هواپیمای Yak-130: مشخصات، توضیحات، نمودار و بررسی

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

برای بیش از یک قرن تاریخ هوانوردی، انواع ماشین های منسوخ شده به عنوان "میز پرنده" خدمت می کردند. اعتقاد بر این بود که خلبان آینده باید قبل از ورود به کابین یک هواپیمای مدرن ابتدا مهارت های کنترل را در یک چیز ساده یاد بگیرد. این سنت توسط طراحان دفتر طراحی نقض شد. A. S. Yakovleva و NPK Irkut که هواپیمای Yak-130 را ایجاد کردند که مشخصات فنی آن بسیار نزدیک به پارامترهای رهگیرهای نسل چهارم و به نوعی حتی پنجم است.

میزهای بالدار

برای چهار دهه، مدارس پرواز از هواپیماهای L-29 و L-39 چکسلواکی برای آموزش هوایی استفاده می کنند. پیش از این، خلبانان آینده در Yak-52 آموزش دیده بودند، حتی قبل از آن - در Yak-18. قبل از جنگ، U-2 معروف (معروف به Po-2) به عنوان "میز پرواز" خدمت می کرد. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و کل اردوگاه سوسیالیستی، ماشین‌هایی که پارک فنی مدارس عالی هوانوردی را تشکیل می‌دادند، نه تنها از نظر اخلاقی، بلکه در ساده‌ترین معنای فیزیکی نیز پیر شدند.تحویل نه تنها خود هواپیما، بلکه قطعات یدکی نیز متوقف شد و منبع موتور به طور پیوسته تمام شد. وضعیت با عقب ماندن پایگاه آموزشی فنی از وضعیت واقعی در یگان های نیروی هوایی تشدید شد که شروع به دریافت جدیدترین رهگیرها و سامانه های خط مقدم میگ-29 و سو-27 کردند. در L-39، آموزش خلبانان برای ماشین های مدرن اگر نگوییم غیرممکن، مشکل ساز شد. علاوه بر این، یک مدرسه آموزش خلبانی در روسیه وجود داشت که از شهرت بین المللی بالایی برخوردار بود و از دست دادن این بازار اشتباه است.

در اوایل دهه 90، فرماندهی نیروی هوایی اتحاد جماهیر شوروی شروع به کار طراحی در زمینه ایجاد جدیدترین هواپیمای آموزشی کرد. در نهایت، Yak-130 به عنوان بهترین شناخته شد: ویژگی های فنی آن تا حد زیادی با خواسته های ارتش مطابقت داشت. اما این بلافاصله اتفاق نیفتاد، رقابتی در پیش بود.

انتخاب رقابتی

چهار دفتر طراحی افکار خود را در مورد معماری UTC آینده (مجتمع آموزشی) در ابتدای سال 1991 ارائه کردند:

- دفتر طراحی سوخو.

- ANPK MiG.

- OKB im. A. S. Yakovleva.

- EMZ im. V. M. Myasishcheva.

TTZ تا حدودی مبهم تدوین شد و به همین دلیل مفاهیم به طور قابل توجهی متفاوت بودند. دفتر طراحی سوخوی مدل S-54 را پیشنهاد کرد که نسخه ای از رهگیر Su-27 است که برای اهداف آموزشی اقتباس شده است. این دستگاه برای آموزش خلبانان با تجربه بیشتر از مبتدیان مناسب بود. میکویانویت ها، درک اقتصادمشکلات موجود در کشور، مسیر به حداقل رساندن هزینه ها را در پیش گرفتند و در نتیجه به هواپیمای ارزان قیمت، اما نه کاملاً برآورده کننده آرزوهای نیروی هوایی دست یافتند. دفتر طراحی Myasishchev خلاقانه به این موضوع نزدیک شد و یک گزینه پیچیده متشکل از مستقیماً "میز بالدار" و یک مجتمع آموزشی مبتنی بر زمین را پیشنهاد کرد ، اما آنها کمی فریب خوردند و پروژه آنها بسیار گران بود ، علاوه بر این ، نه دو موتوره، همانطور که در TOR نشان داده شده است. موفق ترین ها یاکولووی ها بودند که توانستند تقریباً تمام الزامات را به بهترین شکل برآورده کنند. عقب گرد، نزدیک ترین به طرح مدرن، عملکرد پرواز Yak-130، و همچنین مجموعه ای از گزینه های اضافی در قالب شبیه سازهای عملکردی و رویه ای مبتنی بر رایانه شخصی و کلاس های نمایش مزایای خاصی را ارائه می دهد. طبق تصمیم کمیته علمی و فنی نیروی هوایی، قراردادهایی با دو دفتر طراحی - Mikoyan و Yakovlev منعقد شد که به آنها پیشنهاد همکاری داده شد.

شرکای خارجی

مشکلات تأمین مالی دولتی در سالهای اول وجود روسیه مستقل به خوبی شناخته شده است. برای اطمینان از حل وظایف مجموعه، دفاتر طراحی با نیاز به جستجوی سرمایه گذاران مواجه شدند. به ویژه، شرکت های فرانسوی Turbomeca (موتورها) و Thomson (اویونیک) که به دلیل بسته شدن برنامه آلفا جت با مشکلاتی روبرو هستند، به این پروژه علاقه نشان داده اند. قصد همکاری نیز توسط ایتالیایی ها (سازنده هواپیما Ermacchi) که توسط انگلیسی ها نیز در بازار تحت فشار قرار گرفتند، ابراز شد. در این مرحله، یکی دیگر از جنبه های مهم بازاریابی متوجه شد که آن بودبعید است که یک هواپیمای آموزشی "پاک" در بازار تقاضای زیادی داشته باشد، اما اگر بتوان از آن به عنوان یک هواپیمای جنگی نیز استفاده کرد، پس موضوع دیگری است. معلوم شد که Yak-130 برای این کار کاملاً مناسب است، ویژگی‌های عملکردی آن، از جمله شعاع عملیاتی، جرم بار بلند شده، سرعت و قدرت مانور، با نیازهای خارجی مطابقت دارد.

آیرودینامیک و طرح کلی

برخی تغییرات در الزامات در ظاهر بدنه هواپیما منعکس شد: دماغه آن گردتر شده است (اکنون یک رادار یا یک ایستگاه موقعیت یابی نوری دارد). اکنون نه تنها به آموزش خلبانان روسی بلکه خارجی نیز نیاز بود و این امر باید در طراحی یاک-130 در نظر گرفته می شد. مشخصات فنی جدیدترین ماشین‌ها، اعم از Su-27 و MiG-29 روسی و F-16 آمریکایی، به دقت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. معلوم شد که هواپیما باید حداکثر زاویه حمله را تا 40 درجه و حتی بالاتر افزایش دهد. به طور کلی، مانورپذیری فوق العاده مورد نیاز بود. معلوم شد که آیرودینامیک کلی مشابه طرحی است که برای نسل پنجم رهگیرها اتخاذ شده است، از جمله شکل بال خاص و مکانیزاسیون بالای آن، تثبیت کننده های تمام حرکتی و دم عمودی به سمت جلو.

مقلد و نمایشگر

مهمترین شرط ایجاد یک هواپیمای آموزشی جدید استفاده از آخرین فناوری های دیجیتال بود. تمام سیستم های پردازنده بر اساس ابزار و تجهیزات روسی، از جمله یک دیجیتال جامع استسیستم کنترل fly-by-wire و قابلیت برنامه ریزی مجدد برای تعیین نوع هواپیمایی که خلبان آن را خلبان خواهد کرد. علاوه بر این ، در دوره اولیه آموزش ، هواپیما به دانشجوی تازه کار "وفادار" است ، اشتباهات او را می بخشد و سپس سختگیرتر می شود. در نیروی هوایی روسیه، پروازهای سو و میگ اغلب شبیه سازی می شود، اما، در اصل، هیچ چیز دشواری در ایجاد یک توهم کامل از کنترل اروپایی Mirage-2000، Rafal، Typhoon یا F-18، F-16 آمریکایی وجود ندارد. و F-15 و حتی F-35 با وارد کردن مشخصات عملکردی خود در برنامه شبیه ساز. Yak-130D (یک حرف اضافی به معنی "نمایشگر") اولین پرواز خود را در آوریل 1996 انجام داد.

آویزهای بیرونی

در صورت لزوم، می توان از هواپیما به عنوان واحد ضربت استفاده کرد.

Yak-130 می تواند تا سه تن موشک یا بمب حمل کند. البته مشخصات فنی، از جمله سرعت صعود و قدرت مانور، یک وسیله نقلیه با بار کامل خراب می شود، اما در مورد حملات تهاجمی تحت تسلط هوا قابل قبول است.

با پیروی از مفهوم کلی کاربرد جهانی، طراحان هواپیما را به هشت نقطه سخت در زیر بالها و یک دکل شکمی مجهز کردند. تسلیحات را می توان در ترکیب های مختلف تکمیل کرد:

- UR R-73 "هوا به هوا" - 4 عدد.

- UR X-25M "هوا به سطح" - 4 عدد.

- NURS در بلوک‌های UB-32، PU-O-25 و سایر کالیبرها (از 57 تا 266 میلی‌متر) - با توجه به تعداد آویزها.

- بمب های هوایی 250 یا 500 کیلوگرمی(از جمله سوراخ کردن بتن) - با توجه به محدودیت های جرمی.

- کاست بمب RBC-500.

- تانک های آتش زا ZB-500.

- ظروف توپ.

برای افزایش شعاع نبرد، می توان از یک یا سه دکل برای آویزان کردن مخازن سوخت اضافی استفاده کرد.

ویژگی ها

ارقام عینی قابل توجه است، به ویژه با توجه به اندازه و وزن نسبتاً کوچک Yak-130.

ویژگی های عملکرد Yak-130:

• طول - 11245 میلی متر؛
• دهانه بال - 9720 میلی متر؛
• ارتفاع - 4760 میلی متر؛
• حداکثر وزن برخاست - تا 9 تن؛
• بار رزمی - 3 تن؛
• حداکثر سرعت - 1050 کیلومتر در ساعت؛
• سقف عملی - 12000 متر؛
• اضافه بارهای مجاز از +8 G تا -3G؛
• زاویه حمله مجاز - 40 درجه؛
• برد بدون PTB - تا 1060 کیلومتر؛
• برد کشتی بدون PTB - تا 2000 کیلومتر؛
• دوی برخاست - 335 متر؛
• سرعت برخاست - 195 کیلومتر در ساعت؛
• سرعت فرود - 180 کیلومتر در ساعت؛
• منبع موتور - 10 هزار ساعت پرواز یا 30 سال تقویمی.

دستور دولتی

در پایان هزاره، آزادی خلبانان نظامی به طور قابل توجهی در مقایسه با زمان شوروی کاهش یافت. این در حالی است که علاوه بر مدارس که تنها سه مدرسه از آن‌ها باقی مانده است، مراکز بازآموزی پرسنل پرواز به دستگاه جدید نیاز دارند. علاوه بر این، قیمت سوخت در دهه گذشتهرشد قابل توجهی داشته است و از نظر مصرف اقتصادی آن (فقط 600 لیتر در ساعت) Yak-130 مدرن با L-39 معمولی قابل مقایسه است. توضیحات، ویژگی های عملکرد، امکان یادگیری پرواز بر روی ماشین های انواع مختلف - همه اینها منجر به شروع تولید انبوه UTI جدید شد.

چشم انداز

مشتری اصلی نیروی هوایی روسیه است. این هواپیما در ناز سوکول سالانه حدود 12 فروند هواپیما تولید می شود. قرار است هنگ های آموزشی در کراسنودار تشکیل شود. فرمانده نیروی هوایی ارتش، وی. میخائیلوف شخصاً Yak-130 را آزمایش کرد. مشخصات فنی هواپیما، قدرت مانور، دامنه وسیع سرعت و سهولت در کنترل تاثیر خوبی بر او گذاشت. در سالهای آتی تعداد خودروهای موجود در واحدهای آموزشی و مراکز بازآموزی به سیصد دستگاه افزایش می یابد و کارشناسان ظرفیت کل بازار با احتساب خریداران خارجی را 1000 دستگاه می دانند.