حسابداری و حسابداری مالیاتی در یک شرکت تولیدی: تعریف، روش نگهداری. اسناد حسابداری هنجاری

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-17 18:49

مطابق با PBU 18/02، از سال 2003، حسابداری باید مبالغ ناشی از اختلاف بین حسابداری و حسابداری مالیاتی را منعکس کند. در شرکت های تولیدی، تحقق این نیاز بسیار دشوار است. مشکلات مربوط به تفاوت در قوانین ارزش گذاری کالاهای نهایی و WIP (کار در حال انجام) است. اجازه دهید برخی از ویژگی های حسابداری و حسابداری مالیاتی را بیشتر در نظر بگیریم.

اطلاعات عمومی

در فصل 25 قانون مالیات روشی را برای ارزیابی محصولات نهایی و WIP تعیین می کند. تفاوت قابل توجهی با قوانین حسابداری دارد. حسابداری پایه مطابق با بند 64 و 59 قوانین، مصوب 34n شماره 34 وزارت دارایی در 1998-07-29 انجام می شود.

یک شرکت می تواند رویه را برای شناسایی هزینه های اداری و تجاری مطابق با بند 9 PBU 10/99 انتخاب کند. ATحسابداری مالیاتی (NU) چنین فرصتی را ندارد. ماده 319 قانون مالیاتی 3 روش ارزیابی را برای دسته های خاص سازمان ها تعیین می کند.

با توجه به این تفاوت بین حسابداری و حسابداری مالیاتی، یک شرکت باید هزینه های دوره جاری را بررسی کند و موقعیت هایی را که برای آنها تفاوت با NU آشکار می شود، کاهش دهد. سازمان می تواند روش های ارزیابی در حسابداری را تغییر دهد و سعی کند تا حد امکان آن را با قوانین قانون مالیات تنظیم کند.

راه حل های ممکن برای مشکل

می توان با استفاده از حذف هزینه های مدیریت و بازرگانی مستقیماً به بهای تمام شده کالاهای فروخته شده در دوره جاری، تفاوت بین حسابداری و حسابداری مالیاتی را به حداقل رساند. واقعیت این است که ترکیب این هزینه ها تقریباً با ترکیب سایر هزینه های غیر مستقیم در NU یکسان است. با انتخاب این گزینه حسابداری هزینه، یک کسب و کار می تواند چندین مشکل را همزمان حل کند.

اول از همه، سازمان قادر خواهد بود تفاوت های موقت ناشی از هزینه های غیرمستقیم در حسابداری و حسابداری مالیاتی را حذف کند. در یک کارخانه تولیدی در NU، هزینه های غیرمستقیم تولید و فروش محصولات به طور کامل در دوره جاری هزینه می شود. حکم مربوطه توسط ماده 318 قانون مالیات در بند 2 تعیین شده است.

در صورت عدم استفاده از گزینه فوق، هزینه های اداری و تجاری باید به هزینه های مربوط به تشکیل هزینه WIP و محصولات نهایی نسبت داده شود. در عین حال، اکثر آنها ممکن است در نتیجه مالی دوره جاری لحاظ نشوند. این تفاوت‌های موقتی ایجاد می‌کند.

ثانیاً، سازمان می تواند منطقه دائمی را منزوی کند.تفاوت در هزینه های موجود در بهای تمام شده کالاهای فروخته شده در حسابداری و حسابداری مالیاتی. در شرکت‌های تولیدی، اغلب تفاوت‌های دائمی هنگام محاسبه هزینه‌های مدیریت و تجاری و همچنین هزینه‌های غیرتولیدی (غیر عملیاتی، عملیاتی) ایجاد می‌شود.

سوم، سازمان می‌تواند هزینه‌های مربوط به ارزیابی WIP و کالاهای نهایی را از هزینه‌هایی که تفاوت‌های دائمی را تشکیل می‌دهند حذف کند. لیست هزینه های مستقیم آنهایی باقی خواهد ماند که باعث تفاوت های موقتی می شوند.

حساب‌های حسابداری در "1C"

بیایید تفاوت‌های موقتی را در هزینه‌های تولید باقی‌مانده در نظر بگیریم. 20، 25، 23، 21.

همه این هزینه ها در تشکیل مانده های WIP در دوره جاری و هزینه تمام شده محصولات دخیل است. در این میان در حسابداری و حسابداری مالیاتی به طور متفاوتی شناسایی می شوند. در یک شرکت تولیدی، این هزینه ها در هزینه های مستقیم لحاظ می شود. در حسابداری مالیاتی هزینه های غیرمستقیم در نظر گرفته می شوند. بر این اساس، در NU، مبالغ این هزینه ها در ارزیابی WIP و کالاهای نهایی لحاظ نمی شود.

روش شناسایی تفاوت های موقت و ثبت دارایی ها و بدهی های مالیاتی معوق در حساب های حسابداری مربوطه به ساختار حسابداری مالیاتی شرکت بستگی دارد. همانطور که تمرین نشان می دهد، برخی از شرکت ها ثبت های ویژه NU را تشکیل می دهند. در عین حال، حسابداری و حسابداری مالیاتی به صورت موازی انجام می شود.

در سایر شرکت ها، هزینه هایی تخصیص داده می شود که روش شناسایی آنها در حسابداری و حسابداری متفاوت است.خوب، مستقیماً روی حساب های حسابداری. این ترتیب برای حذف یا اضافه کردن این هزینه‌ها برای اهداف مالیاتی استفاده می‌شود.

مثال گزارش موازی

فرض کنید این شرکت پنجره های دوجداره تولید می کند. این شرکت WIP را در حسابداری به بهای تمام شده مواد و مواد اولیه و محصولات نهایی - با هزینه واقعی تولید ارزیابی می کند.

مطابق با مقررات حسابداری، هنگام تعیین بهای تمام شده محصولات نهایی، هزینه های مدیریتی و تجاری در نظر گرفته نمی شود. آنها به هزینه های غیر مستقیم مربوط می شوند و در دوره کمیسیون در حسابداری منعکس می شوند.

جدول زیر فهرستی از هزینه ها و توزیع آنها بر اساس گروه ها را نشان می دهد:

هزینه	حسابهای حسابداری	گروه حسابداری	گروه حسابداری مالیات
شیشه	20	مستقیم
پلاستیک	20
حقوق کارمندان، از جمله UST	20
استهلاک تجهیزات و سایر دارایی های ثابت	25
حقوق کارگران خدماتی (مدیریت، فناوران)، از جمله UST	25
خدمات مینی نیروگاه و دیگ بخار	23	-	-
مصرف انرژی در طبقه مغازه	23	مستقیم	غیر مستقیم
مدیریت مصرف برق	23	غیر مستقیم
هزینه های اداری	26

روش تشکیل هزینه های مستقیم در هنگام ارزیابی هزینه WIP با شماره تعیین شده است. 1 صفحه 1 319 ماده قانون مالیات.

ویژگی های استهلاک

عملیات حسابداری مربوط به استهلاک به شما این امکان را می دهد که هزینه دارایی های ثابت را به تدریج به بهای تمام شده محصولات نهایی منتقل کنید.

در عین حال برای برخی از اشیا استهلاک محاسبه نمی شود. فهرست این گونه دارایی های ثابت، که در اسناد حسابداری نظارتی ذکر شده است، تا حدودی با لیست ارائه شده در NU متفاوت است.

سوابق حسابداری استهلاکی برای تأسیسات راه و جنگلداری، دام مولد، دارایی های ثابت شرکت های غیرانتفاعی، تسهیلات سهام مسکن تعلق نمی گیرد. لیست در بند 17 PBU 6/01 آورده شده است. مبلغ استهلاک برای اشیاء مشخص شده در پایان سال به حساب خارج از ترازنامه منتقل می شود. 010.

در NU، دارایی‌های ثابت مشخص شده تحت شرایطی مستهلک نمی‌شوند. تاسیسات جاده ای و جنگلی در صورتی که با اعتبارات بودجه ساخته شده باشند، استهلاکی دریافت نمی کنند. دارایی‌های ثابت شرکت‌های غیرانتفاعی در صورتی که با وجوه هدفمند خریداری شوند و برای فعالیت‌های غیرانتفاعی استفاده شوند مستهلک نمی‌شوند.

قوانین استهلاک عمومی

استهلاک تجهیزات و سایر دارایی های ثابت در حسابداری از اول شروع می شود.روز از ماه بعد از دوره پذیرش شی. قانون مربوطه در بند 21 PBU 6/01 ذکر شده است.

محاسبه بنابراین پس از ورود حسابدار شروع می شود:

db ch. 01 تعداد سی دی. 08 - پذیرش دارایی های ثابت برای حسابداری

با این حال، در NU، استهلاک از ماه بعد از دوره ای که تسهیلات به بهره برداری می رسد شروع می شود. قانون مربوطه توسط بند 2 259 ماده قانون مالیات تعیین شده است.

اگر مالکیت شی باید ثبت شود، استهلاک باید به ترتیب دیگری محاسبه شود.

در حسابداری تولید، پس از بهره برداری دارایی، استهلاک محاسبه می شود. این موضع در نامه شماره 16-00-14/121 مورخ 8 آوریل توسط وزارت دارایی بیان شده است. 2003 در حسابداری مالیاتی، محاسبات استهلاک پس از ارسال اسناد برای ثبت نام دولتی و بهره برداری از وجوه انجام می شود. مفاد ماده 258 قانون مالیاتی به این امر اشاره دارد.

استهلاک انباشته در حسابداری و حسابداری مالیاتی در یک شرکت تولیدی را به طور همزمان متوقف کنید - از روز اول ماه پس از دوره ای که در آن دارایی مستهلک شده یا بازنشسته شده است (از ترازنامه خارج شده است). پس از آن، شی با هزینه صفر فهرست می شود.

روشهای محاسبه

4 روش تعهدی در حسابداری وجود دارد:

• خطی;
• کاهش تعادل؛
• متناسب با حجم محصولات تولیدی؛
• حذف هزینه بر اساس مجموع تعداد سالهای عمر مفید.

NU فقط از ۲ روش استفاده می کند: خطی و غیر خطی.

برای همگرایی مالیات وحسابداری، برای شرکت ها توصیه می شود که از روش خطی استفاده کنند.

در همین حال، اگر یک شرکت رویکرد غیر خطی را انتخاب کند، می تواند سود مشمول مالیات را در سال های اولیه استفاده از سیستم عامل تا حد زیادی کاهش دهد.

در هر صورت، روش انتخاب شده توسط شرکت در سیاست حسابداری ثابت است و باید در طول دوره عملیاتی اعمال شود.

دوره های خدمات دارایی های ثابت در طبقه بندی دارایی های ثابت موجود در گروه های استهلاک ثابت است. همچنین می توان از آن برای حسابداری استفاده کرد.

اگر طول عمر هر محصولی در طبقه‌بندی‌کننده مشخص نشده باشد، شرکت می‌تواند آن را طبق مستندات فنی تعیین کند. اگر دوره ای وجود ندارد، باید درخواستی را به سازنده سیستم عامل ارسال کنید. شرکت حق ندارد به طور مستقل دوره استفاده از وجوه را تعیین کند.

کاهش نرخ استهلاک

در NU، هنجار را می توان به نصف کاهش داد:

1. حمل و نقل مسافر که هزینه آن بیش از 300 هزار روبل است.
2. مینی‌بوس‌های مسافری که قیمت آنها بیش از 400 هزار روبل است.

علاوه بر این، مدیریت شرکت این حق را دارد که نرخ کسر هر دارایی ثابت را به دلخواه کاهش دهد. تصمیم مربوطه باید در سیاست حسابداری ثابت شود.

یک مثال را در نظر بگیرید:

• LLC یک خودروی سواری را به قیمت 600 هزار روبل خریداری کرد. (بدون احتساب مالیات بر ارزش افزوده).
• عمر سرویس 48 ماه است. (4 سال).

نرخ استهلاک وسیله نقلیه: است

(1 / 48 ماه) x 100%=2.083%.

چون قیمت دستگاه بالاتر است300 هزار روبل، نرخ را می توان به نصف کاهش داد:

2.083% / 2=1.042%.

استهلاک ماهانه خواهد بود:

600 هزار روبل x 1.042%=6252 روبل

افزایش استانداردها

تنها برای آن دسته از سیستم‌عامل‌هایی ارائه می‌شود که در شرکت‌هایی با عملکرد چند شیفت یا در یک محیط متخاصم استفاده می‌شوند. در این مورد، هنجارها را می توان دو برابر کرد.

نرخ استهلاک را می توان سه برابر افزایش داد. این امکان در مورد تسویه حساب وجوه اجاره ای اعمال می شود. با این حال، یک استثنا از قاعده وجود دارد. به ویژه، افزایش نرخ استهلاک برای دارایی های ثابت اختصاص یافته به گروه های 1-3، که استهلاک آنها به صورت غیر خطی محاسبه می شود، مجاز نیست.

یک مثال را در نظر بگیرید:

• CJSC تجهیزات تولید را به قیمت 200 هزار روبل خریداری کرد. (بدون احتساب مالیات بر ارزش افزوده).
• دوره عملیات - 60 ماه. (5 سال).
• تجهیزات چهار شیفت در روز به طور مداوم کار می کنند.
• روش غیر خطی برای محاسبه استهلاک استفاده می شود.

هنجار سیستم عامل خواهد بود:

(1 / 60 ماه) x 100%=1.667%.

از آنجایی که ابزار در حالت چند شیفت استفاده می شود، نرخ را می توان دو برابر کرد:

1.667% x 2=3.334%.

مقدار استهلاک در ماه خواهد بود:

200 هزار روبل x 3، 334%=6668 روبل

استهلاک وجوه مصرف شده

در مورد تملک شیئی که در حال بهره برداری بوده است، هزینه اولیه آن مطابق قرارداد بیع و بر اساس هزینه ها تعیین می شود.مربوط به خرید استهلاک محاسبه شده توسط مالک قبلی در نظر گرفته نمی شود.

برای محاسبه استهلاک ابزار استفاده شده، ابتدا باید عمر مفید را تعیین کنید. برای این کار می توانید از فرمول استفاده کنید:

Term PI یک شیء استفاده شده=مدت PI یک سیستم عامل جدید - زمان استفاده واقعی از شی توسط مالک قبلی.

اگر شرکتی ابزاری را خریداری کرده باشد که عمر مفید آن را به طور کامل انجام داده باشد، شرکت می تواند عمر مفید آن را به تنهایی تعیین کند. لازم است دوره ای تعیین شود که طی آن شرکت قادر به بهره برداری از این تسهیلات خواهد بود. مقررات مربوطه توسط بند 12 259 ماده قانون مالیات تعیین شده است.

اضافی

بسیاری از سازمانها دارای وجوهی هستند که قبل از سال 2002 به دست آورده اند. البته استهلاک آنها طبق قوانین قبلی محاسبه می شد. اما از 1 ژانویه 2002، محاسبه باید به روشی که توسط کد مالیاتی تعیین شده است انجام شود.

بر این اساس، شرکت باید ارزش باقیمانده دارایی های ثابت، مدت باقیمانده عمر مفید آن و همچنین نرخ استهلاک را تعیین کند.