سوخت موشک هپتیل: خواص، ویژگی ها، خطر برای انسان، کاربرد

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-02 13:53

با ظهور چنین جهتی از فعالیت های انسانی مانند تحقیقات موشکی و فضایی، مسئله اطمینان از ایمنی زیست محیطی آن مطرح شد. و حلقه مشکل ساز اصلی در این زمینه ایمنی سوخت موشک (هپتیل) فرآیند مستقیم پرتاب موشک و فناوری فضایی به مدار بود. در مورد سوال دوم، مشکلات ایمنی اکولوژیکی برای بیوسفر سیاره مبهم و دور از دسترس است. اما در مورد سمیت سوخت موشک هپتیل، سؤال دیگری وجود ندارد. اثرات سمی غیر مستقیم و مستقیم آن ثابت شده است. این چیزی است که این مقاله در مورد آن خواهد بود.

دی متیل هیدرازین نامتقارن

این نام سوخت موشک هپتیل است که فرمول آن C₂H₈N_{۲ است.} . این یک جزء استسوخت با جوش بالا برای موشک. هیپرگولیک (در صورت مخلوط شدن خودسوخته) دی متیل هیدرازین اسید نیتریک یا تتروکسید نیتروژن است (N₂O_{4، آمیل)..}

سوخت موشک هپتیل مایعی تقریباً بی رنگ و کمی مایل به زرد با بوی تند است که مشخصه آمین ها (مشتقات آلی آمونیاک) است. هپتیل بوی ماهی گندیده می دهد، اما شما نباید آن را بو کنید - بخار آن سمی است.

سوخت موشک هپتیل به خوبی در آب، الکل ها، محصولات نفتی و سایر مواد آلی مخلوط می شود. در عین حال، محلول آبی هپتیل چندین برابر سمی تر از بخارات آن است.

سوخت موشک هپتیل: مشخصات

نقطه جوش آن به اضافه 63 درجه سانتیگراد و انجماد یا تبلور منفی 57 درجه سانتیگراد است.

چگالی هپتیل - 790 کیلوگرم بر متر مکعب. مخلوطی از آمیل/هپتیل هایپرگولیک پیشران موشکی است که پرتاب آسان موشک و قدرت قابل استفاده مجدد را فراهم می کند.

دی متیل هیدرازین دارای خاصیت رطوبت سنجی (جذب رطوبت از اتمسفر) است که باعث کاهش نیروی رانش ویژه موتور و در نتیجه کارایی آن می شود.

سوخت موشک هپتیل (هیدروژن، کربن و نیتروژن) وقتی با آمیل هایپرگولیک آن (نیتروژن و اکسیژن) ترکیب شود، واکنش شدیدی ایجاد می کند و مشتعل می شود.

علاوه بر این، این سوخت از نظر زیست محیطی پایدار است و می تواند سال ها در خاک ذخیره شود.

زهر وحشتناک

سوخت موشک هپتیل توسط سازمان بهداشت جهانی به عنوان کلاس خطر 1 طبقه بندی شده است. این ماده 6 برابر سمی تر ازاسید هیدروسیانیک، و دارای بسیاری از عوامل تأثیرگذار بر بدن انسان است: جهش‌زا، سرطان‌زا، تراتوژن (اثر بر رشد جنین).

در محیط دارای خاصیت تجمعی بودن (انباشتگی) در اجسام زنده و غیر زنده است. هنگامی که هپتیل اکسید می شود، ماده ای تشکیل می شود که 10 برابر سمی تر از ماده اصلی - نیتروزودیمیل هیدرازین است.

حداکثر غلظت مجاز هپتیل در آب - 0.02 میلی گرم در لیتر، در خاک - 0.1 میلی گرم در لیتر. بخارات در غلظت های بسیار کم خطرناک هستند.

چه چیزی برای زیست کره خطرناک است

آزمایش هپتیل به عنوان سوخت برای موشک های فضایی بین قاره ای در اتحاد جماهیر شوروی در سال 1949 آغاز شد. هنوز هم برای پرتاب‌های خانواده پروتون از آن استفاده می‌شود.

هنگامی که چنین حامل‌هایی راه‌اندازی می‌شوند، مراحل صرف شده (اول و دوم)، جایی که ذخایر سوخت در آن قرار دارند، به مناطق پاییز (مناطق کم‌جمعیت ویژه) ریخته می‌شوند. و این حدود 500 کیلوگرم سوخت است. از سال 2003، این تخلیه در ارتفاعات بالا انجام می شود و سوخت با اکسیژن با تجزیه کامل به مواد ساده اکسید می شود.

اما پس از فرود و تخریب بیشتر این اشیا، آلودگی موضعی خاک به هپتیل رخ می دهد. و نیتروزودیمیتیل آمین سمی از قبل در خاک تشکیل شده است. و سپس می تواند وارد آب های زیرزمینی شود.

چه باید کرد

علاوه بر آلودگی خاک در مکان هایی که مراحل ریزش حامل ها وجود دارد، مشکل ریختن سوخت در محل های سوخت گیری موشک نیز وجود دارد. علاوه بر این که وارد خاک می شود، به صورت آئروسل وارد خاک می شودجو.

و همچنین مکانهایی وجود دارد که سوخت موشک هپتیل تولید می شود (شرکت گازپروم، صلوات) و در حین حمل و نقل تلف می شود.

و اگر همه چیز با آئروسل هپتیل دشوار است، می توانید آن را جمع آوری کنید. و چنین فناوری هایی توسط شیمیدانان توسعه یافته است.

یک راه این است که لایه بالایی خاک را بردارید و آن را با غلظت های فوق بحرانی دی اکسید کربن بشویید. اما در عمل از روش ساده تری استفاده می شود - پر کردن منطقه آلوده با بنزین و سوزاندن آن. در همان زمان، خاک از بین می رود و محصولات احتراق در جو پراکنده می شوند.

اما این همه ماجرا نیست. همچنین راه‌های سازگار با محیط‌زیست برای دفع هپتیل وجود دارد، اما این روش‌ها گران و کار فشرده هستند. و امروز محیط بانان با این مشکل مبارزه می کنند.

حادثه یاروسلاول

همه سوالات در مورد خطرات هپتیل برای بحث توسط عموم مردم مطرح نمی شود. و تأیید این مورد در یاروسلاول است که در شب 1 فوریه 1988 رخ داد. سپس، تقریباً روی پل روی ولگا، یک واگن مخزن راه آهن با صدها کیلوگرم هپتیل واژگون شد که روی زمین ریخت. خوشبختانه سوخت وارد رودخانه نشد و مشتعل نشد.

منطقه 500 متری بود که شامل یک مهدکودک و یک مدرسه بود. ساکنان خانه های مجاور تخلیه شدند. در همان زمان، به مردم اطلاع داده شد که یک ماده سمی ریخته شده است، اما هیچ کس نمی دانست که آن هپتیل است.

خاک آلوده سپس قطع شد و به محل دفن منتقل شد. همه 12 نفر از مدیران تصفیه این حادثه در بیمارستان بستری شدند.

زهر سم است

در خاک روسیه 20 منطقه اصابت موشک به مساحت 60 کیلومتر مربع وجود دارد. در همان زمان، تنها در دهه گذشته، کار بر روی مطالعه اثرات سوخت موشک هپتیل بر انسان آغاز شد. با این حال، امروزه شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد در مکان‌هایی که مراحل موشکی سقوط می‌کند، ناتوانی مادرزادی در کودکان چندین برابر بیشتر از میانگین کشوری رخ می‌دهد.

این سم می تواند از طریق آب و هوا، غذا و راه های تماس وارد بدن انسان شود. در همان زمان، قرار گرفتن روی پوست، پس از 30 ثانیه در حال حاضر در جریان خون است.

هیچ پادزهری برای این سم و همچنین داروهای خاصی وجود ندارد.

خسارت جانبی

علاوه بر خود هپتیل، سموم خطرناک برای انسان محصولات اکسیداسیون هپتیل و آمیل هستند، یعنی:

• Nitrosodimethylamine. 10 برابر سمی تر از هپتیل.
• تترا متیل تترازن. ماده خطر گروه 3 بر دستگاه تنفسی و پوست تأثیر می گذارد.
• دی اکسید نیتروژن (NO_{2). بسیار سمی است، می تواند باعث تخریب غشاهای مخاطی دستگاه تنفسی، نکروز کبد، کلیه ها و مغز شود.}
• اکسید نیتریک (NO). کلاس خطر گاز سومین کلاس است. بر اندام های تنفسی و گردش خون تاثیر می گذارد.
• مونوکسید کربن (CO). ترکیبی که هموگلوبین گلبول های قرمز را با تبدیل کربوکسی هموگلوبین آن متصل می کند - شکلی پایدار که منجر به گرسنگی اکسیژن در تمام اندام ها و بافت ها می شود.
• هیدروژن سیانید یا هیدروسیانیک اسید. ماده ای از کلاس خطر 1. سمی بسیار سمی که به پوست نفوذ می کند. مسمومیتهمراه با خفگی، تا مرگ. در غلظت‌های پایین، احساس خاراندن در گلو، طعم تلخ در دهان، مشکل در تکلم و هماهنگی، سردرد حاد، ناراحتی‌های دستگاه گوارش، تسریع ضربان قلب وجود دارد.
• فرمالدئید. ماده ای با بوی تند، حتی در غلظت های کم، منجر به آسیب به غشاهای مخاطی و آسیب سمی کلی به سیستم عصبی، کلیه ها و کبد و اندام بینایی می شود.

مسمومیت بدن می تواند به شکل حاد و مزمن رخ دهد.

آسیب پذیرترین اعضای بدن

هپتیل بر تمام اندام ها و سیستم های بدن انسان تأثیر منفی می گذارد. در این مورد، اثر زیر ظاهر می شود:

• نوروتروپیک (آسیب به سیستم عصبی مرکزی و محیطی).
• هپاتوتروپیک (اختلالات کبدی).
• همولیتیک (نقض ترکیب کمی و کیفی خون).
• جذب کننده پوست (آسیب به پوست و غشاهای مخاطی).

Geptyl دارای اثر حساس کننده، خواص یک آلرژن ضعیف و اثر سرکوب کننده سیستم ایمنی بر بدن انسان است.

به ویژه اثر تراتوژنیک (جنین‌گردان) هپتیل است که خود را به صورت کاهش وزن جنین، بروز کم‌خونی و بطن‌های متسع مغز جنین نشان می‌دهد.

Geptyl اثر سرطان زا و جهش زا بر بدن انسان دارد.

مسمومیت حاد

مسمومیت حاد سه درجه دارد:

• آسان.در التهاب کاتارال دستگاه تنفسی فوقانی و غشاهای مخاطی، سوء هاضمه، ضعف، سردرد آشکار می شود. ممکن است تغییراتی در عملکرد کبد، لکوسیتوز و سایر اختلالات خونی مشاهده شود.
• متوسط. با این دوره علائم لارنگوتراکئیت، برونشیت، آمفیزم ظاهر می شود. ملتحمه، گاستریت، پلی نفریت ایجاد می شود. سیستم قلبی عروقی رنج می برد - تاکی کاردی و فشار خون آئورت ایجاد می شود.
• سنگین. علائم افزایش می یابد، پنومونی و ادم ریوی، خونریزی داخلی ظاهر می شود. از سمت دستگاه گوارش، فرسایش معابر در حال افزایش است. افت فشار خون، دیستروفی میوکارد، انسفالوپاتی دی انسفالیک ظاهر می شود. سقوط و شوک ممکن است. نارسایی کلیه (تا هپاتیت سمی) و کبد ظاهر می شود. مرگ احتمالی با این دوره مسمومیت، حتی پس از درمان، اثرات باقیمانده ممکن است به شکل دیستونی اتونومیک، ضایعات ارگانیک سیستم عصبی مرکزی، هپاتیت، پدیده اولسراتیو در دستگاه گوارش و پدیده‌های نفروپاتیک باقی بماند.

مسمومیت مزمن هپتیل

این وضعیت با قرار گرفتن طولانی مدت در معرض دوزهای کوچک سم ایجاد می شود. علائم شامل ضعف، خستگی، سردرد، تحریک پذیری و اختلالات خواب است. ممکن است درد در کبد و کلیه، در ناحیه قلب، اختلال در ریتم آن وجود داشته باشد.

دیستونی رویشی- عروقی، ضایعات میکروارگانیک سیستم عصبی مرکزی تشخیص داده می شود. اختلال عملکرد کبد با افزایش سطح بیلی روبین در بدن آشکار می شودخون.

متابولیسم کربوهیدرات و چربی در بافت های کبد مختل می شود، کمبود ویتامین B6 ظاهر می شود، تغییرات قابل توجهی در کار سیستم غدد درون ریز.

عواقب طولانی مدت مسمومیت با هپتیل می تواند اختلال در عملکرد سیستم عصبی، پدیده زخم معده و روده، آسیب عمیق کبدی (عملکردهای ضد سمی، دفعی و پروتئین ساز)، انسفالوپاتی های مختلف باشد.

خلاصه

در دهه 50 قرن گذشته، ری بردبری داستان خود "سیب های طلایی خورشید" را نوشت که در آن ایده اصلی این است که اکتشاف فضایی انسان مزایای بی سابقه ای را به همراه دارد. همینطور خواهد بود، اما در صورتی که کمپین برای این مزایا خانه زمینی ما را ویران نکند. ناگفته نماند مرگ ساکنانش. من می خواهم باور کنم که "سیب" فضایی خوشمزه و سالم خواهد بود و پالپ آنها مانند سوخت سمی موشک هپتیل نخواهد بود.