شایع ترین بیماری های پرندگان: شرح، علائم، درمان و پیشگیری

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

پرورش طیور نه تنها سودآور است، بلکه مقرون به صرفه است. با خانه داری مناسب، نه تنها می توانید گوشت و تخم مرغ را برای خانواده خود تهیه کنید، بلکه می توانید درآمد مناسبی نیز کسب کنید. با این حال، مانند هر کسب و کاری، مشکلاتی وجود دارد، و در اینجا آنها وجود دارند. مشکل اصلی در پرورش طیور بیماری هایی است که در صورت عدم درمان و اقدامات پیشگیرانه کافی می تواند آسیب های جدی به اقتصاد وارد کند. بنابراین لازم است با شایع ترین بیماری های طیور، علائم مشخصه آنها در مرحله اولیه رشد و همچنین روش های رفع مشکل آشنا شوید.

علل و انواع بیماری ها

بیماری ها در طیور اغلب به دلایل زیر ایجاد می شوند:

• نادیده گرفتن استانداردهای اساسی نگهداری: تمیزی محل و تجهیزات، رعایتتنظیم دما؛
• غذای بی کیفیت و نامتعادل؛
• عدم رعایت قوانین کاشت پرندگان در هر 1 متر مساحت.

ترکیب این عوامل منجر به کاهش ایمنی پرنده می شود که در نتیجه حساسیت آن به انواع عفونت ها و باکتری ها افزایش می یابد.

همه بیماری ها به 2 دسته اصلی تقسیم می شوند:

1. واگیر. عامل تحریک کننده توسعه پاتوژن ها، کنه ها، انگل ها هستند. این دسته شامل بسیاری از بیماری های حیوانات مزرعه و پرندگان است که نه تنها به بقیه دام ها، بلکه به انسان نیز قابل انتقال است. کشاورزان باید از آنها آگاه باشند. اینها شامل بیماریهای عفونی و انگلی پرندگان است.
2. غیر مسری. آنها در پس زمینه نگهداری و تغذیه نامناسب پرنده رشد می کنند. قادر به سرایت به افراد دیگر و انتقال به انسان نیست.

هر دو گونه خطرناک هستند، زیرا در صورت عدم وجود روش های درمانی کافی می توانند آسیب های جبران ناپذیری به اقتصاد وارد کنند، بنابراین مطالعه شایع ترین بیماری های پرندگان ارزش دارد. این به تشخیص پاتولوژی ها با علائم اولیه کمک می کند.

بیماری های عفونی پرندگان

این نوع بیماری خطرناک ترین است، زیرا در بیشتر موارد به طور ناگهانی و با سرعت رعد و برق ایجاد می شود. در عرض چند روز، بیماری های مسری پرندگان می تواند به کل جمعیت سرایت کند. در اولین علائم هشدار دهنده، نمونه های بیمار باید از بقیه جدا شده و دامپزشک فراخوانی شود. رایج ترین آنها را در نظر بگیرید.

آبله-دیفتری

آسیب شناسیدر پس زمینه نفوذ یک ویروس قابل فیلتر به بدن ایجاد می شود که دارای 3 سویه اصلی است. در نتیجه، دامپزشکان انواع این بیماری را تشخیص می دهند: ملتحمه، دیفتریتیک، آبله. غازها و اردک ها به این ویروس حساس نیستند.

عفونت پرندگان از طریق خوراک آلوده، موجودی، و پرندگان وحشی بیمار رخ می دهد، حشرات مکنده خون (پشه، زنبور، کنه) نیز می توانند منبع آن باشند. دوره کمون 3-8 روز است.

علائم اولیه:

• پریشانی عمومی؛
• پرهای ژولیده؛
• بی اشتهایی؛
• تولید تخم مرغ به حداقل کاهش می یابد؛
• بالهای پایین؛
• فیلم‌ها در دهان وجود دارند که تنفس را دشوار می‌کنند؛
• ورم چشم (با فرم ملتحمه)؛
• زگیل روی پوست سر ظاهر می شود (با آبله).

داروهای خاصی برای از بین بردن این بیماری وجود ندارد. در صورت لزوم، فیلم ها باید از حفره دهان خارج شوند و زخم ها باید با مخلوط 5٪ ید و گلیسیرین، به مقدار مساوی درمان شوند. در صورت آسیب دیدن چشم ها باید با محلول 2 درصد اسید بوریک شسته شوند. در طول درمان، به پرنده یک رژیم غذایی کامل با محتوای بالای غذای نرم سبز ارائه دهید.

Pulloros یا اسهال سفید باسیلاری

بیماری خطرناک پرندگان که به شکل حاد در مرغ و بوقلمون ظاهر می شود. بیشترین حساسیت به آن حیوانات جوان 1 تا 14 روزه هستند، با این حال، اشتباهات در مراقبت می تواند احتمال ابتلا به این بیماری را حتی در سنین زیر 2 ماه افزایش دهد. در بزرگسالان، این بیماری می تواندبه شکل مزمن وجود داشته باشد و به طور دوره ای تشدید شود.

عامل بیماری پولوروز باسیل پولور متعلق به گروه سالمونلا است. در بستر، عفونت به مدت 100 روز، در آب - 200 روز زنده می ماند.

عفونت از طریق تخم ها اتفاق می افتد، یعنی فرزندان به دست آمده از آنها قبلاً آلوده شده اند. یکی دیگر از روش‌های انتقال از طریق خوراک یا وسایل و در حالی که جوجه‌ها و بزرگسالان را به طور همزمان نگهداری می‌کنند.

علائم اصلی در حیوانات جوان:

• اسهال سفید شدید؛
• پرهای ژولیده؛
• چشمان نیمه بسته؛
• حالت افسرده؛
• کاهش وزن شدید.

شکل مزمن بیماری در پرنده بالغ عملاً آشکار نمی شود. فقط در طول دوره تشدید تولید تخمک کاهش می یابد، اشتها کاهش می یابد، بی حالی غیر مشخص و افتادگی شکم ظاهر می شود.

داروهای اصلی برای پولروزیس در حیوانات جوان:

1. "بیومایسین اسید کلریدریک". تا سن 10 روزگی - 1 میلی گرم در هر سر، در سن 11 تا 20 روز - 1.2 میلی گرم به ازای هر 1 نفر. مقدار روزانه باید به 2 دوز صبح و عصر تقسیم شود. درمان تا زمانی که علائم اضطراب به طور کامل از بین برود انجام می شود. از این دارو به عنوان پیشگیری نیز استفاده می شود، بنابراین می توان آن را از سن یک روزگی برای مرغ و بوقلمون استفاده کرد.
2. "نورسولفازول سدیم". برای اهداف پیشگیرانه از روز اول زندگی تجویز می شود. محلول دارو (0.04-0.01%) برای نوشیدن به مدت 5-6 روز استفاده می شود.
3. "پنی سیلین". برای درمان مرغ و بوقلمون استفاده می شود. دوز روزانه2-4 هزار واحد بین المللی در هر 1 سر است. مدت درمان - 5-8 روز، دو بار در روز.
4. "Synthomycin". دوز روزانه - 20 گرم در هر 1 نفر. مدت درمان - 5-8 روز سه بار در روز. "سینتومایسین" ابتدا باید در الکل شراب به نسبت 1 به 10 حل شود و سپس به آبی که برای مخلوط کردن مخلوط آرد یا برای نوشیدن استفاده می شود اضافه شود.

پاستورلوز یا وبا

بیماری خطرناکی که همه انواع طیور در هر سنی را مبتلا می کند.

عامل ایجاد کننده پاستورلا تخم مرغی است. این میکروب به مدت 1 ماه در کود، در خاک - 1-3 ماه، در آب - 3 هفته زنده می ماند.

منبع عفونت پرندگان و حیوانات بیمار، جوندگان، انگل های پوستی هستند. عفونت از طریق نوشیدن و غذا منتقل می شود. گسترش بیماری پرندگان با ازدحام بیش از حد، رطوبت محل، تغییر شدید آب و هوا و سوء تغذیه تسهیل می شود. دوره کمون 3-5 روز است.

علائم بالینی:

• تاج و شیارهای سیانوتیک؛
• حالت عمومی مظلوم؛
• تشنگی شدید؛
• عدم تحرک؛
• دمای بالا (42-43 درجه)؛
• تنفس سریع؛
• پرهای ژولیده؛
• اسهال، مدفوع مایع، سبز رنگ.

اگر پرنده در 7 روز اول نمیرد، بیماری مزمن می شود و بر اندام های فردی تأثیر می گذارد.

داروها برای درمان و پیشگیری از پاستورلوز:

1. "بیومایسین". دوز روزانه - 15-20 گرم به ازای هر 1 نفر، همراه با غذا به مدت 7-10 روز معرفی می شود.
2. "ترامایسین". به عنوان یک اقدام پیشگیرانه استفاده می شود. این دارو به صورت محلول 5-3 درصد به صورت عضلانی با دوز 1 میلی گرم در هر سر تجویز می شود.
3. "پنی سیلین". برای شفا استفاده می شود. دوز - 3-4 هزار واحد بین المللی در هر 1 کیلوگرم وزن زنده. این دارو 3 بار در روز هر 6-8 ساعت به صورت عضلانی تجویز می شود و در صورت لزوم درمان پس از 3، 5، 10 روز تکرار می شود. با استفاده به موقع می توان تا 80 درصد از دام های آلوده را نجات داد.

پاراتیفوئید

بیماری عفونی پرندگان که بیشتر حیوانات جوان را مبتلا می کند. خطرناک برای جوجه اردک، جوجه اردک، به ندرت در طیور و جوجه بوقلمون دیده می شود. می تواند به انسان و حیوان منتقل شود. بنابراین، هر مرغداری باید در مورد علائم و درمان بیماری طیور بداند.

این بیماری توسط باکتری های متعلق به گروه سالمونلا ایجاد می شود. زنده ماندن باسیل پاراتیفوئید در خاک به مدت 2-3 ماه، در بستر - 5 ماه، در گوشت شور - 5 ماه ادامه می یابد. یک عامل تحریک کننده رشد، کمبود مقدار ویتامین و مواد معدنی در جیره غذایی پرنده، گرمای بیش از حد در انکوباتور، ازدحام بیش از حد، کثیفی و رطوبت در محل است.

منبع اصلی عفونت ناقلان بالغ هستند که از تخم های آنها جوانه ها بیرون می آیند. ویروس به زرده نفوذ می کند، بنابراین بخشی از فرزندان در مرحله جنینی در طول جوجه کشی می میرد. بازماندگان در نهایت به منبع عفونت تبدیل می شوند، زیرا بیماری با دوره هایی از تشدید و تسکین مزمن می شود.دوره کمون از 12 ساعت تا چند روز است.

علائم اولیه پاراتیفوئید:

• سرد;
• خواب آلود؛
• تشنگی؛
• پرهای ژولیده؛
• بالهای پایین؛
• بی اشتهایی؛
• اشک ریزی؛
• ملتحمه چرکی؛
• تشنج؛
• کم کردن سر به عقب؛
• اسهال، مدفوع مایع و کف آلود.

درمان:

1. "Synthomycin". برای جوجه اردک ها و جوجه غازها تا سن 30 روزگی - 10-15 میلی گرم در هر 1 دوز تجویز می شود. این دارو سه بار در روز به مدت 5 روز استفاده می شود.
2. "لوومایستین" یا "بیومایسین". دوز دارو برای 1 دوز 5-10 میلی گرم است. این دارو سه بار در روز به مدت 5 روز تجویز می شود.

بیماری گامبورو یا بورسیت عفونی

بیماری گامبورو در پرندگان با سیر سریع فرآیند پاتولوژیک مشخص می شود. در نتیجه عفونت، پیامدهای کشنده به 50٪ می رسد. علاوه بر این، درصد بالایی از لاشه های رد شده، که کیفیت تجاری خود را در پس زمینه خونریزی های متعدد و فرسودگی از دست می دهند، ضرر نیز به همراه دارند.

عفونت از طریق غشاهای مخاطی رخ می دهد. عوامل تحریک کننده توزیع محتوای کل بزرگسالان و حیوانات جوان، بستر، بستر است. ناقل بیماری ویروسی پرندگان، جوجه های آلوده خریداری شده از یک تولید کننده بی پروا هستند.

عفونت جوجه ها را بین 2 تا 15 هفتگی درگیر می کند، اما 3 تا 5 هفتگی خطرناک ترین آنها در نظر گرفته می شود.

علائم بارز عفونت:

• امتناع از غذا؛
• اسهال;
• سرد;
• پرهای ژولیده؛
• حالت عمومی افسرده.

آماده سازی ویژه برای درمان بیماری گامبورو وجود ندارد. بنابراین، تنها روش موثر برای مبارزه با این بیماری، واکسیناسیون به موقع دام های جوان است.

طاعون

این بیماری طیور جوانان و بزرگسالان را درگیر می کند. عفونت از طریق نوشیدن، غذا و قطرات موجود در هوا رخ می دهد.

عامل آسیب شناسی سویه های A و B ویروس قابل فیلتر هستند. سویه A یک شکل معمولی طاعون را ایجاد می کند و سویه B یک شکل غیر معمول ایجاد می کند. این بیماری جوجه ها، مرغان دریایی، بوقلمون ها، طاووس ها را درگیر می کند.

شکل غیر معمول حیوانات جوان زیر 3 ماه را تحت تاثیر قرار می دهد. پرندگان 3 تا 6 ماهه از 2 نوع بیماری به طور مساوی رنج می برند و بزرگسالان نیز تحت تأثیر طاعون معمولی قرار می گیرند. دوره کمون از چند ساعت تا 8 روز طول می کشد.

علائم بالینی:

• دما 43-44 درجه؛
• پف کردن پلک؛
• پرهای ژولیده؛
• ضعف عمومی؛
• خواب آلود؛
• امتناع از غذا؛
• شانه و گوشواره مایل به آبی است؛
• ترشحات مخاطی از سوراخ های بینی؛
• ورم پوست و بافت زیر جلدی؛
• صدای زوزه؛
• تشنج؛
• کج کردن سر.

میزان مرگ و میر طاعون 90 تا 95 درصد موارد تشخیص داده شده است. تاکنون هیچ درمان موثری برای این بیماری ایجاد نشده است. بنابراین، تنها راه محافظت از اقتصاد در برابر طاعون، واکسیناسیون پیشگیرانه است.

عفونیلارنگوتراکئیت

این بیماری تنفسی پرندگان با پیشرفت سریع فرآیند پاتولوژیک مشخص می شود. برای جوجه ها خطرناک ترین است.

عامل ایجاد کننده لارنگوتراکئیت عفونی یک ویروس قابل فیلتر است که در برابر محیط خارجی ناپایدار است. تحت تأثیر نور خورشید در عرض 7 ساعت می میرد. مواد ضد عفونی کننده می توانند آن را کاملاً از بین ببرند.

منشا بیماری مرغ های ناقل بالغ هستند. عامل تحریک کننده عدم رعایت قوانین نگهداری طیور، کمبود ویتامین A، B2، D و کمبود مواد معدنی در جیره غذایی است. دوره کمون بسته به نوع پاتولوژی از 3 روز تا 6 هفته است.

علائم بالینی:

• قطع تنفس؛
• ضعف عمومی؛
• ترشحات مخاطی در حنجره و نای؛
• کاهش وزن شدید؛
• صدای غرغر؛
• خس خس سینه؛
• پوست رنگ پریده.

میزان مرگ و میر 15 درصد است، این در نتیجه خفگی پرنده رخ می دهد، زیرا مجرای حنجره با ترشحات فراوان پر شده است.

درمان:

1. "بیومایسین اسید کلریدریک". مقدار مصرف - 10-30 گرم در هر 1 نفر، دو بار در روز. مدت درمان - 5 روز، درمان را بعد از یک هفته تکرار کنید.
2. محلول آب فرمالین. این دارو به میزان 1:2000 سه بار در دهه وارد نوشیدنی می شود.

آسیب شناسی ناشی از کمبود ویتامین

علت اصلی ابتلا به بیماری های غیرواگیر پرندگان، رعایت نکردن قوانین نگهداری پرندگان و همچنین نبود مقادیر کافی ویتامین ها و مواد معدنی ضروری در رژیم غذایی آنهاست.اغلب این بیماری ها منجر به مرگ کل دام می شود.

آویتامینوز

دامپزشکان انواع اصلی پاتولوژی زیر را تشخیص می دهند:

1. آویتامینوز A. کمبود ویتامین A منجر به کراتینه شدن غشای مخاطی نازوفارنکس، چشم ها، نای مری می شود. در نتیجه، دلمه ها روی سطح ایجاد می شود، ترشحات دلمه ای ظاهر می شود. در حیوانات جوان، در پس زمینه کمبود، رشد کند می شود، خستگی ایجاد می شود، تغییرات غیر طبیعی در اسکلت مشاهده می شود و پرها می ریزند. برای مبارزه با فرآیند پاتولوژیک، توصیه می شود رژیم غذایی را با آنالوگ مصنوعی ویتامین A غنی کنید و همچنین میوه های نارنجی را به رژیم غذایی اضافه کنید.
2. ویتامینوز B. حیوانات جوان 2 تا 5 هفتگی بیشتر مستعد کمبود ویتامین B هستند. یک علامت مشخصه درماتیت، لرزش اندام ها، اختلال در عملکرد کلیه و کبد، فلج است. برای پیشگیری از کمبود ویتامین توصیه می شود مخمر، ماهی و پودر گوشت و استخوان، سبوس را وارد رژیم غذایی کنید.
3. آویتامینوز D. کمبود این ویتامین باعث تورم مفاصل، راشیتیسم، نرم شدن استخوان ها می شود. در بزرگسالان، تخم ها دارای پوسته نرم هستند. برای از بین بردن بیماری، افزودن گچ، سنگ صدفی، روغن ماهی، آهک آب شده به رژیم غذایی توصیه می شود.
4. آویتامینوز E. حیوانات جوان در سن 3-5 هفتگی بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند. این پرنده از دست دادن علاقه به غذا، ضعف عمومی، کاهش وزن و اختلال در هماهنگی حرکات است. در غیاب اقدامات درمانی، تلفات سریع دام اتفاق می افتد. برای رفع مشکل، اضافه کردن توده سبز، آرد گیاهی، لبنیات به رژیم غذایی توصیه می شود.

آدمخواری

این بیماری در جوجه ها ایجاد می شود. دامپزشکان می گویند که با نگهداری نادرست پرندگان، وجود انگل ها و کمبود کلسیم در جیره، توسعه آن تسهیل می شود. رفتار پرخاشگرانه برای بزرگسالان در هنگام پوست اندازی و تخم گذاری بیشتر مستعد است.

برای جلوگیری از نوک زدن، توصیه می شود آرد گوشت و استخوان، بلغور جو، کاه، سبزی تازه، سیب زمینی، کلم، کیک را وارد رژیم غذایی کنید.

برای درمان زخم های باز ناشی از نوک زدن، از قیر چوبی سبز درخشان، ASD-2 استفاده کنید.

اگر علیرغم اقدامات انجام شده، آدمخواری ادامه پیدا کند، قلاب زدایی توصیه می شود. این روش برای حیوانات جوان به منظور کوتاه کردن منقار و سپس سوزاندن زخم ها استفاده می شود.

قطر، گواتر مسدود شده

این بیماری طیور در نتیجه تغذیه با خوراک بی کیفیت یا فاسد دام ایجاد می شود. پرنده در ابتدا نزدیک شدن به دانخوری را متوقف می کند، سپس از آب امتناع می ورزد، شروع به کشش سر خود می کند، آن را تکان می دهد و سعی می کند چیزی را تف کند. هنگامی که فرم شروع می شود، بوی نامطبوع و یک ماده کف آلود از دهان ظاهر می شود.

برای رفع فرآیند پاتولوژیک و رکود، ماساژ گواتر انجام می شود. برای انجام این کار، پرنده را باید با پنجه های خود گرفته، وارونه کنید و دست خود را از گواتر به سمت گلو ببرید. پس از عمل، باید به پرنده محلول ضعیفی از پرمنگنات پتاسیم داده شود و سپس با آب پنیر، پنیر دلمه یا ماست تغذیه شود.

بیماری تک یاخته ای پرندگان

این گروه شامل بیماری‌های مسری پرندگان است.ناشی از انگل های داخلی که از دیگران تغذیه می کنند. بیایید در زیر با جزئیات بیشتری به آنها نگاه کنیم.

کوکسیدیوز

عوامل ایجاد کننده فرآیند پاتولوژیک ساده ترین انگل های داخل سلولی - کوکسیدی ها هستند. آنها در روده کوچک پرندگان انگلی می شوند، در هنگام تکثیر با تقسیم مکرر به دیواره اندام آسیب می رسانند.

کوکسیدیا 3 مرحله رشد را طی می کند، دو مرحله اول - در داخل بدن پرنده، و سوم - در محیط خارجی. در این دوره است که عفونت افراد سالم در اثر نوک زدن بستر افراد بیمار رخ می دهد. دوره کمون 4-7 روز طول می کشد.

بیشتر اوقات این بیماری در جوجه ها، کمتر در بوقلمون ها، جوجه غازی و جوجه اردک ها رخ می دهد. در خاک، زنده ماندن پاتوژن به مدت 1 سال ادامه دارد. کوکسیدیا در برابر مواد شیمیایی مقاوم است اما نمی تواند خورشید را تحمل کند.

علائم مشخص کوکسیدیوز:

• خستگی سریع؛
• اسهال، اغلب همراه با خون؛
• راه رفتن لرزان؛
• کشیدن سر به بدن؛
• سرد شدن.

تلفات ۵۰ تا ۷۰ درصد دامها است. توسعه بیماری باعث عدم نگهداری صحیح طیور، کمبود ویتامین ها و مواد معدنی در جیره می شود.

داروها:

1. "آکریخین". دوز روزانه - 0، 5-2، 0 گرم در هر 10 آب. به نوشیدنی اضافه شده است. دوره درمان 5-7 روز است.
2. پودر گوگرد. دوز روزانه - 2٪ از کل خوراک. طول درمان بیش از 5 روز نیست، زیرا به ایجاد راشیتیسم کمک می کند.
3. "فنوتیازین". با دوز 1 گرم دارو در هر 1 کیلوگرم تجویز می شودوزن زنده پرنده با فید 2 روز متوالی معرفی شد.
4. "بیومایسین اسید کلریدریک". 3-5 میلی گرم در روز تجویز می شود. این دارو دو بار در روز تجویز می شود: صبح و عصر. ابتدا باید دارو را در آب حل کرد و سپس بر اساس آن ماش تهیه کرد. دوره درمان 3-5 روز است.
5. "Synthomycin" - 20 میلی گرم به ازای هر 1 کیلوگرم وزن زنده. این دارو 1 بار در روز به خوراک اضافه می شود. مدت درمان - 4 روز.

هیستومونیوز

این بیماری باعث التهاب چرکی-نکروزه سکوم و آسیب کانونی کبد می شود.

عامل پاتولوژی هیستوموناد مله‌گریدیس است - انگلی که شکل گرد یا بیضی دارد. این بیماری طیور بوقلمون را در سنین 2 هفته تا 4-3 ماهگی درگیر می کند. در جوجه ها و جوجه ها، پاتولوژی کمتر تشخیص داده می شود.

عفونت در نتیجه جداسازی هیستومونادها توسط پرنده بیمار رخ می دهد. کمبود ویتامین ها در جیره غذایی و نگهداری غیربهداشتی پرندگان در ایجاد نوع شدید بیماری نقش دارد. دوره کمون بین 3 تا 30 روز است.

علائم بارز عفونت:

• امتناع از غذا؛
• اسهال با ناخالصی های سبز و قهوه ای؛
• رنگ مایل به آبی شانه، گوشواره، پوست سر؛
• سرد;
• خستگی.

مرگ در روز 7-20 رخ می دهد و در 80-85٪ از دام های آلوده ثبت می شود.

درمان با داروهای زیر انجام می شود:

1. "Osarsol". 15-6 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن زنده تجویز می شود. ابتدا باید دارو را در محلول 1 درصد بی کربنات سودا حل کرد و سپس در آب تزریق کرد. بر اساس آنمخلوط باید تهیه شود. دوره درمان 3 روز است. درمان را بعد از 4 روز تکرار کنید.
2. "فنوتیازین". دوز روزانه - 0.5-1.0 گرم در هر سر. مدت درمان - 3-5 روز.

Trichomoniasis

عامل بیماری تک یاخته - ماستیگوفورها متعلق به کلاس تاژکداران هستند. در نتیجه فعالیت حیاتی آنها، قسمت فوقانی روده تحت تأثیر قرار می گیرد و گره هایی در کبد ایجاد می شود.

منشأ افراد بیمار و آب آلوده است. تریکومونیازیس برای همه انواع طیور به همان اندازه خطرناک است. دوره کمون 6-15 روز است.

علائم بالینی:

• تنفس سنگین؛
• ترشحات مخاطی از بینی و چشم؛
• از دست دادن اشتها؛
• افسردگی؛
• ضعف؛
• ندول های زرد مایل به سفید در دهان؛
• مشکل در بلعیدن.

داروهایی برای از بین بردن علائم ناخوشایند و درمان بیماری های طیور:

1. "Osarsol". مقدار مصرف - 10 میلی گرم به ازای هر 1 کیلوگرم وزن زنده. ابتدا دارو را در محلول 1 درصد سودا حل کرده و سپس در آب تزریق می کنند. مدت پذیرش - 4 روز.
2. "فنوتیازین". هنجار 0.2-0.5 گرم برای هر فرد در روز است. دوره درمان 2-3 روز است.

بیماری های تهاجمی

برای پرندگان خطرناک نیست بیماری های مهاجم ناشی از انگل های خارجی است. بدون درمان کافی، آنها می توانند آسیب جدی به صنعت طیور وارد کنند.

ناقلان انگل پرندگان وحشی، جوندگان، شخصی هستند که عامل بیماری زا را روی کف پا آورده اند.کفش های شما عوامل تحریک کننده توزیع انبوه: ازدحام بیش از حد، کثیفی در محوطه، کاهش ایمنی پرندگان در برابر پس زمینه مقادیر ناکافی ویتامین ها و مواد معدنی در جیره.

شایع ترین بیماری های مهاجم پرندگان (که باید فوراً درمان شوند) به شرح زیر است:

1. تیک. حشرات کوچکی که از خون حیوانات تغذیه می کنند. آنها در شب فعال هستند. آنها ناقل بیماری های ویروسی خطرناک هستند. برای مبارزه، لازم است محل با کنه کش هایی که توسط دامپزشک تجویز شده دو بار با دفعات 1 هفته درمان شود.
2. ساس، کک، شپش. حشرات کوچکی که در ناحیه قاعده پرها مستقر می شوند و باعث نگرانی پرندگان می شوند. هنگامی که آنها ظاهر می شوند، پرنده دائما سعی می کند با منقار خود را زیر پر کند. برای درمان از داروهایی مانند "بارها"، "فرانت لاین"، "نئوستومازان" استفاده می شود.
3. Puhoperoedy و peredy. انگل های کوچکی که روی پر و پر زندگی می کنند. آنها از ذرات پوست کراتینه شده، خون ناشی از زخم های تازه، پرها تغذیه می کنند. انگل می تواند توسط یک فرد کف پا، پرندگان وحشی، جوندگان وارد شود. عامل تحریک کننده تولید مثل، نگهداری کثیف و شلوغ پرنده است. برای درمان از آماده سازی های گروه پریترین استفاده می شود که برای درمان محل و همه دام ها استفاده می شود.

بیماری های قارچی

این گروه شامل بیماری های پرندگان ناشی از هاگ قارچ های بیماری زا است. آنها می توانند از طریق خوراک و غذا منتقل شوند. در صورت عدم اقدامات به موقع، بیماری می تواند به کل دام منتقل شود.

برفک، یاکاندیدیازیس

شایع ترین بیماری قارچی پرندگان (به عکس زیر مراجعه کنید) می تواند به حیوانات و انسان منتقل شود. آسیب شناسی حفره دهان، مری و گواتر را تحت تاثیر قرار می دهد. یک عامل تحریک کننده رشد، نگه داشتن پرندگان در یک غذای یکنواخت است.

عامل آسیب شناسی قارچ های مخمر مانند از جنس کاندیدا هستند. محیط ایده آل برای تولید مثل آنها آب آلوده است. برفک بین پرندگان منتقل نمی شود.

علائم اصلی بیماری پرندگان:

• مهر بر روی مخاط دهان، تاج و گواتر با رنگ خاکستری سفید.
• سستی.
• پوست رنگ پریده.
• ظاهر کهنه.
• بی‌تفاوتی.

تشخیص بیماری پرندگان توسط دامپزشک با علائم مشخصه خارجی انجام می شود. بر این اساس یک دوره آنتی بیوتیک درمانی تجویز می شود.

داروها:

1. "نیستاتین". دوز روزانه - 0.5-1.0 گرم در هر 10 کیلوگرم خوراک. مدت مصرف - 7 روز.
2. "سولفات مس". مقدار مصرف عامل در روز 0.9-1.2 میلی گرم در هر 10 کیلوگرم خوراک است. دوره درمان 10 روز است.

مسمومیت

خوراک کپک زده یا تاریخ مصرف گذشته اغلب منبع بیماری های غیر واگیر پرندگان است. شما می توانید کیفیت پایین دانه را با نقاط تیره مشخص در امتداد درز تشخیص دهید. این علامت نشان دهنده وجود هاگ های کپک است.

علاوه بر این، پوره مرطوب خراب که در موجودی باقی می ماند می تواند مسمومیت شدید ایجاد کند. بنابراین لازم است فیدرها را از بقایای نخورده به موقع تمیز کردچند ساعت پس از تغذیه.

علائم عمومی مسمومیت:

• استفراغ؛
• تشنگی؛
• اضطراب;
• اسهال خونی؛
• لرزش اندام،

به عنوان کمک اولیه از محلول ضعیف پرمنگنات پتاسیم و همچنین مخلوطی از زغال چوب فعال و جوش شیرین استفاده می شود. داروها هر 3 ساعت یکبار با پیپت به منقار تزریق می شوند. هنگامی که وضعیت به حالت عادی بازگشت، جوشانده بذر کتان، 2 تا 3 قطره برای هر فرد استفاده می شود.

تشخیص بیماری های پرندگان و درمان آنها توسط دامپزشک تجویز می شود که در اولین علائم هشدار دهنده باید با او تماس گرفته شود.

یبوست

آسیب شناسی با انسداد مجرای روده مشخص می شود. اغلب در پرندگان چاق و افراد آلوده به انگل های روده ای رخ می دهد.

علائم مشخص:

• حرکات روده دشوار که در آن پرنده می نشیند و دم خود را تکان می دهد؛
• چشم های دائماً پوشانده شده؛
• پرهای برجسته؛
• امتناع از غذا؛
• بی حالی عمومی.

برای پاکسازی روده، 2 تا 3 قطره روغن گیاهی به مقعد ریخته می شود که ترشح مدفوع را بهبود می بخشد. برای جلوگیری از یبوست، پرنده باید به طور منظم از سبزیجات و سبزیجات تغذیه شود.

هیپوترمی و هیپرترمی

در جوجه های زیر 30 روز، سیستم تنظیم حرارت به طور کامل تشکیل نشده است، بنابراین آنها نیاز به گرمایش مصنوعی دارند. هیپوترمی (هیپوترمی) آنها را مجبور می کند که در نزدیکی یک منبع گرما جمع شوند، از روی یکدیگر بالا بروند، که می تواند منجر به زیر پا گذاشتن افراد ضعیف تر شود. بنابراین لازم است تعداد کافی بخاری قرار داده شود تا اینطور نباشدمحل اقامت شلوغ را تحریک کنید.

دمای بالا نیز بر سلامت پرندگان تأثیر منفی دارد. مخصوصاً برای پرندگان آبزی نامطلوب است. علائم هایپرترمی (گرم شدن بیش از حد) تشنگی، بی اشتهایی، سیانوز و چروک شدن شانه است. برای جلوگیری از پیشرفت بیماری، باید مرغداری را به تهویه مجهز کرد، دسترسی دائمی به آب فراهم کرد و سوله های جادار برای پیاده روی در خارج از خانه در فصل گرما ایجاد کرد.

پیشگیری

پیشگیری از بیماری های پرندگان مقرون به صرفه تر از درمان آنها است. حتی یک دام بهبودیافته نمی تواند همیشه عملکرد تولیدمثلی خود را به طور کامل بازیابی کند. بنابراین برای مدیریت موفق طیور باید به پیشگیری از بیماری های پرندگان توجه ویژه ای شود.

نیازهای اساسی:

1. تخم ها و جوجه های جوجه کشی را باید از تولیدکنندگان قابل اعتماد خریداری کرد.
2. اطمینان از نگهداری جداگانه جوانان و بزرگسالان.
3. تازه کارها را قرنطینه کنید.
4. افراد غیر مجاز را از مرغداری دور نگه دارید.
5. تعادل تغذیه با اشباع کردن رژیم غذایی با توده سبز، ویتامین ها، سبزیجات و مخلوط های معدنی.
6. به موقع باقیمانده های نخورده را از فیدرها جدا کنید، زباله ها را از محل خارج کنید.
7. انجام ضدعفونی منظم محل و تجهیزات.

هر چه بیشتر به پیشگیری از بیماری توجه شود، ایمنی پرندگان بالاتر می رود. و این احتمال تلف شدن دام را به حداقل می رساند.