نژادهای گوسفند پشمی ریز: توضیحات و خصوصیات

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

گوسفندان نژادهای ریز پشم گوسفندانی با پشم ظریف، بلند و لزوماً یکنواخت هستند. ضخامت مو در پوشش پایین چنین حیواناتی معمولاً از 25 میکرون تجاوز نمی کند. ساختار پشم گوسفند پشم ریز دارای یک پایه است. چندین نژاد از حیوانات این گروه در روسیه پرورش می یابند.

ویژگی های عمومی نژادهای پشمی خوب گوسفند

موی گاوهای این گونه نه تنها نازک است، بلکه طول قابل توجهی نیز دارد - به طور متوسط تا 9 سانتی متر. در عین حال، مو با پیچ خوردگی قوی مشخص می شود. یک سانتی متر از طول مو می تواند 6-8 موج داشته باشد. به طور معمول، چنین گوسفندی دارای اسکلت توسعه یافته است، اما عضلات ضعیفی دارند. چرای این حیوانات معمولاً در مراتع خشک استپی انجام می شود.

انواع اصلی

همه نژادهای گوسفند پشمی را می توان به دو گروه بزرگ تقسیم کرد:

• گوشت-پشم (نیمه پشم)؛
• پشم (پشم ظریف).

برخی از نژادهای گوسفند پشم ریز را می توان تقریباً در هر منطقه ای از روسیه پرورش داد.دیگران منطقه بندی شده اند. اغلب کشاورزان در کشور ما رشد می کنند:

• مرینو شوروی؛
• نژاد سالسکی؛
• استاوروپل.

نژادهای پشم نیمه ظریف محبوب عبارتند از:

• اورال جنوبی؛

• قزاق؛
• prekos.

نژادهای گوسفند ریز و نیمه ریز، مانند گوشت معمولی، اغلب با مراقبت و استقامت بی تکلف مشخص می شوند.

مرینوهای شوروی

گوسفندان این نژاد تقریباً در همه جای روسیه پرورش داده می شوند. دو زیر گروه مرینو شوروی وجود دارد - پشم گوشت و پشم. ویژگی بارز این نژاد خاص، مقدار کمی چربی است. بیشتر اوقات ، در گوسفندهای با پشم ریز ، شاخص های آن 2 برابر بیشتر از گوسفندهای معمولی است. از سوی دیگر مرینوس های شوروی فاقد آن هستند. بنابراین، پشم آنها اغلب در هم پیچیده می شود. با وجود این منهای کوچک، مرینو شوروی یکی از پربارترین نژادهای پشم ظریف محسوب می شود.

این گوسفند بین سالهای 1925 تا 1938 در اتحاد جماهیر شوروی پرورش داده شد. استاوروپل مو درشت (رحم) و گروزنی پشم ظریف (گوسفند) پدر و مادر این نژاد شدند. رنگ پوشش این گوسفندها می تواند خاکستری، خاکستری یا سفید مایل به زرد باشد. در هر صورت، پشم گوسفند این نژاد بسیار ضخیم، بلند و دارای پیچ و خم های مشخص است. در قوچ های بالغ تا ابتدای کوتاهی مو در برخی موارد چشم ها حتی دیده نمی شوند.

محتوای مرینوهای شوروی بسیار استبی تکلف آنها زمستان را به خوبی تحمل می کنند. می توانید در هر زمانی از سال به آنها غذا بدهید. در نوامبر - مارس، آنها با کمال میل غذا می خورند، از جمله علف های بسیار خشک. اعتقاد بر این است که مراتع طولانی، حتی در مزارع با پوشش گیاهی ضعیف، برای این گوسفندان مفیدتر از نگهداری در پادوک است. پشم قیچی در قوچ های این نژاد می تواند 10-14 کیلوگرم به صورت خالص باشد.

فروش گوسفند

نژادهای گوسفند پشم ظریف معمولاً خیلی دور رانده نمی شوند. گوسفند سالیان از این قاعده مستثنی است. حیوانات این نژاد با تلاقی میش مرینوی روستوف با قوچ های رامبویه پرورش داده شدند.

از مزایای گوسفند سال، علاوه بر بهره وری بالا، می توان به استقامت و توانایی انتقال در فواصل بسیار طولانی اشاره کرد. وزن قوچ های این نژاد می تواند به 90-110 کیلوگرم برسد، ملکه ها - تا 56 کیلوگرم. پشم گوسفند سال بسته، نازک، بلند و دارای رنگ سفید خالص است. از یک رحم می توانید تا 7 کیلوگرم پشم و از یک قوچ تا 17 کیلوگرم برش دهید. از جمله مزایای این نژاد می توان به باروری بالا اشاره کرد. این گوسفندها عمدتاً در منطقه روستوف پرورش می یابند.

Stavropolskaya

برخی از نژادهای گوسفند پشمی نسبتاً گرما دوست هستند. به چنین گونه هایی اشاره دارد، به عنوان مثال، گوسفند استاوروپل. حیوانات این نژاد در مزرعه پرورش شوروی رونو در قلمرو استاوروپل پرورش داده شدند. این نژاد در سال 1950 تایید شد. ماده ایجاد آن مرینو قفقازی جدید بود که پشم خیلی ضخیم نداشت اما خوب بودسازگار با شرایط محلی.

گوسفند معمولی استاوروپل دو چین پوست و خز روی گردن دارند. هیکل آنها بسیار قوی است. وزن رحم این نژاد به 56 کیلوگرم می رسد. پشم بریده شده از آنها حدود 6 کیلوگرم است.

معایب گوسفند استاوروپل افتادگی باسن در برخی افراد و نزدیکی اندام ها در خرطوم است.

گوسفند اورال جنوبی

بنابراین، ما متوجه شدیم که کدام نژادهای گوسفند پشم ریز هستند. انواع توصیف شده در بالا در مناطق خود بسیار محبوب هستند و به سادگی پشم عالی می دهند. یک عیب رایج چنین حیواناتی فقط وزن زیاد نیست. بنابراین، پرورش دهندگان چندین نژاد گوسفند گوشتی نیمه ریز را پرورش داده اند.

گوسفند اورال جنوبی در سال 1968 در مزارع دولتی "اکتبر" و آنها به دست آمد. ک. مارکس از منطقه اورنبورگ. در انتخاب، از ملکه های پشم درشت محلی و قوچ های پرکو آلمانی استفاده شد. هدف از این کار، پرورش یک نژاد پشم نیمه ظریف جدید و سازگار با شرایط اورال و منطقه ولگا بود.

این گوسفند از نظر بهره وری در گروه گوشت و پشم قرار می گیرد. جرم یک گوسفند بالغ اورال جنوبی می تواند به 110-120 کیلوگرم برسد، رحم - 55-60 کیلوگرم. پشم در حیوانات این نژاد بلند (8-9 سانتی متر) مرینو سفید است. پیچش مشخصی دارد. گوسفند zhiropot در Yuzhnouralsk با کیفیت بالا است. گوسفندان این نژاد را می توان هم شاخ دار کرد و هم با گلوله. قیچی پشم از یک ملکه بالغ4.5-5 کیلوگرم است. شما می توانید تا 12 کیلوگرم از یک قوچ بردارید.

در نگهداری این نژاد بسیار بی تکلف است و عملاً هیچ کمبودی ندارد. معایب گوسفند اورال جنوبی فقط شامل باروری کم و وجود قسمت های اصلی خشک در پشم می شود. اعتقاد بر این است که کار اصلاحی بیشتری برای این نژاد با هدف بهبود کیفیت پشم مورد نیاز است.

پرکوس گوسفند

این نژاد محبوب در قرن نوزدهم در فرانسه ایجاد شد. اساس آن رحم انگلیسی لستر و رامبویه فرانسوی بود. به طور رسمی، استاندارد نژاد در سال 1929 ایجاد شد. در روسیه، پرکوها، به عنوان یک نژاد نسبتا گرما دوست، عمدتاً فقط در مناطق جنوبی - در مناطق بریانسک، کورسک و غیره پرورش می یابند.

رنگ پوشش این گوسفندها می تواند کرم شیری، سفید مایل به خاکستری تیره یا شنی باشد. وزن قوچ ها به 100-130 کیلوگرم، ملکه ها - 60-70 کیلوگرم می رسد. این گوسفندها خجالتی هستند، اما بسیار مطیع هستند. برای چرای prekosov بهتر است یک منطقه تپه ای را انتخاب کنید. در مراقبت، این گوسفندها بی تکلف هستند.

نژاد پرکوس از گروه پشم گوشتی است. پشم گوسفندان کاملاً ضخیم است. از یک قوچ می توانید تا 9 کیلوگرم پشم را برش دهید و از رحم - تا 5.

نژاد گوسفند پشم ظریف قزاق: توضیحات

این نژاد از تلاقی پرکوها با ملکه های دم چاق بدست آمد. اغلب گوسفندان قزاق توسط کشاورزان شرق قزاقستان نگهداری می شوند. ویژگی های متمایز آنها یک ساختار قوی و استقامت است. در صورت لزوم می توان آنها را در تمام طول سال در مرتع نگهداری کرد. وزن بزرگسالانگوسفند این نژاد به 100 کیلوگرم می رسد. در همان زمان، 3.5-7 کیلوگرم کرک با کیفیت بالا را می توان از یک فرد جدا کرد.

به جای نتیجه گیری

نژادهای گوسفند پزدار و نیمه ریز هستند، بنابراین در بسیاری از مناطق کشورمان پرورش داده می شوند. برخی از آنها، همانطور که می بینید، نیاز به بهبود دارند. سایر کاستی ها عملاً خالی از لطف هستند. در هر صورت، با توجه به فناوری های نگهداری مناسب، نمایندگان تمام نژادهایی که در بالا توضیح داده شد، قادر به تولید مقدار زیادی پشم با کیفیت هستند و پرورش آنها می تواند کاملاً سودآور باشد.