ناوشکن‌ها کشتی‌های مانورپذیر با سرعت بالا هستند. تجهیزات نظامی

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

ناوشکن ها شکارچیان عالی ناوهای هواپیمابر و کشتی های جنگی هستند. آنها در حال حاضر به خوبی مجهز هستند. در نشریه ناوشکن های آمریکایی و روسی را در نظر خواهیم گرفت.

منشأ نام و اولین ناوشکن ها

Destroyers نامی کوتاه شده است که کاملاً شبیه "نابودگر" است. اینها کشتی های جنگی هستند که هدف آنها مبارزه با کشتی ها، موشک ها و زیردریایی های دشمن است. آنها همچنین می توانند به عنوان نگهبان کشتی ها هنگام عبور از دریا خدمت کنند. قاعدتا ناوشکن ها کشتی های تندرو هستند که علاوه بر موارد فوق برای شناسایی و پشتیبانی توپخانه نیز استفاده می شود.

حتی در امپراتوری روسیه قبل از انقلاب، اژدرها را "مین های خودکششی" می نامیدند. ریشه نام «نابودگر» از همین جاست. قسمت اول نام نشان می دهد که این کلاس از کشتی ها می توانند در یک اسکادران (انجمن در نیروی دریایی که ماموریت های رزمی عملیاتی را حل می کند) عمل کنند. این نام در قرون XIX-XX از فرانسه به روسیه آمد.

نمونه اولیه ناوشکن ها (جنگنده های ناوشکن) ناوشکن قوچ انگلیسی "Polyphemus" بود. نمونه اولیه دیگر ژاپنی در نظر گرفته می شودناوشکن زرهی کوتاکا.

اولین کشتی ها به نام "جنگنده های ناوشکن" در اوایل دهه نود قرن نوزدهم برای ناوگان بریتانیا ساخته شد. آنها برای سلاح های قابل تعویض طراحی شده بودند: بسته به موقعیت می توان از پرتابگرهای توپخانه یا اژدر استفاده کرد. اما آزمایشات نشان داده است که هر دو واحد را می توان به طور همزمان استفاده کرد.

ایالات متحده

ناوشکن از دیرباز اسب جنگی نیروی دریایی به حساب می آمد. ناوشکن آمریکایی کلاس Arleigh Burke به دلیل تطبیق پذیری یکی از بهترین کشتی های جنگی جهان است. همچنین از نظر جابجایی که برابر با 5000 تن است، بزرگترین شناور سطحی در کل تاریخ پس از جنگ است.

برگرفته از دریاسالار معروف، فرمانده ناوشکن جنگ جهانی دوم، Arly A. Burke. ناوشکن های این کلاس دارای ساختاری فولادی و تسلیحات منحصر به فردی هستند که می توانند در هر ثانیه یک موشک شلیک کنند. یعنی این ناوشکن می تواند در عرض چند دقیقه نزدیک به صد هدف را مورد اصابت قرار دهد. مهمات در دو دقیقه آزاد می شود.

هر ناوشکن آمریکایی از این نوع دارای چهار نوع موشک است: موشک های ضد هوایی (هدایت شونده)، ضد زیردریایی، ضد کشتی و موشک های کروز "Tomahawk".

نقش مهمی نیز متعلق به سنسورهای الکترونیکی است که به شما امکان می دهد سلاح را با دقت زیادی به سمت هدف نشانه گیری کنید.

اطلاعات کشتی نه تنها در ایالات متحده، بلکه در ژاپن، اسپانیا و نروژ نیز موجود است.مهندسان چینی در حال تلاش برای ایجاد یک کشتی مشابه (بسیار ایمن) هستند.

روسیه

ناوشکن‌های روسی انواع مختلفی دارند که معروف‌ترین و پرکاربردترین آن‌ها و در حال حاضر ناوشکن «ساریچ» (پروژه ۹۵۶) است. ساخت کشتی هایی از این نوع در کارخانه ای در لنینگراد انجام شد. سرعت کشتی تقریباً به سی گره می رسد.

در میان ویژگی های اصلی خارجی کشتی، ارزش برجسته کردن عرشه صاف، شفاف بودن کمان بدنه را دارد که تضمین می کند عرشه غرق نشد. ظاهر سخت و شوم ناوشکن اثر مربوطه را نشان می دهد. به دلیل «کوتاه بودن» بدنه، کشتی های پروژه 956 به خوبی موج سواری می کنند. آنها بقای جنگی بالایی دارند.

"بازاردها" سلاح های خوبی دارند: موشک های ضد هوایی، توپخانه، ضد کشتی و ضد زیردریایی، مین، و همچنین مهندسی هوانوردی و رادیو.

یک ناوشکن جدید پروژه 956 در حال حاضر در حال توسعه است، اما زمان ساخت آن هنوز مشخص نیست.

ناوشکن های مدرن

در مرحله کنونی، طراحی و تسلیح ناوشکن ها پیچیده تر می شود، بنابراین تعمیر و نگهداری آنها بسیار گران شده است. آنها دیگر مانند گذشته کلاس کشتی های متعددی ندارند. بزرگترین آنها در ژاپن واقع شده اند (جابه جایی آنها به ده هزار تن می رسد) و می توانند وظایف خود را در هر نقطه از اقیانوس انجام دهند. ناوشکن های کوچک کشتی های جنگی تبدیل شده اند. آنها در مکزیک و پرو هستند و فقط برای کار در سواحل آنها طراحی شده اند.

در قرن بیست و یکم، روندهای زیر در ساخت ناوشکن ها وجود دارد: معرفی عناصر "نامرئی"؛ افزایش قابلیت سکونت و قابلیت دریا؛ افزایش اتوماسیون؛ ارتقای کیفیت و توانایی ناوشکن ها که با کاهش تعداد آنها انجام می شود.