هواپیمای IL-86: عکس، مشخصات

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

هواپیمای ایل-۸۶ اولین و عظیم‌ترین هواپیمای مسافربری شوروی با بدنه وسیع و امکان تبدیل آن به تأسیسات نظامی در صورت لزوم شد. این دستگاه در دفتر طراحی Ilyushin طراحی شده است که در کارخانه در Voronezh به تولید انبوه رسیده و مجهز به چهار موتور قدرتمند است. ویژگی های این واحد را در نظر بگیرید که پس از سال 1997 از فعالیت تجاری حذف شد، اما برخی از واحدها هنوز در حال کار هستند.

توضیح کوتاه

اولین IL-86 ده سال دیرتر از آنالوگ آمریکایی خود در Boeing-747 به پرواز درآمد. چنین تاخیری نه تنها به دلیل توسعه ضعیف صنعت هواپیماسازی شوروی، بلکه به دلیل پیش نیازهای اقتصادی مرتبط با بحران مالی است.

در آن زمان در اتحاد شوروی در حال فروپاشی هیچ هواپیمای مسافربری که بتواند بیش از 300 مسافر را حمل کند وجود نداشت. شهروندان اتحاد جماهیر شوروی به ندرت به خارج از کشور پرواز می کردند، کل این روند با بررسی ها و نظرسنجی های متعدد همراه بود. با این وجود، کار بر روی ایجاد یک ایرباس در آن زمان از دهه هفتاد قرن گذشته شروع شد.

پس زمینه

برای شروع، برای شرکت های هواپیمایی از آمریکا بهدر اوایل دهه 70، یک هواپیمای پهن پیکر حیاتی بود. شرکت بوئینگ اولین نسخه از چنین لاینری را ارائه کرد. در آئروفلوت مدل های TU-134، IL-62، IL-18، TU-154، Yak-40 کاملاً قادر به رفع نیازهای کشور بودند.

این هواپیماها از نظر قابلیت اطمینان، قابلیت مانور و سایر ویژگی ها متمایز بودند. IL-86 اولین پرواز خود را در طول المپیک که در مسکو برگزار شد انجام داد. هدف اصلی این واحد اطمینان از حمل و نقل مسافران از فرودگاه های دوموددوو و شرمتیوو است.

توسعه و آزمایش

هواپیمای IL-86 که عکس آن در بالا ارائه شده است، اولین هواپیمای مسافربری داخلی با بدنه گسترده شد. الزامات مربوط به این واحد نکات ظریف بسیاری را ذکر می کرد که در میان آنها ظرفیت کابین حداقل 250 مسافر و همچنین امکان فرود در باندهای موجود از اهمیت ویژه ای برخوردار بود.

در اکتبر 1967، تصمیم گرفته شد هواپیمای با بدنه 6800 میلی متری توسعه یافته ایجاد شود. توسعه یک هواپیمای 350 صندلی در دفتر طراحی ایلیوشین آغاز شد.

برای جای دادن این تعداد پرسنل، بدون غفلت از شرایط آسایش، نیاز به افزایش صندلی در هر ردیف بود. در نتیجه، دفتر طراحی یک نسخه دو طبقه و یک آنالوگ تک سطحی را طراحی کرد. بدنه هواپیما مجهز به یک جفت کابین مجزا بود. این پیشنهاد از جانب مشتری پشتیبانی نشد.

مدرنیزاسیون

در فوریه 1970، متخصصان دفتر طراحی ایلیوشین مأموریتی برای توسعه دریافت کردند.هواپیماهایی که حداقل 350 مسافر را می توانند حمل کنند. در 2 فوریه 1970، به دفتر طراحی یک مأموریت خاص برای طراحی یک هواپیمای مسافربری پهن پیکر داده شد. دو سال بعد، توسعه فعال یک مدل متمرکز بر حمل و نقل افراد بر اساس اصل "چمدان با شما" آغاز شد.

طراحان با کار دشواری روبرو شدند - ساخت آستری با هندسه و چیدمان صحیح صندلی. این شاخص نه تنها تحت تأثیر پارامترهای آیرودینامیکی، بلکه تحت تأثیر ایمنی، مؤلفه تجاری، راحتی خدمه و همچنین بارگیری و تخلیه چمدان قرار گرفت. در نتیجه، توسعه دهندگان مدل IL-86 بر روی نسخه ای با بخش بدنه دایره ای و نشستن در عرشه بالایی طبق فرمول 3/3/3 مستقر شدند. این راه حل امکان قرار دادن نه صندلی در یک ردیف را فراهم می کند و دو راهرو را فراهم می کند. از جمله نوآوری های طرح فنی می توان به استفاده از مکانیزاسیون بال از آسترهای بال سه شیار اشاره کرد.

ویژگی های IL-86

عرشه پایین هواپیما مجهز به قفسه های مخصوصی بود که برای چمدان و سایر محموله ها در نظر گرفته شده بود. قبل از ورود به این قسمت از کشتی، مسافران باید از سه دریچه عبور می کردند و بار را ترک می کردند و پس از آن به قسمت مسافری در سطح دوم (در امتداد چندین پله تک دهانه) هدایت می شدند.

ویژگی هواپیمای IL-86 سرعت حرکت مسافران است که زمان کمتری را برای سوار شدن و جابجایی چمدان ها صرف می کردند. این گزینه عمدتا به دلیل رویه ثبت نام حمل و نقل کالا است که نیازی به آن نداردمرتب سازی طولانی و بارگیری چیزها در کشتی. این همچنین شامل عدم توقف در تسمه نقاله برای چند دقیقه است.

تست

در دسامبر 1976 اولین پرواز نمونه اولیه هواپیمای IL-86 انجام شد که عکس آن در زیر نشان داده شده است. این اقدام از فرودگاه مرکزی انجام شد. فرونزه. مدیر پرواز E. Kuznetsov بود که در سال 1978 یک پرواز فنی از مسکو به سوچی انجام داد. در همان دوره، پروازهایی در جهت لنینگراد، روستوف-آن-دون، سیمفروپل و مینرالنی وودی انجام شد.

همانطور که در داده های رسمی دفتر طراحی ایلیوشین اشاره شد، هواپیمای مورد نظر موفق به بازدید از نووسیبیرسک شد (فوریه 1980 تاریخ فرود رسمی در نظر گرفته می شود). در دسامبر همان سال، این هواپیما گواهینامه قابلیت پرواز دریافت کرد. پس از آن، اولین پرواز منظم در مسیر مسکو - تاشکند انجام شد.

سالن IL-86

پس از شروع استفاده رسمی از هواپیمای مورد نظر، این کشتی 17 رکورد جهانی را به ثبت رساند که رسماً تأیید شد. از جمله:

• پرواز در مسیر بسته به طول یک و دو هزار کیلومتر.
• بلند کردن انواع بارها با سرعت بیش از 970 کیلومتر در ساعت.
• بالاترین رتبه قابلیت اطمینان هر هواپیمای هواپیمایی غیرنظامی در آن زمان.

هواپیمای پهن پیکر برای عملیات در دوره های برد متوسط طراحی شده است. در زمان ایجاد کشتی، مجهز به تجهیزات مدرنی بود که قابلیت اطمینان و مانور دستگاه را تضمین می کرد.همراه با سطح ایمنی بالا برای ایجاد چنین واحدی، به سازندگان جایزه لنین و تعدادی جوایز دولتی دیگر اهدا شد.

ویژگی ها

هواپیمای IL-86 با طول تقریبا 60 متری، مزایای زیادی بین همتایان داخلی و خارجی داشت. در واقع این هواپیما یک ایرباس بال پایین با چهار موتور توربین بود. مجهز به پرهای تک کیل و بالهای جارو شده است.

برای این هواپیما، واحدهای قدرت NK-86 به طور ویژه ایجاد شدند که موتورهای مدرنی هستند که در IL-62 و TU-154 استفاده می شوند. نیروی رانش موتور - 13000 کیلوگرم همین «موتورها» بودند که دلیل اصلی خروج هواپیما از عملیات سریال شدند. واقعیت این است که NK-86 میزان صدا و مصرف سوخت بالایی داشت. کار به جایی رسید که آنها شروع به شوخی در مورد این واحدهای نیرو کردند و استدلال کردند که آنها هواپیما را با یک برخاست کند پرتاب می کنند و فقط به لطف انحنای سیاره این امکان وجود دارد. علاوه بر این، ابعاد موتور مشخص شده با در نظر گرفتن بدنه هواپیما و ارابه فرود، محاسبه قابلیت نگهداری لاینر و عملکرد موثر آن در دمای بالای محیط را غیرممکن کرده است. در هنگام برخاستن، سنسورهای دما اغلب فعال می‌شوند که منجر به غیرفعال شدن کامل یا جزئی موتورها می‌شود.

حقایق جالب

برای رعایت عدالت، شایان ذکر است که فضای داخلی IL-86 که عکس آن در زیر ارائه شده است، دارای عایق صوتی عالی بود. علی رغمسر و صدای نیروگاه ها، مسافران در طول پرواز ناراحتی زیادی را تجربه نکردند. با این حال، سطح صدا اجازه نمی دهد با استانداردهای قابل قبول بین المللی برای پروازهای منظم در خط هوانوردی غیرنظامی مطابقت داشته باشد.

این مسئله برای پروازها به کشورهای خارج از کشور مشکل ایجاد کرد. به طور کلی، دوام یکی از اولین ایرباس های شوروی کوتاه مدت بود. خروج دسته جمعی این هواپیماها از سال 2001 آغاز شد. این تا حد زیادی به دلیل غیر عملی بودن و افزایش نویز آنها بود. آخرین پروازهای IL-86 پروازهایی از مسکو به سوچی و سیمفروپل بود. Atlant-Soyuz تا اکتبر 2010 در این راستا کار کرد.

در دهه 80 قرن گذشته، تحقیقاتی در اتحاد جماهیر شوروی روی هواپیماهای سری IL-86 انجام شد. متعاقباً ، آنها قصد داشتند موتورهای توربوفن رولز رویس (رولز رویس) RB211-22В را نصب کنند (تولید - بریتانیای کبیر ، قدرت کشش - 19000 کیلوگرم). در نتیجه، قرار بود این هواپیما دارای بدنه کشیده و توانایی حمل حداقل 450 مسافر در مسافتی تا چهار هزار کیلومتر باشد.

بر اساس IL-86 بود که یک آنالوگ دوربرد توسعه یافت و تحت شاخص 96 ایجاد شد. متأسفانه، به دلیل ملاحظات عملی، هر دو اصلاح به خط‌های سریال تبدیل نشدند. این طاقچه توسط مدل‌هایی از برند ایرباس (ایرباس A310) که حدود ده یا پانزده سال خدمت کردند، و همچنین بوئینگ‌های بوئینگ 747، بوئینگ 767، اشغال شد.

نتیجه

تاریخچه ایرباس شورویموفق نبود، مانند نزدیکترین جانشین خود، IL-96. تعداد کل واحدهای ساخته شده با بدنه کشیده تنها 27 نسخه بود. در عملیات فعال، که تا به امروز ادامه دارد، تنها 11 دستگاه درگیر هستند. برخی از نسخه ها بخشی از تیم پرواز ویژه روسیه هستند، 3 قطعه دیگر در کوبا عملیاتی می شوند. توسعه دهندگان خاطرنشان می کنند که هواپیماهای چهار موتوره دوربرد مورد بررسی، به دلیل مصرف سوخت و سر و صدای زیاد و همچنین راحتی پایین برای مسافران، استفاده مناسبی پیدا نکرده اند.