ارزیابی حسابرسی ریسک حسابرسی: انواع، روش‌ها، محاسبه

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

در دنیای امروزی توسعه تجارت و شرکت های تجاری، خدمات حسابرسی خارجی اهمیت فزاینده ای پیدا می کنند. فعالیت حسابرسی یک عنصر جدایی ناپذیر از کنترل قانونی بودن رویه های تجاری است که توسط یک شرکت خاص انجام می شود. بنابراین، حسابرسی به عنوان اصل اساسی حسابرسی مستقل غیردستگاهی توسط حسابرسان شخص ثالث - متخصص در وضعیت مالی یک شخص حقوقی، با هدف اظهار نظر توصیه‌ای در خصوص بهبود و بهینه‌سازی جنبه مالی و اقتصادی واحد حقوقی می‌باشد. توسعه شرکت.

حسابرسی با دستیابی به هدف اصلی مشخص شد - بیان نظر مستقل در مورد قابلیت اطمینان صورتهای (اعم از مالی و حسابداری) واحد حسابرسی شده و انطباق رویه حسابداری با قوانین جاری. فدراسیون روسیه. ماهیت اصلی اقتصادی حسابرسی استنیازهای روزافزون استفاده کنندگان صورتهای مالی در ارزیابی کیفی توسط کارشناسان از قابلیت اطمینان آن. با توجه به این موضوع، یکی از جنبه‌های مهم ارزیابی حسابرسی ریسک حسابرسی، روش‌های اجرای آن و روش‌های اجرای آن است. اما برای این کار ارزش دارد که با مفهوم ریسک حسابرسی آشنا شوید.

ریسک حسابرسی

در مفهوم گسترده، ریسک حسابرسی به احتمال اظهار نظر نادرست (اشتباه) حسابرس مستقل بر اساس محاسبات نادرست به دلیل تحریف با اهمیت در محتوای صورتهای مالی دلالت دارد. فرآیند حسابرسی با خطر ذاتی آن در صدور یک نتیجه گیری نادرست (اشتباه) به دلیل شرایط عینی که مستقیماً بر انجام یک حسابرسی برنامه ریزی شده یا اعلام نشده تأثیر می گذارد، مشخص می شود. به عبارت دیگر، این مسئولیتی است که حسابرس هنگام اظهار نظر در مورد قابلیت اتکای کامل و آشکار اطلاعات مندرج در گزارشگری خارجی بر عهده می گیرد، اگرچه در واقع ممکن است اشتباهات و کوتاهی هایی صورت گرفته باشد، اما مورد توجه قرار نگرفته باشد. بازرس.

در عین حال، خطرات در زمینه های زیر متمایز می شوند:

• توانایی حرفه ای حسابرس - به این معنی که هر شرکت خاص با یک متخصص با در نظر گرفتن رویکرد سختگیرانه برای انتخاب شرکت حسابرسی شده، شهرت، صداقت و درستی آن و همچنین درجه ریسک عملیات انجام شده ارائه می شود. توسط این شرکت.
• انتظارات مشتری - همیشه این خطر وجود دارد که خدمات کنترل و حسابرسی ارائه شده توسط یک شرکت حسابرسی تجاری ممکن است الزامات را برآورده نکند.شرکت مشتری همچنین طبیعی است که در مواردی که شرکت حسابرسی منتخب انتظارات مشتری را برآورده نکرده است، مشتری این حق را دارد که در آینده از ارائه خدمات خود خودداری کند.
• کیفیت حسابرسی - نشان می دهد که نتیجه گیری خدمات حسابرسی ممکن است به دلایل عینی نادرست باشد. این ممکن است عدم شناسایی اشتباهات قابل توجه در صورتهای مالی یک واحد اقتصادی یا تحریف پس از تأیید قابلیت اطمینان اثبات شده آن باشد. به این ریسک حسابرسی می گویند. روش ارزیابی در این مورد را می توان بر اساس شاخص های موقعیتی خاص تعیین کرد.

مقررات

در سطح قانونگذاری، مفهوم ریسک حسابرسی در الزامات تعریف شده در سطح قانون فدرال (استاندارد) شماره 8 "درباره ارزیابی ریسک های حسابرسی و کنترل داخلی انجام شده توسط واحد مورد حسابرسی" توضیح داده شده است. این قانون قانونی با قطعنامه دولت روسیه به شماره 405 در تاریخ 04.07.2003 تصویب شد. بر اساس محتوای این قاعده، حسابرس متعهد می شود که از قضاوت حرفه ای خود برای ارزیابی عینی خطرات حسابرسی استفاده کند. در عین حال، او باید آن دسته از روش‌های کنترل و حسابرسی را توسعه دهد که برای کاهش سطح خطا به سطح قابل قبولی لازم است. مقدار خاصی که به صورت قابل قبول کم تشخیص داده می شود، توسط این قطعنامه تعریف نشده است. اما در عمل این سطح 5 درصد در نظر گرفته می شود. به بیان ساده، از میان صد گزارش امضا شده، پنج قضاوت حسابرسی اغلب هستندحاوی اطلاعات تحریف شده و نادرست در مورد مسائل بحث برانگیز است. نرخ تصور غلط بالاتر ممکن است بر رقابت پذیری یک موسسه حسابرسی خاص تأثیر منفی بگذارد.

عوامل تأثیرگذار بر ریسک حسابرسی

نمونه هایی از ارزیابی خطرات پاتولوژیک ناشی از صدور یک نتیجه گیری نادرست یا نادرست به این واقعیت خلاصه می شود که همه چیز به نوع خطر بستگی دارد. به نوبه خود، هر یک از آنها بر اساس هر موقعیت جداگانه ای به وجود می آیند که به این واقعیت کمک می کند که یک حسابرس مستقل مرتکب اشتباه، یک غفلت، و از دست دادن یک تحریف شود. به عنوان مثال، موارد زیر عوامل مؤثر بر وقوع خطرات حسابرسی در نظر گرفته می شوند:

• سطح ناکافی صلاحیت حسابرس داخلی؛
• تجربه کوتاه مدت در ممیزی خارجی؛
• کار در مشخصات محدود (تک جهت حسابرسی)، که اجازه توسعه و صلاحیت جامع در سایر زمینه‌های حسابرسی را نمی‌دهد؛
• نگرش سهل انگارانه مدیریت نسبت به حسابرسی داخلی برنامه ریزی شده؛
• عدم ادبیات خاص محتوای اقتصادی با ویژگی های حسابرسی حسابداری و حسابداری مالیاتی؛
• تدوین و اجرای نامنظم بازرسی های برنامه ریزی شده برای مدت معین؛
• عدم اقدام رهبری در رابطه با بازرسی در حوزه های مشکل دار حسابداری.

روش های ارزیابی AP

استانداردهای بین المللی حسابرسی (ISA) در ارزیابی ریسک حسابرسی و روش اجرای آن بر اساس نکات کلیدی ارزیابی بر اساس یک حوزه خاص است.چک ها بنابراین، حسابرسان بر اساس سطح پیش نیازها و گزارشگری، بر اساس بند 5 استاندارد بین المللی شماره 315 راهنمایی می شوند. بر اساس نوع عملیات انجام شده، متخصص از بندهای 25 و 26 استاندارد 315 استفاده می کند و اگر در مورد تجارت صحبت می کنیم. فرآیندها و بر این اساس، ریسک های تجاری، نکات 11، 37 و 40 همان استاندارد در نظر گرفته شده است.

روش‌های ارزیابی ریسک حسابرسی به نوبه خود به دو دسته کمی و کیفی تقسیم می‌شوند.

اولین شامل محاسبه ریسک موجود تحریف یا تفسیر نادرست اطلاعات دریافتی در حین حسابرسی است که بر اساس جمع کل خطرات موجود است. روش دوم از آن دسته از شاخص هایی ناشی می شود که به صورت اعداد بیان نمی شوند، بلکه به نوعی بر اجرای تأیید تأثیر می گذارند. به عنوان مثال، حسابرس در جریان فعالیت های حسابرسی بر سه درجه ارزیابی اصلی استوار است - کم، متوسط، زیاد. در عین حال، او صلاحیت و تجربه حسابدار ارشد شرکت مورد حسابرسی، حجم کاری او و دستیارانش، مقیاس کسب و کار، ویژگی های مدیریت و غیره را در نظر می گیرد. از میان موارد فوق، برخی از عوامل دارای رتبه کم و برخی دیگر متوسط یا زیاد هستند. البته با چنین طرح ارزیابی همیشه عنصری از ذهنیت وجود دارد. اما این نوع روش خلاصه‌سازی نتایج فعالیت‌های حسابرسی هنوز وجود دارد و همچنان به طور فعال توسط مؤسسات حسابرسی استفاده می‌شود.

بنابراین، نه تنها شاخص های کمی می توانند بر حکم نهاد نظارتی تأثیر بگذارند، بلکه تفاوت های ظریف همراه با آن نیزدر مطالعه روش‌شناختی فعالیت‌های یک شرکت خاص مورد توجه قرار می‌گیرند، زیرا اغلب چیزهای زیادی به آنها بستگی دارد.

انواع خطرات و فرمول محاسبه

هر کارآفرین باتجربه ای که بیش از یک سال است تجارت می کند می داند که ریسک حسابرسی شامل چندین زیرگونه آن می شود. بنابراین تهدیدهای ذاتی، خطر کنترل ها و خطر عدم کشف از اجزای اجباری این پدیده محسوب می شوند. متخصص موظف است ریسک حسابرسی را در مرحله برنامه ریزی اولیه ارزیابی کند. در حال حاضر در طول ممیزی، او اطلاعات اضافی در مورد شی ممیزی شده دریافت می کند و می تواند تغییراتی را در ارزیابی خود که در مرحله مقدماتی به دست آمده است، ایجاد کند.

محاسبه ریسک حسابرسی طبق فرمول انجام می شود:

- OAR=HP+RN+RSK، جایی که:

OAR - کل ریسک حسابرسی،

NR - خطرات ذاتی،

RN - خطر عدم شناسایی،

RSK - کنترل خطر.

ریسک ذاتی

این بخش در فهرست کلی تهدیدهای بالقوه، حساسیت مقادیر باقیمانده در ترازنامه حسابداری را در برابر تحریفات با اهمیتی که به دلیل عدم اجرای کنترل داخلی مناسب در طول ارزیابی حسابرسی ناشی می شود، نشان می دهد. ریسک و روشهای حسابرسی تجزیه و تحلیل آن در این مورد بر اساس غیرقابل انکار بودن آن از فرآیند مستقیم است: به این معنی که از بین تمام تهدیدات احتمالی احتمالی، رویه تأیید با احتمال خطای داده همراه است.

براساس بندهای قانون فدرال(استاندارد) شماره 8 که مفهوم، انواع و ارزیابی ریسک حسابرسی را توصیف می کند، حسابرس متخصص اقداماتی را برای توسعه یک برنامه حسابرسی عمومی انجام می دهد. او همچنین در تهیه یک برنامه حسابرسی مشارکت دارد.

برنامه کلی تشکیل نظر حسابرس در مورد ارزیابی مؤلفه های ریسک حسابرسی را فراهم می کند، یعنی در این مورد، هنگام مطالعه اطلاعات مربوط به صورت های مالی، بر قضاوت حرفه ای خود تکیه می کند.. در این مورد، در نظر گرفتن اجباری است:

• عمق و مدت تجربه مدیریت واحد مورد حسابرسی، و همچنین چرخش در کارکنان مدیریت برای یک دوره زمانی خاص.
• نوع و نوع فعالیت کارآفرین.
• عوامل بیرونی و داخلی که تأثیر مستقیمی بر بخشی از بازار دارد که شرکت حسابرسی شده در آن وظایف کارآفرینانه خود را انجام می دهد.

به نوبه خود، برنامه کلی حسابرس با هدف ارزیابی ریسک حسابرسی و علل ناسازگاری های احتمالی مرتبط است. بنابراین، متخصص باید شاخص های برآورد شده را با شاخص های واقعی مقایسه کند، پیشاپیش با این فرض که ریسک ذاتی در این زمینه به طور واضح بالا خواهد بود. باز هم حسابرس در اجرای حسابرسی با در نظر گرفتن عوامل زیر بر قضاوت حرفه ای خود تکیه خواهد کرد:

• اطلاعات حسابهای حسابداری یک مؤسسه حسابرسی شده، که ممکن است به هر دلیلی تحریف شود؛
• مشکلات در بخش‌های خاصی از حسابداری برای معاملات تجاری و سایر رویدادهایی که اغلب نیاز دارندجذب یک فرد متخصص؛
• عامل قضاوت ذهنی، که برای مقایسه صحیح مانده حسابداری مشتری حسابرسی شده با مقدار صحیح مورد انتظار ضروری است؛
• دارایی در معرض خطر از دست دادن یا اختلاس؛
• ویژگی های پایان دوره گزارش که اغلب با تکمیل معاملات تجاری آزاد و پیچیده همراه است؛
• وجود رویه هایی که معمولاً تحت تأثیر پردازش استاندارد عادی قرار نمی گیرند.

بنابراین، خطر ذاتی با امکان ارائه نادرست مانده وجوه در حساب های حسابداری شرکت حسابرسی شده مشخص می شود. و مهمتر از همه، این اختلافات می تواند قابل توجه باشد.

سطح مادی

با توجه به این واقعیت که جهت گیری هدف فعالیت های حسابرسی نزدیک به ارزیابی قابلیت اتکا و صحت صورت های حسابداری و مالی فردی است که تحت حسابرسی قرار گرفته اند، باید درک کرد که در جریان انجام حسابرس ملزم به تایید این گزارشگری و پایایی آن با دقت مطلق و تزلزل ناپذیر در کار خود نیست. این بدان معناست که مقررات چنین دقت احتمالی را در شاخص های گزارشگری شرکت حسابرسی شده ایجاد می کند که به کاربر واجد شرایط این فرصت را می دهد تا نتیجه گیری صحیح و تصمیم گیری های اقتصادی مناسب اتخاذ کند. در این صورت استقرار سطح مادیت نقش بسزایی دارد. ارزیابی ریسک حسابرسی و بهبود روشهاارزیابی قضاوت های نادرست مورد انتظار با درک میزان جدی بودن انحرافات احتمالی انجام می شود.

اهمیت اطلاعات آشکار شده در جریان حسابرسی در حسابداری، ویژگی اطلاعات برای تأثیرگذاری بر اتخاذ تصمیمات اقتصادی توسط استفاده کنندگان خارجی از این اطلاعات است. مادیت خود مستلزم گنجاندن دو جنبه در محتوای آن است: کمی و کیفی.

کمی مقایسه شاخص های تجزیه و تحلیل شده با داده های هنجاری است، با فرض انجام فعالیت های محاسباتی برای تعیین ضرایب معین، مقادیر، حجم هزینه های مربوط به هزینه های برنامه ریزی شده و پیش بینی نشده و غیره..

عامل کیفی از پیش تعیین سطح اهمیت در مثال ارزیابی ریسک حسابرسی (و به ترتیب حسابداری نیز) در درجه اول برای ارزیابی میزان افشای احتمالی اطلاعات خاص استفاده می شود. به عنوان یک قاعده، در چنین مواردی، ارزیابی کمی اعمال نمی شود و جنبه کیفی در این مورد روشی ضروری برای شناسایی صحت و قابلیت اطمینان اطلاعات به دست آمده در جریان حسابداری است. این شامل عواملی در ارزیابی حسابرس از سطح اهمیت تخلفات کشف شده بر حسب الزامات اسناد قانونی و نظارتی در زمانی است که واحد تجاری در حال انجام فعالیت است.

قابل توجه است که اهمیت اطلاعات است که نقش مستقیمی در بروز خطرات عدم شناسایی دارد.

خطر عدم شناسایی

استانداردهای بین المللی حسابرسیتعریف خاصی از این جنبه از حسابرسی انجام شده در شرکت ارائه می کند. بنابراین، طبق ISA، ارزیابی خطر عدم کشف حسابرسی این امکان را فراهم می کند که انجام فعالیت های حسابرسی خاص و جمع آوری مناسب پایه شواهد اجازه شناسایی خطاهایی را که می تواند از سطح مجاز فراتر رود را فراهم نمی کند. به عبارت دیگر، به نوعی شاخص کیفیت و اثربخشی کار حسابرس است. اما شایان ذکر است که این شاخص با رویه خاصی برای انجام حسابرسی، تنظیم نمونه نماینده، استفاده از رویه های حسابرسی کافی و لازم و همچنین با عوامل منعکس کننده صلاحیت متخصصان شرکت حسابرسی نسبت مستقیم دارد. و سطح آشنایی اولیه آنها با مدیریت واحد تجاری حسابرسی شده.

با تکیه بر ارزیابی حسابرسی ریسک حسابرسی که مرکز و معیار آن مستقیماً قابلیت اطمینان، کیفیت و بی طرفی واحد حسابرسی است، می توان میزان رشد ریسک عدم کشف را قضاوت کرد. حسابرس باید آن را در کار خود شناسایی کند و متعاقباً سعی کند با برنامه ریزی مجموعه ای مناسب از روش های حسابرسی، آن را به حداقل برساند. اگر در مورد این جنبه در مقایسه با خطر کنترل یا ریسک در مزرعه صحبت کنیم که سطح آن را فقط می توان تخمین زد، خطر عدم شناسایی را می توان با تغییر ماهیت، زمان و میزان بررسی های اساسی جداگانه کنترل کرد.. یعنی می توان بر این خطرات تأثیر گذاشت.

اما یک رابطه معکوس نیز بین این مقایسه ها وجود دارد.

• اگر ریسک داخلی و کنترلی بالا باشد، رشد آنها حسابرس را ملزم می کند که اطمینان حاصل کند که حسابرسی به گونه ای انجام می شود که تا آنجا که ممکن است میزان خطر کشف را به حداقل برساند و در نتیجه مرزهای کلی را محدود کند. ریسک حسابرسی به سطح قابل قبولی برسد.
• اگر ریسک کنترل و ریسک درون اقتصادی کم باشد، این به حسابرس این امکان را می دهد که ریسک کشف کمی بالاتر را متقبل شود و در عین حال ارزش قابل قبول و کافی را در تعیین ارزش کلی ریسک حسابرسی به دست آورد..

ارزیابی حسابرسی به منظور شناسایی تحریف ها و تعیین سطح اهمیت آنها انجام می شود. بنابراین با جمع‌بندی این نوع تهدیدات حسابرسی در حین حسابرسی، می‌توان نتیجه‌گیری کاملاً منطقی داشت. در ارزیابی مؤلفه‌های ریسک حسابرسی، اقدامات کنترلی امکان تشخیص یک یا آن تحریف مانده‌ها در ترازنامه و تغییرات در سایر گروه‌های عملیات را فراهم نمی‌کند، ناسازگاری‌هایی که در آنها، مجموعاً یا به‌صورت جداگانه، می‌تواند مهم تلقی شود. اما در عین حال، عامل انسانی و اقدامات حسابرس پیوند مهمی باقی می‌ماند که بسته به سطح مهارت، تجربه و شایستگی‌های وی قابل تغییر است.

سوبژکتیویسم حسابرس

سطح ریسک کنترل‌های داخلی با توانایی ساختارهای سازمانی فعال در سطح مالی و حسابداری تعیین می‌شود.حسابداری، شناسایی و مقابله با ظهور و استفاده از داده های نادرست. بنابراین، قاعده حسابرسی در مورد ریسک مادی و حسابرسی مصوب 24 مورخ 16 مارس 2001 وزارت دارایی، این ریسک را به عنوان یکی از سه ریسک مهم تعریف می کند.

از آنجایی که هر حوزه از تأثیرات انسانی و به ویژه فعالیت های اقتصادی با اتخاذ مستقیم تصمیمات مربوطه در نحوه ارائه اطلاعات ناقص همراه است، در نتیجه برخی از تهدیدها به وجود می آیند. خطرات خاصی نیز در جریان حسابرسی به وجود می آیند. با توجه به این موضوع است که یکی از مهمترین وظایف یک متخصص، جمع آوری یک پایه شواهد کافی برای اظهار نظر در مورد این موضوع است که حسابداری یا صورت های مالی واحد مورد رسیدگی مطابق با تنظیم شده است. اصول پذیرفته شده عمومی و عمل و منعکس کننده یک دیدگاه منصفانه و صحیح، بدون هیچ گونه نادرستی و تحریف است.

اما برخی تفاوت های ظریف در این تعریف وجود دارد. از این گذشته، حسابرس نمی تواند مطلقاً هر معامله ای را که توسط مشتری منعقد شده است تأیید کند. او کاری بیش از این نمی تواند انجام دهد که فقط نظر خود را با سطحی از اطمینان از عینیت و درستی آن بیان کند. و بنابراین، همیشه یک خطر خاص وجود دارد که به دلیل آن برخی نادرستی قابل توجه یا هرگونه تحریف داده ها در طول حسابرسی شناسایی نشد. به همین دلیل است که ریسک حسابرسی یک معیار کیفی برای یک بازرس حسابرسی در نظر گرفته می شود. و به همین دلیل است که ارزیابی هر حسابرسی بر اساس نظر حرفه ای او است.

کنترل خطر

سومین گونه تهدیدات احتمالی بازرسی یا بازنگری با کیفیت پایین در شرکت حسابرسی شده، خطر کنترل است. به بیان ساده، این احتمال ذهنی است که توسط حسابرس تعیین می‌شود که سیستم‌های حسابداری موجود در واحد تجاری بی‌نقص نیستند و کنترل‌های داخلی همیشه به کشف و اصلاح به‌موقع تخلفاتی که به‌طور کلی یا جداگانه مهم هستند، کمک نمی‌کند. و همچنین همیشه کنترل داخلی نمی تواند از وقوع این نوع تحریف جلوگیری کند.

از جمله موارد دیگر، به دلیل ریسک کنترل ها، میزان قابل اعتماد بودن اطلاعات ارائه شده توسط واحد حسابداری آشکار می شود. برای ارزیابی آن عمدتاً از روش های حسابرسی با ماهیت خاص استفاده می شود که به صورت آزمایشی انجام می شود.

آزمایشات برای چیست؟

• آنها می توانند حسابرس را در مورد قابلیت اطمینان کار ارائه شده توسط شرکت و با هدف اجرای روش های کنترلی برای حسابداری و حسابداری مالی متقاعد کنند - جنبه های اساسی انجام تجارت که اغلب تحریف می شوند.
• با کمک آنها، حسابرس متوجه می شود که آیا چنین اقداماتی به طور مؤثر برای جلوگیری از وقوع تخلفات قابل توجه در صورت های مالی اجرا می شود یا خیر.
• آزمایش می تواند تعیین کند که آیا کنترل ها به طور یکسان در طول دوره گزارش کار می کنند یا خیر.

علاوه بر این، آزمایش شامل موارد زیر است:

• بررسی رسمی سوابق منعکس کننده تراکنش های مالی کسب و کار و در این راستا، دریافت تأییدیه حسابرسی مبنی بر اینکه کنترل ها با حداکثر پتانسیل خود عمل کرده و عمل کرده اند.
• بازجویی و مشاهده پردازش تراکنش ها به منظور دستیابی به امکان سنجی اثبات شده کنترل ها در مواردی که امکان دستیابی به مدارک مستند مستقیم این امر وجود ندارد.
• نتایج سایر روش های حسابرسی که داده هایی را در مورد عملکرد کنترل های مختلف ارائه می دهد.

علاوه بر این، هنگام تجزیه و تحلیل اثربخشی کنترل‌های آزمایشی و ارزیابی ریسک حسابرسی در مقیاس اهمیت، حسابرس باید به این نکته توجه ویژه داشته باشد که برخی از این کنترل‌ها ممکن است به‌طور کلی کاملاً مؤثر باشند، اما به‌طور مجزا در این زمینه تأثیرگذار نباشند. دوره های زمانی خاص چه چیزی می تواند باعث این شود؟

• ناکارآمدی یک یا آن وسیله کنترل ممکن است تحت تأثیر بیماری، مرخصی یا نوع دیگری از غیبت کوتاه مدت یک کارمند حسابداری مسئول اجرای یک حوزه خاص از حسابرسی باشد.
• این همچنین ممکن است یکی از ویژگی های کار بخش حسابداری یک واحد تجاری خاص باشد که نشان دهنده فصلی بودن دوره های کار در شرایط افزایش شدت است.
• خطاهای یکباره، مجزا یا تصادفی ممکن است توسط متخصصان در حوزه کاری خود انجام شود.

معنای بازنگری صحیح این است که حسابرس بایدبه چک به طور جامع نگاه کنید و هر عامل ممکنی را که می تواند بر نتایج مطالعه حسابرسی تأثیر بگذارد، ارائه کنید. بنابراین، اهداف اصلی آن شامل نیاز به تجزیه و تحلیل نتایج منفی کنترل های آزمایشی است که در برنامه ریزی برای این ویژگی ها تنظیم شده است. یک متخصص ماهر در ابتدا زمینه‌های مشکل‌ساز احتمالی را در شرکت می‌بیند و با توجه به تجربه‌اش، اغلب به لطف غریزه حسابرسی خود نقص‌ها و انحراف‌ها را می‌یابد.

به جای نتیجه گیری

توجه به این نکته حائز اهمیت است که حسابرس تقریباً در همه موارد استاندارد، به استثنای مواردی که باید ریسک کنترل‌ها را بالا ارزیابی کند، آزمون اجباری را انجام می‌دهد. در نتیجه زمانی که حسابرس مرحله نهایی بررسی را با صدور نظر خود آماده می‌کند، لازم است به کنترل‌هایی که در قالب استدلال‌ها و جنبه‌های مهم مبنای شواهد در نتیجه‌گیری او خواهد بود، توجه ویژه داشته باشد. بنابراین، هرچه بیشتر برنامه ریزی کند تا در تصمیم خود به آنها تکیه کند، نیاز به بررسی دقیق اثربخشی، پایایی و اعتبار آنها دارد.

نکته جالب دیگر: هنگام انجام حسابرسی برنامه ریزی شده، حسابرس این حق را دارد که به پایگاه اطلاعات دوره های قبل تکیه کند. با این حال، در اینجا شما همچنین باید مطمئن شوید که ارزیابی ریسک انجام شده در دوره اولیه برای سال جاری نیز معتبر است.