ارزیابی خاک عبارت است از مفهوم، معنا، روش، مراحل، اهداف و امکان سنجی اقتصادی

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-15 14:10

درجه بندی خاک ارزیابی وضعیت یک منطقه خاص از نظر حاصلخیزی آن است. پس از تکمیل این روش، متخصصان توصیه هایی را برای کشاورزی برای تولیدکنندگان کشاورزی ارائه می کنند. هنگام انجام ارزیابی، از جمله، پهنه بندی منطقه مورد مطالعه با تعریف مناطق نسبتاً همگن از نظر باروری انجام می شود.

چه چیزی برایتولید می شود

ارزیابی خاک روشی است که در آن متخصصان معمولاً وظایف زیر را حل می کنند:

• مقایسه و گروه بندی خاک های یک منطقه، جمهوری، منطقه و غیره؛
• مساعدترین اراضی برای کشت محصولات کشاورزی شناسایی شد؛
• ارزیابی نتیجه فعالیت اقتصادی تولیدکنندگان کشاورزی؛
• ذخایر استفاده نشده را آشکار کنید.

همچنین، کارشناسان نیاز به فعالیت های خاصی را با هدف افزایش بهره وری تعیین می کنند. علاوه بر این، یکی از اهداف اصلی ارزیابی خاک، البته معرفی روش های جدید است.کشاورزی.

آماده‌سازی

ارزیابی زمین البته پس از مطالعه کامل. تجزیه و تحلیل خاک با استفاده از:انجام می شود

• کارتوگرام;
• نقشه خاک؛
• داده در مورد وضعیت مورفولوژیکی زمین؛
• داده در مورد خواص فیزیکی و شیمیایی خاک.

همچنین، ارزیابی با در نظر گرفتن داده های میانگین بلندمدت عملکرد محصولات کشاورزی اصلی کشت شده در منطقه (حداقل برای 5-10 سال) انجام می شود.

مراحل اصلی

ارزیابی خاک روشی است که در آن متخصصان:

• تمام داده های خاک در یک منطقه یا منطقه خاص را به صورت ریاضی یا آماری پردازش کنید؛
• توسعه مقیاس های رتبه بندی؛
• میانگین وزنی نمره را تعیین کنید.

مرحله نهایی ارزیابی همیشه تدوین توصیه های عملی برای تولیدکنندگان محصولات کشاورزی است.

نحوه پردازش داده های آماری

این مرحله ارزیابی در بیشتر موارد شامل مراحل زیر است:

1. برطبق آمارهای بلندمدت، یک نمودار مرجع انتخاب شده است که بیشترین بهره وری را دارد.
2. ویژگی های زمین سایت انتخابی در امتیازهایی ارزیابی می شود که مجموع آنها باید برابر با 100 (گاهی 50) باشد. هنگام انجام چنین روشی، به عنوان مثال، خواص خاک منطقه مرجع مانند pH، درصد محتوای هوموس، مجموعمبادلات مبادله ای و غیره.
3. هر یک از علائم تشخیصی سایر نقاط منطقه با استفاده از فرمول های خاص بر حسب امتیاز نسبت به استاندارد تخمین زده می شود.

4. علائمی آشکار می شود که نشان دهنده انحراف خاک از نوع معمولی است. در همان زمان، برای مثال، در منطقه تایگا، ویژگی های زمین مانند درجه لختی، سنگی بودن، و خشکی را می توان ارزیابی کرد، در منطقه استپ - وجود نمک های به راحتی قابل حل، سولونتیسم و غیره. نشانه انحراف خاک از نوع معمولی در یک منطقه طبیعی خاص با یک ضریب تصحیح مطابقت دارد که هنگام ارزیابی سایت در نظر گرفته می شود.

5. میانگین کلی نمره کیفیت خاک تعیین می شود.

به عنوان شاخص های ارزیابی خاک، هم ویژگی های به دست آمده در فرآیند کشت و هم خواص طبیعی را می توان در نظر گرفت. در طی این روش، از جمله موارد دیگر، مناطق مناسب برای کشت برخی محصولات مشخص می شود.

چه فرمول هایی را می توان در تجزیه و تحلیل ریاضی استفاده کرد

هنگام دانه بندی و ارزیابی خاک ها در رابطه با استاندارد، انواع مختلف شاخص ها بر اساس فرمول زیر بیان می شوند:

B=(Pf100) / Pe, جایی که:

B - خود نمره ارزیابی، Pf - مقدار واقعی شاخص، Pe - مقدار این شاخص در ناحیه مرجع.

میانگین امتیاز بنیتیت خاک مورد مطالعه با استفاده از فرمول زیر تعیین می شود:

B0=(∑B/n)K،کجا:

∑B - مجموع میانگین نمرات مشخصی از شاخص های برآورد شده (هوموس، pH و غیره)، n - تعداد شاخص های در نظر گرفته شده، K - ضریب تصحیح برای انحراف خاک از معمولی برای هر مشخصه.

نحوه ایجاد مقیاس های رتبه بندی

پس از انجام تجزیه و تحلیل ریاضی در هنگام انجام ارزیابی زمین و ارزیابی اقتصادی خاک، متخصصان شروع به سیستم‌بندی داده‌های جمع‌آوری‌شده می‌کنند. در این مورد، دو مقیاس در نقاط جمع آوری می شود:

• در مورد خواص خاک؛
• با توجه به میانگین عملکرد محصولات کشاورزی اصلی کشت شده در منطقه مورد مطالعه برای 5-10 سال.

نمره مقیاس دوم به شرح زیر تعیین می شود:

1. با استفاده از نقشه خاک، چندین مزرعه را در منطقه انتخاب کنید، جایی که زمین با ویژگی های خاص، که عملکرد برای آنها محاسبه شده است، 70-80٪ از مساحت را اشغال می کند.
2. بر اساس داده های گزارش، میانگین عملکرد محصولات اصلی برای 5-10 سال محاسبه می شود. بعلاوه، بالاترین عملکرد در خاک با خواص معین 100 امتیاز در نظر گرفته می شود.

در مرحله بعدی درجه بندی و ارزیابی اقتصادی خاک، کارشناسان صحت نتیجه گیری خود را با مقایسه نمرات مقیاس اول با داده های مقیاس دوم بررسی می کنند. اختلاف در شاخص ها نباید از 10٪ تجاوز کند. اگر نمرات به طور قابل توجهی مطابقت نداشته باشند، آنالیز مجدد با استفاده از سایر شاخص‌های تشخیصی خاک انجام می‌شود.

مرحله سوم

بعد ازپس از جمع‌آوری مقیاس‌ها، کارشناسان میانگین وزنی نمره را با استفاده از فرمول زیر تعیین می‌کنند:

B0=(BI1P1 + BI2P2 + … + BInPn) / P، جایی که:

• P - سطح خاک از هر نوع؛
• BI - امتیاز برای هر نوع خاک؛
• P - مساحت کل منطقه مورد مطالعه.

سیستم سازی نتایج بسته به مقدار امتیاز - مرحله تحلیلی ارزیابی خاک معمولاً به این ترتیب پایان می یابد. همانطور که می بینید، ارزیابی زمین یک روش نسبتاً پیچیده است. پس از انجام آن، کارشناسان شروع به ارائه توصیه هایی برای استفاده از زمین در منطقه مورد مطالعه می کنند.

معادله رگرسیون

چنین معادله ای در واقع یک مدل ریاضی از بهره وری خاک در یک منطقه خاص است. زمانی استفاده می شود که از تحلیل چند متغیره و همبستگی در درجه بندی استفاده شود. معادله رگرسیون به این صورت است:

Y=a + B1X1 + B2X2 + … + BnXn، جایی که:

B1، B2…، Bn - ضرایب افزایش بازده، X1، X2…، Xn - شاخص‌های عواملی که بیشترین تأثیر را روی آن دارند، یک - ترم آزاد، Y - بازده نرمال.

شاخص هایی که هنگام ترکیب خاک ها در گروه ها در نظر گرفته می شود

زمین را می توان در حین ارزیابی با در نظر گرفتن عوامل زیر توزیع کرد:

• متعلق به همان استان اقلیمی و منطقه کوهستانی؛
• درجه مجاورت از نظر خواص فیزیکی و شیمیایی پایه، ساختار مورفولوژیکی، ترکیب، تامین مواد مغذی؛
• ویژگی هانقش برجسته ای که در آن پوشش خاک تشکیل شده است؛
• ویژگی های خواص خاک که حاصلخیزی آن را کاهش می دهد، استفاده از آن را پیچیده می کند و نیاز به انواع مختلف شرکت های احیای زمین را تعیین می کند.

چه خصوصیات فیزیکی زمین می تواند کیفیت آن را تعیین کند

درجه حاصلخیزی خاک، از جمله موارد دیگر، ممکن است به عواملی مانند: بستگی داشته باشد.

• درصد هوموس؛
• ضخامت افق هوموس؛
• درصد سیلت;
• درصد خاک رس؛
• ذخایر ناخالص هوموس، نیتروژن، پتاسیم و فسفر؛
• ترکیب گرانولومتری;
• مجموع بازهای جذب شده.

همچنین، عملکرد محصولاتی که در یک منطقه خاص رشد می کنند به طور قابل توجهی تحت تأثیر اسیدیته خاک است.

طبقه بندی زمین

در حال حاضر، در مجموع 7 دسته اصلی خاک، از جمله 37 طبقه، متمایز می شوند:

• زمین مناسب برای کشاورزی زراعی؛
• hayfields;
• مرتع;
• نامناسب برای کشت محصولات کشاورزی زمین؛
• زمین بالقوه مناسب برای کشاورزی پس از احیای زمین؛
• نامناسب برای زمین کشاورزی؛
• نقض.

زمین زراعی

خاک در مناطق متعلق به این دسته با درجه بالایی از رطوبت و تبادل هوا مشخص می شود. چنین زمینی همیشه حاوی مواد مغذی کافی برای رشد انواع مختلف محصولات است.

دسته مناسب برای زمین های زراعی به نوبه خود شامل چندین طبقه می شود. این شامل حوضه های زهکشی شده و شیب های ملایم است:

• کربنات لومی سبک و لومی؛
• غیر کربنات;
• شنی و شنی با افزایش نفوذ سنگهای سبک؛
• با افزایش نفوذ سنگ های سنگین، رس؛
• با افزایش نفوذ رسوبات سنگریزه.

این دسته همچنین شامل زمین های غرقاب کوتاه مدت کم زهکشی شده از همان نوع می شود. علاوه بر این، شیب‌های ملایم کمی با خطر فرسایش برای زمین‌های زراعی مناسب در نظر گرفته می‌شوند:

• روی سنگهای سست، از جمله کمی شسته شده؛
• شیب های شیب دار لومی و رسی، از جمله شسته شده؛
• روی سنگ های متراکم، از جمله سنگ های شسته شده.

خاکهای کشت شده البته یک طبقه جداگانه مناسب برای زمین های زراعی است.

Hayfields

اول از همه، این دسته شامل زمین های چمنزار دشت سیلابی است:

• رس و لوم;
• شنی و شنی.

مربوط به مزارع یونجه و مناطق غیر دشت سیلابی با انواع خاک یکسان.

مراتع

این گونه مناطق عمدتاً برای چرای گاو، گاو کوچک و اسب استفاده می شود. دسته مراتع شامل زمین های سولونتز و:می شود.

• خودموخت؛
• نیمه هیدرومورفیک؛
• هیدرومورفیک ادغام شده.

همچنین می توان از زمین های مرتعی استفاده کرد:

• غرق آب؛
• بسیار سنگی و شن؛
• ماسه های چمن.

کدام زمین ها برای کشت محصولات کشاورزی نامناسب تلقی می شوند

این دسته به نوبه خود شامل:

• باتلاقهای بالا؛
• سنگ گیر;
• سنگریزه.

محصولات بر روی رسوبات شن و برخی از انواع دیگر خاک ها کشت نمی شوند.

سرزمین های نیازمند بهبود

بعد از انجام انواع اقدامات احیاء، به عنوان مثال، باتلاق های ذغال سنگ نارس می توانند برای رشد محصولات کشاورزی مناسب شوند:

• زمین پست و ذغال سنگ نارس انتقالی؛
• کانیهای پست و انتقالی.

همچنین این دسته شامل:

• خاکهای بسیار شور؛
• مجتمع تیرآهن دره؛
• takyrs;
• شن‌های بدون پوشش گیاهی.

زمین نامناسب برای کشاورزی

این دسته از زمین ها در درجه اول به: اشاره دارد

• سنگ وجایگاه‌ها؛
• یخچال‌ها.

البته مناطق پوشیده از برف و همچنین کف انواع مخازن نیز برای کشاورزی نامناسب تلقی می شوند.

چه ویژگی های ارزیابی اغلب هنگام ارزیابی خاک در نظر گرفته می شود

بنابراین، ارزیابی خاک یک روش مدرن است که مبنای نظری آن رابطه بین: است.

• اجزای خاک؛
• خاک و پوشش گیاهی رویش روی آن.

این نسبت ها زمانی توسط دانشمند روسی V. V. Dokuchaev ایجاد شد. او همچنین اولین کسی بود که مفهوم «ارزیابی خاک» را تدوین کرد. موسسه خاک روسیه متعاقباً به نام این محقق نامگذاری شد.

طبق پیش‌نویس دستورالعمل‌های موقت ارزیابی خاک که توسط متخصصان این موسسه با همکاری دانشمندان Rosgiprozem تهیه شده است، برای مناطقی که در آن کشاورزی دارای رطوبت است (تایگا و بوروزم-جنگل) توصیه می‌شود. برای در نظر گرفتن عوامل ارزیابی زیر:

• عصاره نمک pH؛
• میزان هوموس در خاک زراعی؛
• اسیدیته هیدرولیتیک؛
• محتوای فسفر موبایل؛
• ترکیب مکانیکی خاک؛
• مجموع بازهای جذب شده؛
• درجه اشباع پایه.

برای مناطق کوهستانی و کوهپایه ای، مناطق جنگلی- استپی، مناطقی که تهی شده و رطوبت کافی ندارند:

• محتوای هوموس درخاک سطحی؛
• ظرفیت جذب پایه؛
• درجه اشباع پایه؛
• واکنش محلول خاک؛
• ترکیب مکانیکی.

برای مناطق کشاورزی آبی:

• ترکیب مکانیکی؛
• درجه زهکشی و کشت زمین.

مطابق با ویژگی های خاک در یک منطقه خاص، فهرستی از ویژگی های تشخیصی در نظر گرفته شده ممکن است مشخص شود.

روشهای موجود برای ارزیابی خاک

چنین رویه ای را می توان به عنوان مثال با توجه به روش های زیر انجام داد:

1. Tyumentsevskaya. در این مورد درصد هوموس در خاک عمدتاً در نظر گرفته می شود.
2. Burlakovskaya. هنگام استفاده از این روش، ویژگی های خاک و عملکرد گندم بهاره به عنوان پایه در نظر گرفته می شود.

هنگام انجام تحقیق در مورد قطعات زمین، از جمله موارد دیگر، SEI را می توان در نظر گرفت - مقدار شاخص خاک-اکولوژیکی. این روش ارزیابی خاک توسط I. I. Karmanov از موسسه خاک توسعه داده شد.