قراردادهای اختیار انواع، مفهوم و ویژگی ها

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

معامله گران مبتدی دوران سختی دارند. به هر حال، بازار سهام مملو از اصطلاحات ناآشنا است. برای درک همه چیز و درک نظریه علم سرمایه گذاری باید زمان و تلاش زیادی صرف کنید. بیایید دریابیم که قراردادهای اختیاری چیست. این اصطلاحی است که معامله گران با تجربه بارها با آن مواجه شده اند. اما برای مبتدیان، ممکن است غیرقابل درک به نظر برسد.

مفهوم

قراردادهای اختیار معامله قراردادهایی هستند که به موجب آن یکی از طرفین حق خرید دارایی را به قیمت تعیین شده قبل از تاریخ معین به دست می آورد. این حق برای فروشنده به تعهد خرید یا فروش دارایی به قیمت از پیش تعیین شده تبدیل می شود. شایان ذکر است که خریدار حق بیمه اختیار معامله را برای این کار به فروشنده می پردازد. از این رو نام مشابه قراردادها است. به هر حال، به عنوان یک مخفف، معامله گران اغلب آنها را به سادگی گزینه می نامند. دانستن این مهم است.

بازدید

قراردادهای اختیار معامله قراردادهایی هستند که انواع مختلفی دارند. این اطلاعات برای یک معامله گر تازه کار نیز مفید خواهد بود.

1. اگر گزینه ای حق خرید یک دارایی را فراهم کند، به آن تماس می گویند.
2. اگر قرارداد حق فروش یک دارایی را فراهم کند، به آن قرارداد می گویند.

هر گزینه دارای یک تاریخ انقضا است که به تاریخ انقضای آن محدود می شود. بسته به این، قراردادهای اختیار معامله آسیایی، اروپایی و همچنین آمریکایی متمایز می شوند. این باید توضیح داده شود.

Asian این حق را می دهد که در بازه زمانی بین تاریخ توافق شده و تاریخ انقضای اختیار معامله انجام شود. اروپایی به شما امکان می دهد معامله مربوط به خرید یا فروش دارایی را انجام دهید، اما فقط در یک روز خاص. آمریکایی وفادارترین است و امکان استفاده از حق خرید مطلقاً هر روز قبل از انقضای قرارداد اختیار را فراهم می کند. دانستن این شرایط قبل از انجام معامله مهم است.

اما اینها همه انواع این قراردادها نیستند. آنها همچنین می توانند استاندارد یا عجیب و غریب باشند. استاندارد (نام دوم وانیل است) در صرافی ها وجود دارد و به طور کلی در مفهوم گزینه ها قرار می گیرد. Exotics توسط موسسات مالی مطابق با درخواست مشتری صادر می شود. از این نظر، شرایط چنین قراردادهای اختیاری می تواند مطلقاً هر چیزی باشد. به همین دلیل است که باید با دقت ویژه ای با آنها کار کنید و همه شرایط ذکر شده را با دقت مطالعه کنید.

بر اساس شکل اجرا، قراردادهای ارز اختیار معامله به دو نوع تقسیم می شوند.

1. با زایمان فیزیکی. در این صورت مالکتعداد معینی از دارایی های اساسی را دریافت می کند.
2. نقد. در این صورت مالک موفق می شود مقداری مابه التفاوت دریافت کند که بین قیمت در زمان انعقاد قرارداد اختیار معامله و زمان اجرای آن محاسبه می شود.

ویژگی های گزینه

هر نوع قرارداد تفاوت های منحصر به فرد خود را دارد. ویژگی های قراردادهای اختیار معامله این است که می توان از آنها برای بیمه در برابر خطرات استفاده کرد. از جهاتی چنین قراردادهایی مانند خرید بیمه نامه است. حق بیمه ای هم می پردازند که به آن آپشن می گویند. این کارمزد به خریدار تضمین می دهد که قیمت تعیین شده در قرارداد برای مدت معینی ثابت خواهد بود.

در هر معامله ای طرف مقابل وجود دارد. هنگام انعقاد قرارداد اختیار معامله، این سرمایه گذاران یا سفته بازان هستند که ریسک های خاصی را بر عهده می گیرند و برای این کار پاداش دریافت می کنند. این ویژگی همچنین شبیه اصلی است که شرکت های بیمه بر اساس آن فعالیت می کنند. عجیب است که اگر توسعه رویدادها برای سرمایه گذار یا سفته باز نامطلوب باشد، امکان انجام معامله معکوس وجود دارد.

برای یک معامله گر مبتدی مهم است که درک کند که مسئولیت مالی سرمایه گذاران و سفته بازانی که خریدار با آنها قرارداد اختیار معامله می بندد به طور بالقوه نامحدود است. بر این اساس، در برخی شرایط، ممکن است از مقدار وجوهی که در ابتدا سرمایه گذاری شده است بیشتر شود.

موقعیت های باز در قراردادهای اختیار معاملهیعنی تعداد کل آنها تحت گارانتی رایگان است. باید بدانید که هر معامله ای مستلزم حضور هر دو طرف است. هم فروشنده است و هم خریدار. تعداد کل پوزیشن های باز که تغییر می کند و روزانه منتشر می شود، به شما امکان می دهد روند افزایش یا برعکس کاهش آنها را ارزیابی کنید.

گزینه های کالا

انواع قراردادهای اختیار معامله هستند. آنها منحصراً در مبادلات منعقد می شوند ، کاملاً استاندارد هستند و می توانند با یک معامله معکوس بسته شوند. به عنوان یک قاعده، آنها کوتاه مدت هستند. به طور متوسط مدت اعتبار گزینه های مبادله ای از یک سال تجاوز نمی کند. در عین حال، رایج ترین گزینه، قراردادهایی با مدت اعتبار سه ماهه است.

گزینه های OTC

بازار این قراردادها توسط بانک های فروشنده ایجاد می شود که به طور همزمان به عنوان یکی از طرفین معامله عمل می کنند. آنها نقش اتاق پایاپای را بر عهده می گیرند با این تفاوت که ضمانت های ریسک به کل بازار معاملات گسترش نمی یابد.

متخصصان قراردادهای اختیار معامله غیر مبادله ای را به کوتاه مدت و بلندمدت تقسیم می کنند. دومی به نوبه خود می تواند تک دوره ای یا چند دوره ای باشد.

ارزش قرارداد اختیار معامله

این شاخص به عوامل مختلفی بستگی دارد.

1. زمان تا پایان قرارداد. هر چه تاریخ انقضا نزدیکتر باشد، مقدار گزینه کمتر است.
2. نرخ های بهره بدون ریسک.
3. سبک گزینه. همانطور که در بالا ذکر شد، آسیایی، اروپایی و آمریکایی وجود دارد.
4. ارزیابی فردی فعالان بازار.

ارزش داردلازم به ذکر است که ارزش قراردادهای اختیار معامله نیز تحت تأثیر برخی عوامل دیگر است. در نتیجه، مجموع آنها هزینه نهایی انجام معامله را تعیین می کند.

مزایای گزینه ها

دلایل متعددی وجود دارد که چرا معامله گران اغلب این نوع قرارداد را ترجیح می دهند.

1. سودآوری بالا. سود بالقوه ای که می توان از معامله تحت شرایط اختیار دریافت کرد، بیش از حق بیمه پرداختی خریدار است.
2. حداقل ریسک از سوی خریدار از دست دادن حق بیمه است. در عین حال، در ازای آن، او فرصتی برای استخراج سود تقریباً نامحدود پیدا می کند.
3. توانایی انتخاب استراتژی. خریدار انتخاب نسبتاً گسترده ای دارد. برای مثال، هیچ‌کس او را از ترکیب قراردادهای مختلف، انجام عملیات موازی در چندین بازار اختیار معامله و غیره منع نمی‌کند.

قراردادهای آتی و اختیار معامله

هر دو مفهوم، به هر طریقی، در بازار سهام وجود دارند، بنابراین نه تنها برای معامله گران با تجربه، بلکه برای معامله گران تازه کار نیز باید آشنا باشند.

گزینه ها چه هستند، شما از قبل می دانید. زمان آن فرا رسیده است که در مورد معاملات آتی بیاموزیم.

این اصطلاح به قراردادهای بیع اطلاق می شود که موضوع آن مقدار معینی از دارایی است. ویژگی معامله این است که باید در تاریخ توافق شده به قیمتی که طرفین در زمان امضای قرارداد توافق کرده اند انجام شود.

در یک قرارداد آتی دو طرف وجود دارد، یعنی فروشنده وخریدار مطابق با شرایط، دومی تعهدات مربوط به تحصیل دارایی را بر عهده دارد. برعکس، فروشنده تعهد به فروش مورد معامله را دارد. بر این اساس، پس از انعقاد قرارداد آتی، دو طرف تعهدات متقابل دارند.

شایان ذکر است که چنین معامله ای ویژگی مهمی دارد. تا زمان انقضای مدت تعیین شده، فروشنده و خریدار هر دو حق فسخ تعهدات بر عهده گرفته شده را دارند. این امر به دو صورت امکان پذیر است. در اولی، پس از اخذ قرارداد آتی، می توان آن را فروخت. در دوم، برعکس، پس از فروش قرارداد، می توان آن را خریداری کرد.

به طور کلی، معاملات آتی یکی از انواع فرآیند سرمایه گذاری است که به معامله گران اجازه می دهد در شرایطی که قیمت ها دائما در حال تغییر هستند، سفته بازی کنند.

چه دارایی‌هایی می‌توانند در معاملات تحت قرارداد آتی به عنوان شیء عمل کنند؟ ما موارد اصلی را لیست می کنیم:

• روغن;
• طلا;
• فولاد؛
• چوب;
• دانه;
• ارز و غیره

هر روز معامله گران تعداد باورنکردنی معاملات آتی انجام می دهند که هدف آنها کالاهای فوق است. با این حال، در بیشتر موارد، این معاملات برای اهداف سفته بازی انجام می شود. این بدان معناست که معامله گران سعی می کنند دارایی ها را ارزان تر بخرند و بعداً آنها را با قیمت بالاتری بفروشند. بسیار نادر است که هدف نهایی از خرید قراردادهای آتی دریافت یا تحویل دارایی مشخص شده باشد.

تفاوت

بیایید دریابیم که قراردادهای فوق چگونه با گزینه هایی که قبلاً در مورد آنها صحبت کردیم متفاوت است.

تفاوت بین هر دو مفهوم کاملاً قابل توجه است. یک قرارداد آتی، تعهد خرید دارایی را به خریدار تحمیل می کند. اختیار، برعکس، فقط این حق را فراهم می کند، خریدار موظف به خرید آن نیست. او این معامله را کاملاً داوطلبانه انجام می دهد. با این حال، قرارداد اختیار خریدار را به پرداخت حق بیمه به فروشنده احتمالی تحمیل می کند که به لطف آن معامله برای او سودآور می شود.

مقایسه گزینه ها و معاملات آتی، مخالفت یکی با دیگری نادرست است. هر دو قرارداد می توانند به صورت موازی مورد استفاده قرار گیرند، بنابراین بیشترین سود را از فعالیت های سرمایه گذاری خود به دست آورید. یک معامله گر تازه کار باید در این مورد بداند.