ساخت خط لوله گاز اروپای شمالی: عکس

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

ساخت خط لوله گاز اروپای شمالی با مذاکرات طولانی و دشوار بین همه کشورهای شرکت کننده، کشورهای بالتیک، اروپای شرقی و اسکاندیناوی انجام شد. بسیاری از مسائل اقتصادی، سیاسی و زیست محیطی باید حل و فصل می شد تا خط لوله زیر دریای بالتیک گذاشته شود.

دلایل شروع ساخت و ساز

چند قدرت بزرگ اروپایی به ساخت یک خط لوله گاز جدید که مسیرهای سنتی صادرات گاز از یامال و سیبری شرقی را دور می زند، علاقه نشان داده اند.

یکی از دلایل اصلی احداث خط لوله گاز اروپای شمالی تمایل کشورهای واردکننده به کاهش وابستگی به کشورهای ترانزیتی بود. روسیه همچنین علاقه مند به افزایش صادرات گاز طبیعی و بهبود ثبات در طول ترانزیت بود.

یکی از پیش نیازهای شروع ساخت و ساز، درگیری های مکرر بین شرکت های گاز روسیه بود.و اوکراین که گازپروم بارها آنها را به برداشت غیرمجاز گاز از خط لوله و باج خواهی متهم کرده است. مقامات اوکراینی مرتباً تهدید کردند که در صورت عدم موافقت طرف روسی با کاهش قیمت، ترانزیت گاز به اروپا را متوقف خواهند کرد.

شروع ساخت

ساخت خط لوله گاز اروپای شمالی در سال 2010 آغاز شد. روسیه، آلمان، هلند، فرانسه در تهیه و اجرای یک پروژه پیچیده فنی شرکت کردند. با این حال، اجرای کامل بدون مشورت با سایر کشورهای منطقه بالتیک امکان پذیر نبود. استونی، لتونی، لیتوانی و لهستان تلاش های زیادی برای به تاخیر انداختن شروع ساخت سیستم خط لوله انجام داده اند.

دلیل اینکه برخی از کشورهای بالتیک مانع این روند شدند این بود که تدارکات خط لوله گاز اروپای شمالی در حال تغییر چشم انداز اقتصادی موجود منطقه بود.

موقعیت فنلاند

به نوبه خود، فنلاند الزامات زیست محیطی بسیار سختگیرانه ای را برای پروژه ها مطرح کرد. با توجه به اینکه خط لوله گاز اروپای شمالی در کجا قرار دارد، تعدادی بررسی جدی زیست محیطی مورد نیاز بود.

پس از انجام کلیه تشریفات لازم، فنلاند رضایت خود را برای اجرای پروژه اعلام کرد. یکی از دلایلی که فنلاند با ساخت یک خط لوله گاز خطرناک برای محیط زیست موافقت کرد این است که گاز طبیعی کمترین میزان انتشار دی اکسید کربن را دارد، به این معنی که در نهایت این پروژه از نظر زیست محیطی توجیه می شود.

ویژگی های اصلی خط لوله گاز

از ابتدای ساخت، این پروژه به منطقه کالینینگراد، فنلاند، سوئد، هلند و بریتانیا شعبه داشت. طول کل خط لوله گاز حدود 3000 کیلومتر است، اما قسمت خشکی که در روسیه قرار دارد، از 897 کیلومتر تجاوز نمی کند.

تامین کننده اصلی مواد خام برای خط لوله گاز اروپای شمالی میدان یوژنو-روسکویه است که در بخش شرقی منطقه خودمختار یامالو-ننتس واقع شده است.

اگرچه این خط لوله بخشی از یک سیستم پیچیده حمل و نقل گاز اروپایی است، بخش اصلی آن که "نورد استریم" نامیده می شود، دو لوله است که در امتداد کف دریای بالتیک قرار دارند. این فنی ترین بخش سیستم است.

صحبت از جایی که خط لوله گاز اروپای شمالی در آن قرار دارد، می توان با اطمینان گفت که نقطه شروع مسیر زیر آب در خلیج پورتووایا در منطقه لنینگراد واقع شده است. یک ایستگاه کمپرسور در اینجا قرار دارد که گاز طبیعی را به لوله پمپ می کند.

بعلاوه، لوله زیر آب می رود و تنها در شهر گریفسوالد آلمان در خشکی نشان داده می شود. قابل ذکر است که مسیر دریایی از قلمرو هیچ کشوری عبور نمی کند، زیرا در آب های بی طرف قرار دارد.

ویژگی های زیرساخت منحصر به فرد

اجرای چنین پروژه بلندپروازانه ای کار آسانی نبود. به عنوان مثال، ایستگاه کمپرسور پورتووایا یک شی منحصر به فرد در نوع خود در زیرساخت گاز جهانی محسوب می شود. ظرفیت کل آن 366 مگاوات است.

به لطف این نشانگر، دستیابی به فشار 220 بار در ورودی امکان پذیر است. در خروجی در آلمان، فشار در حال حاضر 106 بار است، اما هنوز برای حمل مواد خام برای صد کیلومتر کافی است. بنابراین، به لطف یک راه حل فنی منحصر به فرد در روسیه، امکان تامین گاز در حالت غیر کمپرسور در کل مسیر وجود دارد.

خط لوله گاز اروپای شمالی، با دو رشته که قادر به انتقال 55,000,000,000 متر مکعب گاز در سال است، طولانی ترین خط لوله گاز زیرآبی روی کره زمین است.

زیرساخت خشکی نورد استریم

از نقطه نظر فنی، خط لوله گاز اروپای شمالی بخش زیر آب یک حلقه بزرگ در خط لوله گاز یامال-اروپا است. آغاز آن در شهر گریازوتس، منطقه وولوگدا واقع شده است. از آنجا بود که خط لوله به Vyborg در سال 2012 ساخته شد. طول این بخش از خط لوله گاز اروپای شمالی 917 کیلومتر بود.

به منظور اتصال نورد استریم به زیرساخت گاز اروپا، دو خط لوله جدید در اروپا ساخته شد. OPAL در آلمان ساخته شد و خط لوله گاز NEL امکان انتقال گاز روسیه به شمال غربی اروپا را فراهم کرد.

عملکرد کامل این پروژه بدون پایگاه منابع قوی غیرممکن خواهد بود. به منظور اطمینان از پر شدن بدون وقفه لوله، دو رسوب جدید ایجاد شد. اولین مورد، Yuzhno-Russkoe، در نزدیکی شهر Urengoy واقع شده است. دومی در شبه جزیره یامال است که Bovanenkovo نام دارد.

هر دواین میادین از طریق ساخت شعبه جدید "بوواننکوو - اوختا" که طول آن 1100 کیلومتر بود به سیستم مشترک حمل و نقل گاز طبیعی روسیه متصل شد.

تحقیق قبل از ساخت

کار مقدماتی برای ساخت بخش زیر آب در سال 1997 آغاز شد. مطالعات علمی پیچیده ای انجام شد که به لطف آنها تعیین مسیر آینده خط لوله ممکن شد.

در سال 2000، اتحادیه اروپا تصمیم گرفت به این پروژه وضعیت شبکه فرا اروپایی بدهد. در همان زمان، در مرحله اولیه، هزینه کار تحقیقاتی بالغ بر 100,000,000 € بود.

پنج سال بعد، کار بر روی ساخت بخش های خشکی خط لوله گاز اروپای شمالی در روسیه آغاز شد.

ایمنی زیست محیطی و مشکلات فنی

به محض اینکه سیاستمداران اروپایی شروع به بحث عمومی درباره یک پروژه حمل و نقل احتمالی کردند، محیط بانان نگرانی قابل توجهی را ابراز کردند. جدا از این که منطقه دریای بالتیک از نظر اکولوژیکی بسیار شکننده است، مشکلات غیرمنتظره ای مانند پیامدهای جنگ جهانی دوم نیز وجود دارد. همانطور که می دانید کشتی های غرق شده با مهمات، مین های ضد کشتی و همچنین دفن مواد منفجره پس از جنگ به تعداد زیاد در قعر دریا یافت می شود.

همه این عوامل می تواند بر ساخت خط لوله گاز و عملیات بعدی آن تأثیر منفی بگذارد. در صورت انفجار غیرمنتظره قدیمیپوسته ها می توانند گاز را به دریا نشت کنند که منجر به یک فاجعه بزرگ زیست محیطی می شود. بنابراین، مطالعه جامع خطرات احتمالی به منظور پیشگیری از آنها زمان زیادی را صرف کرد.

اثرات ساخت خط لوله بر مهاجرت ماهیان به طور جداگانه مورد مطالعه قرار گرفت. اما در نتیجه کارشناسان به این نتیجه رسیدند که خط لوله گاز تاثیری درازمدت بر تعداد و مسیرهای مهاجرت نخواهد داشت و پس از اتمام ساخت و ساز، جانداران دریایی می‌توانند به محل معمول خود بازگردند.

گسترش پروژه

شرکا با اطمینان از ایمنی و کارایی فناوری لوله گذاری در بستر دریا در پروژه نورد استریم، تصمیم گرفتند ظرفیت حمل و نقل این پروژه را با گذاشتن خط سوم خط لوله گاز اروپای شمالی افزایش دهند. معروف به نورد استریم 2.

هیچ چیز شگفت انگیزی در این واقعیت وجود ندارد که این پروژه که بر منافع بسیاری از کشورهای منطقه تأثیر می گذارد، بحث عمومی و سیاسی گسترده ای را ایجاد کرد. باز هم کشورهای بالتیک و همچنین لهستان مخالفان این پروژه بودند.

یکی از پیمانکاران اصلی این پروژه، شرکت سنت پترزبورگ North European Gas Pipeline Logistics بود که در ساخت و بهره برداری از خطوط لوله گاز در شرایط سخت متخصص است.

پروژه جدید همان مراحل تایید پروژه اول را طی کرد. منافع همه کشورهای ذی‌نفع منطقه در زمینه اکولوژی دوباره مورد توجه قرار گرفت. با این حال، برخی از فناوری‌های نوآورانه نیز به کار گرفته شده‌اند که به ایمنی عملیاتی بیشتر کمک می‌کنند.

نقطه شروع جدیدبندر Ust-Luga در ساحل جنوبی خلیج فنلاند به عنوان خط لوله گاز انتخاب شد. همزمان با شروع ساخت خط لوله، ساخت LNG بالتیک آغاز شد که برای آن یک شاخه به طول 360 کیلومتر نیز ساخته شد.

تکنولوژی لوله گذاری

طول خط لوله گاز جدید 1200 کیلومتر بود. ساخت آن به بیش از 200000 لوله نیاز داشت که هر کدام از آنها نیاز به درمان و محافظت از محیط تهاجمی دریای بالتیک داشتند.

لوله گذاری در بستر دریا توسط یک سکوی خودکار با سرعتی در حدود 3 کیلومتر در روز انجام می شود، یعنی در حدود 14 ماه می توان 1224 کیلومتر را گذاشت. این فناوری شامل قرار دادن خودکار لوله های تمام شده در قسمت پایین با اتصال آنها با جوشکاری با دقت بالا است. آستین های شرینک روی لوله های متصل کشیده می شوند.

اما قبل از گذاشتن سازه در کف باید آن را آماده کرد. در حالی که هنوز در خشکی است، هر لوله با یک لایه ضد خوردگی ویژه متشکل از رزین های اپوکسی، پلی اتیلن و یک ژاکت بتن مسلح پوشیده شده است.

انتقاد از پروژه Nord Stream 2

در حالی که اولین نورد استریم عمدتاً به دلیل خطر برای محیط زیست منطقه مورد انتقاد قرار گرفت، بخش دوم این پروژه به دلیل بی فایده بودن آن از نظر منافع اقتصادی مورد انتقاد قرار گرفت.

اگرچه برنامه ریزان ادعا می کنند که خط لوله گاز در هشت سال آینده نتیجه خواهد داد، بسیاری از اقتصاددانان از این موضع انتقاد می کنند. اخیرا روند کاهشی قیمت ها در دنیا مشاهده شده استبرای گاز طبیعی و همچنین کاهش مصرف این سوخت. همه اینها می تواند منجر به این واقعیت شود که دوره بازپرداخت پروژه می تواند تا 30 سال یا بیشتر طول بکشد.

اما می توان با این بیانیه مخالفت کرد که دوره بازگشت سرمایه نورد استریم 1 بیش از 14 سال نخواهد بود. علاوه بر این، اگرچه سرمایه‌گذاری در چنین پروژه‌هایی پرخطر تلقی می‌شود، اما در صورت موفقیت می‌تواند سود قابل توجهی را نیز به همراه داشته باشد. و در وضعیت خط لوله گاز اروپای شمالی، عکس در مقاله است، بانک ایتالیایی Intesa Sanpaolo ریسک کرد.