حسابداری مالیاتی است هدف از حسابداری مالیاتی. حسابداری مالیاتی در سازمان

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

حسابداری مالیاتی فعالیت خلاصه کردن اطلاعات از اسناد اولیه است. گروه بندی اطلاعات مطابق با مفاد قانون مالیات انجام می شود. پرداخت کنندگان به طور مستقل سیستمی را ایجاد می کنند که توسط آن سوابق مالیاتی نگهداری می شود. هدف اصلی این فعالیت تعیین مبنای تخصیص بودجه اجباری است.

گروه های کاربری

هدف حسابداری مالیاتی توسط افراد ذینفع تعیین می شود. کاربران اطلاعات به دو دسته خارجی و داخلی تقسیم می شوند. آخرین مورد مدیریت است. برای کاربران داخلی، حسابداری مالیاتی منبع اطلاعاتی در مورد هزینه های غیر تولیدی است. این هزینه ها طبق مفاد قانون مالیاتی در محاسبه پایه لحاظ نمی شود. اینها به ویژه شامل هزینه های انواع مختلف حقوق پرداختی به کارکنان یا مدیران اجرایی، به استثنای حق الزحمه تعیین شده توسط قرارداد، و همچنین میزان کمک های مادی است. با کاهش هزینه ها می توان درآمد مشمول مالیات را در حسابداری مالیاتی بهینه کرد. کاربران خارجی در درجه اول هستندساختارهای کنترلی و مشاوران در مورد اعمال مفاد قانون مالیات. مقامات مالیاتی صحت تشکیل پایه، انجام محاسبات و کنترل دریافت پرداخت های انباشته به بودجه را ارزیابی می کنند. مشاوران توصیه هایی برای به حداقل رساندن کسورات ارائه می دهند، جهت سیاست مالی شرکت را تعیین می کنند.

توابع

با در نظر گرفتن علایق کاربران باید به وظایف متعددی اشاره کرد که اجرای آنها با حسابداری مالیاتی تضمین می شود. این است:

1. تشکیل اطلاعات موثق و کامل در مورد میزان درآمد و هزینه پرداخت کننده که براساس آن مبنای کسورات اجباری در دوره گزارش تعیین می شود.
2. ارائه اطلاعات به کاربران خارجی و داخلی برای کنترل صحت، به موقع بودن محاسبه و پرداخت مبالغ به بودجه.
3. به دست آوردن اطلاعات توسط اداره شرکت که امکان بهینه سازی پرداخت ها و به حداقل رساندن خطرات را فراهم می کند.

تعمیم داده های خاص

به عنوان وسیله ای برای اجرای وظایف فوق، از گروه بندی اطلاعات از اسناد اولیه استفاده می شود. حسابداری و حسابداری مالیاتی تعامل نزدیکی با یکدیگر دارند. در همین حال، این سیستم ها وظایف مختلفی را اجرا می کنند. به طور خاص، حسابداری مالیاتی در یک سازمان فقط شامل تعمیم اطلاعات است. جمع آوری داده ها توسط اسناد اولیه انجام می شود. حسابداری مالیاتی در سازمان باید منعکس کند:

1. ترتیبی که مبالغ درآمد و هزینه تشکیل می شود.
2. قوانین تعیین نسبت هزینه هایی کهبرای مالیات در دوره جاری در نظر گرفته می شوند.
3. ارزش هزینه های باقیمانده که به دوره زمانی بعدی منتقل می شود.
4. قوانین تشکیل مقدار ذخایر تشکیل شده.
5. میزان بدهی برای تسویه با بودجه.

اطلاعات حسابداری مالیاتی در حساب های حسابداری نشان داده نمی شود. این حکم در ماده 314 قانون مالیاتی مقرر شده است. تایید اطلاعات حسابداری مالیاتی انجام می شود:

1. اسناد اولیه. این شامل، از جمله، گواهی حسابدار است.
2. ثبت‌های تحلیلی.
3. محاسبه پایه مالیاتی.

اشیاء

حسابداری مالیاتی تعمیم و مقایسه اطلاعات در مورد درآمد و هزینه های یک شرکت برای تعیین زیان و سود است. دومی، مطابق ماده 247 قانون مالیاتی، میزان وجوه دریافتی است که به میزان هزینه ها کاهش می یابد. هزینه های حسابداری مالیاتی به مواردی که در دوره جاری در نظر گرفته می شود و هزینه هایی که به دوره های آتی منتقل می شوند تقسیم می شوند. یکی از وظایف کلیدی تعیین میزان پرداخت های اجباری و میزان بدهی بابت کسر سود در یک تاریخ خاص است. موضوع حسابداری فعالیتهای غیر تولیدی و تولیدی سازمان است که در اجرای آن مکلف به پرداخت مالیات می شود.

اصول

نگهداری سوابق بر اساس اصول کلیدی زیر است:

1. اندازه گیری پول.
2. املاکانزوا.
3. تداوم کسب و کار.
4. قطعیت زمانی حقایق زندگی اقتصادی.
5. توالی اعمال قوانین و هنجارهای قانون مالیات.
6. تشخیص برابر هزینه ها و درآمدها.

اندازه گیری پول

مطابق ماده ۲۴۹ قانون مالیات، درآمد حاصل از فروش به وسیله کلیه رسیدهای مربوط به پرداخت محصولات فروخته شده یا حقوق مالکیت که به صورت طبیعی یا پولی بیان می شود تعیین می شود. از هنر. طبق ماده 252 قانون، هزینه های موجه هزینه هایی هستند که توجیه اقتصادی دارند. علاوه بر این، ارزیابی آنها باید به صورت پولی ارائه شود. درآمدی که ارزش آن به ارز خارجی محاسبه می شود، در ترکیب با درآمد در نظر گرفته می شود که مقدار آن به روبل منعکس می شود. در این صورت اولین ها با نرخ بانک مرکزی دوباره محاسبه می شوند.

ایزوله املاک

دارایی‌های مادی متعلق به یک شرکت باید جدا از اشیایی که متعلق به سایر افراد است، اما در این سازمان واقع شده است، حساب شود. در قانون مالیات این اصل در رابطه با اموال استهلاک پذیر اعلام شده است. آنها ارزش های مادی، محصولات کار فکری و سایر اشیاء متعلق به شرکت را تشخیص می دهند.

تداوم کسب و کار

حسابداری مالیاتی باید در طول عمر شرکت از تاریخ ثبت آن تا انحلال/سازماندهی مجدد حفظ شود. این اصل هنگام تعیین روش محاسبه استهلاک دارایی استفاده می شود. تعهدمبالغ مربوطه منحصراً در طول دوره فعالیت شرکت انجام می شود و در پایان فعالیت متوقف می شود.

قطعیت زمانی حقایق

طبق هنر. 271 قانون مالیات ، درآمدها فقط در دوره گزارشی که در آن بوجود آمده است شناسایی می شود. در عین حال، دریافت واقعی وجوه، حقوق مالکیت، ارزش های مادی اهمیتی ندارد. طبق ماده 272 قانون مالیاتی مخارجی که برای امور مالیاتی پذیرفته می شود در دوره ای که مربوط می شود به عنوان هزینه شناسایی می شود. در عین حال زمان پرداخت واقعی وجوه یا پرداخت به شکل دیگری مهم نیست.

اصول دیگر

ماده 313 قانون مالیات حاوی ماده ای است که طبق آن پرداخت کننده موظف است قوانین و هنجارهای قانون مالیات را از دوره ای به دوره دیگر به طور مداوم اعمال کند. این اصل برای همه اشیایی اعمال می شود که اطلاعات مربوط به آنها برای تشکیل پایه مالیاتی خلاصه می شود. مواد 271 و 272 لزوم شناسایی مساوی هزینه ها و درآمدها را تعیین می کند. این اصل فرض می‌کند که هزینه‌ها در همان دوره‌ای ثبت می‌شوند که درآمدی که برای آن انجام شده است.

حسابداری و حسابداری مالیاتی

هنگام تشکیل سیستم جمع آوری و جمع بندی اطلاعات برای تعیین پایه مالیاتی، یک واحد اقتصادی باید تعدادی از الزامات را در نظر بگیرد. حسابداری مالیاتی باید به گونه ای سازماندهی شود که اطلاعات اسناد اولیه این فرصت را فراهم کند:

1. به طور مداوم حقایق زندگی اقتصادی را به ترتیب زمانی منعکس کنید.
2. برگزاری رویدادها.
3. تشکیل شاخص های اعلامیه کسر سود.

برخلاف حسابداری که دقیقاً طبق PBU و نمودار حسابها انجام می شود، استانداردهای سختگیرانه ای برای حسابداری مالیاتی ارائه نشده است. در این راستا، تعمیم اطلاعات برای تعیین پایه مالیاتی توسط موضوع طبق سیستمی که به طور مستقل توسط وی ایجاد شده است، انجام می شود. در عین حال، مقامات مالیاتی نمی‌توانند فرم‌های اجباری اسناد مورد استفاده توسط شرکت را برای همه ایجاد کنند.

روش های گزارش دهی

یک شرکت می تواند یک سیستم حسابداری مستقل ایجاد کند که به حسابداری مرتبط نباشد. هر عملیات در این مورد در رجیستر منعکس خواهد شد. روش دوم، سازماندهی حسابداری مالیاتی با استفاده از اطلاعات حسابداری است. این گزینه کار کمتری دارد و بر این اساس، مصلحت‌تر است. این روش با مفاد ماده 313 قانون مالیاتی مطابقت دارد. این قانون تعیین می کند که محاسبه پایه در پایان هر دوره گزارش مطابق با داده های حسابداری مالیاتی انجام می شود، در صورتی که در Ch. 25 قانون مالیات روشی را برای گروه بندی و خلاصه کردن اطلاعات در مورد اشیاء و عملیات برای تشکیل یک پایه مالیاتی پیش بینی می کند که با طرح تعیین شده توسط قوانین حسابداری متفاوت است. اگر مفاد منطبق باشند، می توان با استفاده از اطلاعات موجود در اسناد اولیه، میزان مشارکت های اجباری به بودجه را محاسبه کرد. در این صورت لازم است قبل از هر چیز اشیایی که طبق قوانین مالیاتی و حسابداری یکسان و متفاوت حساب می شوند مشخص شوند.سپس لازم است روشی برای استفاده از اطلاعات اسناد اولیه برای تشکیل یک پایه مالیاتی ایجاد شود. علاوه بر این، لازم است فرم هایی از ثبت ایجاد شود تا اشیایی که برای اهداف مالیاتی در نظر گرفته می شوند برجسته شوند.