روشهای بهینه سازی تصمیمات مدیریتی در مدیریت

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

محبوب ترین روش های بهینه سازی تصمیم مدیریت عبارتند از: مدل سازی مبتنی بر ریاضی، بررسی همتایان، طوفان فکری، تئوری بازی.

همه روش های فوق می توانند مکمل یکدیگر باشند یا در ترکیب با یکدیگر کار کنند. انتخاب کاملاً به اطلاعات بستگی دارد. به این روش ها باید با احتیاط برخورد کرد، زیرا اجرای صحیح آنها نتیجه مثبت را تضمین می کند.

ویژگی روشها

مدل‌سازی مبتنی بر ریاضی عمدتاً در لحظاتی استفاده می‌شود که از اطلاعات دیجیتال برای کنترل استفاده می‌شود. این روش به شما این امکان را می دهد که به مشکلاتی که در جریان کار به وجود آمده اند ویژگی های کمی بدهید و توانایی یافتن راهی برای حل آنها را داشته باشید.

این روش با استفاده از مراحل زیر تصمیم مدیریت را بهینه می کند:

1. مسئله ای تنظیم شده است که راه حل آن باید پیدا شود.
2. مدل ریاضی در دست ساخت.
3. راه حلی برایمدل ساخته شده.
4. تأیید با کمک آزمایش انجام می شود و متعاقباً راه حل به دست آمده بر اساس آن تأیید می شود.
5. تدوین توصیه هایی برای استفاده از نتیجه به دست آمده.

روش بهینه سازی تصمیم مدیریت بر اساس ارزیابی متخصص در زمانی استفاده می شود که حل و فرمول بندی ریاضی هدف دشوار است. این روش شامل بررسی مسائل پیچیده در مرحله تصمیم گیری توسط افراد دارای دانش و تجربه است. نظر کارشناسی با ثبت کلیه تصمیمات و نتایج مطالعه مستند است. اول از همه، گزارش داده هایی را نشان می دهد که چه کسی، کجا، چه زمانی و چرا این تحقیق را انجام داده است. تنها پس از آن، آنها شی، روش و نتیجه ای را که در روند کار انجام شده به دست آمده است، توصیف می کنند. در خاتمه نتیجه گیری و توصیه های کارشناسان نوشته شده است.

روش بهینه سازی تصمیم مدیریت بر اساس طوفان فکری در لحظه ای استفاده می شود که اطلاعات حداقلی در مورد مشکل پیش آمده وجود داشته باشد و در عین حال بازه زمانی کوتاهی برای راه حل تعیین شود. در چنین لحظاتی متخصصانی را دعوت می کنند که این را درک کنند. آنها در بحث و تصمیم گیری شرکت می کنند. در چنین لحظاتی، الزامات باید به شدت رعایت شود:

1. به ترتیب صحبت کنید و حرف سایر کارشناسان را قطع نکنید.
2. فقط وقتی چیزی برای ارائه وجود دارد صحبت کنید.
3. هیچ بیانیه ای مورد انتقاد قرار نمی گیرد.
4. هر پیشنهادی باید ثابت شود.

این رویکردبه شما اجازه می دهد تا مشکل را به سرعت به اندازه کافی حل کنید. این شامل روش بهینه سازی تصمیمات مدیریتی است که یکی از انواع آن هیئت منصفه است. برای حل مشکل، متخصصانی از رشته ها و حوزه های مختلف درگیر هستند. این به شما امکان می دهد راه حل جایگزین و ایده های جدیدی دریافت کنید.

ماهیت بازی تأثیرگذاری بر محیط رقابتی است. به عنوان مثال، اگر پس از استفاده از این روش، کارآفرین تصمیم گرفت که پس از افزایش بهای تمام شده کالا و خدمات، رقبا دستکاری مشابهی انجام ندهند، بهتر است از این ایده استفاده نکند. از آنجایی که هنگام مبارزه با رقبا می توانید در یک موقعیت نامناسب قرار بگیرید.

توسعه پیشنهاد

روش توسعه و بهینه سازی تصمیم مدیریت راهی برای انجام عملیات است. این روش ها به گروه های زیر طبقه بندی می شوند:

• شناسایی؛
• تحلیل؛
• ارزیابی؛
• اندازه گیری;
• محاسبه;
• شبیه سازی;
• انتخاب;
• ارائه.

گروه خاصی متعلق به روش های بهینه سازی تصمیمات مدیریتی است:

• جستجوی اطلاعات لازم؛
• انتقال؛
• Aggregation;
• ساختاربندی;
• پردازش داده؛
• ذخیره;
• توزیع قدرت.

طراحی راه حل مستلزم استفاده از تکنیک های سازماندهی و پیاده سازی است. آنها می توانند وظایف، مسئولیت ها، انگیزه ها و موارد دیگر را تقسیم کنند. فراموش نکنید که راه حل تنها گزینه هایی برای اقدامات بعدی یا فرمول های رفتار نیست، بلکه می تواند مشکل را حل کند.

تقسیم روشها به گروهها

مجموعه روش ها به دو دسته فردی و گروهی تقسیم می شود. روش‌های توسعه و بهینه‌سازی تصمیمات مدیریتی به دو گروه تقسیم می‌شوند:

1. روشنفکر.
2. فعالیت های اجتماعی.

بر این اساس، یک ماتریس برای توسعه یک تصمیم مدیریت ساخته می شود. با کمک آن می توانید دانش را ساده کنید، انتخاب درستی داشته باشید و کیفیت تصمیمات مدیریتی را بهبود بخشید.

در طول کار گروهی، در بیشتر موارد از طوفان فکری، بحث عمومی، کنفرانس ها استفاده می شود و نظرات پردازش می شود و مشکلات مطرح می شود. چنین کاری را می توان فردی در نظر گرفت، اما در عین حال در یک گروه، یک تیم محقق می شود. با کمک کمیسیون ویژه، اطلاعات دریافتی پردازش و تجزیه و تحلیل می شود.

کار سازمانی توسط مدیر انجام می شود. در این مورد، سؤالاتی در مورد انگیزه، متقاعدسازی، کنترل برای بحث ارائه می شود.

تنوع این روش ها به شما امکان می دهد آنها را با هم ترکیب کنید. همه اینها به شما امکان می دهد تصمیمی با کیفیت بالا بگیرید.

الگوریتم تصمیم گیری

تعداد زیادی روش برای اتخاذ و بهینه سازی تصمیمات مدیریتی وجود دارد. با وجود این، آنها یک الگوریتم واحد از اقدامات دارند.

در فرآیند کار مشکلات زیادی برای حل وجود دارد: فروش در سطح پایین، جابجایی ثابت کارمندان، کاهش سود، نگرش منفی مشتری و موارد دیگر.هر مدیر زمانی که به دنبال راهی موثر برای حل یک مشکل می گردد، بر تجربه و دانش خود تکیه می کند. حل مشکلات از سطح مسئولیتی که یک متخصص بر عهده دارد بسیار دشوارتر است.

الگوریتم روشهای اتخاذ و بهینه سازی تصمیمات مدیریتی شامل چند مرحله است:

1. توضیح دقیق مشکل و همه نگرانی‌ها. شما می توانید کار سازمان، اعضای کارکنان، نتایج به دست آمده را مشخص کنید.
2. توضیح نتیجه دلخواه، یک هدف به وضوح بیان کنید. هرچه هدف با جزئیات بیشتری توضیح داده شود، یافتن راه حل آسان تر خواهد بود. با اطلاعات مبهم، کار دشوار خواهد بود، زیرا هر کس آن را به روش خود می فهمد و راه حل های کاملاً متضادی ارائه می دهد.
3. کلیه اطلاعات مربوط به موضوع را جمع آوری کنید. لازم به توضیح است که چه وضعیتی به وجود آمده است ، کارمندان از چه سطحی از حرفه ای بودن برخوردار هستند ، در چه شرایطی کار انجام می شود. پس از آن، تجزیه و تحلیل داده ها انجام می شود. در صورت لزوم، اضافی را حذف کنید.
4. چندین گزینه برای حل مشکل ایجاد کنید. در این صورت روش توسعه و استفاده مشخص می شود. هر هدفی به روش خاص خود نیاز دارد. اگر روش اشتباهی را انتخاب کنید، برنامه نادرست خواهد بود.
5. بهینه ترین راه حل را انتخاب و اجرا کنید. باید به تفصیل توضیح دهد که چه کسی مسئول چه چیزی است. برای انتخاب راه حل، یک فرد مسئول درگیر است، که وظایف را بیشتر به بخش ها تقسیم می کند و اجرای آنها را به کارمندان واگذار می کند.
6. باید یک اتصال جداگانه ارائه شود که اجازه می دهدبرخی تغییرات و اصلاحات را انجام دهید. بر اساس نتایج کار، تجزیه و تحلیل نتیجه به دست آمده تکرار می شود و بر اساس آن می توان تصمیم گرفت که آیا روش انتخاب شده موثر بوده است یا خیر.

مدل های بهینه سازی

روش‌ها و مدل‌ها برای بهینه‌سازی تصمیم‌های مدیریتی، فرآیندی از پردازش داده‌ها است که می‌تواند بر نتیجه تأثیر بگذارد. فرآیند بهینه سازی بسیار گران است، اما نتیجه را پس از حل مشکل توجیه می کند. روش های بهینه سازی عبارتند از:

• تحلیل؛
• پیش‌بینی؛
• model.

در کنار محبوب‌ترین روش‌ها و مدل‌ها برای بهینه‌سازی تصمیمات مدیریتی، روش‌های اساسی نیز وجود دارد. شامل:

1. فیزیکی - تحقیقات با کاهش و افزایش سیستم توصیف شده انجام می شود.
2. Analog - این مطالعه از یک آنالوگ نزدیک به شی واقعی استفاده می کند.
3. ریاضی - از نمادها برای حل مسائل استفاده کنید.

الگوهای رایج عبارتند از:

• تئوری بازی - فعالیت ها و اقدامات رقبا را پیش بینی می کند؛
• نظریه صف - برای تعیین سرویس بهینه مورد استفاده برای تعداد معینی از کانال استفاده می شود؛
• مدیریت موجودی - چارچوب زمانی برای تکمیل منابع و مقدار موجودی موجود را تعیین می کند؛
• برنامه نویسی - منابع را در حضور رقبا توزیع می کند، این منابع عبارتند از:
• برنامه ریزی تولید؛
• ایجاد محدوده محصولکالا؛
• فناوری مورد استفاده در تولید؛
• مدیریت فناوری تولید؛
• نظارت موجودی مورد استفاده در فرآیند تولید؛
• طراحی برنامه های سازمان در تقویم؛
• تدوین برنامه زمانی برای حمل و نقل محصولات نهایی؛
• جستجوی سایت برای ساخت کارگاه تولید؛
• توزیع کارکنان بر اساس بخش؛
• حرکت مواد.

4. تقلید - برای حل موقعیت هایی که تا حد امکان به واقعیت نزدیک هستند استفاده می شود.

5. تجزیه و تحلیل اقتصادی - برای برآورد هزینه ها استفاده می شود.

6. ماتریس پرداخت - جوایز؛

7. پیش‌بینی بر اساس تجربه است.

بهینه سازی

این هر مشکلی است که شامل انتخاب راه حلی از میان گزینه های دیگر باشد. همه تمایل دارند برای بهترین انتخاب تلاش کنند که به آن بهینه می گویند. بهینه‌سازی فرآیند تصمیم‌گیری مدیریتی را می‌توان به ترتیب ترتیب تصمیم‌ها با استفاده از مقیاس بر اساس معیارها تعریف کرد.

کیفیت معمولاً به عنوان انطباق همه پارامترهای راه حل درک می شود. در این مورد، گزینه های زیادی به انتخاب کمک می کند. بهینه سازی به تعریف و انتخاب معیارهای حداقل و حداکثر کمک می کند. بهینه سازی همیشه به یک سری سوالات پاسخ می دهد:

• وضعیت مشکل پس از یافتن راه حل برای آن؛
• چه مدت طول می کشد تا آن را حل کنید، و چه روش هایی استفاده می شود؛
• چه مشکلاتی ممکن است پیش بیاید، چهراه هایی برای حل آنها؛
• چگونه همه چیز بر سطح اجتماعی تأثیر می گذارد.

بهینه سازی تصمیم گیری مدیریتی ارتباط تنگاتنگی با اثربخشی نتیجه دارد.

چه چیزی می تواند بر تصمیم تأثیر بگذارد؟

ارزیابی های شخصی کارآفرین ذهنی است. قبل از تکیه بر ارزیابی های شخصی، باید جهت اقدام جایگزین را در نظر بگیرید. همیشه لازم به یادآوری است که تصمیمات مدیریت بر اساس سیستمی از ارزش ها است که برای هر فرد متفاوت است. تصمیم گیری به آن بستگی دارد.

• چهارشنبه. همیشه، هنگام تصمیم گیری و بهینه سازی تصمیمات مدیریتی، باید ریسک ها را در نظر گرفت.
• قطعیت. به ندرت یک رهبر ایده روشنی در مورد اینکه کدام گزینه را باید انتخاب کند.
• ریسک. همیشه این خطر وجود دارد که به نتیجه دلخواه نرسید. این را نیز باید در نظر گرفت.
• عدم قطعیت. در این مورد، تصمیمی که باید گرفته شود را نمی توان از قبل تخمین زد.

هر رهبر مشکلات را به روش خود درک می کند. همه اینها می تواند منجر به درگیری شود. به دلیل حجم کاری سنگین، یک کارآفرین ممکن است چشم‌اندازهایی را که پیش روی او باز می‌شود متوجه نشود.

فرایند تفویض اختیار

تفویض اختیار، انتخاب یک فرد مسئول و واگذاری بخشی از کارها برای حل شدن توسط اوست. این قدرت ها در هنگام انتخاب روش ها، تهیه و بهینه سازی تصمیمات مدیریتی نیز قابل انتقال هستند. اختیارات باید نه به یک شخص، بلکه به یک موقعیت منتقل شود.که او اشغال می کند. همه انواع قدرت ها را می توان تقسیم کرد:

1. اداری. تصمیمات توسط شخصی گرفته می شود که مسئولیت پذیرفتن و حل مشکل به او سپرده شده است. دو نوع وجود دارد. خطی - باید یک موقعیت مستقیم بین کارمند و مدیر وجود داشته باشد. عملکردی - با اتصال غیر مستقیم.
2. توصیه - در این مورد، توصیه هایی به کارمندان یا یک کارآفرین داده می شود.
3. هماهنگی - تصمیم گیری مشترک.

تفویض اختیار در موارد زیر الزامی است:

1. رهبر نمی تواند به تنهایی کل لیست وظایف را تکمیل کند.
2. رهبر تنها وظایفی را بر عهده می گیرد که کارکنان سازمان قادر به انجام آن نیستند.
3. تفویض اختیار به کارمندان کمک می کند تا وارد زندگی سازمان شوند. این به توسعه کارکنان کمک می کند.
4. هر کس حق دارد اشتباه کند و خطر کند و همچنین خودش تصمیم بگیرد و در کارش به نتیجه برسد.

تعهدات کارکنان کاملاً با مسئولیت مرتبط است. هنگام انتخاب روش هایی برای بهینه سازی تصمیم مدیریت در مدیریت، مسئولیت می تواند هم کلی و هم فردی باشد.

طبقه بندی تصمیمات مدیریت

بهینه سازی و اثربخشی تصمیمات مدیریت بر موفقیت یک سازمان تأثیر می گذارد. در این راستا، هر تصمیمی که مورد بررسی قرار می‌گیرد باید در بازه زمانی مورد نیاز توجیه و اتخاذ شود و از همه مهمتر متناسب با شرایط باشد. همه وظایف مدیریتی را می توان بر اساس تعدادی ویژگی طبقه بندی کرد.

با توجه به ویژگیاطلاعات موجود:

• متخصص راه حلی را انتخاب می کند که نتیجه آن از قبل مشخص است یا از صحت انتخاب خود مطمئن است؛
• وقتی خطراتی وجود دارد، همه کارها با تکیه بر شانس انجام می شود؛
• اطلاعاتناقص است و تعیین موفقیت گزینه انتخابی را دشوار می کند.

بسته به انتخاب راه حل:

1. برنامه ریزی شده. هنگام تصمیم گیری، هدف مشخص است، ماهیت مشکل مشخص است و اطلاعات به طور کامل ارائه می شود. هنگام حل چنین مسائلی، از قوانین و راه حل های استاندارد استفاده می شود.
2. برنامه نویسی نشده است. آنها در موقعیت های جدید ایجاد شده مواجه می شوند.

به هر حال برای حل مشکل:

1. بر اساس شهود. انتخاب بدون توجه به خطرات انجام می شود. چنین تصمیماتی می تواند توسط کارمندان با تجربه گسترده گرفته شود.
2. تکیه بر قضاوت. اساس باید تجربه و سطح دانش در این زمینه از مشکل باشد. اغلب یک راه حل جایگزین انتخاب کنید.
3. روش ترکیبی. در چنین مواردی از تجربه، دانش، شهود، رویکرد علمی استفاده می شود.

تعداد تصمیمات اتخاذ شده:

• به طور تصادفی، یک بار;
• با تکرار دوره ای.

بسته به منطقه ای که مشکل در آن رخ داده است:

• در حال تولید؛
• در عرضه؛
• در بودجه.

طبق فرم استفاده شده:

• تصمیمات به طور مستقل و بدون بحث با سایر اعضای تیم گرفته می شود؛
• حل و فصل مشکل در جریان استبر شانه های یک متخصص، اما در عین حال، تصمیم او توسط کارآفرینی که مسئول است، تدوین می شود؛
• تصمیم در تیم با رای گیری گرفته می شود و مسئولیت در این مورد بر دوش همه حاضران است.

بسته به دخالت مقامات، برای تصمیم گیری:

• سطح برتر؛
• متوسط;
• کم.

تقسیم فرآیند به موارد:

• استفاده از جنبه های اصلی در مدیریت ارشد؛
• اجرا توسط متخصصان سطح پایین انجام می شود.

براساس روش حل تکلیف:

• ارزیابی اطلاعات دریافتی؛
• ایجاد ساختار در مدیریت؛
• تصمیم گیری درست.

براساس دسترسی:

• مشترک برای کل کارکنان؛
• تمرکز محدود.

در این نوع، روش های بهینه سازی تصمیم مدیریت به طور خلاصه در بالا توضیح داده شده است.

راه حل ها باید چه الزاماتی را برآورده کنند؟

انتخاب یک راه حل زمانی با کیفیت بالا در نظر گرفته می شود که شرایط خاصی را برآورده کند:

• حداقل تعداد تغییرات ایجاد شد؛
• تصمیم بر اساس اطلاعات واقعی و با در نظر گرفتن همه روندهای توسعه بیشتر گرفته شد؛
• همه تصمیمات توسط شخصی گرفته می شود که صلاحیت انجام آن را دارد؛
• روش های تسویه حساب انتخابی با هیچ چیزی تناقض ندارد؛
• نتیجه گیری به موقع و بدون تاخیر گرفته شد،که می تواند کارایی را کاهش دهد؛
• همه اطلاعات، الزامات و اهداف به طور خاص فرموله شده اند؛
• اختیار شخصی که تصمیم می گیرد با مسئولیت او مطابقت دارد؛
• تصمیم گرفته شده کاملاً مطابق با الزامات مدیریت است؛
• راه حل موثر با حداقل هزینه پیدا شد؛
• همه راه های حل مشکل پیش آمده بر اساس قابلیت های سازمان توسعه و اتخاذ شد.

با توجه به همه این نکات، می توانید روی اثربخشی تصمیم حساب کنید. همچنین باید به خاطر داشت که تقسیم بندی صحیح و عینی به گروه ها با بهینه سازی بیشتر کار آنها شرط مهمی در راه رسیدن به راندمان بالا است.