سوخت هوانوردی: الزامات کیفیت

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

سوخت هوانوردی یک فرآورده نفتی است که مسئول عملکرد موتورهای انواع مختلف حمل و نقل هوایی است. بسته به ترکیب، دامنه و ویژگی های عملکرد، سوخت ها می توانند انواع مختلفی داشته باشند. دو نوع اصلی وجود دارد: نفت سفید هوانوردی (که سوخت جت نیز نامیده می شود) و بنزین هواپیمایی.

هر موتور با توجه به سوخت خاصی طراحی شده است تا سرعت و قابلیت اطمینان مورد نیاز شما را فراهم کند. اگر از سوختی استفاده می کنید که برای این نوع موتورها در نظر گرفته نشده است، می توانید عمر عملیاتی آن و ویژگی های قدرت خود هواپیما را کاهش دهید.

سوخت جت برای هواپیما

سوخت جت - نفت سفید جت - برای سوخت بیشتر هواپیماها استفاده می شود. در برندهای مختلف عرضه می شود. در کشور ما از شش نوع مختلف استفاده می شود که ویژگی های انتخاب بستگی به شرایط و ویژگی های خود هواپیما دارد. مثلا در زمینه هوانوردی زیر صوتاز نفت سفید مارک TS-1 استفاده می شود که حاوی مقدار زیادی گوگرد در ترکیب است. و هواپیماهای مافوق صوت با برندهای TS-8 یا TS-6 کار می کنند. هواپیماهای ارتفاع پایین با نفت سفید TS-2 سوخت گیری می شوند.

نفت سفید برای هوانوردی و موارد دیگر

نفت سفید از انواع سبک فرآورده های نفتی است. این روغن با تقطیر مستقیم یا بازیافت روغن تولید می شود. نقطه جوش این محصول بسته به ترکیب آن از 150 تا 250 درجه متغیر است.

در اینجا کاربردهای اصلی نفت سفید آورده شده است:

• هوانوردی. در اینجا، نفت سفید به عنوان سوخت هوانوردی برای موتورهای مبرد و ملخ، به عنوان روان کننده برای تاسیسات سوخت عمل می کند. این خود را از بسیاری جهات ثابت کرده است، به ویژه افزایش مقاومت در برابر سایش موتور و خواص دمای پایین.
• علوم موشکی. تا به امروز، نفت سفید به طور گسترده ای به عنوان سوخت موشک استفاده می شود، البته با راندمان پایین. در آینده قرار است از اتان یا پروپان برای این منظور استفاده شود.
• تولید. نفت سفید یک ماده خام عالی برای تولید پلی اتیلن و پلی پروپیلن و همچنین سایر مواد مصنوعی است.
• گرمایش. در کشورهایی که سیستم گرمایش مرکزی وجود ندارد، نفت سفید به طور گسترده استفاده می شود. عملکرد ایمنی آتش بالا، کارآمد و مقرون به صرفه برای استفاده دارد.
• نورپردازی. اگرچه الکتریسیته در همه جا وجود دارد، اما لامپ های نفت سفید نیز عجله ای برای دست کشیدن از موقعیت خود ندارند.

گونه های محبوبسوخت هواپیما در کشور ما و خارج از کشور

انواع مختلفی از سوخت برای حمل و نقل هوایی در بازار خارجی وجود دارد. آنها با حداکثر نقطه جوش، با ویژگی های ترکیب کسری، با نقطه اشتعال (به عنوان مثال، نفت سفید برای هوانوردی دریایی دارای بالاترین نرخ ها) و غیره متمایز می شوند.

محبوب ترین محصول سوخت دیزل هواپیمایی با ترکیب کسری بهبود یافته است که به طور گسترده در هوانوردی غیرنظامی استفاده می شود. به عنوان مثال، نام تجاری "Jet A-1". یک سری الزامات سختگیرانه دارد. اما در کشورهای در حال توسعه، الزامات سوخت عملاً با هیچ چیز تنظیم نمی شود.

بنزین هواپیمایی

کاربرد اصلی بنزین هوانوردی موتورهای پیستونی هواپیما و هلیکوپترهای کوچک است. آنها با موتورهای خودرو در سیستم تزریق سوخت اجباری متفاوت هستند، به این معنی که الزامات سوخت هواپیما باید تا حدودی متفاوت باشد.

ترکیب بنزین های حمل و نقل هوایی شامل اجزای آزمایش شده با دقت است که در نتیجه فرآیندهای تکنولوژیکی خاص به دست آمده اند. به عنوان مثال، آروماتیزاسیون روغن یا اصلاح کاتالیزوری. محصولات بازیافتی حاوی هیدروکربن های الفینی در تولید سوخت هواپیما استفاده نمی شود.

امروزه، در مقایسه با گریدهای معمولی بنزین برای صنعت خودروسازی، گریدهای هوانوردی نسبتاً کمی تولید می شوند - فقط 2٪. به هر حال، برخی از مدل های موتور در حمل و نقل هوایی قادر به کار با بنزین استاندارد هستند.مارک A-95. اما همچنان بنزین حمل و نقل هوایی پایدارتر است و ترکیب بهتری دارد.

شاخص های کیفیت بنزین هواپیمایی:

• مقاومت در برابر ضربه. بر روی مخلوط سوخت و هوا از ترکیبات مختلف تعیین می شود.
• دمای تبلور - هر چه کمتر باشد، کیفیت بالاتر است.
• ترکیب کسری ویژه.
• بدون مواد رزینی یا وجود آنها در حداقل مقدار.
• فاقد ترکیبات و اسیدهای گوگردی.
• ارزش حرارتی بالا.
• خواص ضد ضربه بالا.
• پایداری ذخیره سازی عالی.

همه این ویژگی ها کیفیت سوخت های هوانوردی و در نتیجه درجه قابلیت اطمینان موتور را تعیین می کند.

طبقه بندی و ترکیب تمبر

بنزین برای موتورهای هواپیما از نظر درجه متفاوت است. این معیار است که مسئول قدرت توسعه یافته توسط موتور است. به عنوان مثال، برای بنزین B-91/115، عدد دوم فقط نشانگر درجه و عدد اول عدد اکتان است.

بر خلاف بنزین خودرو، بنزین حمل و نقل هوایی به دو گرید زمستانی و تابستانی تقسیم نمی شود. در واقع، در پرواز، همیشه دمای تقریبا یکسانی وجود دارد که بستگی کمی به تغییر فصل دارد. از سوی دیگر، سرب تترااتیل بیشتری به هر نوع سوختی در هوانوردی اضافه می شود و میزان گوگرد و قطران به شدت تنظیم می شود. تولوئن، ایزومریزات، پیروبنزن و سایر اجزا نیز به ترکیب اضافه می شوند تا از شاخص های لازم گرمای احتراق و دمای تبلور اطمینان حاصل شود.

رنگ سوخت هواپیما نیز نشان دهنده وجود افزودنی های خاص در ترکیب است. معمولاً زرد روشن، سبز روشن یا نارنجی است.

استانداردهای کیفیت

در کشور ما شرایط خاصی برای ویژگی های سوخت هواپیما وجود دارد. علاوه بر رعایت دقیق استانداردهای زیست محیطی بر اساس طبقه بندی یورو، مقررات فنی ویژه ای وجود دارد که الزامات مربوط به بنزین و سوخت جت دیزل هواپیما را تنظیم می کند.

به عنوان مثال، بنزین مورد استفاده در هوانوردی باید عاری از سورفکتانت ها و مواد شیمیایی باشد یا در حداقل مقداری وجود داشته باشد که بر عملکرد تأثیری نداشته باشد. باید پایداری اکسیداسیون بالایی داشته باشد. در ترکیب آن، محتوای سرب تترااتیل مجاز است. و در بنزین با عیار حداقل 130 افزودن رنگ آبی جایز است.

سوخت جت باید عاری از ناخالصی هایی مانند آب، گوگرد، مواد قیری باشد. دمای تبلور و ویسکوزیته سینماتیکی به شدت تنظیم می‌شود و ممکن است شاخص‌ها برای موتورهای هواپیما با سرعت‌های مافوق صوت و مافوق صوت متفاوت باشد.

در مورد دامنه استفاده، بنزین هوانوردی فقط در موتورهای هواپیما استفاده می شود. استفاده از آن برای هر هدف دیگری اکیدا ممنوع است.