ATVهای اتحاد جماهیر شوروی: نمای کلی، مشخصات و حقایق جالب

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

در دوران شوروی، طراحان دفاتر مختلف انواع مختلفی از وسایل نقلیه خارج از جاده را ایجاد کردند. وسایل نقلیه تمام زمینی اتحاد جماهیر شوروی اغلب به صورت آزمایشی تولید می شدند تا بهترین گزینه را پیدا کنند. سازندگان اصلی چنین واحدهایی در آن زمان توسعه دهندگان ZIL، NAMI، MAZ بودند.

E-167 وسیله نقلیه باتلاق

در اوایل دهه 60، SKB ZIL یک دستور دولتی برای ایجاد یک وسیله نقلیه سراسری دریافت کرد که بتواند به راحتی بر مناطق باتلاقی و برفی در شمال دور غلبه کند. نمونه اولیه تنها در چند ماه ساخته شد. نتیجه یک وسیله نقلیه برفی و باتلاقی روی شش چرخ بود که طول آن نه متر بود.

این واحد دارای جرم 12 و ظرفیت بار 5 تن بود. بدنه ای که از فایبرگلاس ساخته شده بود، می توانست حدود 18 نفر را در خود جای دهد. فاصله از زمین 75 سانتی متر بود. وسایل نقلیه تمام زمینی اتحاد جماهیر شوروی از این سری مجهز به دو نیروگاه بنزینی V-8 با ظرفیت 180 اسب بخار بودند. موتورها با یک جفت گیربکس سه سرعته اتوماتیک تجمیع شدند. حداکثر سرعت ZiL E-167 75 کیلومتر در ساعت بود. در همان زمان این دستگاه در هر صد کیلومتر حدود 100 لیتر سوخت مصرف می کرد. علی رغمآزمایش‌های موفقیت‌آمیز، که طبق آن، خودرو از بسیاری از رقبای ردیابی شده پایین‌تر نبود، این اصلاح به تولید سریالی نرفت.

Augers ZIL-4904

طراحان کارخانه این اصلاح را در سال 1972 ایجاد کردند. تجهیزات چرخدار می‌توانند فوراً از جایی عبور کنند که مدل‌های چرخدار بارگیری می‌شوند. علاوه بر این، وسایل نقلیه تمام زمینی مشابه اتحاد جماهیر شوروی از آب نمی ترسیدند. تنها مشکل آنها حرکت روی سطوح سخت بود.

پیچ ZIL-4904 واقعاً غول‌پیکر بود. جرم آن بیش از هفت تن و طول آن هشت و نیم متر با عرض و ارتفاع 3 متر بود و در کوچکترین نقطه فاصله این «هیولا» از زمین حداقل یک متر بود. این تکنیک از دو موتور استفاده می کرد که در مجموع 360 اسب بخار نیرو تولید می کردند. آزمایش دستگاه ثابت کرده است که تقریباً همه جا می تواند کار کند. علیرغم سرعت کم (در آب - 7 کیلومتر در ساعت و در برف - تا 10 کیلومتر در ساعت)، آزمایش ها به طور کلی موفقیت آمیز شناخته شدند، اگرچه این پروژه به زودی بسته شد.

ZIL-4906

وسایل نقلیه تمام زمینی ارتش اتحاد جماهیر شوروی به نام ZIL-4906 ("پرنده آبی") برای جستجو و نجات خدمه فضایی که در مناطق صعب العبور فرود آمدند طراحی شدند. این واحد به دلیل رنگ آبی همه مدل ها نام خود را به خود اختصاص داد که باعث می شد از دور متوجه تجهیزات شوید. نسخه های اصلی خودرو در دو نوع موجود بودند:

1. سالن (49061).
2. جرثقیل (4906).

دومین تغییر مجهز به یک دستکاری و یک مارپیچ کوچک بود که به شما امکان می داد به مناطق صعب العبور برسید.

ویژگی "پرنده آبی" این است که تمام ابعاد تجهیزات با محفظه بار هواپیماها و هلیکوپترهای مورد استفاده در آن زمان تنظیم شده است. به عنوان یک نیروگاه، از یک موتور بنزینی V-8 استفاده شد که قدرت آن 150 "اسب" بود و حداکثر سرعت روی آب 8 کیلومتر در ساعت بود. وسایل نقلیه تمام زمینی در نظر گرفته شده اتحاد جماهیر شوروی را می توان موفق ترین توسعه دفتر طراحی ZiL نامید.

وسایل نقلیه تمام زمینی خزنده اتحاد جماهیر شوروی

در دهه 60 قرن گذشته، کارمندان NAMI تصمیم گرفتند یک SUV مجهز به مسیرهای بادی و حرکت دهنده های یک تکه با مسیر ایجاد کنند. این مدل بر اساس ماشین "Moskvich-415" ساخته شده است. نمونه اولیه شاخص C-3 را دریافت کرد. چرخ های عقب با عناصر کاترپیلار جایگزین شدند. آنها مجهز به یک جفت چرخ دستی تعادل، تسمه های اتاقک پنوماتیک، غلتک های دوتایی با چرخ دنده های محرک بودند.

به زودی یک نسخه مدرن بر اساس GAZ-69 منتشر شد. شایان ذکر است وجود آهنگ های پنوماتیکی تقویت شده و درام های جلویی پیشرو است. چنین وسیله نقلیه تمام زمینی همچنین قادر به حرکت بر روی سطح سخت با سرعت حدود چهل کیلومتر در ساعت بود. ایده دیگری از طراحان NAMI شناخته شده است. در سال 1968، آنها سعی کردند ماشین و پیست را با مسیرهای بادی قابل تعویض بادی ترکیب کنند. با این حال، این ماده هرگز به تولید انبوه نرسید.

سری GPI

کارمندان مؤسسه پلی تکنیک تعدادی نمونه اولیه خارج از جاده، از جمله وسایل نقلیه نظامی تمام زمینی اتحاد جماهیر شوروی، ساخته اند. به عنوان مثال، GPI-23 داشتپنج تن ظرفیت حمل شناور، مجهز به بدنه تمام فلزی جوش داده شده با قاب ساخته شده از پروفیل های فولادی.

واحد توسط یک موتور دیزل YaMZ-204V به حرکت در آمد، واحد انتقال شامل یک دنده اصلی از نوع سرعت خودرو، کاردان و سوئیچ های اصطکاک بود. شاسی متشکل از چرخ‌های جاده‌ای بود که به صورت جفت (شش قطعه در هر طرف)، چرخ‌های محرک و رانده، سیستم تعلیق میله پیچشی مستقل، یک جفت مسیر مسیر پنوماتیکی قرار داشتند. روی سکوی بار امکان نصب سایبان برزنتی وجود دارد.

علیرغم این واقعیت که تغییرات GPI به عنوان نمونه اولیه منتشر شد، طراحان کارخانه GAZ با تمرکز بر پیشرفت های موجود، یک خودروی سراسری سریال GAZ-47 را منتشر کردند.

فاتحان سبک وزن در خارج از جاده

وسایل نقلیه همه جانبه فراموش شده اتحاد جماهیر شوروی نه تنها بر روی سکوهای چند تنی تولید می شد. تعدادی پیشرفت بر اساس خودروهای Moskvich و ZAZ-966 وجود دارد.

در مورد اول، باتلاق به بدنه تمام فلزی و پوسته بیرونی آلومینیومی مجهز بود. GPI-37 ظرفیت حمل 0.5 تن و قابلیت یدک کشی تریلر با وزن مشابه را داشت. موتور در جلو قرار داشت، شاسی دارای یک جفت کاترپیلار پارچه لاستیکی، قلاب های زمینی فلزی، غلتک های پشتیبانی و راهنما بود. این وسیله نقلیه تمام زمینی با فشار خاص کم روی خاک متمایز شد.

در اواسط دهه شصت قرن گذشته، دو نسخه از خودروی برفی و باتلاق بر اساس ZAZ-966 ساخته شد: S-GPI-19 و S-GPI-19A. ظرفیت حمل دویست و پنجاه بودکیلوگرم هدف اصلی این وسایل نقلیه سبک شناور تمام زمینی خدمت به مزارع شکار و ماهیگیری در شمال دور بود.

MAZ-7907

ATVهای اتحاد جماهیر شوروی و روسیه رقیبی شایسته از طراحان بلاروس دریافت کردند. در دهه 80، یک ناقل غول پیکر از سری 7907 منتشر شد که قرار بود از این تکنیک برای حمل و نقل سیستم های موشکی متحرک استفاده شود. ابعاد وسیله نقلیه تمام زمینی تقریباً سی متر طول و در عرض و ارتفاع بیش از 4 متر بود.

منحصر به فرد بودن این غول در این است که تنها واحد متحرک با 24 چرخ محرک است که 16 چرخ از نوع چرخشی هستند. شعاع چرخش "هیولا" 27 متر بود. موتور توربین گاز تانک T-80 به عنوان واحد نیرو مورد استفاده قرار گرفت که قدرت آن به 1250 اسب بخار افزایش یافت. هر چرخ مجهز به یک موتور الکتریکی بود، حداکثر سرعت نوار نقاله 25 کیلومتر در ساعت بود. پس از فروپاشی اتحادیه، چنین تجهیزاتی ارتباط خود را از دست دادند، می توانید آن را در موزه کارخانه اتومبیل مینسک ببینید.