فناوری برای تصمیم گیری های مدیریتی: الزامات، روش ها و تجزیه و تحلیل

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

فناوری برای توسعه و اتخاذ تصمیمات مدیریتی برای عملیات کارآمد بلندمدت هر شرکتی حیاتی است. به هر حال، موفقیت و شکوفایی ساختار سازمانی مدیریت شده به کیفیت و کفایت آنها بستگی دارد.

اطلاعات عمومی

در بیشتر موارد، مدیران به خدمات مشاوره ای متوسل نمی شوند. آنها به تنهایی تصمیم می گیرند و تمام خطرات را به جان می خرند. برای افزایش کارایی فعالیت های تجاری و اطمینان از فرآیندهای ارتباطی، از فناوری تصمیم گیری استفاده می شود. اجرای یک تصمیم مدیریت باید با رعایت الزامات بهینه بودن، قانونی بودن، کارایی، خاص بودن، سادگی فرم و وضوح محتوا انجام شود. برای کنترل، داشتن مکانیسم های خودتنظیمی مطلوب است. به ویژه، امکان اطمینان از حضور بازخورد در حوزه مدیریت وجود دارد. امروزه هیچ فناوری جهانی واحدی برای فرآیند تصمیم گیری مدیریت وجود ندارد که بتوان از آن در هر مکانی استفاده کرد. این به دلیل این واقعیت است که هر یکرهبر دارای مهارت ها و رویکردهای خاصی برای حل مسئله است. بنابراین، بسته به سطح پیچیدگی تصمیمات اتخاذ شده، تعداد مراحل و فرآیند تصمیم گیری تغییر می کند. علاوه بر این، نباید ویژگی های شخصی را فراموش کرد. از این گذشته، آنها به تشخیص های مختلف علل وقوع و همچنین ارزیابی شدت مشکل مدیریت کمک می کنند. اما اگر فناوری فرآیند تصمیم گیری مدیریتی با این وجود توسعه یافته و به کار گرفته شود، این امر امکان انجام حرفه ای عملکردها و دستیابی به اهداف را فراهم می کند. و تصمیمات عجولانه و غیر منطقی به ضرر مالی و ورشکستگی بنگاه ها کمک می کند. رقابت پذیری و همچنین عملکرد موفقیت آمیز و حتی توسعه یک شرکت به به موقع بودن، عقلانیت و کارایی بستگی دارد.

مدیریت شرکت

کارآفرینی ویژگی های خاص خود را در کار اقتصادی دارد. به عنوان یک قاعده، با افزایش خطر همراه است. فناوری توسعه و اتخاذ تصمیمات مدیریتی برای کارآفرینان دارای تعدادی ویژگی است. فهرست کوتاهی از آنها را در نظر بگیرید:

1. تمرکز عملکردهای مدیریت بر روی یک فرد، یعنی رهبر.
2. فرآیند تجزیه و تحلیل، شکل‌گیری، پذیرش و اجرا مدت زمان بسیار کوتاهی می‌طلبد.
3. رهبران به خدمات شرکت های مشاوره متوسل نمی شوند. تصمیم به طور مستقل گرفته می شود. بنابراین، آنها تمام عواقب و خطرات ناشی از نسنجیده و اشتباه را متحمل می شوندراه حل ها.
4. صاحبان سازه های تجاری اغلب رهبران آنها نیز هستند.

فناوری تصمیم گیری چگونه به نظر می رسد؟ آیا اجرای یک تصمیم مدیریتی پس از توسعه آن با سایر رویه ها تفاوت زیادی دارد؟ در واقع، این یک ترتیب منطقی از مراحل است که هر کدام مجموعه خاصی از رویه ها را انجام می دهند. اجرای آنها به شما امکان می دهد بهترین راه حل را برای وضعیت مشکل موجود انتخاب کنید. در همان زمان، تجزیه و تحلیل محیط داخلی و خارجی، اهداف و معیارهای انتخاب شده انجام می شود. پتانسیل و چشم انداز توسعه سازمان در نظر گرفته می شود. اما همانطور که به یاد داریم، هیچ دستور العمل درستی وجود ندارد. اگرچه می توان در مورد فناوری های اصلی تصمیم گیری مدیریتی که در این مورد استفاده می شود صحبت کرد. منظورت چیه؟

فناوری اطلاعات

فناوری کامپیوتر تنها چند دهه پیش وارد زندگی ما شد. اما چگونه می تواند او را متحول کند! تصور فعالیت کارآفرینانه مؤثر و تصمیمات مدیریتی کافی برای هر سازمان کوچکی بدون فناوری اطلاعات دشوار است. در حال حاضر بسیاری از فرآیندهای ارتباطی بر اساس آنها ساخته و ارائه می شوند. علاوه بر این، آنها به شما امکان می دهند سریعتر عمل کنید، توسعه پیدا کنید و تصمیم بگیرید. هنگامی که تغییرات شدید در بازار رخ می دهد، مدت چرخه کاهش می یابد، تقاضای مصرف کننده ناپایدار وجود دارد، بنابراین مهم است که داده های کافی داشته باشید که استراتژی بر اساس آن باشد وتاکتیک های کاری چه چیزی را می توان به عنوان فناوری اطلاعات نام برد؟ اول از همه، این یک اتصال تلفنی است. با کمک آن می توانید به سرعت در سطح تاکتیکی مدیریت کنید، با متخصص لازم تماس بگیرید و غیره. همچنین اگر نیاز به برگزاری جلسه با چند متخصص در فاصله قابل توجهی دارید، می توانید از کنفرانس های تله، صوتی و تصویری استفاده کنید. ما نباید امکانات گزارشگری حسابداری، مالی و مدیریتی را فراموش کنیم. و همچنین در مورد وسایل شکل گیری آنها. اکنون دیگر نیازی به مرتب کردن تعداد زیادی اوراق بهادار و / یا جستجوی مقادیر کل نیست. معرفی فناوری اطلاعات امکان انتقال این کار یکنواخت را به رایانه ای فراهم کرده است که استخراج داده های لازم از آن بسیار آسان تر است. از این گذشته، نیازی به جستجوی کاغذهای لازم در بین کاغذهای باطله مختلف نیست. علاوه بر این، می توان وظیفه تشکیل و نمایش آرایه اطلاعات لازم را بر روی صفحه نمایش، در صورت نبودن آن، تنظیم کرد. خوشبختانه، سیستم‌های پردازش داده مدرن عملکرد بسیار گسترده‌ای دارند.

درباره تصمیم مدیریت

چیست؟ در اصل، این انتخابی است که یک تصمیم گیرنده (DDM) باید برای انجام وظایف محول شده توسط مسئولیت های شغلی خود انجام دهد. چگونه می توان آن را مشاهده کرد؟ دو نکته اصلی وجود دارد:

1. تصمیم به عنوان فرآیند انتخاب یک گزینه خاص از تعدادی از گزینه های موجود. به عنوان یک معیار انتخاب، می توان تلاش های مورد نیاز، ریسک ها، سرمایه گذاری ها (هزینه، هزینه ها)، دوره های زمانی، میزان پیشرفت به سمت تعیین شده را انتخاب کرد.اهداف.
2. تصمیم در نتیجه انتخاب یک گزینه خاص از مجموعه ای از گزینه ها. این امکان انتخاب بیش از یک مورد را حذف می کند.

از این می توان نتیجه گرفت که تصمیم، انتخاب بهترین، طبق CPR، جایگزین از مجموعه موجود است که هر نماینده می تواند در عمل اجرا شود و نتیجه نهایی مشخصی را به همراه داشته باشد. تجزیه و تحلیل فناوری تصمیم گیری مدیریت به ما امکان می دهد بگوییم که دنباله زیر بهینه است:

1. توسعه و تعیین هدف.
2. تجزیه و تحلیل وضعیت فعلی بر اساس داده های موجود.
3. تشکیل و توجیه مجموعه ای از معیارهای عملکرد (کارایی) با ارزیابی بعدی از پیامدهای احتمالی هنگام انتخاب یک گزینه خاص.
4. راه حل بهینه را از مجموعه موجود تعیین کنید.
5. تأیید و پذیرش گزینه انتخاب شده.
6. مشخصات و به دنبال آن جلب توجه مجری به منظور اجرا.

درباره مراحل

نیازها و فناوری تصمیم گیری مدیریت، در واقع اساس مدیریت هستند. این یک فرآیند خاص از فعالیت است که به طور مداوم در تمام سطوح مدیریت انجام می شود. در کلی‌ترین حالت، می‌توان آن را ترکیبی از سه مرحله در نظر گرفت:

1. تهیه تصمیم مدیریت. در این مرحله، تجزیه و تحلیل وضعیت موجود انجام می شود، محیط خارجی و داخلی شرکت ارزیابی می شود، جستجو، جمع آوری و پردازش اطلاعات لازم انجام می شود. علاوه بر این، توجه به تشخیص ومشخصات مشکلی که باید حل شود.
2. تصمیم گیری. بر اساس اطلاعات موجود، راهکارهای موجود و همچنین اقدامات لازم برای اجرای آنها در حال توسعه و ارزیابی است. سیستمی از معیارها در حال ایجاد است که به شما امکان می دهد بهترین رویکرد را برای دستیابی به کار انتخاب کنید.
3. اجرای راه حل. این امر مستلزم وجود و اجرای مجموعه ای از اقدامات با هدف تفصیل و جلب توجه مجریان خاص، نظارت بر اجرای آنها، انجام تنظیمات لازم و ارزیابی نتیجه است.

در اینجا، اصول اولیه فناوری تصمیم گیری مدیریت در حال حاضر وجود دارد. اما آیا می توان به نحوی جزئیات فرآیند را بیان کرد؟ بله، برای این لازم است که به مراحل تقسیم شود و رویه های فردی که در آنها گنجانده می شود، مشخص شود. به عنوان راهنما، می توانید نمودار زیر را در نظر بگیرید.

مراحل و رویه

در مدل در نظر گرفته شده فناوری برای تهیه و اتخاذ تصمیمات مدیریتی، شش مؤلفه جداگانه وجود دارد. آنها مراحل هستند. آنها شامل درمان های فردی هستند:

1. تحلیل وضعیت مشکل. اولین مرحله تشخیص برنامه ریزی شده است. برای شناسایی تهدیدهای بالقوه و همچنین مشکلات موجود انجام می شود. علائم یک وضعیت نامطلوب شناسایی و رفع می شود و همچنین ریشه مشکلات نیز مشخص می شود. این ممکن است یک تغییر در محیط خارجی / داخلی یا مدیریت ناکافی باشد. پس از آن، وضعیت مشکل به یک کار خاص رسمی می شود تا بتواند با موفقیت انجام شوداجرا کنید.
2. توسعه راه حل مدیریت. محیط خارجی / داخلی شرکت تجزیه و تحلیل می شود. اهداف تعریف شده است. معیارهایی برای دستیابی به آنها در حال توسعه است. راه حل های ممکن تولید می شود. در حال ارزیابی و تایید هستند. بهترین گزینه انتخاب شده است. پس از آن تایید می شود.
3. اجرای یک تصمیم مدیریت. با تغییر پارامترهای سیستم کنترل شده انجام می شود.
4. کنترل اجرای راه حل. اجرا با مقایسه پارامترهای واقعی با پارامترهای برنامه ریزی شده نظارت می شود.
5. ارزیابی اثربخشی تصمیم. برای این منظور از میزان سود اضافی دریافتی به ازای هر واحد وجوهی که در توسعه و اجرا سرمایه گذاری شده است استفاده می شود. علاوه بر این، می‌توانید کنترل را در دست بگیرید.
6. بهبود روند توسعه و اجرای تصمیم مدیریت. داده های مربوط به آماده سازی اطلاعات و کیفیت مراحل قبلی تجزیه و تحلیل می شود. مجموعه ابزار برای توسعه و اجرای تصمیمات مدیریت در حال گسترش است.

درباره جنبه کیفیت

ارائه فناوری کافی نیمی از کار است. برای اطمینان از اجرای آن باید نظارت شود. یعنی لازم است مکانیزم واحدی ارائه شود که یکپارچگی و سازگاری رویه های توصیف شده را در هر مرحله حفظ کند. این امر باعث افزایش کیفیت عملکرد و کسب نتایج رضایت بخش تری در مرحله کنترل می شود. چه چیز دیگری به شما امکان می دهد تا نتیجه دلپذیرتری بگیرید؟ روی کیفیتتأثیر:

1. بیان (تشخیص) مناسب مشکلات.
2. کیفیت اطلاعات دریافتی (به موقع بودن، مرتبط بودن، قابلیت اطمینان).
3. جهت‌های ارزشی و صلاحیت‌های CPR.

برای بهبود کارایی کلی، توجه به برنامه ریزی، حسابداری، تجزیه و تحلیل و کنترل نیز ضروری است. یعنی ایجاد یک سیستم واحد برای جمع آوری، پردازش و خلاصه سازی اطلاعات ضروری است. اگر چنین داده هایی به کسانی که تصمیم می گیرند منتقل شود، شاخص کیفیت کار آنها بهبود می یابد. از این گذشته، تصمیماتی که بر روی اطلاعات کامل و قابل اعتماد گرفته می شود، مؤثرتر و جامع تر از تصمیماتی است که از طریق شهود ظاهر می شود. چگونه می توانید کیفیت آنها را بهبود بخشید؟ این ده اصل را در کار خود دنبال کنید:

1. قبل از پرداختن به جزئیات، باید مشکل را به طور کلی ارزیابی کنید.
2. تا زمانی که همه گزینه ها در نظر گرفته نشده اند، تصمیم نگیرید.
3. شک.
4. لازم است مشکل را از چند دیدگاه ارزیابی کرد.
5. به دنبال آنالوگ یا مدلی باشید که به شما در درک بهتر اصل موضوعی که به آن پرداخته می شود کمک کند.
6. سوالات زیادی باید پرسید.
7. به اولین راه حلی که به ذهنتان می رسد قانع نباشید.
8. علم را نباید نادیده گرفت.
9. گوش دادن به کارشناسان منطقی است.
10. به یاد داشته باشید که افراد از منظر منحصر به فرد خود به مسائل نگاه می کنند.

درباره الزامات

اگر یک مسئله مهم در حال حل شدن است، چه انتظاری باید از این روند داشت؟ مثلا داریمفناوری اطلاعات برای تصمیم گیری های مدیریتی آنها به کامپیوتر نیاز دارند. اما تصمیماتی که در ذهن انسان گرفته می شود چه می شود؟ چگونه در این مورد باشیم؟ برای جلوگیری از مشکلات مختلف، تصمیمات مدیریت باید شرایط زیر را برآورده کند:

1. هدف روشنی داشته باشید. در غیر این صورت، نیازی به صحبت در مورد تصمیم گیری منطقی آگاهانه نیست.
2. زمین باشید. برای تصمیم گیری، باید یک مبنای کمی / محاسبه شده وجود داشته باشد، که انگیزه انتخاب آن را از تعدادی دیگر توضیح دهد.
3. برای داشتن مخاطب و همچنین ضرب الاجل. یعنی باید اطمینان حاصل شود که تصمیم توسط شخص یا واحد خاصی انجام می شود. همچنین محدودیت زمانی را فراموش نکنید.
4. جنجالی نباشید. باید پیش بینی کرد که راه حل با الزامات شرایط داخلی و خارجی مطابقت داشته باشد. و همچنین با اتفاقاتی که افتاده و برنامه ریزی شده است.
5. واجد شرایط بودن. یعنی لازم است این تصمیم مبنایی در قالب اسناد نظارتی، دستورات و دستورالعمل های مدیران داشته باشد. ضمناً باید حقوق و تکالیف آنان و کارکنانی که به عنوان مجری انتخاب می شوند نیز در نظر گرفته شود.
6. کارایی. لازم است که تصمیم از نظر نتیجه مورد انتظار بهترین باشد.
7. خاص. این باید به سؤالاتی پاسخ دهد که کجا، چه زمانی و چگونه باید عمل کرد.
8. بهنگام بودن. زمانی باید تصمیم گرفت که بتواند به تحقق هدف کمک کند.
9. کامل، ایجاز، وضوح، وضوح برای مجری بدونتوضیحات و توضیحات اضافی.

این سازمان و فناوری تصمیم گیری مدیریتی است که نتیجه را به حداکثر می رساند.

درباره روش‌ها

این تنها جنبه ای است که هنوز در نظر گرفته نشده است. لازم به ذکر است که روش ها و فناوری تصمیم گیری مدیریتی در صورت ترکیب، دستیابی به نتایج بسیار دقیق و قابل اعتمادی را ممکن می سازد. اگرچه برای استفاده همزمان به یک متخصص درجه یک نیاز است. به هر حال، روش های زیادی وجود دارد. بنابراین، تنها محبوب ترین آنها در نظر گرفته می شود:

1. تئوری بازی. این روش برای مدلسازی نتیجه یک تصمیم در شرایط عدم قطعیت استفاده می شود. به عنوان مثال، اگر رقبای وجود دارد.
2. نظریه صف ها. همچنین به عنوان مدل خدمات بهینه شناخته می شود. برای محاسبه بهترین تعداد کانال برای تعامل با بازدیدکنندگان و نیاز کمی به آنها استفاده می شود.
3. مدل های مدیریت موجودی. برای تعیین مقدار مورد نیاز منابع و محصولات نهایی در انبارها استفاده می شود.
4. مدل برنامه نویسی خطی. برای تخصیص بهینه منابع کمیاب در صورت وجود نیازهای رقابتی استفاده می شود.
5. درخت تصمیم. این مدلی است که به صورت گرافیکی ساخته شده است. در انجام این کار، تمام مراحلی که می توان برداشته شد ترسیم می شود و جایگزین های مختلف ارزیابی می شوند.
6. شبیه سازی. این شامل ایجاد یک ساختار ساده از وضعیت موجود، ایجاد تنظیمات و ارزیابی نتیجه با کاربرد بعدی در واقعیت است.
7. اقتصادیتحلیل و بررسی. روش هایی را برای ارزیابی منافع و هزینه های اقتصادی ترکیب می کند. همچنین می توان از آن برای محاسبه سود نسبی شرکت استفاده کرد. به عنوان مثال، برای تجزیه و تحلیل نقطه سر به سر.
8. ماتریس پرداخت. این روش تئوری تصمیم گیری آماری است. اگر لازم باشد یکی از چندین گزینه مشابه را انتخاب کنید، استفاده می شود.
9. پیش‌بینی. روشی مبتنی بر استفاده از تجربه گذشته برای به کارگیری آن در ساختن فرضیات برای آینده.

نتیجه گیری

افسوس، دشوار است که همه چیز را با یک نظریه در چارچوب یک مقاله کوچک پوشش دهیم. همچنین می توان در مورد فن آوری های هدف برای تصمیم گیری های مدیریتی که برای وظایف فردی استفاده می شود صحبت کرد، مثال هایی از زندگی واقعی آورد یا نشان داد که چگونه موقعیت ها را با استفاده از روش های مورد بحث در بالا محاسبه کرد. اما، افسوس، حجم مقاله کافی نیست. برای این منظور نوشتن کتاب مناسب تر است. علاوه بر این، شبیه سازی عملکرد فناوری با توجه به مراحل و رویه های توصیف شده اضافی نخواهد بود. اما اگر ذهن و درک مطالبی وجود داشته باشد، آنگاه مبنای نظری ارائه شده باید بیش از حد کافی باشد تا ایده ای از نحوه و مکان حرکت داشته باشیم. به هر حال، شما بدون تمرین سرشار از دانش نخواهید بود. اگر تمایلی برای خداحافظی وجود ندارد، اطلاعات دریافتی همیشه باید تقویت شود.