها را نجات دهد، لازم است هر نفس باد را حذف کرد.

نگهداری جوجه ها در ظروف و اتاق های بزرگ مهم است: برای رشد مناسب پاهای آنها باید زیاد حرکت کنند. علاوه بر این، بوقلمون های قوی تر می توانند خویشاوندان ضعیف را زیر پا بگذارند. تراکم ایده آل چهل یا پنجاه جوجه در هر متر مربع است. وقتی آنها بزرگ شدند، لازم است فضا را افزایش دهید یا آنها را بنشینید. شستن محل سکونت آنها، تمیز کردن آن از فضولات و همچنین زباله های مواد غذایی ضروری است.

باید مراقب رفتار جوجه ها باشید. اگر برخی از آنها در توسعه عقب مانده اند و فقط بیمار می شوند، باید به مکان دیگری منتقل شوند، کمی بهتر تغذیه شوند و البته درمان شوند. مهم است که رژیم غذایی بوقلمون ها شامل غذاهایی مانند پنیر بدون چربی، تخم مرغ آب پز، نخود و لوبیا، محصولات لبنی و ماهی باشد. حتما به آنها سبزی تازه بدهید.

بوقلمون های برنزی که همیشه مورد بررسی قرار می گیرند، باید دو بار در روز تغذیه شوند. با این حال، جوجه های جوان نباید محدود شوند: آنها باید همیشه به آب و غذا دسترسی داشته باشند تا به درستی رشد کنند و سالم باشند. برای اینکه مطمئن شوید بیمار نمی شوند، باید قبل از دو سالگی یک سری واکسن های پیشگیرانه به آنها بدهید.هفته.

مزایا و مضرات نژاد

قبل از صحبت در مورد مزایای این نژاد بوقلمون، لازم است به معایب آن اشاره کنیم. بوقلمون برنزی، یعنی بوقلمون پهن، توسط پرورش دهندگان برای نگهداری صنعتی پرورش داده شد. بنابراین، کشاورزانی که تصمیم به پرورش این پرندگان خاص دارند باید اطمینان حاصل کنند که نمایندگان این نژاد در قفس یا سوله زندگی می کنند. به هیچ وجه نباید آنها را در حالت چرا نگهداری کرد.

شمارش مزایای این نمایندگان پرندگان را باید با این واقعیت آغاز کرد که میزان تولید تخم مرغ بالایی دارند و به 120 تخم در سال می رسد. سطح دوام آنها بسیار خوب است. آنها به راحتی با هر شرایط محیطی سازگار می شوند. آنها آرام هستند و به سرعت در حال رشد هستند. علاوه بر این، بوقلمون ها و بوقلمون های بسیار بزرگ نیز وجود دارند. آنها همچنین به دلیل زیبایی پرهای خود متمایز هستند و به دلیل خواص تزئینی خود ارزش زیادی دارند.

گوشت آنها رژیمی است. تقریبا نیمی از لاشه قسمت ماهیچه ای است. هشتاد درصد از وزن کل بدن آنها گوشت لطیف و تنها هشت درصد آن چربی است. تخم مرغ بوقلمون به راحتی قابل تشخیص است: آنها به اندازه های بزرگ می رسند، در سایه کرم تیره با خال رنگ می شوند.

تمام خصوصیات این نژاد به طور کلی در پرورش گونه های جدید و بهبود نژادهای موجود بوقلمون استفاده می شود.