صنعت پوشاک به عنوان شاخه ای از صنعت سبک. فن آوری ها، تجهیزات و مواد اولیه برای صنعت پوشاک

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

توسعه صنعت پوشاک امروزه به شدت تحت تأثیر فناوری های جدید است. در عین حال، در شرایط سخت اقتصاد بازار، تنها آن دسته از بازیگرانی که نه تنها محصولات باکیفیت، بلکه محصولات اصلی را از نظر زیبایی و طراحی ارائه می دهند، موفق به حفظ تقاضا برای محصولات خود می شوند. همچنین طاقچه هایی وجود دارد که در آنها از روش های استاندارد برای تولید محصولات نساجی استفاده می شود که بیشتر در نیازهای داخلی استفاده می شود. صرف نظر از جهت کارخانه، صنعت پوشاک از شرکت کنندگان در این بخش بازار می خواهد که به طور منظم زیرساخت های تولید را به روز کنند. امروزه این موضوع فقط تغییر به خطوط خودکار نیست، بلکه وظیفه نوسازی جامع زیرساخت های فنی است.

تکنولوژی پوشاک

فرایندهای تکنولوژیکی تولید پوشاک را می توان به سه دسته تقسیم کرد: برش، ساخت و کنترل. اولین مورد شامل فناوری هایی برای تشکیل نقشه برش، محاسبه مواد، تهیه مواد اولیه و کفپوش، ترسیم طرح الگوها و غیره است. بسته به اینکه صنعت پوشاک چه وظایفی را برای یک شرکت خاص حل می کند، کارمنداناز یک روش یا روش دیگر استفاده کنید به عنوان مثال، برش مستقیم مواد به صورت دستی یا مکانیزه، با برش یا پانچ انجام می شود.

فناوری های تولید پوشاک نیز گروه گسترده ای از تکنیک ها را نشان می دهد. از میان آنها می توان مستقیماً دوخت، اتصال نخ، سنگ زنی، دوخت، دوخت و لحاف را تشخیص داد. هر عملیات نیز به روش های مختلفی اجرا می شود که انتخاب آنها بستگی به شرایط کارخانه دارد.

در مورد فن آوری های تضمین کنترل محصول، تولید معمولاً نوعی تجدید نظر در مواد را با توجه به ویژگی های کمی و کیفی انجام می دهد و پس از آن آنها را مرتب می کنند و گذرنامه محصول را تهیه می کنند. صنعت پوشاک مدرن به طور فعال مراحل بازرسی را با استفاده از تجهیزات خودکار یا ابزارهای اندازه گیری ویژه برای ارزیابی دقیق ویژگی های محصول معرفی می کند.

تجهیزات ساخت پوشاک

پیشرفت قابل توجهی در نوسازی فنی در صنعت پوشاک 20 سال پیش رخ داد، زمانی که مهندسان و فناوران توانستند به افزایش شدید سرعت ماشین‌ها دست یابند. در حال حاضر نرخ های موجود دوخت بهینه در نظر گرفته می شود. امروزه کار در چندین حالت توسط واحدهایی با کنترل تریستور و درایوهای AC اجرا می شود. در این مورد، فرآیند فناوری را می توان به ترتیب جداگانه یا به عنوان یکی از گروهی از وظایفی که نصب جهانی حل می کند، انجام داد.

برای مثال، وجود داردواحدهای ویژه برای تخمگذار خطوط پایان در امتداد لبه های مواد تراشکاری. چنین کتیبه هایی شامل سرآستین، شیرآلات، یقه پیراهن و غیره است.

لازم به ذکر است که فناوری صنعت پوشاک در قالب دوخت یا برش یکسان با پارامترهای مختلفی اجرا می شود. یعنی حتی اگر ماشین روی انجام یک عملکرد متمرکز باشد، اپراتور می‌تواند ویژگی‌های عملیات را در قالب‌های مختلف تنظیم کند.

به عنوان مثال، کنترل تریستور ذکر شده امکان تغییر طول دوخت و جهت خط کشی که در امتداد لبه قرار دارد را نشان می دهد. پیشرفته‌ترین مکانیسم‌ها همچنین توانایی ماشین‌ها را برای انجام اصلاحات خودکار فرآیند کار، بسته به عملکرد سنسورها، فراهم می‌کنند. البته صنعت پوشاک نمی تواند بدون تجهیزات کمکی کار کند. این گروه می تواند شامل واحدهای پشتیبانی، تثبیت و حمل و نقل باشد که عملکرد اضافی غیرمستقیم را در فرآیند تولید اجرا می کنند. اینها معمولاً ماشین های نیمه اتوماتیک هستند که توسط خود اپراتورها کنترل می شوند.

مجموعه تجهیزات مرتبط با مفهوم

تمرین نشان می دهد که بهینه سازی موثر تولید تنها در صورتی امکان پذیر است که تجهیزات جدا نشده، بلکه در یک مجموعه ترکیب شوند. توسعه دهندگان چرخ خیاطی برای مدت طولانی در این مسیر کار کرده اند و تاسیسات چند منظوره را ارائه می دهند. چنین مدل هایی چندین عملیات را به طور همزمان انجام می دهند، در خروجی یک محصول با درجه خاصی از آمادگی ارائه می شود. نمی توان گفتکه روش پیچیده امکان پوشش لیست کامل اقدامات فناورانه را فراهم می کند و همچنین نمی توان گفت که واحدها در یک ماشین ترکیب می شوند. با این حال، این مفهوم مشروط است و تنها اصل رویکرد را نشان می دهد، که به یک جفت سخت از تجهیزات فنی دست می یابد و در نهایت تکنیک تولید محصولات را بهینه می کند.

به طور خاص، صنعت پوشاک مدرن از ماشین‌هایی استفاده می‌کند که امکان قرار دادن سوراخ‌های بازو در امتداد پشت و جلو، چرخاندن دور آستین‌ها، دوخت در آستین‌ها و سایر عملیات‌های مرتبط را در یک مجموعه واحد از چندین ماشین فراهم می‌کند.

اما مهم است که جنبه دیگری را در نظر بگیریم. در حالی که خطوط تولید یکپارچه مطمئناً راندمان بالایی را با حداقل نیروی کار ارائه می دهند، آنها همیشه نمی توانند از نظر کیفیت با رویکرد سنتی تکه تکه برای انجام فعالیت های خیاطی فنی رقابت کنند.

مدیریت فرآیند

روش های سنتی کنترل و مدیریت در درجه اول به روش های سازماندهی فنی بخش های جداگانه کارگاه تولید می رسد. از نظر فیزیکی، عملیات به سه روش دستی، نیمه اتوماتیک و اتوماتیک قابل کنترل است. برخی از مدل‌های تجهیزات سه حالت را همزمان ارائه می‌دهند، اما این نادر است - اغلب دو فرمت وجود دارد که یکی از آنها خودکار است.

با استفاده از رابط کاربری، اپراتور برنامه ای را تنظیم می کند که توسط آن این یا آن عملیات با پارامترهای خاصی اجرا می شود. به طور خاص، یک کارخانه خیاطی مدرن می تواند الگوهایی را طراحی کندبه طور خودکار مطابق با طرحی که در رایانه تعبیه شده است. خود طرح ها و دستورات معمولاً با استفاده از منو تنظیم می شوند. روش های مکانیزه کنترل نیز به طور کامل صنعت را ترک نمی کنند، زیرا در برخی موارد کارآمدتر و مقرون به صرفه تر می شوند. این امر در مورد شرکت های کوچک و خطوط فردی که در آنها استفاده از تولید خودکار توجیه اقتصادی ندارد، صدق می کند.

فناوری رایانه به عنوان ابزاری برای مدیریت

کنترل کننده ها و ریزپردازنده ها به طور فعال در صنعت پوشاک معرفی می شوند. اینها دستگاه های کوچکی هستند که مسئولیت کنترل فرآیندهای مختلف فناوری را بر عهده دارند. به عنوان مثال، یک ریزپردازنده می تواند ده ها عملیات را به طور همزمان کنترل کند.

البته اعمال فیزیکی به وسیله واحدها و مجموعه های مکانیزه هیدرولیک و الکترومکانیکی انجام می شود که فقط دستورات کنترلر داده می شود. پیوند اولیه برای تولید راه حل های خاص، حسگرها و آشکارسازها هستند. این ممکن است، برای مثال، دستگاهی برای نظارت بر طول باقی مانده نخ باشد. همانطور که به پایان می رسد، پردازنده سیگنال مربوطه را دریافت می کند، پس از آن کنترل کننده دستور می دهد تا به طور خودکار یک سیم پیچ جدید را وارد کند. یک مثال واضح از چنین رویکردهایی مکانیسم پیرایش نخ است. با استفاده از این تجهیزات، کارخانه خیاطی می تواند به طور خودکار طول سرهای بریده شده نخ ها را کاهش دهد تا بدون مشارکت اپراتور با ضخامت چشم سوزن مطابقت داشته باشد. اغلب، مکانیزم های متحرک پیرایش در ماشین ها استفاده می شوددوخت زیگزاگ.

مشکل کار تولید کامپیوتری در این واقعیت است که اپراتور یا گروهی از پرسنل تعمیر و نگهداری باید برنامه ها و حالت های عملکرد کنترلر را با جزئیات کار کنند، در غیر این صورت کوچکترین خطا در مجموعه پارامترها منجر به رد مقیاس بزرگ در مورد تولید سریال.

مواد اولیه مورد استفاده در تولید

تولید خیاطی مستلزم استفاده از طیف وسیعی از مواد از جمله لوازم جانبی است. پایه مواد اولیه عمدتاً توسط مواد نساجی تشکیل می شود. اینها شامل پارچه های پلی استر، پشمی، نیمه پشمی، پنبه ای و ویسکوز است. برای برخی از مدل های لباس، گروهی از مواد تکراری نیز مورد نیاز است که شامل دوبلرین، اینترلاین و آسترهای مختلف به صورت تویل، پلی استر و ویسکوز است. خز با منشاء طبیعی و مصنوعی نیز مورد تقاضا است. می توان گفت که این یک ماده اولیه درجه یک برای صنعت پوشاک است که در نهایت بر برچسب قیمت محصولات تأثیر می گذارد.

در مورد یراق آلات و مواد تکمیلی، آنها شامل دوخت نخ های پنبه ای-لاوسان، الیاف تقویت کننده، دکمه ها، پرچ ها و سخت افزارهای مختلف هستند. مهم است که توجه داشته باشید که اتصالات در بسیاری از ویژگی ها متفاوت هستند، حتی اگر از نظر عملکرد عناصر مشابه با یکدیگر مطابقت داشته باشند. سازندگان از طریق شکل، رنگ و بافت، تفاوت های ظریف طراحی یک قطعه خاص را منتقل می کنند.

محصولات تولیدی

تعداد لباس ها بسیار زیاد است، اما فراموش نکنیدکه کارخانه های پوشاک نه تنها به تولید چنین چیزهایی مشغول هستند، بلکه با استفاده از همان منسوجات، محصولات فنی تولید می کنند. به هر حال اساس مجموعه هر کارخانه پوشاک پوشاک است که در گروه ها و زیر گروه های مختلف ارائه می شود. به طور خاص، این می تواند کت، کلاه، شلوار، سارافون، لباس شنا و غیره باشد.

برای سفارش و طبقه بندی محصولات از علائم مختلفی استفاده می شود. به طور خاص، محصولات با مواد، شکل، فصلی، هدف و سایر پارامترها متمایز می شوند. صنایع پوشاک که در تولید محصولات خاصی تخصص دارند می توانند بر این اساس طبقه بندی شوند.

اخیراً کارخانه‌های بسیار تخصصی نیز گسترده شده‌اند و بخش خاصی را پوشش می‌دهند و تلاش می‌کنند تا در آن پیشرو باشند. اینها شامل شرکت‌هایی می‌شود که در تولید لباس‌های شدید، لباس‌های فرم، چیزهایی برای ماهی‌گیران و مسافران و غیره فعالیت می‌کنند.

مصرف کنندگان اصلی پوشاک

بیشتر محصولات تولید شده برای بخش داخلی است. شرکت کنندگان در این بازار بر اساس نیازهای مصرف کننده متوسط هدایت می شوند و نه تنها لباس، بلکه مواد فرش، منسوجات خانگی و کالاهای مصرفی را نیز ارائه می دهند. باز هم، شرکت های تخصصی در صنعت پوشاک اغلب با سازمان های مجری قانون، موسسات پزشکی و نمایندگان صنعت ساخت و ساز همکاری می کنند. آنها به این گروه های مصرف کننده محصولاتی را در قالب ژئوتکستایل، غشاء ارائه می دهندعایق ها، بسترها و سایر مواد خاص.

مناطق جداگانه ای که کارخانه های پوشاک نیز محصولات خود را در آن عرضه می کنند شامل تولید مبلمان، ورزش، گردشگری و مهندسی است. در این مناطق تولید پوشاک صنایع سبک تنها به صورت غیرمستقیم ارائه می شود، اما برخی از محصولات این بخش تنها با استفاده از منسوجات تولید می شوند. به عنوان مثال، برای گردشگران، تولید کنندگان کوله پشتی، تخت های آفتابگیر و چادرهای ساخته شده از مواد با مقاومت بالا را ارائه می دهند. کارخانه‌های بزرگ در حال توسعه فناوری‌های منحصربه‌فردی برای تولید مواد خام هستند که برای به دست آوردن خواص حفاظتی لازم، در معرض پردازش چند مرحله‌ای قرار می‌گیرند.

توسعه صنعت پوشاک در روسیه

آینده صنعت تا حد زیادی به نوآوری های تکنولوژیکی بستگی دارد، اما نه تنها آنها مسیر توسعه بیشتر را تعیین می کنند. شرکت های کوچک و بزرگ بیشتر و بیشتر به بهینه سازی لجستیک توجه می کنند. حمل و نقل، ذخیره سازی مواد خام، گردش در خطوط تولید - این مراحل و سایر مراحل نیاز به راندمان بالایی برای نگهداری دارند، در غیر این صورت سازماندهی آنها هزینه های غیر منطقی بالایی دارد. البته صنعت پوشاک در روسیه نیز در سال های اخیر از نظر پشتیبانی فناوری پیشرفت کرده است. اما، برخلاف تولیدکنندگان خارجی، همان خطوط خودکار و رباتیک بیشتر در نوار نقاله های شرکت های بزرگی که محصولات استاندارد تولید می کنند، استفاده می شود.

محصولات اصلی تولید شده در قالب های دسته ای کوچک همچنان به صورت مکانیزه سنتی تولید می شوند.تجهیزات. کامپیوتری شدن، به نوبه خود، چیزی بیش از کنترل ها را تحت تأثیر قرار می دهد.

به لطف برنامه های ویژه، صنعت پوشاک در روسیه توانسته است به طور موثر راه حل های طراحی جدیدی را در واحدهای تولیدی ایجاد کند.

نتیجه گیری

موفقیت کارخانه های پوشاک به طیف وسیعی از عوامل مختلف بستگی دارد. از جمله آنها می توان به سطح تجهیزات فنی، کیفیت مواد اولیه استفاده شده و همچنین بهره وری نیروی کار اشاره کرد. در عین حال، صنعت پوشاک مدرن نمی تواند بر اساس نیازهای مخاطبان هدایت شود. برخی از تولید کنندگان در ابتدا یک طاقچه باریک خاص را انتخاب می کنند، در حالی که کارخانه های دیگر مخاطبان گسترده ای از مصرف کنندگان را پوشش می دهند و جهت تولید را بسته به روند تنظیم می کنند. همچنین رویکرد توسعه انتخاب شده تا حد زیادی روش های برنامه ریزی فعالیت های شرکت را تعیین می کند.