دارایی های با حرکت آهسته: روش تجزیه و تحلیل پرداخت بدهی

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

در فرآیند تجزیه و تحلیل عملکرد مالی و اقتصادی یک شرکت، سرمایه‌داران می‌توانند توجه زیادی به دارایی‌های شرکت داشته باشند که به کندی تحقق می‌یابند. با چی میشه وصل کرد؟ پاسخ این سوال را در مقاله خواهید یافت.

دارایی های آهسته برای چه تعریف شده اند؟

این دارایی های سازمانی چیست؟

دارایی ها - به آرامی فروخته می شود یا هر چیز دیگری - در بیشتر موارد به عنوان بخشی از تجزیه و تحلیل فعالیت اقتصادی شرکت تعیین می شود. منبع اصلی داده های مالی در مورد حل مشکلات مربوطه، ترازنامه شرکت است. بر اساس شاخص های واقعی اقتصادی شرکت که توسط مدیریت آن تایید شده و به عنوان عنصر کلیدی صورت های مالی در نظر گرفته می شود. شکل می گیرد.

هر گونه دارایی جاری که به آرامی فروخته می شود، از جمله، تجزیه و تحلیل می شود، به ویژه، به منظور ارزیابی مناسب اعتبار کسب و کار توسط اشخاص ذینفع - در درجه اول صاحبان شرکت. ساختار دارایی های یک شرکت بر توانایی آن برای تحویل به موقع تأثیر می گذارد.بدهی های متحمل شده، از جمله بازپرداخت وام.

بیایید اهمیت دارایی های آهسته در ارزیابی اثربخشی مدل کسب و کار یک شرکت را در نظر بگیریم. طبقه بندی زیر از نوع منابع سازمانی مربوطه به ما کمک می کند تا مشخصات آنها را مطالعه کنیم.

طبقه بندی دارایی های شرکت

در محیط سرمایه‌داران مدرن، رویکردی رایج است که در آن دارایی‌ها به دسته‌های اصلی زیر طبقه‌بندی می‌شوند:

• نقدترین (به اصطلاح دارایی های گروه A1)؛
• پیاده‌سازی فوری (A2);
• دارایی‌های قابل فروش به آرامی (A3);
• دارایی‌هایی که به سختی فروخته می‌شوند.

بیایید ویژگی های آنها و همچنین تفاوت های بین آنها را با جزئیات بیشتر در نظر بگیریم.

دارایی های گروه A1 چیست؟

مرسوم است که به دارایی های مربوطه وجوه در اختیار شرکت و همچنین سرمایه گذاری های کوتاه مدت اشاره شود. هر دو نوع دارایی در نظر گرفته شده در خطوط جداگانه ترازنامه منعکس می شوند.

تخصیص این دارایی ها به بیشترین فروش کاملاً قابل درک است: وجوه شرکت را می توان در هر زمان برای خرید چیزی یا پرداخت سود سهام به صاحبان مشاغل خرج کرد. آنها با نقدینگی مطلق مشخص می شوند. به نوبه خود، سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت دارایی‌هایی هستند که یک شرکت می‌تواند تقریباً در هر زمان به سایر واحدهای تجاری و در برخی موارد به افراد بفروشد. بنابراین، آنها نیز می توانند مشروع باشندبه بیشترین منابع قابل فروش نسبت داده می شود.

ویژگی های دارایی های گروه A2

گروه بعدی دارایی ها آنهایی هستند که از نظر عملیاتی قابل فروش هستند. اینها به طور سنتی شامل حساب های دریافتنی سازمان است که باید ظرف 12 ماه از تاریخ تشکیل ترازنامه یا منبع دیگری که در تجزیه و تحلیل دارایی ها استفاده می شود، بازپرداخت شود.

این منابع به اندازه کافی نقدشوندگی بالایی دارند، اما سرعت تحقق آنها در درجه اول به شرایط قراردادهایی که بر اساس آن مطالبات ایجاد می شود، شرایط مبادله معاملات مالی بین طرفین معامله و بدهی طرف متعهد.

دارایی های گروه A3

دسته بعدی منابع فقط همان دارایی های کند حرکت هستند یا آنهایی که به گروه A3 تعلق دارند. اینها به طور سنتی شامل موجودی‌ها و همچنین مالیات بر ارزش افزوده می‌شود که از دولت قابل استرداد است.

نقدینگی واقعی دارایی های در نظر گرفته شده، اول از همه، به پویایی تقاضای مصرف کننده برای محصولات تولید شده توسط شرکت بستگی دارد. در عین حال، ساختار آن ممکن است شامل دارایی های بسیار آهسته فروخته شده و دارایی هایی باشد که توسط کالاهایی که با تقاضای بسیار بالا مشخص می شوند، نمایش داده می شوند، بنابراین، به طور عینی در معرض انتساب به سطح بالاتر نقدینگی هستند - اگر نه A1، اما احتمالاً A2.

بنابراین، طبقه بندی نوع دارایی های در نظر گرفته شده بر اساس اضافی منطقی است.زمینه ها، و این تنها کارایی کلی تجزیه و تحلیل شاخص های اقتصادی شرکت را افزایش می دهد.

دارایی های گروه A3 به عنوان دارایی های جاری: مشخصات آنها چیست؟

می توان توجه داشت که 3 دسته از دارایی های در نظر گرفته شده توسط ما به طور سنتی به عنوان جاری طبقه بندی می شوند. آنها با یک ویژگی مشترک مشخص می شوند - توانایی تغییر ساختار خود در چرخه های تولید خاص.

سرعت فروش دارایی های جاری تا حد زیادی توسط اثربخشی استراتژی بازاریابی برای توسعه شرکت تعیین می شود. این اتفاق می افتد که دارایی هایی که به آرامی در یک دوره گزارش به فروش می رسند، تقاضای خود را در بازار به طور ناگهانی تغییر می دهند. چنین الگوهایی می توانند چرخه ای باشند - برای مثال، اگر در مورد کالاهای فصلی صحبت می کنیم یا کالاهایی که از نظر تعیین قیمت فروش، به شدت به نوسانات نرخ ارز ملی وابسته هستند.

دارایی های گروه A4

گروه دیگری از دارایی‌هایی که می‌توان آن‌ها را به عنوان بخشی از ارزیابی اثربخشی مدل توسعه اقتصادی یک شرکت تحلیل کرد، دارایی‌هایی هستند که پیاده‌سازی آنها دشوار است. اینها اغلب شامل دارایی های غیرجاری و همچنین مطالباتی است که باید توسط طرف متعهد در بیش از 12 ماه از تاریخ تجزیه و تحلیل عملکرد تجاری شرکت پرداخت شود. دارایی های غیرجاری شامل دارایی های ثابت و سایر منابعی است که توسط شرکت برای سازماندهی فرآیند تولید به دست می آید.

در واقع، نیاز به پیاده سازیدارایی های مورد نظر معمولاً از انحلال یا سازماندهی مجدد یک شرکت در جریان ادغام یا ادغام ناشی می شوند.

بنابراین، ما منابع نوع A3 را مطالعه کرده‌ایم - دارایی‌های با حرکت آهسته، سایر ارزش‌ها، طبقه‌بندی شده با استفاده از معیارهای رایج در میان سرمایه‌داران مدرن. همچنین در نظر گرفتن اینکه چگونه دارایی های مربوطه می توانند به عنوان بخشی از تجزیه و تحلیل فعالیت های اقتصادی شرکت در عمل استفاده شوند مفید خواهد بود.

دارایی در تحلیل شاخص های اقتصادی: تفاوت های ظریف

در نظر گرفتن دارایی ها در چارچوب تجزیه و تحلیل شاخص های فعالیت اقتصادی سازمان تنها در صورتی می تواند انجام شود که آنها با شاخص هایی که ارزش بدهی های خاص شرکت را مشخص می کنند مقایسه شوند. آنها همچنین می توانند بر اساس معیارهای مختلف طبقه بندی شوند. بنابراین، بدهی هایی وجود دارد:

• فوری ترین (بدهی های P1)؛
• کوتاه مدت (L2);
• بلند مدت (L3);
• دائمی (P4).

اولین آن تعهداتی است که بازپرداخت آنها در عرض 3 ماه مطلوب است. دوم - بدهی هایی که باید ظرف مدت 3 ماه تا 1 سال جبران شود. بدهی های بلندمدت بازپرداخت را در دوره ای بیش از یک سال فرض می کنند. بدهی های دائمی، به ویژه، سرمایه مجاز شرکت، سود انباشته، درآمد دوره های آتی هستند.

در مقایسه با ارزش بدهی ها، دارایی های آهسته و سایر دارایی ها چگونه تحلیل می شوند؟ بیایید این موضوع را با جزئیات بیشتری بررسی کنیم.

دارایی ها و بدهی ها درتجزیه و تحلیل تعادل: تفاوت های ظریف

رویکرد متداول در بین سرمایه‌داران این است که ترازنامه یک سازمان کاملاً نقد شود اگر:

• دارایی‌های نوع A1 بزرگتر یا مساوی با بدهی‌های نوع P1 است؛
• منابع از نوع A2 به نوبه خود تعهدات P2 را برآورده می کنند یا از آن فراتر می روند؛
• در بدهی های بلندمدت دارایی های آهسته مازادی وجود ندارد؛
• دارایی‌های سخت فروش کمتر یا برابر با بدهی‌های دائمی است.

در صورت رعایت نسبت های ذکر شده، سرمایه گذار یا هر شخص ذینفع دیگری، مانند یک طلبکار، می تواند از کارایی شرکت بسیار قدردانی کند.

قابل ذکر است که اگر حداقل 3 نسبت اول رعایت شود، نسبت چهارم نیز محقق می شود و این بدان معناست که بنگاه دارای سرمایه در گردش کافی برای به دست آوردن ثبات مالی بسیار بالا است. به نوبه خود، اگر 3 نسبت اول در طول تجزیه و تحلیل مالی شاخص‌های دارایی و بدهی رعایت نشود، ممکن است نشان دهد که مدل مدیریت شرکت چندان مؤثر نیست و ترازنامه آن با نقدینگی پایین مشخص می‌شود.

در عین حال، این واقعیت که برای مثال، دارایی‌های آهسته با ترازنامه کاملاً منطبق است، ممکن است لزوماً به این معنی نباشد که شرکت دارای منابع کافی دیگر است. به عنوان یک قاعده، در طول فرآیند تولید، یک نوع دارایی جایگزین دیگری نمی شود، مگر اینکه، البته، ما در مورد جبران هزینه منابع صحبت کنیم.

نسبت دارایی ها و بدهی ها: تفاوت های ظریف

فرمول های دیگری برای ارزیابی اثربخشی مدل تولید یک سازمان وجود دارد.

بنابراین، اگر مجموع بدهی های P1 و P2 کمتر از دارایی های A1 باشد، می توان آن را بسیار مؤثر توصیف کرد. به نوبه خود، در صورتی که مجموع بدهی های P1 و P2 کمتر از مجموع دارایی های A1 و A2 باشد، توان پرداخت بدهی شرکت را می توان مطابق با سطح بالایی ارزیابی کرد.

اما اگر وضعیت برعکس باشد، یعنی مقداری که با افزودن اندیکاتورهای P1 و P2 به دست می آید، بزرگتر از مقداری است که با جمع A1 و A2 به دست می آید، اما کمتر از مجموع اندیکاتورهای A1، A2 و A3، پرداخت بدهی را می توان در شرایط عادی بازار به عنوان قابل قبول توصیف کرد. در صورت بروز بحران، شرکت ممکن است از قبل با تعهدات خدمات رسانی مشکلاتی داشته باشد.

به نوبه خود، اگر مجموع شاخص های A1، A2 و A3 کمتر از آن چیزی باشد که در نتیجه اضافه شدن بدهی های P1 و P2 تشکیل می شود، می توان مدل توسعه کسب و کار را بر اساس ناکارآمد ارزیابی کرد. با توجه به این واقعیت که شرکت به احتمال زیاد در پرداخت بدهی ها به هزینه دارایی ها با مشکلاتی مواجه خواهد شد.

CV

بنابراین، اصول طبقه بندی دارایی های یک بنگاه اقتصادی و همچنین معنای تحلیل آنها را در نظر گرفتیم. دارایی های با حرکت آهسته عمدتاً شامل موجودی های شرکت، مالیات بر ارزش افزوده قابل کسر و سایر منابعی است که با نرخ های گردش مالی مشابه مشخص می شوند. با این حال، انجام اضافی منطقی استطبقه بندی نوع مربوط به دارایی ها به این دلیل که نقدینگی آنها می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد، بر اساس ویژگی های تقاضا برای یک محصول خاص. و ممکن است برای مثال به عامل فصلی بستگی داشته باشد.

هنگام تجزیه و تحلیل اثربخشی مدل تولید یک شرکت، منابع نوع A1، A2 و سایر دارایی های جاری که به آرامی در بین آنها فروخته می شود، منطقی است که در زمینه مقایسه با اندازه شرکت در نظر گرفته شود. بدهی ها در حالت کلی، زیاده روی اولی بر دومی قابل استقبال خواهد بود. با این حال، اگر چنین باشد، فرض بر این است که دارایی‌های سخت فروش از نوع A4 کمتر از بدهی‌های دائمی هستند - آنهایی که به عنوان بدهی P4 طبقه‌بندی می‌شوند.