طبقه بندی فرآورده های نفتی: انواع، کلاس های خطر، ویژگی ها

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

اهمیت نفت و فرآورده های نفتی در بسیاری از صنایع امروزی را نمی توان دست کم گرفت. صنعت در زمینه تولید هیدروکربن حداقل پانصد نوع محصول مختلف تولید می کند. بسته به نوع خاصی، الزامات آنها نیز متفاوت است، زیرا برنامه در شرایط خاصی انجام می شود. با این وجود، طبقه بندی روغن و فرآورده های نفتی امکان پذیر است - برای این، فقط کافی است معیارها و پارامترهای انتخاب مناسب را انتخاب کنید.

انواع اصلی و اصول جداسازی آنها

روش می تواند بر اساس انواع مختلفی باشد. به عنوان مثال، فرآورده های نفتی تجاری را می توان بر اساس پارامترهایی مانند ترکیب شیمیایی، روش تولید، خواص فیزیکی یا کلاس خطر تقسیم کرد. نیازها عمدتاً توسط بازار از جانب مصرف کنندگان دیکته می شود. به همین دلیل، طبقه بندی ها اغلب با تمرکز محدود و بر اساس امکان انجام می شوندکاربرد هر محصول خاص در یک صنعت خاص با توجه به نیاز به استفاده عملی از آن. هیدروکربن های تولید شده در بسیاری از فعالیت های اقتصادی ملی استفاده می شود.

رایج ترین طبقه بندی فرآورده های نفتی بر اساس هدف است. به نظر می رسد:

• سوخت موتور در انواع مختلف؛
• فرآورده های نفتی ویژه؛
• بایندرها و مواد هیدروکربنی؛
• روغن های مختلف نفتی؛
• سوخت های انرژی؛
• مواد خام برای کاربردهای پتروشیمی.

هر یک از گروه‌های فوق دارای تعدادی شعبه است که دامنه آنها را بیشتر مشخص می‌کند.

سوخت موتور

این دسته به دلیل توزیع گسترده حمل و نقل جاده ای بیشترین تقاضا را در دنیای مدرن دارند. اصل طبقه بندی فرآورده های نفتی تجاری از این گروه، نوع موتورهایی است که در آنها استفاده می شود. به طور سنتی، سوخت موتور به بنزین، جت و دیزل تقسیم می شود. علاوه بر این، اولین مورد نیز دارای دو زیرگونه است - هوانوردی (نفت سفید) و خودرو.

هر کشور ممکن است نام های خاص خود را برای سوخت موتورهای بنزینی داشته باشد. در روسیه، حرف "A" برای این مورد استفاده می شود و نشان دهنده درجه اکتان در کنار آن از طریق خط فاصله است، به عنوان مثال، A-76، A-80، A-92، A-95 و A-98. رانندگان به خوبی می دانند که فقط انواع خاصی از سوخت باید سوخت گیری شود.برای یک وسیله نقلیه معین عدد اکتان نباید کمتر از مقدار توصیه شده توسط سازنده باشد، در غیر این صورت موتور شروع به فرسودگی بسیار بیشتری می کند و استفاده مداوم مطمئناً منجر به خرابی آن می شود.

سایر انواع سوخت موتورها با توجه به طبقه بندی فرآورده های نفتی نیز در سناریوهای خاصی استفاده می شوند. به عنوان مثال، راکتیو فقط برای موتورهای نوع جت استفاده می شود. نوع سوم - گازوئیل - به دلیل مصرف مقرون به صرفه تر از هر گزینه بنزینی، در حال به دست آوردن قلب رانندگان در سراسر کشور است. علاوه بر این، قبلاً این گزینه نیز ارزان‌تر بود، اما ابتدا باید خودرویی با موتور مناسب خریداری کنید.

استاندارد ایالتی

در روسیه، استانداردهای ویژه GOST وجود دارد که تقسیم محصولات مختلف هیدروکربنی را به گروه های خاصی تنظیم می کند. این اسناد در اتحاد جماهیر شوروی ایجاد و به تصویب رسید. وزارت شیمی و صنعت نفت مسئولیت نگارش را بر عهده داشت. طبقه بندی فرآورده های نفتی بر اساس GOST در اسناد نظارتی و فنی با شماره های 28549.0-90 و 28577.0-90 ذکر شده است. می توانید آنها را در دامنه عمومی و کتابچه راهنمای مربوطه پیدا کنید.

این استاندارد در خدمت ایجاد یک سیستم طبقه بندی برای نفت و سایر محصولات مرتبط است. این لیست همچنین کلاس های روان کننده های مختلف را تعریف می کند و نام آنها را نشان می دهد. به طور کلی، تقسیم بندی بر اساس منطقه کاملاً شبیه به طبقه بندی بالا است.برنامه های کاربردی. با این حال، اگر تشخیص واضح بین دامنه استفاده ممکن نبود، کارشناسان از نوع محصول شروع کردند.

گزیده ای با طبقه بندی فرآورده های نفتی و سایر محصولات مرتبط می تواند به عنوان مثال باشد:

1. کلاس F. سوخت های مختلف.
2. کلاس S. مواد اولیه شیمیایی و حلالها.
3. کلاس B. قیر متفرقه.
4. کلاس L. روغن های صنعتی، روان کننده ها و محصولات مشابه.
5. Class W. موم های مختلف.

تقسیم بر اساس قابلیت اشتعال

این پارامتر توسط به اصطلاح نقطه اشتعال بخارات قابل احتراق تعیین می شود، یعنی نقطه ای که در آن بخارها و گازها به طور فعال در بالای سطح تشکیل می شوند. به همین دلیل است که اگر منبع احتمالی احتراق در نزدیکی وجود داشته باشد، آتش سوزی رخ می دهد.

سه گروه اصلی در طبقه بندی فرآورده های نفتی بر اساس نقطه اشتعال شامل موارد زیر است:

1. قابل اشتعال. این شامل تمام مواد و مواد قابل احتراق است که قرار گرفتن در معرض نوعی منبع اشتعال کم انرژی برای آنها کافی است. به عنوان نمونه دومی، هرگونه جرقه، دود شدن سیگار یا سوزاندن کبریت را می توان ذکر کرد. در عین حال، چنین تأثیری باید کوتاه مدت باشد - بیش از 30 ثانیه.
2. قابل احتراق یا احتراق. چنین مواد و موادی ممکن است خود به خود مشتعل شوند یا پس از حذف منبع فوری اشتعال بسوزند.
3. آهسته اشتعال یا دیر سوز. این گروه از مواد و مواد نیز قادر بهاز یک منبع آتش در هوا مشتعل می شوند، اما پس از حذف آن نمی توانند به خودی خود به سوختن ادامه دهند.

طبقه بندی تلفات هیدروکربنی

دلایل زیادی برای وقوع این فرآیند وجود دارد. به ویژه، ظروف در بسته می توانند "نفس بکشند"، بخشی از محصول از دیواره های شل آنها خارج می شود، بخارات در طول اندازه گیری ها و نمونه برداری در طول تعمیر و نگهداری از بین می رود.

طبقه بندی تلفات نفت و فرآورده های نفتی شامل:

1. کمی. به دلیل انواع مختلف نشت و نشت رخ می دهد.
2. کیفیت. به دلیل افت کیفیت نهایی فرآورده نفتی مشروط بر اینکه کمیت آن به هیچ وجه تغییر نکرده باشد.
3. کمی-کیفی. این سناریو معمولا با تبخیر بیش از حد هیدروکربن امکان پذیر است.

با این حال، این تنها گزینه تقسیم بندی پیش بینی شده در چنین شرایطی نیست. همچنین طبقه بندی فرآورده های نفتی در طول ذخیره سازی وجود دارد. دو گزینه اصلی برای چنین تقسیم بندی در زیر ارائه شده است:

1. ضرر عملیاتی. به دلیل نشت مواد نفتی مایع و همچنین تبخیر و اختلاط درجات مختلف رخ می دهد. همچنین، چنین تلفاتی هنگام تمیز کردن تأسیسات ذخیره‌سازی، خطوط لوله یا سایر تجهیزات مرتبط مستقیم ممکن است.
2. تلفات تصادفی. این موارد شامل نقض قوانین مربوط به عملکرد فنی سازه ها و دستگاه ها در حین کار یا آسیب به هر واحد مهم از جمله بارگیری نفت است.کشتی ها، واگن های تانک یا سازه های دیگر. گاهی اوقات بلایای طبیعی می تواند مقصر باشد.

تانکرهای فرآورده های نفتی

خودروهایی که به جای بدنه معمولی هیدروکربن ها را حمل می کنند، تجهیزات ویژه و خود مخزن دارند. گزینه های زیادی برای این طراحی وجود دارد.

در میان معیارهای اصلی طبقه بندی تانکرهای فرآورده های نفتی موارد زیر است:

• نوع شاسی پایه؛
• انتصاب فرآورده نفتی؛
• بار محور شاسی پایه؛
• نوع فرآورده نفتی؛
• باز بودن و نوع عنصر یاتاقان شاسی.

یک مثال طبقه بندی به سه گروه اصلی است.

1. خودروهای تانکر. شامل سوخت و حمل و نقل. شاسی برای توانایی معمولی کراس کانتری انتخاب شده است و طراحی آن فریم است.
2. تریلرهای تانکر. این شامل ایستگاه های سوخت و گزینه های نفت کوره می شود. به عنوان یک شاسی، از مدل‌هایی با قابلیت کراس کانتری افزایش یافته استفاده می‌شود و طراحی آن بدون قاب است.
3. نیمه تریلر تانکر. از آنها برای انتقال روغن استفاده می شود. آنها می توانند یک شاسی و یک ساختار اصلی از هر دو گروه اول و دوم داشته باشند.

تجهیزات ذخیره‌سازی هیدروکربن

این ساختمان ها، به عنوان یک قاعده، شامل مجموعه ای از تاسیسات و سازه هایی هستند که وظایف دریافت، ذخیره سازی و توزیع بیشتر را انجام می دهند.فرآورده های نفتی به مصرف کنندگان نهایی ارسال در این مورد از طریق انواع مختلف پیام از جمله راه آهن، آب، خط لوله یا جاده انجام می شود.

طبقه بندی تأسیسات ذخیره سازی نفت و فرآورده های نفتی بر اساس یکی از معیارهای زیر یا ترکیب آنها انجام می شود.

1. ظرفیت کل و حداکثر حجم یک مخزن. انبارها نیز بر اساس SNiP 2.11.03.93. به دسته‌هایی تقسیم می‌شوند.
2. گردش محموله سالانه. این شامل پنج طبقه فرعی است که از 500 یا بیشتر هزار تن در سال متغیر است و به تأسیسات ذخیره سازی ختم می شود که تنها 20 هزار تن یا کمتر در سال از آن عبور می کند. تنظیم شده در VNTP 5-95.
3. هدف کاربردی. مجتمع های انبار به حمل و نقل، توزیع و آنهایی که وظایف دو مورد اول را به طور همزمان انجام می دهند تقسیم می شوند.
4. نامگذاری فرآورده های نفتی ذخیره شده. در این مورد، طبقه بندی بر اساس درجه خطر دلالت دارد. انبارهای نفت برای محصولات قابل اشتعال و همچنین انبارهای نفت عمومی وجود دارد.
5. لینک های حمل و نقل برای پذیرش و ارسال محصولات. هر یک از انبارها می تواند هم یک راه ارتباطی داشته باشد و هم مختلط باشد. به عنوان مثال، اگر امکان دریافت و ارسال محصولات از طریق خط لوله و همچنین حمل و نقل آب دریایی و رودخانه را با هم ترکیب کنید.

کسرهای جامد فرآورده های نفتی

این نوع شامل هیدروکربن هایی است که با روش های جداسازی و خالص سازی ویژه به دست می آیند. مراحل با انجام می شودموم زدایی، یعنی حذف پارافین از بخش های مختلف روغن. چنین مواد خام شیمیایی هیدروکربنی، به عنوان مثال، شامل سرزین است.

طبقه بندی کل فرآورده های نفتی جامد شامل سه گروه اصلی است:

• کربوهیدرات های معطر، از جمله زایلن ها، بنزن، تولوئن و غیره؛
• مواد خام پتروشیمی برای پیرولیز؛
• هیدروکربن های جامد مانند پارافین و سرزین.

در طبقه بندی بر اساس GOST، پارافین ها با حرف لاتین W نشان داده می شوند. در میان کالاهای تمام شده در قفسه های فروشگاه، چنین کسری معمولاً به شکل حلال های مشابه به دست مصرف کننده نهایی در سطح خانواده می رسد. در صنعت، این گروه در انواع صنایع شیمیایی اهمیت بیشتری دارد.

روغن های روان کننده نفت

یکی از پر استفاده ترین گزینه ها به عنوان محصول نهایی برای فروش است. طبقه بندی فرآورده های نفتی در این مورد با تاکید بر دامنه استفاده انجام می شود و شامل روغن موتور، انرژی، صنعتی و انتقال می باشد. تفاوت در محصولات ذکر شده به آنها اجازه می دهد تا با موفقیت در محیط های بسیار تخصصی استفاده شوند. برای مثال، روغن‌های موتور اصطکاک را در موتورهای رفت و برگشتی و جت کاهش می‌دهند، در حالی که روغن‌های گیربکس با موفقیت دنده‌های تراکتور، لوکوموتیوهای دیزلی، واگن‌ها یا اتومبیل‌ها را روان‌سازی می‌کنند.

گزینه های صنعتی هنگام تعامل با انواع قطعات ماشین آلات و تجهیزات صنعتی عملکرد خوبی دارند. علاوه بر این، چنین روغن هایی به سه زیر گروه مستقل دیگر از جمله سبک، متوسط تقسیم می شوندو سنگین آخرین نوع - انرژی - روان کننده قطعات ماشین آلات و مکانیزم هایی است که در صنعت به همین نام استفاده می شود. واقعیت این است که دستگاه‌ها معمولاً در آنجا با بارهای زیاد، دمای شدید مواجه می‌شوند یا تحت تأثیر دائمی بخار داغ، توده‌های هوا یا مایعات هستند.

همچنین شایان ذکر است که در طبقه بندی فرآورده های نفتی بر اساس گروه های نفتی، انواع خاص غیر روان کننده برجسته شود. هدف آنها ریختن چنین مایعاتی در پمپ های جت بخار، سیستم های ترمز یا هر خازن، ترانسفورماتور، مکانیزم هیدرولیک است. در کابل های برق این گونه روغن ها نقش عایق را ایفا می کنند. در میان انواع اصلی خازن، هیدرولیک، ترانسفورماتور و خلاء وجود دارد. در صنایع دیگر، عطرهای غیر روان کننده، خنک کننده یا روغن های پزشکی وجود دارد.

طبقه بندی دیگر نفت و فرآورده های نفتی

علاوه بر استاندارد، می توانید انواع دیگری از واحد را پیدا کنید. فرآورده های نفتی خاصی وجود دارد که به طور گسترده در طیف گسترده ای از فعالیت های انسانی و صنایع تولیدی استفاده می شود.

چنین طبقه بندی محصولات را به گروه های زیر تقسیم می کند:

• مواد خام برای کربن سیاه یا بنزین حرارتی؛
• گوگرد عنصری؛
• هیدروژن;
• نفت سفید برای روشنایی؛
• افزودنی سوخت؛
• دمولسیفایر;
• افزودنی روغن؛
• گریس های روان کننده.

علاوه بر این، در میان آخرین آنها، مرسوم است که متمایز شوندمحافظ، آب بندی و ضد اصطکاک. در این صورت توصیه می شود از منبع رسمی استفاده کنید که ممکن است به مرور زمان تغییر کند. در روسیه، این استاندارد دولتی یا GOST است.