سوخت دیزل: GOST 305-82. ویژگی های سوخت دیزل بر اساس GOST

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-17 18:49

کیفیت موتور و کل سیستم سوخت کمتر تحت تأثیر خواص سوخت قرار نمی گیرد. امروزه تولید کنندگان در روسیه نیز سوخت دیزل GOST 305-82 را ارائه می دهند. استاندارد دولتی که در سال 1982 ایجاد شد، قبلاً منسوخ شده است، در واقع خود سوخت که تا همین اواخر بر اساس آن تولید می شد.

GOST 305-82

که در اتحاد جماهیر شوروی ایجاد شد، این استاندارد که تولید سوخت دیزل را تنظیم می کند، بین ایالتی است. هم شرایط فنی تولید و هم ویژگی های سوختی را که برای خودروها، واحدهای صنعتی و کشتی هایی با موتورهای دیزلی پرسرعت در نظر گرفته شده بود، تعریف می کند.

سوخت مدرن که بر اساس استانداردهای بین المللی اروپا تولید می شود، عملا سوخت دیزلی را از بازار خارج کرده است که برای تولید آن از GOST قدیمی استفاده می شد. سوخت دیزل یورو، به جز آنعملکرد بسیار بالاتری دارد و همچنین بسیار سازگار با محیط زیست است.

با این حال، حتی امروزه اعتقاد بر این است (حداقل در فضای پس از فروپاشی شوروی) که سوختی که می توان در آن از مواد افزودنی مجاز مختلف استفاده کرد، به دلیل تطبیق پذیری و محدوده دمای عملیاتی وسیع، مزایایی دارد.

دامنه کاربرد

سوخت دیزل (GOST 305-82) تا همین اواخر برای تجهیزات نظامی، کشاورزی، کشتی‌های دیزلی و کامیون‌های قدیمی استفاده می‌شد.

این سوخت برای گرمایش ساختمان‌های کم‌مرتبه که دور از منبع گرمایش مرکزی قرار داشتند استفاده می‌شد. ترکیبی از قیمت پایین و راندمان انرژی به اندازه کافی بالا باعث شد تا در هزینه های نگهداری خانه ها صرفه جویی شود.

چرا در گذشته؟ استاندارد دولتی سال 1982 با GOST 305-2013 جایگزین شد که در ژانویه 2015 لازم الاجرا شد. و به وضوح بیان می کند که سوخت دیزل GOST 305-2013 از طریق پمپ بنزین های عمومی فروخته نمی شود و برای موتورهای پرسرعت و توربین گازی هم در داخل و هم در کشورهای اتحادیه گمرکی (قزاقستان و بلاروس) در نظر گرفته شده است.

مزایای کلیدی

بنابراین، مزایای اصلی تطبیق پذیری و دمای عملیاتی است. علاوه بر این، مزایای سوخت دیزل خوب قدیمی، قابلیت اطمینان عملیاتی آن است که برای چندین دهه اثبات شده است. امکان ذخیره سازی طولانی مدت بدون بدتر شدن مشخصات فنی؛ افزایش قدرت موتور.

سوخت دیزل GOST 305-82 به راحتی فیلتر می شود، حاویمقدار ناچیزی از ترکیبات گوگردی و عدم تخریب قطعات موتور.

مزیت مسلم سوخت دیزل قیمت پایین آن در مقایسه با سایر انواع سوخت مایع است.

عیب اصلی

عیب اصلی سوخت که در واقع استفاده از آن محدود است، کلاس زیست محیطی پایین است. سوخت دیزل GOST 305-82 (2013) متعلق به کلاس K2 است. و امروزه حتی انواع سوخت با کلاس زیست محیطی K3 و K4 برای گردش در قلمرو فدراسیون روسیه ممنوع است.

نمرات دیزل

GOST قدیمی سه درجه سوخت را تنظیم می کند، جدید - چهار. همچنین، محدوده دمایی استفاده و ویژگی های آنها تا حدودی متفاوت است.

پارامترها (GOST) سوخت دیزل تابستانی (L): دمای کار - از منفی 5 درجه سانتیگراد، نقطه اشتعال برای موتورهای دیزل عمومی - 40 درجه سانتیگراد، برای موتورهای توربین گاز، دریایی و دیزل - 62 درجه سانتیگراد.

همان نقطه اشتعال برای سوخت بین فصلی (E) که دمای کارکرد آن از منفی 15 درجه سانتیگراد شروع می شود.

سوخت زمستانی (W) در دمای کمتر از منفی 35 درجه سانتیگراد و تا منفی 25 درجه سانتیگراد استفاده می شود. و اگر در شرایط فنی سال 1982 محدوده دمای عملیاتی با نقطه ریزش سوخت تعیین می شد، در این صورت سند جدید به دمای فیلتراسیون - به ترتیب منفی 35 درجه سانتیگراد و منفی 25 درجه سانتیگراد اشاره دارد.

سوخت دیزل قطب شمال (A) GOST 305-82 را می توان از دمای منفی 50 درجه سانتی گراد استفاده کرد. در سند جدید، این حد پنج درجه افزایش یافته است، که قبلاً توصیه شده نامیده می شوددما از 45 درجه سانتیگراد و بالاتر.

انواع سوخت دیزل

سوخت دیزل GOST 52368-2005 (EURO) با توجه به محتوای جرم گوگرد به سه نوع تقسیم می شود:

• I - 350 میلی گرم؛
• II - 50 میلی گرم؛
• III - 10 میلی گرم در هر کیلوگرم سوخت.

در GOST 305-82، سوخت دیزل بسته به درصد گوگرد به انواع تقسیم می شود:

• I - سوخت از همه مارک ها، که در آن نسبت گوگرد بیش از 0.2٪ نیست؛
• II - سوخت دیزل با محتوای گوگرد برای گریدهای L و Z - 0.5٪ و برای گرید A - 0.4٪.

GOST 305-2013 جدید، با نزدیک شدن به استانداردهای بین المللی، سوخت را با توجه به محتوای انبوه گوگرد، صرف نظر از برند، به دو نوع تقسیم می کند. نوع I به سوخت با محتوای گوگرد 2.0 گرم و نوع II - 500 میلی گرم در هر کیلوگرم سوخت اشاره دارد.

حتی نوع II حاوی 1.5 برابر بیشتر از سوخت استاندارد بین المللی نوع I گوگرد دارد.

مقدار زیادی گوگرد انتشارات مضر به اتمسفر است، اما همچنین خاصیت روان کنندگی خوب سوخت دارد.

نماد

در GOST 305-82، سوخت با حروف بزرگ L، Z یا A (به ترتیب تابستان، زمستان یا قطب شمال)، کسر جرمی گوگرد، نقطه اشتعال تابستان و نقطه ریزش سوخت زمستانه مشخص شد. به عنوان مثال، Z-0، 5 منهای 45. نمرات بالاترین، اول یا بدون آن، که کیفیت سوخت را مشخص می کند، در پاسپورت دسته مشخص شده است.

سوخت دیزل (GOST R 52368-2005) با حروف DT مشخص شده است، درجه یا کلاس بسته به مقدار فیلترپذیری و دمای ابری نشان داده شده است، وهمچنین سوخت نوع I، II یا III.

اتحادیه گمرکی سند خاص خود را دارد که الزامات سوخت از جمله نماد آن را تنظیم می کند. این شامل علامت DT، درجه (L، Z، E یا A) و یک فاکتور محیطی از K2 تا K5 است که محتوای گوگرد را نشان می‌دهد.

از آنجایی که مدارک زیادی وجود دارد، مفهوم درجه در آنها متفاوت است و ویژگی ها با جزئیات بیشتری در پاسپورت با کیفیت ذکر شده است، امروزه اطلاعیه ای مانند "فروش لوله سوخت گازوئیل درجه 1" غیر معمول نیست. GOST 30582005». یعنی تمام پارامترها و کیفیت سوخت با استاندارد مشخص شده مطابقت دارد به جز میزان گوگرد.

ویژگی های اصلی سوخت دیزل

مهم ترین شاخص های عملکردی که سوخت دیزل GOST 305-82 (2013) را مشخص می کند عبارتند از: عدد ستان، ترکیب کسری، چگالی و ویسکوزیته، ویژگی های دما، کسر جرمی ناخالصی های مختلف.

عدد ستان اشتعال پذیری یک سوخت را مشخص می کند. هر چه این شاخص بالاتر باشد، زمان کمتری از تزریق سوخت به سیلندر کار تا شروع احتراق آن می گذرد و در نتیجه زمان گرم شدن موتور کمتر می شود.

کامل بودن احتراق سوخت و همچنین سمیت گازهای خروجی به ترکیب کسری بستگی دارد. در طول تقطیر سوخت دیزل، لحظه جوشیدن کامل مقدار معینی از سوخت (50٪ یا 95٪) ثابت است. هرچه ترکیب اصطکاک سنگین‌تر باشد، محدوده دما باریک‌تر و آستانه جوش پایین‌تر بیشتر می‌شود، به این معنی که خودسوزی سوخت در محفظه احتراق دیرتر اتفاق می‌افتد.

چگالی و ویسکوزیته بر فرآیندها تأثیر می گذاردتحویل سوخت و تزریق، فیلتر کردن سوخت و کارایی.

ناخالصی ها بر سایش موتور، مقاومت در برابر خوردگی سیستم سوخت، ظاهر رسوبات سوخته در آن تأثیر می گذارد.

دمای حد فیلتر دمای پایینی است که در آن سوخت غلیظ شده از فیلتری با اندازه مش مشخصی عبور نمی کند. یکی دیگر از شاخص های دما، نقطه ابری است که در آن پارافین شروع به کریستال شدن می کند، یعنی سوخت دیزل کدر می شود.

ویژگی ها GOST 305-2013 برای همه درجات یکسان است: عدد ستان، کسر جرمی گوگرد، اسیدیته، عدد ید، محتوای خاکستر، کربنیزاسیون، آلودگی، محتوای آب. تفاوت ها به شاخص های دما، ویسکوزیته و چگالی سوخت مربوط می شود. GOST 305-82 نیز در ظرفیت کک سازی تفاوت هایی داشت.

الزامات فنی برای سوخت دیزل

بنابراین، عدد ستان برای همه گریدهای سوخت 45 است، میزان گوگرد آن 2.0 گرم یا 500 میلی گرم در کیلوگرم است. اینها مهمترین شاخص های مشخص کننده سوخت هستند.

چگالی سوخت دیزل بر اساس GOST از 863.4 کیلوگرم بر مکعب متغیر است. متر برای درجه های سوخت L و E تا 833، 5 کیلوگرم در مکعب. متر برای درجه A، ویسکوزیته سینماتیک - از 3.0-6.0 متر مربع. میلی متر بر ثانیه تا 1.5-4.0 متر مربع mm/s به ترتیب.

ترکیب کسری با محدوده دمایی از 280 درجه سانتیگراد تا 360 درجه سانتیگراد برای سوخت همه درجه‌ها مشخص می‌شود، به جز مناطق قطبی، که نقطه جوش آن از 255 درجه سانتیگراد تا 360 درجه سانتیگراد متغیر است.

ویژگی های (GOST جدید) سوخت دیزل تابستانی هیچ تفاوتی با ویژگی های سوخت خارج از فصل ندارد، به استثنایمحدود کردن دمای فیلترپذیری.

نقطه اشتعال سوخت زمستانی برای موتورهای دیزلی عمومی 30 درجه سانتیگراد، برای موتورهای گازی، دریایی و دیزلی به ترتیب 40 درجه سانتیگراد، قطب شمال - 30 درجه سانتیگراد و 35 درجه سانتیگراد است.

تفاوت بین سوخت دیزل GOST 305-82 (2013) و EURO

حتی در سال 1993، استانداردهای کیفیت اروپایی، عدد ستان را حداقل 49 تعیین کردند. هفت سال بعد، استانداردی که مشخصات فنی سوخت های EURO 3 را تعیین کرد، شاخص های دقیق تری را تعیین کرد. عدد ستان باید بیشتر از 51 باشد، کسر جرمی گوگرد باید کمتر از 0.035٪ باشد و چگالی آن باید کمتر از 845 کیلوگرم در مکعب باشد. استانداردها در سال 2005 تشدید شدند و امروز استانداردهای بین‌المللی که در سال 2009 ایجاد شده‌اند در حال اجرا هستند.

امروزه، روسیه سوخت دیزل GOST R 52368-2005 با عدد ستان بالای 51، محتوای گوگرد کمتر از 10 میلی گرم بر کیلوگرم، نقطه اشتعال از 55 درجه سانتیگراد، چگالی بین 820 تا 845 کیلوگرم بر مکعب تولید می کند. متر و دمای فیلتر از مثبت 5 تا منفی 20 درجه سانتیگراد.

حتی با مقایسه دو شاخص اول، می توان نتیجه گرفت که سوخت دیزل با الزامات زیست محیطی مدرن GOST 305-2013 مطابقت ندارد.

نیازهای امنیتی

از آنجایی که سوخت دیزل یک مایع قابل احتراق است، اقدامات ایمنی قبل از هر چیز به محافظت در برابر آتش می پردازد. تنها 3 درصد از بخارات آن در حجم کل هوای اتاق برای تحریک انفجار کافی است. بنابراین، الزامات زیادی برای آب بندی تجهیزات و دستگاه ها وجود دارد. سیم کشی برق و وسایل روشنایی محافظت می شود، ابزار استفاده می شودفقط آنهایی که حتی به طور تصادفی جرقه ای نمی زنند.

برای رعایت مقررات ایمنی و شرایط ذخیره سازی سوخت دیزل GOST 305-82 (2013) شاخص های دما در مورد توانایی سوزاندن مهم است.

مارک سوخت	دمای خود اشتعال، °С	محدودیت اشتعال پذیری دما، °С
		برترین	پایین
تابستان، خارج از فصل	300	119	69
زمستان	310	105	62
قطب شمال	330	100	57

رعایت اقدامات ایمنی و رژیم های دما در مکان های ذخیره طولانی مدت هزاران تن سوخت دیزل، به عنوان مثال، در نیروگاه ها بسیار مهم است.

مشخصات سوخت دیزل نیروگاهها

نیروگاه های دیزلی هنوز طبق GOST 305-82 از سوخت استفاده می کنند. تجهیزات روی آنها هم تولید داخل و هم خارجی نصب شده است.

سازندگان خارجی استفاده از سوخت دیزل GOST 305-82 (2013) با محتوای گوگرد بالای 0.5٪ و 0.4٪ را توصیه نمی کنند، اما ممنوع نمی کنند.

به عنوان مثال، شرکت F. G. Wilson بالاترین و اولین درجه از تمام گریدهای سوخت را با عدد ستان 45 یا بیشتر توصیه می کند.محتوای گوگرد بیش از 0.2٪ نیست، آب و مواد افزودنی - 0.05٪، چگالی 0.835 - 0.855 کیلوگرم در مکعب. dm این مشخصات با نوع سوخت I GOST 305-82 (2013) مطابقت دارد.

در قرارداد تامین سوخت گازوئیل نیروگاه باید خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آن قید شود: عدد ستان، چگالی، ویسکوزیته، نقطه اشتعال، محتوای گوگرد، محتوای خاکستر. ناخالصی های مکانیکی و آب به هیچ وجه مجاز نیست.

برای بررسی کیفیت سوخت تحویلی و مطابقت آن با محدودیت های تعیین شده توسط استاندارد دولتی، محتوای ناخالصی های نامطلوب و نقطه اشتعال تعیین می شود. اگر در عملکرد تجهیزات خرابی وجود داشته باشد و قطعات آن به شدت فرسوده شوند، سایر شاخص ها نیز تعیین می شوند.

GOST 305-82 قدیمی و جایگزین شده است، اما سند جدید که در ابتدای سال 2015 لازم الاجرا شد، الزامات سوخت دیزل برای موتورهای پرسرعت را به میزان قابل توجهی تغییر نداد. شاید روزی استفاده از چنین سوختی به طور کلی ممنوع شود، اما امروزه هنوز هم در نیروگاه ها و هم در لوکوموتیوهای دیزلی، تجهیزات نظامی سنگین و کامیون ها استفاده می شود که ناوگان آنها از زمان اتحاد جماهیر شوروی حفظ شده است.