شبکه تقسیم برای زنبورها: هدف، توضیحات، قوانین استفاده، ابعاد

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

احتمالاً هر فردی که بیش از یک سال به زنبورداری اشتغال داشته باشد، نام چنین وسیله ای را به عنوان شبکه تقسیم زنبورها شنیده است. هنگامی که به درستی استفاده شود، مزایای مهم بسیاری را ارائه می دهد. بنابراین، هر مبتدی که تازه شروع به تسلط بر یک فعالیت دشوار اما هیجان انگیز مانند زنبورداری کرده است، باید در مورد آن بیاموزد.

ابعاد رنده

ابعاد شبکه تقسیم زنبورها دقیقاً به اندازه یک کندو استاندارد است - 44.8 x 43.2 سانتی متر. با این حال، گاهی اوقات اندازه به نصف کاهش می یابد - در این مورد، شبکه مربع نیست، بلکه مستطیل است. این کار نصب و برداشتن رنده را آسان‌تر می‌کند.

ضخامت می تواند از کسری از میلی متر تا چند میلی متر، بسته به ماده مورد استفاده متفاوت باشد.

اندازه سلول شبکه تقسیم زنبورها نیز تغییر می کند، اما این بستگی به کشور دارد.سازنده. به عنوان مثال، آنهایی که در روسیه ساخته می شوند دارای سوراخ هایی به عرض 4.5 میلی متر هستند. اما ایجاد شده در انگلستان، که به طور کامل از سیستم معمول به سیستم متریک تغییر نکرده است، این رقم 4572 میلی متر است.

چرا لازم است؟

اکنون ارزش دارد به شما بگوییم که چرا به شبکه تقسیم برای زنبورها نیاز دارید. البته هدف اصلی آن محدود کردن آزادی رحم است. این در چندین مورد بسیار مفید است.

مهم ترین چیز جدا شدن رحم از ذخیره است. قاب های اینجا معمولاً به طور انحصاری برای جمع آوری عسل استفاده می شود - برداشتن آنها آسان است و حداقل سردرگمی را در زندگی زنبورها به ارمغان می آورد. با این حال، چگونه می توان این را به رحم توضیح داد؟ از این گذشته، او در امتداد تمام قاب ها می خزد و در سلول هایی که "در دسترس هستند" تخم می گذارد.

این جایی است که شبکه به کار می آید. اندازه 4.5 میلی متری اصلا تصادفی انتخاب نشده است. مدتهاست مشاهده شده است که یک زنبور کارگر معمولی می تواند به راحتی در یک شکاف 4.1 میلی متری بخزد. اگر با شهد پر شده و متورم شده باشد به فاصله 4.3 میلی متری نیاز دارید. با یک حاشیه، فاصله 4.5 میلی متر گرفته می شود. حتی بزرگترین زنبورهای کارگر نیز می توانند به راحتی از میان آن بخزند. اما برای یک رحم بزرگتر، مسیر عبور از چنین شکافی بسته است - با تمام میل خود از آن عبور نمی کند.

بنابراین، روی قاب‌هایی در کندوی اصلی واقع در زیر فروشگاه گذاشته شده است، این مشبک به زنبورها اجازه می‌دهد آزادانه به داخل قاب‌های فروشگاه بروند بدون اینکه اجازه دهند ملکه از آن عبور کند. این تضمین می کند که تمام تخم ها فقط در قاب هایی در کندو قرار می گیرند. فروشگاه ها منحصراً با عسل پر می شوند - تخم مرغ ها قطعاً به اینجا نمی رسند.این به شما امکان می دهد با اطمینان از آنها برای استخراج محصول شیرین بدون آسیب غیر ضروری به گروه استفاده کنید.

همچنین ممکن است هنگام آماده کردن زمستان گذرانی زنبورها با شبکه تقسیم مفید باشد. یک زنبوردار با دیدن قاب‌هایی که کاملاً با عسل پر شده است، می‌تواند به راحتی محاسبه کند که چقدر باید برای یک کندوی خاص (بسته به تعداد تقریبی زنبورها) باقی بماند تا کلنی به طور معمول زمستان‌گذرانی کند، بدون تلفات مدیریت کند و به راحتی شروع به جمع‌آوری عسل تازه کند. بهار.

محافظت در برابر ازدحام

یکی دیگر از مزیت های مهم نگهداری زنبورها با شبکه تقسیم، محافظت در برابر ازدحام است. در این مورد، کافی است از قطعه ای از شبکه قدیمی استفاده کنید و شکاف را ببندید. ملکه به سادگی قادر نخواهد بود از طریق تور فشار بیاورد ، به این معنی که زنبورهای همراه او نیز ترک نخواهند کرد - ازدحام بیرون نخواهد آمد و گم نمی شود. این امر به ویژه در مواردی که زنبوردار باید زنبورستان را برای چند روز یا حداقل ساعتها در زمانی که زنبورها نزدیک به ازدحام هستند ترک کند بسیار مهم است.

به هر حال، یکی دیگر از ترفندهای جالب، که به لطف نوارهای تقسیم بندی امکان پذیر است، محتوای دو ستونی است. همانطور که می دانید، دو ملکه که در یک کندو ملاقات کرده اند، تا سر حد مرگ مبارزه خواهند کرد، در حالی که زنبورهای کارگر آماده همزیستی مسالمت آمیز هستند. بنابراین می توانید رحم پیر را در قسمت پایین کندو رها کنید و رحم جوان را در قسمت بالایی قرار دهید. سپس اولی معمولاً کار می کند و تخم می گذارد. جوان اولین پروازهای جفت گیری را انجام می دهد ، بر دارایی های خود مسلط می شود ، برای تخم گذاری آماده می شود. چند هفته بعد، زمانی که به اجرا درآمد، رحم قدیمیحذف می شود، و جوان جایگزین او می شود - او به سمت پایین حرکت می کند و به طور موثر با وظایف خود کنار می آید.

همچنین می توان زنبورها را با شبکه تقسیم در دو محفظه نگه داشت - بسیار شبیه به آنچه در بالا توضیح داده شد، با این تفاوت که ملکه قدیمی حذف نمی شود، اما به طور موثر به کار خود ادامه می دهد. بنابراین زنبوردار این فرصت را دارد که دو خانواده زنبور عسل را در یک کندو با یک فروشگاه نگهداری کند.

کدام ماده را انتخاب کنید

امروزه شبکه های تقسیم کننده از مواد مختلفی ساخته می شوند. اول از همه، اینها سیم، پلاستیک و یک صفحه فلزی هستند.

قبلی قابل اعتماد، بادوام و آسان برای استفاده هستند، اما در هنگام جابجایی نیاز به مراقبت دارند.

پلاستیک ارزان و سبک است، اما با دست زدن به آسانی آسیب می بیند - باید مراقبت بیشتری انجام شود.

در نهایت، فلز - قلع یا روی - برای خود زنبورها چندان ایمن نیست. بنابراین، آنها متوقف شده اند - فقط محصولات قدیمی یا دست دوم برای فروش قابل مشاهده هستند.

معایب برنامه

معایب شبکه های تقسیم معمولاً نه به خود آنها، بلکه به استفاده نادرست یا تولید بی کیفیت آنها مربوط می شود.

در ابتدا به توری های فلزی - متوقف شده - اشاره می کنیم. اغلب، سازندگان، به منظور کاهش هزینه ها، به سادگی سعی می کردند از نازک ترین صفحات ممکن استفاده کنند و مراقبت از لبه ها چیزهای زیادی را باقی می گذاشت. بنابراین، زنبورها بر روی لبه های تیز و دندانه دار آسیب دیدند (ممکن است حتی برای یک شخص به نظر برسد، اما برایکارگران کوچک، کوچکترین خراش کافی است) و از بین رفتند.

توری های پلاستیکی اغلب شکسته می شوند - آنها نمی توانند از استحکام بالایی برخوردار باشند، بنابراین، با موم به قاب یا کیس متصل می شوند، می توان آنها را شکست. هنگام کار با فلز، این مشکل با سشوار حل می شود که موم را نرم می کند. هنگام کار با محصولات پلاستیکی، نمی توانید از سشوار استفاده کنید - نه تنها موم، بلکه خود رنده نیز می تواند نرم شود.

در نهایت، سیم، با تمام استحکامی که دارد، ممکن است در حین حمل و نقل یا نصب آسیب ببیند. در نتیجه، فاصله بین دو میله کمی افزایش می یابد - به عنوان مثال، تا 5-5.5 میلی متر. برای یک زنبوردار بی تجربه، چنین تغییری چیزی نمی گوید. و حرفه ای ها بدیهی است که آن را دوست نخواهند داشت.

نحوه نصب صحیح

برای اطمینان از اینکه نگهداری زنبورها در بسترهای دارای شبکه تقسیم کننده مشکلات غیرضروری ایجاد نمی کند، باید دقیقاً نحوه تخمگذاری آن را بدانید.

برای شروع، توصیه می شود آن را به گونه ای قرار دهید که شکاف ها از روی قاب ها عبور کنند. در غیر این صورت، زنبورها شروع به ساختن پل بر روی آنها می کنند و به تدریج شبکه را کاملا غیر قابل عبور می کنند. آنها نمی توانند وارد فروشگاه شوند و قاب های داخل کندو را با عسل پر می کنند و از قاب فقط برای جلوگیری از مخلوط شدن عسل و تخم مرغ استفاده می شود.

گذاشتن رنده به طور مستقیم روی قاب ارزش آن را ندارد - باید حداقل 6-8 میلی متر فاصله بگذارید تا زنبورها آزادانه از یک ساختار به ساختار دیگر حرکت کنند. ساده ترین راه برای رسیدن به این هدف، قرار دادن میله های چوبی یا پلاستیکی کوچک در اطراف محیط قاب ها و قرار دادن رنده است.در حال حاضر بر روی آنها در عین حال، خطر پوشاندن رنده توسط زنبورها با موم کاهش می یابد.

مزایای ساخت توری مخصوص خود

افسوس، امروزه یافتن یک شبکه تقسیم با کیفیت همیشه آسان نیست. برخی از تولید کنندگان، در تلاش برای کاهش هزینه ها، از مواد ارزان قیمت و بی کیفیت استفاده می کنند. برخی دیگر نمی توانند این فناوری را تحمل کنند و گریتینگ هایی را با شیارهای نه 4، 5، بلکه 4، 8 میلی متری به بازار عرضه می کنند که به همین دلیل کارایی آنها به صفر می رسد. در نهایت، آن دسته از تولیدکنندگانی که از مواد باکیفیت و ایمن استفاده می‌کنند و به وضوح فناوری را حفظ می‌کنند، قیمت نسبتاً بالایی برای محصولات خود تعیین می‌کنند.

به همین دلیل است که بسیاری از زنبورداران باتجربه ترجیح می دهند با دست خود شبکه های تقسیم برای زنبورها بسازند. این به شما امکان می دهد محصولاتی را دریافت کنید که به طور کامل نیازهای شما را برآورده می کند، مقرون به صرفه و کاملاً ایمن هستند.

به چه ابزارهایی نیاز دارید

ساده ترین راه برای ساختن رنده سیمی در خانه. با مراقبت مناسب، می تواند سال ها دوام بیاورد. علاوه بر این، حتی اگر میله ها تغییر شکل داده باشند، می توان آنها را به راحتی با قرار دادن چاقو بین آنها و اعمال فشار کمی برای بازیابی شکل و عرض اصلی شکاف ها بازیابی کرد.

برای کار ابتدا به یک قاب یا بلوک های چوبی و سیم آلومینیومی یا گالوانیزه نیاز دارید - بسیار مهم است که مستعد زنگ زدگی نباشد. ابزارهایی نیز مورد نیاز است: چکش، میخ، سیم برش، انبردست، خط کش و میخ های کوچک.

وقتی هر چیزی که نیاز دارید در دسترس باشد، می توانیددست به کار شو.

انجام کار

اول از همه، شما باید یک قاب بسازید - یک قاب از میله های چوبی. مطمئن شوید که به راحتی وارد کندو می شود بدون اینکه جایی گیر کند، اما در عین حال هیچ شکافی حتی به اندازه نیم سانتی متر باقی نمی گذارد - در غیر این صورت استفاده از آن به سادگی بی معنی می شود.

با استفاده از یک خط کش، سمت باریک قاب را علامت بزنید - علامت های مداد باید در فاصله حدود 4.5 میلی متر ایجاد شوند. البته به دلیل ضخامت سیم یک خطای کوچک پیش خواهد آمد. اما یک شکاف 4.45 میلی متری برای زنبور کارگر، حتی مملو از شهد، کافی است تا بتواند بدون مشکل در آن بخزد. نکته اصلی این است که فاصله نباید بیشتر از 4.5 میلی متر باشد.

مرحله بعدی این است که میخ های کاغذ دیواری کوچک را در مکان های مشخص شده بکشید. توصیه می شود از ناخن های نازک و بلند استفاده کنید تا فریم شکاف نکند.

در نهایت، فقط سیم را به دور میخ ها بپیچید. لازم نیست آن را برش دهید - بهتر است فقط آن را روی اولین میخ ثابت کنید، سپس از بقیه میخ های متناوب در طرفین مختلف عبور دهید و آن را به دور آخرین میخ بپیچید و پس از آن می توانید برای اطمینان بیشتر از لحیم کاری استفاده کنید. تثبیت.

در اینجا بسیار مهم است که اطمینان حاصل شود که سیم به دقت کشیده شده و به مرور زمان شل نمی شود.

همین - قاب آماده است و می توان از آن در کندو استفاده کرد و به طور مؤثر با هدف مورد نظر مقابله کرد.

چه کسی شبکه تقسیم را اختراع کرد؟

برای مدت طولانی بحث در مورد اینکه چه کسی برای اولین بار ایده استفاده از شبکه تقسیم را در کندوها مطرح کرد. برخی از کارشناسان تمایل دارند بر این باورند که نویسنده این وسیله مفید بوده استفرانسوا گوبر زنبوردار سوئیسی است. دیگران ادعا می کنند که او فقط به تفاوت اندازه ملکه ها و زنبورهای کارگر توجه کرده است و خود شبکه ها توسط زنبوردار روسی P. Prokopovich ساخته شده است.

و با این حال، شبکه به لطف زنبوردار برزیلی گانیمان به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفت - تصادفی نیست که برای مدت طولانی آنها را گانیمان می نامیدند. او کارایی آنها را ثابت کرد و آنها را در سراسر جهان محبوب کرد.

نتیجه گیری

این مقاله ما را به پایان می رساند. اکنون می دانید که چگونه از شبکه های پارتیشن استفاده کنید و همچنین ایده ای در مورد نصب صحیح دارید. در صورت لزوم خواننده می تواند به راحتی با دست خود رنده ای با کیفیت بالا بسازد.