چرا جوجه ها روی پا می افتند: دلایل، چه باید کرد و چگونه درمان کرد

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-07 20:58

نگهداری جوجه یک تجارت نسبتاً دردسرساز و مسئولانه است. و البته، هر صاحب یک قطعه خانه بسیار ناراحت می شود اگر یک پرنده تغذیه شده ناگهان بیمار شود و بمیرد. یکی از رایج ترین مشکلاتی که دامداران داخلی با آن مواجه هستند، وضعیت افتادن مرغ ها روی پای خود است. چرا این اتفاق می افتد، و چگونه می توان از آن جلوگیری کرد - بعداً در این مقاله در مورد آن صحبت خواهیم کرد.

دلایل اصلی

البته دلیل روی پا افتادن مرغ ها همیشه نوعی بیماری است. بیشتر اوقات، کشاورزان هنگام برخورد پرنده با چنین مشکلی مواجه می شوند:

• راشیتیسم;
• نقرس؛
• آرتریت؛
• بیماری Marek.

با تشخیص صحیح بیماری می توان جوجه هایی را که قبلاً به پا افتاده اند درمان کرد و از ابتلای جوجه های باقی مانده به این مشکل جلوگیری کرد.

راشیتیسم در جوجه ها

به نوعی دیگر به این بیماری هیپوویتامینوز D می گویند. چرا در این صورت مرغ ها روی پا می افتند؟در واقع، راشیتیسم در یک پرنده، عمدتاً به دلیل رژیم غذایی نامناسب و شرایط نامناسب نگهداری ایجاد می شود. با کمبود ویتامین D در بدن، جوجه ها به سادگی استخوان ها را کلسیم زدایی می کنند.

تشخیص اینکه هیپوویتامینوز باعث شده پرنده روی پاهایش بیفتد بسیار آسان است. در این صورت پوسته تخم مرغ های گذاشته شده نیز نرم خواهد بود. علاوه بر این، این بیماری با علائمی مانند: مشخص می شود.

• از دست دادن اشتها؛
• کاهش شدید در فعالیت حرکتی؛
• ناهماهنگی؛
• اسهال.

در جوجه های مبتلا به راشیتیسم نه تنها استخوان های پا، بلکه منقار، پنجه ها و جمجمه نیز می توانند نرم شوند.

پیشگیری از هیپوویتامینوز

ویتامین D در بدن جوجه ها زمانی تولید می شود که بدن آنها پس از خوردن مقدار زیادی علوفه سبز در معرض نور خورشید قرار گیرد. تحریک تشکیل این ماده در بافت ها و سلول های پرنده و در نتیجه اشعه ماوراء بنفش. یعنی ویتامین D مستقیماً در انبار در بافت های مرغ تخمگذار و جوجه های گوشتی تولید نمی شود. به هر حال، نور از طریق شیشه ای که اشعه ماوراء بنفش را مسدود می کند وارد مرغداری می شود. به همین دلیل است که راشیتیسم رایج ترین پاسخ به این سوال است که چرا مرغ ها در زمستان روی پای خود می افتند. به هر حال، در این زمان از سال آنها تقریبا تمام روز را در داخل خانه می گذرانند.

برای اینکه پرنده به هیپوویتامینوز مبتلا نشود، باید هر از چند گاهی به بیرون رها شود. یعنی در کنار انبار باید در مزرعه مجهز شودپیاده روی بزرگ رها کردن پرنده برای مدتی بیرون برای جلوگیری از راشیتیسم نه تنها در تابستان بلکه در فصل سرما نیز مفید است.

مطمئناً می توانید جوجه ها را در هوای تازه پیاده روی کنید فقط در صورتی که در فضای باز نگهداری شوند. اگر پرندگان در قفس بزرگ شوند، معمولاً اقدامات زیر برای جلوگیری از هیپویتامینوز در مزارع انجام می شود:

• غذای غنی از ویتامین D به رژیم غذایی جوجه ها وارد می شود؛
• به طور فعال به عنوان افزودنی روغن ماهی (1 گرم در هر سر در روز) و ویتامین D غلیظ (2-3 قطره برای هر بزرگسال در روز) استفاده می شود؛
• برای جلوگیری از کلسیفیک شدن استخوان، به پرنده تری کلسیم فسفات (1.5-2.5 گرم در روز) نیز داده می شود.

علاوه بر این، پرندگان در مزارع در قفس به طور مصنوعی با نور فرابنفش تابش می‌شوند.

راشیتیسم پاسخ اصلی به این سوال است که چرا مرغ های تخمگذار در زمستان به پا می افتند؟ بنابراین لامپ های UV در مرغداری باید حتی زمانی که جوجه ها روی زمین نگهداری می شوند نصب شوند. اغلب برای تابش جوجه ها در مزارع و خانوارهای خصوصی از تجهیزات EUV استفاده می شود که در ارتفاع 2-3 متر از کف نصب می شود. در ابتدا پرنده بیش از 30 دقیقه تحت تابش قرار می گیرد. متعاقباً این مدت به تدریج به 6-7 ساعت در روز افزایش می یابد.

درمان

بنابراین، راشیتیسم معمولاً محتمل ترین پاسخ به این سؤال است که چرا مرغ ها روی پاهای خود می افتند. در این مورد چگونه با پرنده رفتار کنیم؟ متأسفانه، کمک به جوجه ها با چنین بیماری عمدتاً فقط در مراحل اولیه توسعه آن امکان پذیر است. جوجه های مبتلا به چنین بیماری در درجه اول به بیشتر منتقل می شوندیک اتاق بزرگ و روشن، و حتی در فصل سرد آنها را برای مدتی بیرون می‌دهند (یا یک لامپ UV در انبار نصب می‌کنند).

البته رژیم غذایی طیور نیز در حال بررسی است و خوراک غنی از ویتامین D به آن وارد می شود. همچنین در منوی جوجه ها بدون شکست روغن ماهی را نیز شامل می شود. البته می توانید ویتامین D غلیظ را نیز به جوجه های مریض اضافه کنید که دوزهای هر دوی این مواد در طول درمان حداکثر ۲ تا ۳ برابر بیشتر از زمان پیشگیری انتخاب می شود. ویتامین ها و روغن ماهی زیاد نباید به جوجه های بیمار داده شود. این، متأسفانه، می تواند منجر به ایجاد هیپرویتامینوز D در پرنده شود.

چرا مرغ های تخمگذار و جوجه های گوشتی روی پاهای خود می افتند: نقرس

این بیماری در مزارع نیز بسیار شایع است. علائم نقرس با علائم راشیتیسم کاملاً متفاوت است. بنابراین، به احتمال زیاد برای صاحب مزرعه دشوار نیست که بیماری را به درستی تشخیص دهد و بر این اساس، یک روش مؤثر درمان را انتخاب کند.

می توانید نقرس را در جوجه هایی که روی پای خود افتاده اند با علائم زیر شناسایی کنید:

• تومور در ناحیه مفاصل؛
• بستر سفید؛
• چسباندن کلواکا از مدفوع.

می توانید نقرس را با راشیتیسم در جوجه ها اشتباه بگیرید، زیرا در این صورت پرنده اشتهای خود را نیز از دست می دهد و فعالیت بدنی را کاهش می دهد. مرغ های تخمگذار و نرها معمولاً به دلیل رشد بیش از حد شدید بدن یا به دلیل سنگ تراشی فعال با کمبود ویتامین در بدن شروع به ابتلا به نقرس می کنند."B" و "A".

اغلب این بیماری در جوجه ها خود را نشان می دهد اگر:

• پرنده خیلی سرد برای مدت طولانی؛
• پرنده کلسیم بیش از حد و فسفر بسیار کمی در خوراک داشت؛
• جوجه ها آب آشامیدنی نداشتند.

علاوه بر یک رژیم غذایی نامتعادل، محتوای شلوغ نیز می تواند منجر به نقرس در جوجه ها شود.

پیشگیری

نقرس یکی از رایج ترین پاسخ ها به این سوال است که چرا مرغ ها روی پاهای خود می افتند. متأسفانه این بیماری که دیاتز اسید اوریک نیز نامیده می شود، در طیور غیرقابل درمان تلقی می شود. هنگامی که علائم نقرس مشخص می شود، بیماری معمولاً به مرحله دیررس می رسد و هیچ کاری برای کمک به جوجه ها نمی توان انجام داد. بنابراین، انجام اقدامات پیشگیرانه با هدف جلوگیری از توسعه این بیماری در جوجه ها برای مزارع مهم است.

برای اینکه پرنده در اثر دیاتز اسید اوریک مانند راشیتیسم روی پاهای خود نیفتد، صاحب مزرعه قبل از هر چیز باید حداکثر توجه را به ایجاد رژیم غذایی مناسب داشته باشد. در منوی جوجه ها، معرفی غذاهای غنی از ویتامین های «آ» و «ب» ضروری است. به هیچ وجه نباید طیور را در مزرعه با خوراک حاوی مواد افزودنی شیمیایی تغذیه کنید. متأسفانه، این همان چیزی است که اغلب منجر به گسترش نقرس در دام می شود.

هنگامی که جوجه های بیمار در مزرعه شناسایی می شوند، برای جلوگیری از بیماری، معمولاً ماهی و پودر گوشت و استخوان و همچنین مخمرها از رژیم غذایی پرندگان حذف می شوند. در عین حال هویج، آرد گیاهی، چغندر وگزنه.

با پرنده مریض چه کنیم

بنابراین در مزرعه معلوم شد که نقرس بوده که باعث شده جوجه ها روی پاهایشان بیفتند. در این صورت چه باید کرد؟ اگر بیماری قبلاً در مرحله پیشرفته باشد، متأسفانه جوجه ها فقط می توانند ذبح شوند.

اگر بیماری زود تشخیص داده شد و هنوز به طور کامل خود را نشان نداده است، می توانید سعی کنید پرنده را با ترکیبات زیر بنوشید:

• محلول آبی بی کربنات سودا 2%؛
• محلول سودا Carlsbad 0.05%؛
• یوروتروپین 0.25%؛
• novatofan 3%.

در مزارع بزرگ، اغلب برای درمان نقرس، خوراک با بی کربنات سودا شسته می شود. این غذا به مدت 2 هفته به جوجه ها داده می شود. سپس 1 هفته استراحت می کنند و دوباره به مدت 2 هفته به پرنده غذا می دهند.

آرتریت و تاندواژینیت

این بیماری ها هم گاهی دلیل افتادن مرغ روی پایش هستند. درمان این بیماری، بر خلاف مواردی که در بالا توضیح داده شد، اغلب حتی در مراحل بعدی کاملاً مؤثر است. در واقع، بدن مرغ در این مورد عملاً آسیب نمی بیند.

آرتریت به التهاب کیسه مفصلی در جوجه های جوان گفته می شود. افراد مسن بیشتر احتمال دارد به تاندواژینیت - التهاب تاندون‌ها مبتلا شوند.

علل اصلی این بیماری ها در طیور کثیفی در مرغداری و شلوغی آن است. انواع ویروس هایی که در بسترهای ناپاک رشد می کنند باعث چنین بیماری هایی می شوند. همچنین به آرتریت در جوجه ها کمک می کند وتنوواژینیت رژیم غذایی یکنواخت نامتعادل (کاهش ایمنی). جوجه های گوشتی با رشد خیلی سریع می توانند به آرتروز مبتلا شوند.

علائم اصلی این دو بیماری در جوجه ها عبارتند از:

• لنگیدن، ناتوانی در نشستن روی صندلی;
• افزایش دمای پا؛
• تشکیل مخروط روی پاها.

اقدامات پیشگیرانه

مرغ های تخمگذار به ندرت از آرتریت و تنگواژینیت رنج می برند. بیشتر اوقات، این بیماری هنوز جوجه های گوشتی را تحت تأثیر قرار می دهد. بنابراین، پیشگیری از چنین بیماری هایی معمولاً توسط کشاورزانی که حاوی هیبرید هستند انجام می شود. برای جلوگیری از ابتلا به ورم مفاصل یا تنگواژینیت این گونه جوجه ها، اول از همه باید خانه را کاملا تمیز نگه داشت.

همچنین برای جوجه های گوشتی، رعایت رژیم غذایی مناسب ضروری است. پرنده در روند رشد باید تمام مواد لازم برای بدن خود را دریافت کند. این کار ایمنی او را تقویت می کند و از عفونت با ویروس ها جلوگیری می کند.

آیا قابل درمان است

بنابراین، آرتریت اغلب پاسخی به این سوال است که چرا مرغ های گوشتی، کوچینچین، هیبریدهای مختلف و جوجه های گوشتی روی پای خود می افتند. اما البته در برخی موارد این بیماری در مرغ های تخمگذار نیز ظاهر می شود.

در هر صورت، بر خلاف نقرس و راشیتیسم، آرتریت و تنگواژینیت همانطور که قبلاً ذکر شد، بیماری مهلک جوجه ها محسوب نمی شود. در هر صورت چنین بیماری هایی قابل درمان هستند. با این حال، فقط یک دامپزشک می تواند در این مورد به پرنده کمک کند.

درمانجوجه هایی با چنین مشکلی با انواع آنتی بیوتیک ها که متاسفانه در زمان ما فقط با نسخه قابل خریداری هستند. اعتقاد بر این است که، به عنوان مثال، آمپی سیلین، بنزیل پنی سیلین، سولفادیمتوکسین به جوجه های گوشتی از آرتریت و تنگواژینیت کمک می کند.

بیماری Marek

این بیماری همچنین اغلب پاسخ این سوال است که چرا مرغ ها به پای خود می افتند و می میرند. به نوعی دیگر به این بیماری پلی نوریت پرندگان می گویند. اغلب جوجه ها و جوجه های جوان را مبتلا می کند. علت ایجاد آن عفونت با ویروس است. متأسفانه بیماری مارک معمولاً به شکل یک اپیدمی در دام ظاهر می شود و تعداد زیادی از افراد را مبتلا می کند. علائم در پرنده مبتلا به این بیماری به شرح زیر است:

• از دست دادن اشتها؛
• سوهاضمه شدید؛
• ملتحمه لایه ای؛
• شکست.

جوجه های بیمار مبتلا به چنین بیماری شروع به لنگیدن زیاد می کنند، روی پا می افتند، گردن خود را زیاد می پیچند. دم و بال هایشان آویزان است. دمای بدن پرنده ای با چنین بیماری افزایش نمی یابد.

پیشگیری و درمان

برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری در مزارع و حیاط خلوت، معمولاً از روش اثبات شده ای مانند واکسیناسیون استفاده می کنند. ویروس هرپس باعث بیماری مارک در جوجه ها می شود. همچنین از اقدامات موثر برای پیشگیری از این بیماری می توان به نظافت دوره ای در انبار اشاره کرد.

متأسفانه بیماری مارکک اغلب پاسخی به این سوال می شود که چرا مرغ ها روی پاهای خود می افتند. او را درمرغداری اصلا غیر ممکنه در حال حاضر هیچ دارویی در بازار وجود ندارد که بتواند این بیماری را درمان کند. هنگامی که این بیماری تشخیص داده شد، طیور در مزارع ذبح می‌شوند و لاشه‌ها دور ریخته می‌شوند.