تنها واحد پول ملی بریتانیا: پوند بریتانیا

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

جامعه جهانی کشورهای زیادی را در بر نمی گیرد که نظام پولی آنها دهه ها است که مبتنی بر صدور یک واحد پولی بوده است. بریتانیای کبیر جایگاه پیشرو در فهرست چنین قدرت هایی را اشغال می کند. برای بیش از یازده قرن، آقایان از دنیای قدیم پوند انگلیسی را در کیف پول خود نگه داشته اند.

تاریخچه پیدایش نام

حتی مدتها قبل از اینکه ساختار ارضی و اداری بریتانیای کبیر طرح کلی مشخصی از یک دولت بزرگ متمرکز را به دست آورد، این اسکناس ها از قبل در سرزمین های آن شروع به گردش کرده بودند. این نام ارز به دور از تصادف است. چندین گزینه برای انتخاب وجود دارد. یکی از آنها گزینه "وزن" است. اعتقاد بر این است که پنس در ابتدا از یک پوند نقره ساخته شده است. معلوم شد حدود 240 سکه. استرلینگ نام دوم اسکناس های فلزی دریافتی است. از این رو نام ارزی که به دست ما رسیده است.

میانجی هم وجود داردواحد. به آن شیلینگ می گویند. شامل 12 پنس است. بنابراین، هر پوند انگلیسی شامل 20 شیلینگ است.

سکه و اسکناس طلا

به مدت چهار قرن (از چهاردهم تا هجدهم) سیستم گردش پول دوفلزی در قلمرو کشور فعال است. در روابط کالایی و پولی یک پوند طلایی انگلیسی و شیلینگ و پنس تغییر نقره وجود داشت. علاوه بر اسکناس های فلزی، اسکناس های کاغذی نیز در قلمرو ایالت در گردش بود. ارزش هر اسکناس پشتوانه طلا بود. این امر در طول جنگ بین انگلستان و فرانسه ادامه یافت، اگرچه در آن زمان امکان مبادله اسکناس با فلز ارزشمند وجود نداشت. احیای سیستم خرید و فروش آزاد و بدون عوارض سکه طلا با استفاده از اسکناس کاغذی در دهه بیست قرن نوزدهم دوباره به گردش درآمد.

همزمان، تعادل واضحی بین اسکناس های مبادله شده و موجودی فلزات ارزشمند برقرار شد. این بدان معناست که انتشار اسکناس نباید از میزان موجودی طلا بیشتر شود. این قانون تنها در زمان بحران اقتصادی نقض شد. سه لحظه از این قبیل بود. بحران بزرگ 1847، اولین بحران جهانی 1857 و بحران لوکزامبورگ در سال 1866 که تأثیر اسفناکی بر اقتصاد انگلستان گذاشت. برای تثبیت وضعیت مالی، پارلمان این کشور اجازه داد که پوند انگلیس که روی کاغذ منتشر می‌شود، پشتوانه مناسبی از طلا نداشته باشد. یعنی انتشار اسکناس از حجم مجاز فراتر رفت.

باختوضعیت و وضعیت فعلی

تا آغاز جنگ جهانی اول، اسکناس های کاغذی و سکه های طلا در کشور در گردش بود. در سال 1914 ضرب اسکناس‌های فلزی متوقف شد و اسکناس‌های در گردش خارج شدند. در همان زمان مجلس کشور برای مقابله با هزینه های نظامی اقدام به صدور اسناد خزانه کرد. آنها به نوبه خود در سال 1928 از گردش خارج شدند و پول ملی، پوند انگلیس، دوباره به جای آنها آمد. حتی با وجود بحران سال های پس از جنگ، دولت کشور تنها از یک اهرم نفوذ بر واحد پولی استفاده کرد - احیای سیستم پولی. طلا دوباره وارد گردش شد، اما نه سکه، بلکه شمش. پوند انگلیس کاغذ با حمایت فلز گرانبها تقویت شد، اما نتوانست دوباره به ارز ذخیره پیشرو در عملیات بانکی جهان تبدیل شود.

بریتانیا در حال حاضر بخشی از اتحادیه اروپا است. بنابراین جای تعجب نیست که یورو در این کشور در گردش است. با این حال، پوند انگلیس تنها پول ملی باقی مانده است. این کشور هنوز به دنبال تغییر به سمت یورو نیست. انگلیس این را با این واقعیت توضیح می دهد که در این مرحله هیچ منفعتی برای وضعیت اقتصادی کشور وجود ندارد. در همان زمان، برای یک پوند انگلیس در صرافی، می توانید حدود 1.2 یورو دریافت کنید.