ژئوگرید جاده: کاربرد و خواص

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

سالانه صدها هزار کیلومتر بزرگراه ساخته و تعمیر می شود. ساخت و ساز جدید، به عنوان یک قاعده، با در نظر گرفتن بارهای مدرن و با استفاده از فن آوری های جدید انجام می شود، اما تعمیر بستر موجود، به اصطلاح وصله، اغلب با روش های غیرمولد قدیمی انجام می شود.

نتیجه نهایی کیفیت پایینی دارد. ژئوگرید جاده یک ماده ساختاری سلولی مدرن است که در تعمیر جاده ها استفاده می شود. فناوری هایی که از این ماده استفاده می کنند با کیفیت بالای کار انجام شده متمایز می شوند.

کاربرد ژئوگرید جاده

ساخت راه های جدید و تعمیر راه های موجود برای مقاصد مختلف صنعت اصلی است که در آن از ژئوگرید جاده ها استفاده می شود. تخمگذار، بسته به تکنولوژی، می تواند در تمام لایه های سطح جاده انجام شود. هدف اصلی ژئوگرید جاده:

• تقویت مقاطع در حین تعمیرات. ژئوگرید بر روی ناحیه آسیب دیده آسفالت قرار می گیرد و روسازی جدیدی در بالای آن قرار می گیرد. خواص ساختاری مش مانع از تماس پوشش جدید با ترک های پوشش قدیمی می شود. در این حالت لایه بیشتر حالت افقی را به خود می گیردولتاژ.
• فرورفتگی ها و شیارها می توانند در جاده ها در مکان هایی با بیشترین بار ایجاد شوند. هنگام تعمیر، ژئوگرید در فرورفتگی هایی در بالای بتن آسفالت ریخته شده قرار می گیرد. این به شما امکان می دهد بار را به طور مساوی در کل منطقه توزیع کنید و از ایجاد فرورفتگی های جدید جلوگیری کنید.
• کشیدن ژئوگرید در روسازی هنگام جفت کردن انواع روسازی (به عنوان مثال آسفالت و بتن سیمانی) برای جلوگیری از ترک خوردن انجام می شود.

• تقویت درز بین صفحات بتنی. هنگام اجرای روکش آسفالت روی پایه دال های بتنی، نقاط ضعیفی در درزها ایجاد می شود که روی آن یک ژئوگرید جاده برای تقویت بوم گذاشته می شود.
• وقتی جاده تعریض می شود، ممکن است ترک هایی در محل اتصال روسازی موجود و جدید ایجاد شود. برای جلوگیری از این، مفصل با یک ژئوگرید تقویت می شود.
• فناوری های مدرن اغلب برای تقویت اولیه خاک فراهم می کنند. برای این کار از ژئوگرید جاده نیز استفاده می شود. استفاده از یک لایه تقویت کننده در ساخت یک جاده، بخشی جدایی ناپذیر از فرآیند فن آوری است.

انواع ژئوگریدها و خواص آنها

نوع ژئوگرید کاربرد آن را تعیین می کند. علاوه بر مواد و اندازه سلول، مواد با روش تشکیل متمایز می شوند: دو محوره (جهت دوگانه) و تک محوری (تک جهت). محصولات دو محوری با سلول های مستطیلی برای ساخت و ساز جاده ها از جمله در خاک های نرم طراحی شده اند. ژئوگریدهای جهت گیری دوگانه خوب هستندبار را توزیع کنید که به افزایش عمر مفید کمک می کند. لایه های میانی تک محوری سلول های دراز استحکام کششی بالایی دارند و برای تقویت خاک، مناطق لغزش و تکیه گاه های پشته عالی هستند.

محصولات تقویت کننده بتن آسفالت

ژئوگرید جاده برای تقویت بتن آسفالت به شما امکان می دهد بارهای خارجی محلی را در کل حجم بوم مجاور توزیع کنید. این ماده برای افزایش طول عمر بزرگراه های بتنی استفاده می شود که هر سال بیشتر و بیشتر می شود. این توری همچنین تنش های داخلی ناشی از انقباض بتن در حال سخت شدن تدریجی را توزیع می کند.

تقویت بتن با توری فلزی عمر کوتاه و گرانی دارد. ژئوگریدهای فایبرگلاس و پلیمری جایگزین ارزان تری برای تقویت فلز هستند و در عین حال تمام ویژگی های لازم را دارند:

• مواد چنین محصولاتی از نظر شیمیایی بی اثر است و تحت تأثیر تغییرات دما و محیط قلیایی بتن قرار نمی گیرد.
• قابلیت منحصر به فردی برای توزیع بارهای محلی دارد.
• وزن سبک، عمر طولانی، نصب آسان و مقرون به صرفه.

پایه مورد استفاده در راهسازی با قیر برای بهبود عملکرد درمان می شود.

ژئوگرید برای ساخت و ساز جاده

سطح جاده روزانه تحت بارهای ناشی از جریانات ترافیکی قرار می گیرد که ناگزیر منجر به تخریب و تخریب آن می شود.تشکیل گودال ها، چاله ها و ترک ها. دلیل اصلی این امر آماده سازی ناکافی زمین است. ژئوگرید روسازی ویژگی های مقاومتی روسازی بتنی آسفالتی، استحکام کششی و درک تنش های افقی را بهینه می کند.

استفاده از چنین مصالحی هم در ساخت راه های جدید و هم در تعمیر راه های موجود می تواند عملکرد روسازی را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد و عمر روسازی را افزایش دهد. استفاده از ژئوگرید برای راهسازی در ترکیب با ژئوتکستایل باعث کاهش حجم مورد نیاز مواد فله غیرفلزی در حین ساخت جاده می شود که بدون تغییر در کیفیت سازه، هزینه پروژه را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.

ژئوگریدهای پلیمری

ژئوگرید جاده از الیاف پلی استر با روکش پلیمری با استفاده از تکنولوژی بافندگی و دوخت نخ ساخته شده است. این به شما امکان می دهد استحکام بالای اصلی مواد را حفظ کنید. ساختار ژئوگرید سلول های ثابت با اندازه ای بزرگتر از ماده ای است که با آن پر شده است. به همین دلیل، پس‌پر با پایه (خاک، سنگ، سایر پایه‌های ساخته شده از مواد مورد استفاده در ساخت‌وساز) در تعامل است.

مواد پلیمری به عنوان یک لایه تقویت کننده در لایه های زیرین پایه جاده استفاده می شود. استفاده از مش های پلیمری در سازه های راه، تقویت پایه راه و جلوگیری از نفوذ مواد از لایه های تماس مختلف را ممکن می سازد. تقویت از طریق حاصل می شودمحدود کردن حرکت دانه های مواد پایه حجیم در خارج از سلول. لایه کامپوزیت تشکیل شده (ژئوگرید + مواد دانه ای) مقاومت در برابر بارهای دینامیکی را افزایش داده است.

محصولات فایبر گلاس

ژئوگریدهای مبتنی بر فایبرگلاس به عنوان عناصر تقویت کننده و لایه های جداکننده محافظ در ساخت و ساز و تعمیر بزرگراه های فدرال و منطقه ای، فرودگاه ها، پل ها و روگذرها استفاده می شوند. استفاده از مش های فایبرگلاس برای تقویت روسازی های بتنی آسفالتی این امکان را فراهم می کند که عمر مفید بین تعمیرات را 2-3 برابر افزایش دهد. هزینه نگهداری جاده ها در مناطقی که ژئوگریدهای فایبرگلاس به طور فعال استفاده می شود تا 40 درصد کاهش یافته است. چنین موادی دارای خواص فنی و فیزیکی بالایی هستند: مقاومت در برابر محیط های تهاجمی، توانایی تحمل بارهای عرضی و طولی بالا. ژئوگریدهای فایبرگلاس به طور قابل توجهی استحکام و ویژگی های مکانیکی عناصر تقویت شده را بهبود می بخشد.

تولید

امروزه انواع اصلی ژئوگریدهای زیر تولید می شود:

• پلیمر اکسترود شده؛
• فایبرگلاس چسبیده؛
• تورهای دوخته شده از نخ های پلی استر و فایبرگلاس.

فناوری‌ها و تجهیزات مدرن با روش‌های تولید بسیار متنوع، امکان تولید ژئوگریدهایی با ویژگی‌های متفاوت، از مواد اولیه مختلف و با پیوست‌های متفاوت در گره‌ها را فراهم می‌سازد. الزامات اصلی برای این عبارتند از:

• مقاومت در برابر طبیعیعوامل؛
• مقاومت در برابر محیط های تهاجمی تحت شرایط عملیاتی؛
• مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش؛
• مقاومت در برابر کثیفی؛
• خواص استحکام و پایداری.

انتخاب مواد

از بین انواع ژئوگریدها و اندازه استاندارد آنها، انتخاب باید بر اساس هدف، روش تشکیل سلول ها و نوع ماده اولیه باشد. لایه های میانی برای تقویت، جداسازی لایه ها، کنترل فرسایش، برنامه ریزی خاک و پی در نظر گرفته شده اند. پس از تصمیم گیری در مورد هدف، باید نوع خاصی از ژئوگرید و اندازه استاندارد آن را انتخاب کنید. بسته به خواص ماده خام، ویژگی های ماده انتخاب می شود که می تواند در برابر اثرات آبی، زیستی، حرارتی و شیمیایی مقاوم باشد.