شب ادراری گوسفند: شرح، علائم، درمان و پیشگیری

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

سانوروسیس اغلب بر حیوانات بیمار و ضعیف تأثیر می گذارد. در ابتدا، بیماری به طور نامحسوس برای فرد پیش می رود، علائم کمی بعد ظاهر می شود. عواقب اپیدمی کونوروزیس در گله فاجعه بار است. مرگ و میر ناشی از این بیماری بسیار زیاد است، بنابراین انجام اقدامات پیشگیرانه به موقع ضروری است.

سابقه وقوع بیماری

Coenurosis گوسفند برای مدت طولانی برای بشر شناخته شده است. این بیماری دام ها را درگیر می کند و به آن آبله مرغان می گویند. این بیماری بیشتر در صوفیان دیده می شود، اما در ادبیات توصیفی از کونوروز گوسفند در انسان وجود دارد. اولین مورد این بیماری در انسان در اوایل قرن بیستم ثبت شد. عامل بیماری مورد مطالعه قرار گرفت، این مغز یک گوسفند بود. بعدها موارد مشابه در فرانسه و کشورهای آفریقایی تشخیص داده شد. این بیماری در کودکان بیشتر از بزرگسالان تشخیص داده شد.

امروزه این بیماری در هند، آفریقا و دیگر کشورهای نه چندان توسعه یافته دیده می شود. گاهی اوقات، همه گیری ها در آمریکا، کانادا، فرانسه رخ می دهد. در فدراسیون روسیه و کشورهای نزدیک به آن، کونوروز گوسفند در مناطق قفقاز و منطقه ولگا ثبت شده است. اکثر اپیدمی ها درکشورهای آسیای مرکزی، زیرا دامداری هنوز در آنجا بسیار توسعه یافته است. کونوروز گوسفند در قزاقستان بسیار شایع است.

در سال 1986، دانشمند Kosminkov و دستیارانش واکسنی علیه این بیماری ساختند. در سال 2001، دکتر Akbaev یک درمان محافظه کارانه برای کونوروز در گوسفند اختراع کرد.

پاتوژن

این بیماری توسط یک انگل از خانواده Taeniidae ایجاد می شود. عوامل ایجاد کننده کونوروز گوسفند، لاروهای سستود هستند که از نظر ظاهری شبیه حباب های آب هستند. اندازه آنها از اندازه یک نخود تا یک تخم مرغ متفاوت است. دیواره سستود دارای دو لایه است، آنها نازک و تقریباً شفاف هستند. روی پوسته داخلی، می‌توانید کرم‌های نواری را ببینید که به خوبی روی هم قرار می‌گیرند. پروبوسیس سر آنها مجهز به قلاب های کیتین است.

ناقلین اصلی پاتوژن ها سگ ها و سایر گوشتخواران هستند که همراه با مدفوع، تخم سستود را بیرون می آورند. آنها روی علف ها و در خاک می افتند و در آنجا توسط گوسفندها و بزها بلعیده می شوند. هنگامی که انگل ها وارد بدن می شوند، همراه با جریان خون شروع به حرکت می کنند. آنها در تمام اندام ها و بافت های داخلی توزیع می شوند. عوامل بیماری زا تمایل دارند وارد نخاع یا مغز شوند، زیرا در جاهای دیگر می میرند. 3 ماه دیگر، tsenuris در اینجا تشکیل می شود.

اگر گوشتخواری مغز یا نخاع گوسفندی را بخورد، کرم‌های نواری خود را به روده‌های آن می‌چسبند. به زودی بخش هایی از آنها رشد می کند و انگل در عرض 2-3 ماه به رشد کامل می رسد. سستودها می توانند گوشتخواران را برای حدود 6 ماه انگلی کنند، اما گاهی این کار را برای یک سال انجام می دهند.

تخم انگلنسبت به سرما حساس نیستند، بنابراین می توانند به راحتی زمستان را زیر برف در مرتع منتظر بمانند. با این حال، آنها نور مستقیم خورشید را تحمل نمی کنند، بنابراین تحت تأثیر اشعه پس از 3-4 روز می میرند.

شرح بیماری

Coenurosis گوسفند اغلب حیوانات جوانی را که به یک سال و نیم نرسیده اند مبتلا می کند. اولین قربانیان این بیماری، افراد ضعیفی هستند که قبلاً هر گونه بیماری مزمن دارند. ناقلان اصلی کرم های قارچی سگ هایی هستند که با گله ها زندگی می کنند. حیوانات وحشی گوشتخوار نیز نقش بسزایی در شیوع کونوروز دارند. یک فرد مبتلا می تواند روزانه 10 میلیون تخم مرغ را با مدفوع پرتاب کند.

عمل پاتوژن با نفوذ آن به بدن آغاز می شود. بسته به نوع انگل، زیستگاه آن نیز مشخص خواهد شد. عامل ایجاد کننده انسداد مغزی در نخاع یا مغز زندگی می کند. این نوع بیماری در گوسفندان بیشتر از سایر حیوانات یا انسان ها دیده می شود. عامل ایجاد کننده سینوروزیس در زیر پوست یا ماهیچه ها می نشیند. این بیماری برای خرگوش و خرگوش خطرناک است. عامل کونوروزیس اسکریابین ترجیح می دهد در ماهیچه های حیوانات انگلی شود. این بیماری اغلب گوسفندان را مبتلا می کند.

دوره کمون برای توسعه بیماری

عفونت گوسفندان اغلب در مراتع رخ می دهد. آنها علف‌های آلوده به پاتوژن‌های کونوروز را می‌خورند و بیمار می‌شوند. دوره کمون برای ایجاد بیماری 2 تا 3 هفته است. این زمان بستگی به سن حیوان، ایمنی آن و وجود بیماری های مزمن دارد. بزرگسالان عملا هستندهرگز از گوسفند کونوروز رنج نبرید.

در نوزادان، این بیماری سریعتر از حیوانات جوان بزرگسال ظاهر می شود. میش های آبستن نیز بیشتر مستعد ابتلا به سینوروز هستند. گاهی اوقات حیوانات ضعیف در مرحله اولیه بیماری می میرند. اگر فرد بدون هیچ دلیلی فوت کرد، لازم است معاینه پس از مرگ بافت ها برای ایجاد تشخیص انجام شود. این بیماری چندین نوع پاتوژن دارد، بنابراین پاسخ دقیق آن پس از تعیین ساختار کونوروز گوسفند مشخص خواهد شد.

مسیرهای انتقال

ناقلین اصلی این بیماری سگ سانان و سایر گوشتخواران هستند. آنها تخم های سستود را در مدفوع خود می ریزند. بزرگترین خطر توسط سگهایی است که با گله زندگی می کنند.

گوسفندها از طریق آب یا غذای آلوده به پاتوژن کونوروزیس آلوده می شوند. همچنین، حیوانات پس از برقراری ارتباط با برادران خود می توانند بیمار شوند، زیرا تخم های کرمی را می توان روی خز آنها یا روی غشاهای مخاطی آنها یافت. میزبان نهایی، مانند گرگ، نمی تواند گوسفند را مستقیماً آلوده کند. فقط می‌تواند تخم‌های کرم را همراه با مدفوعی که سایر حیوانات می‌خورند دفع کند.

اغلب عفونت در مراتع رخ می دهد. بره‌ها و گوسفندان جوان علف‌هایی را می‌خورند که حاوی عامل ایجاد کننده کونوروزیس است. گاهی اوقات گاوها از طریق بسترهای کاهی یا خاک انبار آلوده آلوده می شوند.

علائم

در عرض 2-3 هفته پس از عفونت، بیماری به شکل نهفته ادامه می یابد. علائم کونوروز در گوسفندان به سرعت در بره ظاهر می شود. آن ها هستندبی قرار می شوند، از صاحبش می ترسند، دندان هایشان را به هم می سایند. این وضعیت معمولا دو تا سه روز ادامه دارد. بعد از اینکه نوزادان تشنج کردند. برخی از بره ها در این مرحله از پیشرفت بیماری می میرند. اگر حیوان زنده بماند، علائم ناپدید می شوند.

باز هم، بیماری تنها پس از ۲ تا ۶ ماه خود را احساس می کند. حیوان شروع به رفتار ترسناک می کند. بره می تواند سر خود را پایین بیاورد و در گوشه انبار یا هر مانع دیگری استراحت کند، در این حالت ساعت ها می ایستد. این بدان معناست که عامل بیماری زا به مغز قربانی برخورد کرده است. در لمس سر، نازک شدن استخوان های جمجمه، به خصوص در لوب فرونتال احساس می شود.

حیوان می تواند چندین ساعت سر خود را بدون توقف بچرخاند یا آن را به عقب و عقب پرتاب کند. همچنین این بیماری با فلج پاها، راه رفتن تکان دهنده، اختلال در هماهنگی حرکات مشخص می شود.

تشخیص

راه های مختلفی برای تشخیص بیماری در دام وجود دارد. یکی از دقیق ترین آنها تشخیص کونوروز گوسفند با سونوگرافی است. با کمک این دستگاه می توان سستودها و محل های محلی سازی آنها را مشاهده کرد. همچنین، با توجه به تعداد انگل ها، می توانید میزان عفونت را قضاوت کنید، این داده ها به شما کمک می کند تا بهترین روش درمانی را انتخاب کنید. متأسفانه، هر پزشک دستگاه سونوگرافی ندارد، به خصوص در سکونتگاه های دور. در این صورت دامپزشک از روش های تشخیصی دیگری استفاده می کند.

پزشک می تواند جمجمه را لمس کند، در مکان هایی که فعالیت کرم کرم فعال است، معمولاً نازک است. چرک با ناخالصی های مخاطی اغلب از حفره بینی حیوان جاری می شود. با سینوروز، کهدر مرحله نهفته می گذرد، چشمان بره تغییر می کند. آنها می توانند از نظر اندازه افزایش یا کاهش پیدا کنند، به رنگ دیگری تبدیل شوند. خونریزی در سفیدی چشم ظاهر می شود.

یک اثر خوب در شناسایی بیماری استفاده از روش آلرژیک رونژین است. این در این واقعیت نهفته است که عصاره پاتوژن به پوست پلک فوقانی تزریق می شود. اگر ضخیم‌تر شده باشد، دلیلی برای مشکوک شدن به سینوروز در حیوان است. در این مورد، مصرف مایع مغزی نخاعی برای معاینه توصیه می شود.

تغییرات پاتولوژیک

وقتی گاوها بر اثر سینوروز می میرند، تغییراتی در مغز در طی معاینه پس از مرگ مشاهده می شود. در سطح آن، خونریزی ها قابل مشاهده است، نیمکره ها با گذرگاه های پیچ در پیچی که توسط انگل ها تشکیل شده اند، پر شده است. بطن های مغزی ادماتیک هستند، قابل توجه است که مایع اضافی در آنها جمع شده است.

در معاینه بیشتر، متخصص تاول هایی را می بیند که اندازه آنها تا 2 میلی متر است. مشخص می شود که مغز در مرحله تجزیه است. استخوان های جمجمه نازک هستند، به راحتی خم می شوند، گاهی اوقات سوراخ هایی در آنها ایجاد می شود.

درمان

اکنون چندین طرح برای خلاص شدن از شر این بیماری وجود دارد. مؤثرترین متخصصان دامپزشکی درمان جراحی کونوروز در گوسفند را در نظر می گیرند. با این روش کیست هایی که با سستود پر شده اند بریده می شوند. این روش هم برای دام و هم برای انسان موثر است. برای برداشتن کیست ها، پزشک ابتدا کرانیوتومی را انجام می دهد. این عملیات تا زمانی ادامه می‌یابد که تمام مکان‌هایی که انگل‌ها در آنجا تجمع می‌کنند نابود شوند.

در صورت جراحیمداخله به دلایلی غیرممکن است، سپس دامپزشک طرحی را برای درمان محافظه کارانه کونوروز در گوسفند تجویز می کند. رایج ترین داروهای تجویز شده آلبندازول، فنبندازول، پرازیکوانتل و غیره هستند. در اثر عمل داروها، انگل ها از بین می روند. همچنین، داروهای ضد التهابی و ضد حساسیت را می توان در طرح با داروهای ضد کرم ها استفاده کرد. در برخی موارد ممکن است شیمی درمانی تجویز شود.

پیشگیری

درمان سینوروز در گوسفند اغلب دشوار است، بنابراین برای پیشگیری از این بیماری مطلوب است. در انتخاب مراتع باید دقت شود. برای پیشگیری از کونوروز در گوسفندان، پیاده روی آنها در مکان هایی که امکان تماس با شکارچیان گوشتخوار وجود دارد، توصیه نمی شود. سگ هایی که با گله نگهداری می شوند باید به موقع از نظر کرم ها درمان شوند. چنین پیشگیری به خود گوسفند آسیب نمی رساند.

در مکان هایی که حیوانات نگهداری می شوند رعایت نظافت الزامی است، از بستر و خاک مشکوک استفاده نکنید. اگر گاو بیمار است، باید فوراً آن را به دامپزشک نشان دهید. اگر پزشک اتانازی را توصیه کند، دیگر نیازی به خوددرمانی نیست، این گوسفند ناامید است. همه افراد ذبح شده باید پس از انجام مراحل سوزاندن مرده دفع شوند.

خطر برای انسان

Coenurosis در انسان نادر است، بیش از 50 مورد از این نوع توصیف نشده است. اغلب، کارگران مزرعه، چوپانان و صاحبان مزارع فرعی قربانی این بیماری می شوند.

علائم در فرد 3-7 روز پس از عفونت ظاهر می شود، اما خوب استایمنی، دوره کمون می تواند 3-4 هفته طول بکشد. معمولاً همه چیز با یک حمله سردرد شروع می شود که ممکن است با حالت تهوع یا استفراغ همراه باشد. احساسات ناخوشایند ممکن است در گردن و ستون فقرات نیز رخ دهد.

فرد ممکن است افسرده شود، زود خسته می شود، میل به انجام هر کاری را از دست می دهد. بیماران اغلب تعریق بیش از حد را تجربه می کنند. اگر در این مرحله با پزشک مشورت نکنید، ممکن است بی نظمی در فضا رخ دهد. بعداً فرد به طور مرتب شروع به غش می کند. تشنج صرع، تشنج، فلج ممکن است.

بیشتر اوقات، پزشک برای برداشتن تمام کانون های کرمی در بدن، درمان جراحی را برای بیمار تجویز می کند. اگر عمل به دلایلی غیرممکن است، به درمان محافظه کارانه متوسل شوید.