نسبت نقدینگی سریع: فرمول ترازنامه. شاخص های پرداخت بدهی

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-17 18:49

یکی از نشانه های ثبات مالی شرکت، پرداخت بدهی است. اگر بنگاه اقتصادی بتواند تعهدات کوتاه مدت خود را در هر زمانی با کمک منابع نقدی پرداخت کند، حلال تلقی می شود.

این مقاله مفاهیمی مانند نقدینگی، ساختار ترازنامه تحلیلی، فرمول‌های نسبت‌های نقدینگی سریع، نقدینگی جاری و مطلق را مورد بحث قرار می‌دهد.

توان پرداخت بدهی شرکت

شاخص اصلی پرداخت بدهی شرکت، عدم وجود حساب های پرداختنی معوق و وجود مقدار کافی وجه در حساب جاری است. این شرایط در صورتی برآورده می شود که میزان دارایی های نقدی شرکت از مقدار بدهی های کوتاه مدت آن در یک مقطع زمانی ثابت بیشتر شود.

بدهی جاری با توجه به داده های مربوط به جریان های مالی تجزیه و تحلیل می شود: دریافت وجوه باید اجرای تعهدات جاری را پوشش دهد. پرداخت بدهی آینده نگر با مطالعه شده استبا استفاده از نسبت های نقدینگی.

نقدینگی ترازنامه توانایی یک شرکت برای تبدیل دارایی های خود به پول نقد برای پرداخت بدهی های پولی است. هرچه زمان کمتری برای این عملیات لازم باشد، نسبت نقدینگی چنین دارایی بالاتر است. در عین حال، مدت گردش نباید از مدت انجام تعهد بیشتر شود.

نقدینگی یک شرکت مفهومی گسترده تر است. می توان آن را به عنوان توانایی یک شرکت با کمک منابع داخلی و خارجی برای یافتن ابزار پرداخت برای پرداخت تعهدات خود تعریف کرد.

کارهای تجزیه و تحلیل

تجزیه و تحلیل نقدینگی در شرکت برای بررسی و تنظیم مدیریت پرداخت بدهی شرکت انجام می شود. هنگام انجام چنین تحلیلی، آنها ارزیابی می کنند:

• نقدینگی دارایی های جاری شرکت؛
• نقدینگی ترازنامه کل شرکت؛
• توان پرداخت بدهی شرکت در حال حاضر و در آینده؛
• سیاست کلی شرکت با هدف حفظ بدهی لازم؛
• چشم انداز توسعه و توصیه هایی برای حذف عوامل نامطلوب احتمالی.

گروه‌بندی دارایی

برای تجزیه و تحلیل نقدینگی موجودی، باید دارایی ها و بدهی های شرکت را با هم مقایسه کنید. برای راحتی، مرسوم است که آنها را به چند گروه تقسیم کنید، یعنی یک تراز تحلیلی تهیه کنید.

دارایی های ترازنامه بسته به میزان نقدینگی به 4 گروه تقسیم می شوند.

• گروه A1 شامل کاملاً مایع استدارایی های. این دسته شامل سرمایه گذاری های مالی (کوتاه مدت) و وجه نقد است. در ترازنامه، این خطوط با کدهای 1240 و 1250 هستند.
• گروه A2 شامل دارایی هایی است که فروش آنها ممکن است زمان نسبتا کمی را ببرد. از جمله حساب های دریافتنی (طبق کد ترازنامه 1230). همچنین در برخی منابع گروه A2 شامل سایر دارایی های جاری می شود. در این گروه نقدینگی به میزان پرداخت بدهی طرف مقابل شرکت، به اشکال پرداخت و سرعت پرداخت بستگی دارد.
• گروه A3 دارای دارایی‌های کندی است. این دسته شامل موجودی محصولات و مواد، کارهای در حال انجام، مالیات بر ارزش افزوده است. تبدیل پول نقد آنها مدتی طول می کشد. در ترازنامه، گروه A3 شامل خطوط با کدهای 1210، 1220 و 1260 است. برخی از نویسندگان دارایی های ثابت (کد 1150) را در این دسته قرار می دهند.
• در نهایت، سخت ترین دارایی ها در گروه A4 قرار می گیرند. این کل بخش I ترازنامه است (کد 1100).

دسته‌های بدهی

همه بدهی های موجودی بسته به فوریت بازپرداخت به گروه هایی تقسیم می شوند:

• گروه P1 شامل فوری ترین تعهدات است که شامل حساب های کوتاه مدت قابل پرداخت به کارکنان سازمان، بودجه و وجوه خارج از بودجه، پیمانکاران و تامین کنندگان و غیره می شود. (کد 1520).
• گروه P2 شامل بدهی های کوتاه مدت است. این دسته شامل وام ها و وام های کوتاه مدت (کد 1510) می باشدتعهدات (کد 1550).
• گروه P3 شامل وام‌ها و وام‌های بلندمدت (کد 1410) است.
• گروه P4 شامل بدهی های دائمی، از جمله صندوق های سهام (کدهای 1300، 1530، 1540) است.

نسبت نقدینگی

علاوه بر شاخص های مطلق، از شاخص های نسبی پرداخت بدهی شرکت استفاده می شود. نسبت‌های نقدینگی مطلق، سریع و کلی وجود دارد.

بیایید نسبت نقدینگی مطلق را در نظر بگیریم. این نشان دهنده سهمی از بدهی های کوتاه مدت است که شرکت می تواند به سرعت با هزینه نقدی موجود در حال حاضر بازپرداخت کند. به عنوان نسبت شاخص A1 به مجموع P1 و P2 محاسبه می شود. مقدار بالای این نسبت نشان می دهد که شرکت بدهی های خود را با احتمال بالایی بازپرداخت خواهد کرد.

ضریب بعدی میزان نقدینگی جاری است. این نشان می دهد که بدهی های کوتاه مدت یک شرکت تا چه اندازه توسط دارایی های جاری آن پوشش داده می شود. این شاخص به شرح زیر محاسبه می شود: دارایی های جاری (A3 + A2 + A1) بر بدهی های کوتاه مدت (P1 + P2) تقسیم می شود. هر چه این شاخص بالاتر باشد، اعتماد طلبکاران نسبت به بازپرداخت تعهدات بیشتر می شود.

در نهایت، شاخص نقدینگی سریع در واقع یک مقدار میانی است. این به ارزیابی نحوه پرداخت تعهدات (کوتاه مدت) شرکت در صورت عدم امکان فروش ذخایر کمک می کند.

نسبت های نقدینگی داده شده نه تنها برای اهداف داخلی شرکت، بلکه برای اهداف خارجی نیز محاسبه می شود.کاربران.

محاسبه نقدینگی سریع

نسبت نقدینگی سریع به صورت زیر محاسبه می شود: مجموع A1 و A2 بر مجموع P1 و P2 تقسیم می شود. یعنی در صورت حساب قرار می دهیم: وجه نقد + سرمایه گذاری های مالی (کوتاه مدت) + مطالبات. مخرج مجموع استقراض های کوتاه مدت، حساب های پرداختنی و سایر بدهی ها خواهد بود.

با استفاده از کد خط برای موجودی، فرمول نسبت سریع نقدینگی به این صورت است:

Kbl=p.1250 + p.1240 + p.1230 / p.1550 + p.1520 + p.1510

ضریب را به عنوان مثال ترازنامه یک شرکت ساختگی محاسبه کنید. واحد اندازه گیری - هزار روبل.

کد	از 31 دسامبر 2016	از 31 دسامبر 2015
دارایی
1230	2 640	1 570
1240	45	14
1250	225	68
بدهی
1510	1 725	1 615
1520	3 180	1 925
1550	37	20

طبق ترازنامه، فرمول نسبت سریع نقدینگی در 31 دسامبر 2016به این شکل خواهد بود:

Kbl=2 640 + 45 + 225 / 1 725 + 3 180 + 37=0، 58.

به همین ترتیب، شاخص 31 دسامبر 2015 را محاسبه می کنیم:

Kbl=1 570 + 14 + 68 / 1 615 + 1 925 + 20=0، 46.

محاسبه نشان می دهد که نقدینگی سریع شرکت افزایش یافته است.

مقدار هنجاری

در ادبیات اقتصادی، مقدار نسبت سریع نقدینگی در محدوده 0.5-1 و بالاتر نرمال در نظر گرفته شده است. با این حال، این شاخص ممکن است بسته به صنعت و منطقه ای که شرکت در آن فعالیت می کند متفاوت باشد. بنابراین، برای خرده فروشان، شاخص 0.4-0.5 خواهد بود.

هنگام تجزیه و تحلیل، نه تنها باید به ارزش کلی شاخص، بلکه به ساختار اجزای آن نیز توجه کرد. بنابراین، بخش قابل توجهی از وجوه نقد ممکن است مطالبات باشد که وصول آنها دشوار است. در این مورد، مقدار بالاتر از یک به عنوان معیار نقدینگی سریع در نظر گرفته می شود.

قانون روسیه حاوی چندین ارزش هنجاری است. بنابراین، دستور وزارت اقتصاد فدراسیون روسیه به شماره 118 مورخ 18 اکتبر 1997، نرخ نقدینگی سریع یک یا چند مورد را توصیه می کند، با این توضیح که در مقادیر پایین تر، یک شرکت باید دائماً با بدهکاران کار کند تا از تأخیر در پرداخت جلوگیری کند..

فرمان شماره 52 دولت فدراسیون روسیه در 30 ژانویه 2003 مقدار ضریب را برای تولیدکنندگان کشاورزی - از 1.2 تا 1.5 می دهد.

تجزیه و تحلیل ریسک

مفهوم ریسک با پرداخت بدهی یک شرکت مرتبط استنقدینگی این احتمال را منعکس می کند که شرکت وام گیرنده نتواند تعهدات پرداخت خود را به طور کامل و به موقع انجام دهد.

ارزیابی ریسک های نقدینگی بر اساس گروه بندی دارایی ها و بدهی های فوق انجام می شود. ریسک بالاتر، نقدینگی دارایی ها کمتر و سررسید بدهی های موجود کوتاه تر است. جدول کلی در زیر نشان داده شده است:

گروه دارایی	گروه بدهی	ریسک
A1	R4	حداقل
A2	P3	معتبر
A3	P2	بالا
A4	R1	بسیار بلند

این گروه بندی به وضوح سهم دارایی ها و بدهی های نقدی را در ساختار کلی نشان می دهد. در مرحله بعد، مقایسه ای از ارزش دارایی ها و بدهی ها در همان گروه ریسک انجام می شود. نسبت حاصل، نوع نقدینگی و منطقه ریسکی را که شرکت در آن واقع شده است نشان می‌دهد

بنابراین، ترازنامه یک شرکت در صورتی که نابرابری های زیر برآورده شود، نقد تلقی می شود:

A1≧P1، A2≧P2، A3≧P3، A4≦P4 - در نظر گرفته می شود که هیچ خطری با چنین نسبت هایی وجود ندارد.

اگر نسبت A1<P1، A2≧P2، A3≧P3، A4~P4 باشد،نقدینگی قابل قبول در نظر گرفته می شود. در این مورد، منطقه ریسک برای شرکت قابل قبول است.

نسبت A1<P1، A2<P2، A3≧P3، A4~P4 نشانه اختلال است.نقدینگی منطقه خطر بحرانی است.

در نهایت با نابرابری های A1<P1، A2<P2، A3<P3، A4˃P4 نقدینگی در بحران در نظر گرفته می شود. منطقه خطر برای شرکت فاجعه بار است.

نتیجه گیری

نقدینگی نشان دهنده میزان پرداخت بدهی شرکت است. هنگام انجام یک تحلیل، از روش های مختلفی برای به دست آوردن توصیف کاملتر و واقعی تر از وضعیت مالی شرکت استفاده می شود.

با استفاده از روش گروه بندی، تراز تحلیلی ایجاد می شود.

با استفاده از داده‌های ترازنامه، فرمول‌های نسبت‌های نقدینگی سریع، نقدینگی جاری و مطلق، نتیجه‌گیری در مورد پویایی تغییرات شاخص‌های دارایی و بدهی، نقدشوندگی اقلام ترازنامه و انطباق نتایج با هنجاری و شاخص های میانگین صنعت.

لازم به ذکر است که هنگام تجزیه و تحلیل نقدینگی، توان پرداخت بدهی شرکت فقط برای کوتاه مدت (تا 12 ماه) تعیین می شود.