نقدینگی - چیست؟ انواع و نمونه ها

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

ارزیابی شاخص های مالی توسط هر شرکت انجام می شود. این به شما امکان می دهد جنبه های مثبت و منفی سازماندهی فعالیت های تولیدی را تعیین کنید. یکی از شاخص های مهم تحلیل مالی نقدینگی است. این ضریبی است که می تواند سرمایه در گردش را مشخص کند. بر اساس آن، نتیجه گیری در مورد پرداخت بدهی شرکت، ثبات آن انجام می شود. ماهیت و روش های محاسبه این شاخص بیشتر مورد بحث قرار خواهد گرفت.

تعریف کلی

نقدینگی شاخصی است که در دسترس بودن وجه نقد و سایر منابع خود را در شرکت مشخص می کند که می تواند در مدت کوتاهی به پول نقد تبدیل شود و بدهی ها را پرداخت کند. این مفهوم برای مقوله های مختلف اقتصادی مانند ترازنامه، دارایی، شرکت و غیره قابل استفاده است.

هر شرکت دارای سهام و بدهی است. سرمایه نوع اول شامل دارایی های مختلف است. با ارزش بازار و سرعت اجرا متفاوت مشخص می شود. هر چه سریعتر بتوانید دارایی را بفروشید، نقدینگی آن بیشتر می شود. علاوه بر این، قیمت آن باید تا حد امکان به سطح بازار نزدیک باشد.

پول روان ترین است. اوراق بهادار کمی پایین تر از آنها هستند. با این حال، دارایی نقد نیز می باشد. همچنین می تواند حساب های دریافتنی و سایر دارایی ها باشد. ارزیابی نقدینگی با توجه به شاخص های ترازنامه انجام می شود. این به شما امکان می دهد تا در مورد وضعیت شرکت، توانایی پرداخت بدهی آن و امکان توسعه در آینده نتایج خاصی بگیرید.

انواع دارایی

شاخص های نقدینگی برای گروه های مختلف دارایی های ترازنامه محاسبه می شود. آنها به سه دسته تقسیم می شوند. شرکت باید دارایی با نقدشوندگی بالا داشته باشد. اینها شامل پول، سپرده های بانکی، سپرده ها، سهام، ارز خارجی، سهام و اوراق بهادار منتشر شده توسط دولت است. چنین مقادیری را می توان به سرعت، تنها در چند ساعت متوجه شد.

دارایی‌های نقد متوسط نشان‌دهنده سرمایه است که از مطالبات، محصولات نهایی تشکیل می‌شود. این دسته از اموال شامل مطالبات مشکوک الوصول و غیرقابل وصول نمی شود. چنین دارایی هایی را می توان ظرف 1-6 ماه به پول نقد تبدیل کرد. در طول این مدت، ارزش آنها کاهش قابل توجهی نخواهد داشت.

دارایی‌های با نقدینگی کم ماشین‌آلات و تجهیزاتی هستند که منسوخ شده‌اند. همچنین شامل مطالبات معوق می شود. این دسته شامل اموالی است که فقط در مدت زمان طولانی به ارزش بازار فروخته می شود. همچنین لازم به ذکر است که ارزیابی نقدینگی برای هر اقلام از ترازنامه به صورت جداگانه انجام می شود. واحد دارایی واحدهای مختلف ممکن است در درجات مختلف متفاوت باشدنقدینگی.

ویژگی های نقدینگی دارایی

نقدینگی شاخصی است که می توان آن را به طور مشروط تخمین زد. یک نوع دارایی ممکن است در سرعت اجرا متفاوت باشد. بنابراین، برای مثال، سهام یک شرکت موفق در عرض چند دقیقه، تقریباً بلافاصله فروخته می شود. اما همان اوراق بهادار یک شرکت جدید و کمتر شناخته شده به طور نامحدود فروخته می شود. این فرآیند ممکن است ماه ها طول بکشد.

در فرآیند معامله، ممکن است ارزش یک دارایی کاهش یابد. بنابراین، فروش سریع آن مهم است. در غیر این صورت به تدریج کاهش می یابد. سهام یک شرکت کمتر شناخته شده ممکن است برای چند ماه به صورت آزاد در دسترس باشد. در این مدت حدود 30 درصد از ارزش اولیه خود را از دست خواهند داد. بنابراین، شرکت ها علاقه مند هستند که دارایی های آنها نقد شوند.

یک کلبه نخبه در خارج از شهر مایعات کمی خواهد داشت. گران است، برای یک اقامت راحت به یک ماشین نیاز دارد. همچنین، همه خریداران توانایی خرید چنین خانه ای را ندارند. اجرای آن دشوار خواهد بود. اما یک آپارتمان دو اتاقه استاندارد فقط در چند روز فروخته می شود. هزینه آن نسبتا کم است. در عین حال دایره خریداران چنین املاک و مستغلات گسترده است. بنابراین، تعریف نقدینگی به صورت جداگانه بررسی می شود.

سودآوری و پرداخت بدهی

محاسبه نقدینگی موجودی به منظور تعیین ساختار وجوه شرکت انجام می شود. بر اساس داده های به دست آمده، آنها نتیجه گیری می کنند که آیا شرکت می تواند بدهی های خود را پرداخت کند و همچنین حتی درشرایط نامطلوب هر چه نقدینگی بیشتر باشد، توانایی پرداخت بدهی بالاتر است.

اگر شرکتی بودجه کافی برای پرداخت بدهی های جاری داشته باشد، می توان آن را از نظر مالی سالم در نظر گرفت. خطر عدم بازپرداخت وجوه به طلبکاران به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. این به شما امکان می دهد منابع شخص ثالث را برای توسعه تجارت خود و گردش مالی خود جذب کنید.

با این حال، سودآوری و نقدینگی ارتباطی ندارند. یک شرکت ممکن است تجهیزاتی را در ترازنامه خود داشته باشد که در صورت لزوم فروش آنها دشوار باشد. با این حال، درآمد او می تواند به طور مداوم بالا بماند و هزینه های موجود را پوشش دهد. اگر نقدینگی زیاد و سودآوری شرکت کم باشد، از وجوه ناکارآمد استفاده می شود. این شرکت منابع کافی برای حفظ یک عملکرد پایدار دارد، اما تصمیمات رهبران منجر به این واقعیت می شود که آنها به طور غیر منطقی اعمال می شوند.

دارایی

نقدینگی ترازنامه با روش خاصی تعیین می شود. داده های تحقیق از صورت های مالی برای چندین دوره گرفته شده است. این به شما امکان می دهد تغییرات پویایی را ارزیابی کنید. اطلاعات مربوط به محاسبه در ترازنامه شرکت است. مرسوم است که آن را به 4 گروه تقسیم کنید.

دسته اول (A1) شامل پول نقد است. اینها نقدشونده ترین دارایی ها هستند. دسته دوم (A2) شامل دارایی های نقد سریع می باشد. این یک دریافتنی است. سررسید آن بیش از 12 ماه نیست. حساب‌های دریافتنی مشکوک از این دسته مستثنی هستند.

گروه سوم (A3) شامل مایع آرام آرام استمنابع اینها مطالبات مشکوک یا معوق، موجودی ها، کار در حال انجام است. دارایی های به سختی نقدشونده (A4) دارایی های غیرجاری هستند. اینها تجهیزات، ساختمان ها و سازه ها هستند. هدف خاصی دارند و هزینه بالایی دارند. بنابراین، فروش آنها بسیار دشوارتر از دسته های قبلی املاک خواهد بود.

تراز

از آنجایی که داده های محاسبات از صورت های مالی گرفته شده اند، باید به طور جامع در نظر گرفته شوند. ترازو دارای دو قسمت است. بدهی ها منعکس کننده منابع مالی هستند. اینها منابعی هستند که شرکت سرمایه خود را از آنها دریافت کرده است. این دارایی همچنین شامل اقلامی است که این منابع صرف آنها شده است. بنابراین، این دو طرف تعادل بر هم منطبق است. اینها دو روی یک سکه هستند.

نسبت نقدینگی موجودی مطابق با ساختار آن محاسبه می شود. دسته های موجودی از A1 تا A4 با بدهی ها مقایسه می شوند. در این قسمت از ترازنامه، منابع تامین مالی نیز بر اساس تاریخ سررسید گروه بندی می شوند. سریعترین راه، پرداخت تعهدات جاری به طلبکاران است. این گروه P1 است. دسته دوم (P2) شامل وام هایی با سررسید کمتر از یک سال است.

گروه سوم شامل بدهی های بلندمدت (P3) است. پس از چند سال می توان آنها را بازپرداخت کرد. دسته چهارم (P4) شامل سرمایه سهام است. اصلاً نیازی به بازخرید نیست. اگر نابرابری هنگام مقایسه گروه ها حفظ شود، شرکت نقد خواهد شد:

A1>P1

A2>P2

A3>P3

A4<P4.

این یک قانون ساده است که یک تحلیلگر باید آن را ارزیابی کند. در صورت شناسایی تخلف، علت چنین پدیده ای مشخص می شود.

نقدینگی جاری

نیز عمومی نامیده می شود و سرعت تحقق کل دارایی های جاری سازمان را مشخص می کند. این رایج ترین شاخص است. نشان می دهد که آیا شرکت آماده پرداخت بدهی های جاری است که در یک دوره ایجاد می شود یا خیر. این فرمول شبیه این است:

TL=OS / KZ، که در آن OS - دارایی های جاری (متوسط ارزش برای شروع و پایان دوره)، KZ - وام های کوتاه مدت (تعهداتی که باید در یک سال تسویه شوند).

از آنجایی که محاسبه بر اساس صورت های مالی است، فرمول به این صورت خواهد بود:

TL=(s. 1231+…+s.1260) / s.1500

این نشانگر به شما امکان می دهد به وضعیت به طور کلی نگاه کنید. روندها که در آن توسعه یافته است، باید به طور جداگانه در نظر بگیرید. تکنیک هایی وجود دارد که به شما امکان می دهد نقدینگی را از دیدگاه متفاوتی ارزیابی کنید. این به دسته های جداگانه تقسیم می شود.

هنجاری

جریان ضریب. نقدینگی با استاندارد مقایسه می شود. برای هر صنعت به طور جداگانه تعیین می شود. برای اکثر شرکت ها، این شاخص باید در محدوده 1.5-2.5 باشد. این مقدار بهینه است که نشان می دهد شرکت سرمایه کافی برای پوشش تعهدات جاری خود را دارد.

اگر در طول تجزیه و تحلیل مشخص شد که نسبت نقدینگی فعلی به زیر 1.5 رسیده است، این نشان دهنده عدد ناکافی است.دارایی های نقدی در صورت نیاز، شرکت قادر به پرداخت کامل بدهی نخواهد بود. باید به کاهش میزان بدهی و افزایش تعداد دارایی های جاری توجه شود.

اگر از شاخص مقدار متوقف شده به میزان قابل توجهی فراتر رود، می توان در مورد استفاده نامناسب از منابع توسط شرکت صحبت کرد. او مقدار زیادی از پول خود را در گردش دارد. در این حالت، شرکت به طور موثر از سرمایه استقراضی استفاده نمی کند. او تجارت خود را گسترش نمی دهد، هماهنگ تر کار نمی کند.

نقدینگی سریع

فرمول دیگری برای نسبت نقدینگی وجود دارد که به شما امکان می دهد تعداد دارایی های سریع فروخته شده را در سرمایه در گردش محاسبه کنید و همچنین آنها را با منابع تامین مالی مقایسه کنید. بنابراین نقدینگی سریع به صورت زیر محاسبه می شود:

BL=(OS - موجودی) / KZ.

محاسبه موجودی بسیار ساده به نظر می رسد. برای این کار موارد زیر را انجام دهید:

BL=(s.1200 - 1210) / s.1500.

این فرمول به شما امکان می دهد تعداد دارایی های دارای سریع ترین فروش را تخمین بزنید و همچنین آنها را با بدهی های جاری سازمان مقایسه کنید. این نشانگر دارای استاندارد نیز می باشد. نباید کمتر از 1 باشد.

رمزگشایی نتیجه

فرمول نقدینگی به شما امکان می دهد در مورد وضعیت دارایی های قابل فروش سریع و همچنین توانایی آنها برای پوشش بدهی نتیجه گیری کنید. اگر این شاخص به سطح 0.7 کاهش یابد، این نشان دهنده کاهش توانایی شرکت در پرداخت به طلبکاران برای استفاده از وجوه آنها خواهد بود.

همچنین شایان ذکر است که با کمبود مایعاتدارایی ها، شرکت نمی تواند با شرایط مطلوب وام بگیرد. با افزایش ریسک سرمایه گذاران و وام گیرندگان، هزینه استفاده از سرمایه آنها نیز افزایش می یابد.

اگر شاخص بزرگتر از 1 باشد، این یک ویژگی مثبت فعالیت های سازمان است. این نشان دهنده افزایش پرداخت بدهی است. این شرکت رتبه اعتباری بالایی دریافت می کند. او به راحتی می تواند تعهدات خود را پرداخت کند.

نقدشونده ترین وجوه

نقدینگی مطلق شاخصی است که توانایی یک شرکت را برای بازپرداخت بخشی از بدهی اعتباری خود در کوتاه ترین زمان ممکن مشخص می کند. تمام پول های شرکت که در حال حاضر به صورت نقدی یا غیرنقدی است لحاظ می شود.

این شاخص بخشی از بدهی اعتباری را نشان می دهد که می توان از نقدشوندگی ترین منابع بازپرداخت کرد. این شاخص در عمل به ندرت استفاده می شود. بسیاری از شرکت ها منابع خود را به صورت نقدی یا غیر نقدی ذخیره نمی کنند. در گردش قرار می گیرند. به ندرت نیاز فوری به پول وجود دارد، زیرا در انعقاد قرارداد دوره بازپرداخت بدهی مشخص شده است.

محاسبه و استاندارد

فرمول نقدینگی موجودی ارائه شده را می توان توسط بانک برای تعیین میزان پرداخت بدهی شرکتی که می خواهد وام بگیرد محاسبه کرد. شاخص به شرح زیر محاسبه می شود:

AL=DS / KZ، که در آن DS - وجوه نقدی (نقدی، غیر نقدی).

براساس تراز، محاسبه به این صورت است:

AL=p.1250 / p. 1500

استاندارد 0، 2 است. اگر شرکت قادر به پرداخت آنی بخشی از بدهی نخواهد بودنشانگر کمتر از حد مجاز است. اگر از استاندارد فراتر رود، می‌توان در مورد ساختار سرمایه غیرمنطقی صحبت کرد. وجوه در فعالیت های تولیدی شرکت استفاده نمی شود.

با در نظر گرفتن ویژگی های اصلی شاخص های ارائه شده می توان به این نکته اشاره کرد که نقدینگی یکی از مهمترین شاخص هایی است که در جریان تحلیل مالی یک بنگاه اقتصادی مورد استفاده قرار می گیرد.