ZRK "Krug": عکس، استفاده رزمی

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

در دهه 1950 قرن گذشته، مجموعه دفاعی اتحاد جماهیر شوروی به منظور محافظت از حریم هوایی کشور در برابر دشمن احتمالی، تجهیزات دفاع هوایی ثابت را توسعه داده و فعالانه وارد نیروها کرد.

اما پیشرفت سریع فناوری هواپیما مستلزم ایجاد سیستم های دفاع هوایی متحرک برای پوشش مستقیم نیروهای زمینی از حملات هوایی بود. این امر مجموعه نظامی اتحاد جماهیر شوروی را بر آن داشت تا شروع به توسعه سیستم های موشکی ضد هوایی متحرک کند که نتیجه آن سیستم دفاع هوایی Krug شد که در سال 1965 به بهره برداری رسید.

الزامات سامانه موشکی ضد هوایی Krug

توسعه سیستم موشکی ضد هوایی متحرک برای نیازهای دفاع هوایی نیروهای زمینی در سال 1958 به عنوان بخشی از پروژه های رقابتی Theme 2 و Theme 3 آغاز شد. الزامات اصلی برای نوع جدید سلاح با قطعنامه کمیته مرکزی حزب تعیین شد:

1. رهگیری اهداف هوایی که با سرعت 600 متر بر ثانیه در ارتفاعات 3000 تا 25000 متر پرواز می کنند.
2. احتمال انهدام هواپیما در هوابمب افکن خط مقدم Il-72 در ارتفاعات تا 20000 متر - حداقل 80%.
3. تشخیص اجسام با سطح پراکندگی موثر مانند جنگنده MiG-15 در فاصله حداقل 115 کیلومتر.

در همان زمان، دولت توسعه دهندگان را در شرایط سختی قرار داد و آنها را در زمان محدود کرد. اولین آزمایشات سیستم دفاع هوایی جدید Krug قرار بود در سه ماهه سوم سال 1961 آغاز شود. مدیر پروژه طراح V. P. Efremov بود که قبلاً برای بهبود رادار و دفاع هوایی شهر مسکو شناخته شده بود. تحقیق در NII-20 انجام شد.

اهداف و مقاصد

شرایط وظایف در سال 1958 توسط دولت تصویب شد. به گفته وی، طراحی دو موشک هدایت شونده ضد هوایی اساساً جدید - 3M8 و 3M10 به ترتیب با نوع فرماندهی و هدایت ترکیبی الزامی بود.

در ارتباط با توسعه موشک‌های جدید، ایجاد سیستم‌های پرتاب موشک جدید ضروری شد، زیرا مدل‌های موجود از بسیاری جهات مناسب نبودند. برای یکسان سازی جزئیات و کاهش زمان توسعه برای سیستم دفاع هوایی Krug، پروژه دفاع هوایی Kub در حال توسعه به عنوان پایه در نظر گرفته شد.

پیشینه تاریخی

مشکل اصلی که مهندسان OKB-2 باید حل می کردند، ساخت موشک های هدایت شونده بود.

تحقیق پس از یک شکست. چندین ده پروژه رد شد. اما در نهایت، اولین آزمایش های انجام شده در دسامبر 1961 نشان داد که توسعه دهندگان در مسیر درستی حرکت می کنند.

پس از آن، یک فرآیند طولانی رفع اشکال تجهیزات و آماده شدن برای آزمایش میدانی آغاز شد که قرار بود سه مرحله را طی کند:

1. در مرحله اول، آزمایشات کارخانه طبق دستورالعمل های تعیین شده توسط مدیر پروژه V. P. Efremov انجام شد.
2. در مرحله دوم، آزمون‌های حالتی طبق روش‌های پیشنهادی سایت انجام شد.
3. در مرحله آخر، نمونه های سریالی از سامانه پدافند هوایی Krug مورد آزمایش قرار گرفت.

همه آزمونهای ایالتی بین سالهای 1963 و 1964 با موفقیت گذرانده شدند. و در 3 فوریه 1965، به دستور وزیر دفاع اتحاد جماهیر شوروی، مجموعه جدید کروگ با کد 2K11 توسط پدافند هوایی نیروهای زمینی به تصویب رسید.

ترکیب سامانه پدافند هوایی Krug

در سال 1965، تیپ های موشکی ضد هوایی شروع به شکل گیری کردند که تسلیحات اصلی آنها مجموعه کروگ بود. در همان زمان، ZRBR شامل واحدهای زیر بود:

1. جوخه کنترل به عنوان بخشی از ایستگاه شناسایی هدف 2S12 و کابین پذیرش تعیین هدف Crab-1 (پس از سال 1981 با کابین Polyana D-1 جایگزین شد).
2. سه باتری موشک ضد هوایی که هر کدام از یک ایستگاه هدایت 1S32، یک پرتابگر خودکششی 2P24 با دو موشک 3M8 تشکیل شده است.
3. باتری فنی که شامل یک ایستگاه آزمایش و کنترل 2V9، چندین ترانسپورتر 9T226 و همچنینوسیله نقلیه بارگیری 2T6.

تیپ موشکی ضد هوایی همچنین شامل تانکرها و تجهیزات تکنولوژیکی بود که برای مونتاژ موشک ها و سوخت رسانی به آنها استفاده می شد. تمامی تجهیزات سامانه پدافند هوایی 2k11 Krug (به جز لودر) در مسیر کاترپیلار طراحی شده است.

کشف و هدایت موشک

ایستگاه رادار 1C12 مسئول شناسایی دشمن بود. اهداف هوایی را در فاصله 180 کیلومتری در ارتفاع بیش از 12 هزار متری و در فاصله 70 کیلومتری اگر ارتفاع هدف کمتر از 500 متر بود شناسایی کرد. پس از شناسایی دشمن، ایستگاه تعیین هدف را به ماشین 1C32 داد.

ایستگاه هدایت موشک وظیفه جستجوی اهداف بر اساس داده های صادر شده توسط ایستگاه شناسایی و تعیین هدف (1С12) و همچنین ردیابی موشک های پرتاب شده را بر عهده داشت. پس از شناسایی دشمن و پس از تکمیل کلیه محاسبات، داده ها به پرتابگرها ارسال شد که در بخش مشخص شده مستقر شده و شروع به "دنبال کردن" کردند. به محض ورود دشمن به منطقه آسیب دیده، موشک های هدایت شونده سامانه پدافند هوایی کروگ پرتاب شد (عکس بالا).

موشک های شلیک شده پرتوهای آنتن های ردیاب را که مسیر را تصحیح کردند و همچنین داده هایی را برای خم کردن فیوز و سایر دستورات مخابره کردند.

موشک هدایت شونده ضد هوایی 3M8

همانطور که قبلاً ذکر شد، دو موشک به طور همزمان در حال توسعه بودند - 3M8 و 3M10 که موفق ترین آنها موشک 3M8 بود.

مطابق با پیکربندی آیرودینامیکی "بال چرخشی" به دلیل عملکرد ناپایدار نیروگاه ها ایجاد شد. به ساخت و سازموشک دو مرحله داشت:

1. راهپیمایی، با موتور جت هوا که با سوخت نفت سفید کار می کند.
2. پرتاب، با چهار تقویت کننده سوخت جامد خود جدا شونده.

سرجنگی عمل انفجاری قوی SAM در بدنه مرکزی عمیق ورودی هوا قرار گرفت و دارای جرم 150 کیلوگرم بود. یک انباشته هوا با یک بالون و یک سر خانه نیز در اینجا قرار داشت. تضعیف با استفاده از فیوز رادیویی در 50 متری هدف انجام شد. وزن کل موشک 2.4 هزار کیلوگرم است. این موشک در تمامی مجموعه های این سری از جمله سامانه پدافند هوایی Krug-M مورد استفاده قرار گرفت.

پرتابگر موشک

پرتابگر 2P24 چندین کار را به طور همزمان انجام داد - موشک ها را به محل وظیفه رزمی منتقل کرد، موشک ها را به سمت اهداف ردیابی یا شناسایی شده هدایت و پرتاب کرد. در همان زمان، او می توانست دو موشک کاملاً آماده برای شکست دشمن حمل کند. در طول راه اندازی، محاسبه ماشین در داخل SPU "مخفی" شد.

موشک ها روی بوم قرار داشتند و مجهز به سیلندرهای هیدرولیک بودند که وظیفه تغییر زاویه خروج را بر عهده داشتند. بوم بخشی از تیر پشتیبانی بود که با کمک لولاهای استوانه ای به خود نصب بسته می شد. در حین حمل و نقل، موشک ها با تکیه گاه های اضافی تقویت شدند که روی بوم نیز قرار گرفتند.

تجهیزات تهیه

کابین تعیین هدف Crab-1 مسئول کنترل خودکار آتش بود. او سیستم های موشکی متحرک S75 / 60 را کنترل کرد، توانست حداقل 10 هدف را در فاصله ای از زمین شناسایی و ردیابی کند.15 تا 160 کیلومتر از محل ایستادن. پردازش مختصات هدف و صدور داده برای هدایت موشک در 32 ثانیه صورت گرفت. دقت محاسبات 90% بود.

"Krab-1" بخشی از این مجموعه و اصلاحات آن از جمله سامانه پدافند هوایی Krug-M1 بود، اما به دلیل کاهش 60 درصدی قدرت آتش یگان ها، این کابین خلبان با نام هدف جایگزین شد. پولیانا دی-وان». تعویض در سال 1981 انجام شد.

واحد رزمی جدید با توانایی خود در ردیابی همزمان 62 واحد تجهیزات هوایی و همچنین تعداد اهداف پردازش شده به طور همزمان که به 16 مورد افزایش یافت متمایز شد. این دستگاه اولین دستگاهی بود که یک سیستم خودکار برای هماهنگی را پیاده سازی کرد. اقدامات واحدهایی که مجموعه را تشکیل می دهند. به همین دلیل، تعداد اجسام منهدم شده 20 درصد افزایش یافت و در عین حال مصرف مهمات را تقریباً 5 برابر کاهش داد.

ویژگی های فنی مجتمع

پس از تجزیه و تحلیل داده های همه وسایل نقلیه تشکیل دهنده مجموعه، می توانیم در مورد دایره سیستم موشکی ضد هوایی موثر رزمی نتیجه گیری کنیم:

1. حداکثر سرعت سفر 50 کیلومتر است.
2. برد کروز مجموعه (حرکت بدون سوخت گیری) - 300 کیلومتر.
3. زمان پاسخگویی کمتر از یک دقیقه.
4. استقرار SAM - کمتر از 5 دقیقه.
5. محدوده درگیری هدف - از 11 تا 43 کیلومتر، ارتفاع - 3-23.5 کیلومتر.
6. سرعت برخورد اجسام - حداکثر 800 متر بر ثانیه.

با این حال، ارائه اطلاعات دقیق در مورد اثربخشی رزمی سیستم دفاع هوایی Krug غیرممکن است. استفاده رزمی از فناوری حتی پس از این همه راز استسال ها. مشخص است که این مجتمع ها در طول جنگ ویتنام و همچنین در بهبود "خط هوایی بارلو" در مصر مورد استفاده قرار گرفتند.

تغییرات مدل

بهسازی مجموعه عمدتاً در راستای کاهش "منطقه مرده" انجام شد. در نتیجه، تغییرات ایجاد شد:

• در سال 1967 - "Circle-A" با حداقل ارتفاع اصابت به اهداف 250 متر؛
• در سال 1971 - "Krug-M" با برد تا 50 کیلومتر و ارتفاع تا 24.5 کیلومتر.
• در سال 1974 - Krug-M1، که مرز نزدیک به 6-7 کیلومتر کاهش یافته بود، و همچنین حداقل ارتفاع آن تا 150 متر بود.

در سال 2015، مدال جشن "50 سال سیستم دفاع هوایی کروگ" صادر شد که نشان دهنده ارتباط این مجموعه حتی پس از نیم قرن و همچنین خدمات عالی به سرزمین پدری توسعه دهندگان آن است. اکنون همه مدل‌ها در انبار هستند.