تاریخچه چینی: تاریخچه مختصری از توسعه، انواع و توضیحات، فناوری

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

محصولات سرامیکی قدیمی ترین نوع صنایع دستی از تمام مهارت هایی است که توسط انسان تسلط یافته است. حتی افراد بدوی ظروف اولیه را برای استفاده شخصی، شکار طعمه ها و حتی ظروف سفالی مانند اجاق های کلبه ای برای پخت و پز می ساختند.

البته مردم در آن روزگار هیچ اشتیاقی به خلاقیت و هنر نداشتند و هر کاردستی فقط کمک دیگری برای بقا محسوب می شد. اما بعداً شخص یاد گرفت که زیبایی را در هر کاری بیابد.

مقاله درباره تاریخچه چینی، انواع و روش به دست آوردن آن و همچنین توزیع این ماده و مسیر آن در هنر اقوام مختلف می گوید.

چینی

آثار هنری چینی به حق اوج محصولات سرامیکی و همچنین سخت‌ترین گروه محصولات در تولید سفال محسوب می‌شوند، زیرا فرآوری ظروف چینی کار ساده‌ای نیست و تنها مهارت یک دمنده شیشه است. در مقایسه با آنبا خطر و دشواری.

چینی به عنوان نوعی سرامیک است که اصیل ترین ماده به حساب می آید. برخلاف بسیاری از مواد دیگر، زیرگونه های زیادی دارد که هر کدام شرایط پردازش خاصی دارند.

انواع چینی

آنها مستقیماً به قوام و همچنین به نسبت نسبت خود جرم چینی و لعاب در پایه آن بستگی دارند. بر اساس این شاخص ها، سه نوع از این ماده در ترکیب پرسلن متمایز می شود:

1. جامد. فقط از دو ماده تشکیل شده است: کائولن و فلدسپات. این به فلدسپات است که چینی مدیون نفوذ ناپذیری و شکل پذیری ساختار است. مواد جامد در تولید سرامیک به شکل خالص آن استفاده نمی شود. معمولا کوارتز و ماسه برای تقویت به آن اضافه می کنند. آلات موسیقی و همچنین زنگ های سوغاتی از آن ساخته می شود، زیرا به لطف ساختار نیمه فلزی جامد، این ماده قادر به تولید صداهای بسیار خالص است. اولین کسی که پرسلن سخت دریافت کرد، شیمیدان آلمانی و دمنده شیشه، یوهان فردریش بتگر بود.
2. نرم. از این مواد است که بیشتر آثار هنری شناخته شده برای ما ایجاد می شود. به دلیل ساختار نرم آن، پردازش مواد آسان است و به سرعت هر شکل مشخصی را به خود می گیرد و بلافاصله در موقعیت پذیرفته شده یخ می زند. این ماده این ساختار را مدیون سیلیکون، نمک نمک، سودا و آلاباستر موجود در ترکیب آن است. چینی نرم در پایان قرن شانزدهم در ایتالیا اختراع شد و بلافاصله وارد جریان اصلی هنر شد و به بسیاری از آثار شناخته شده برای ما حیات بخشید.کالاهای لوکس سرامیکی.
3. استخوان. این ماده در واقع مخلوطی از دو نوع اول زباله است. این کاملاً ساده با مخلوط کردن زباله ها و افزودن مقدار کمی فلدسپات به آنها ساخته می شود که منجر به ایجاد یک ماده شکننده می شود. برای مدت طولانی، ظروف ارزان قیمت و اقلام خانگی از چین استخوانی ساخته می شد. در زمینه هنر به دلیل رنگ زرد مایل به کثیف و شکنندگی بیش از حد از این ماده هرگز استفاده نشده است. چین استخوانی در سال 1748 توسط شیمیدان هلندی توماس فرای کشف شد.

تولید چینی

این یک فرآیند طولانی است که نیاز به آماده سازی پر زحمت زیادی دارد. زمان زیادی برای مخلوط کردن مواد، وزن کردن مواد اولیه و تشکیل محصول نیاز است، در حالی که نتیجه این کار با پخت تقریباً آنی در کوره در دمای بالا به دست می آید.

هنگام تهیه مواد اولیه برای اختلاط در فرم های خاص، اجزاء به طور کامل از ناخالصی های ثانویه پاک می شوند. هر چه درصد ناخالصی کمتر باشد، کیفیت ظروف چینی بالاتر است. مواد اولیه را با دقت روی الک های تولیدی الک می کنند و در جریان هوای گرم خشک می کنند و با آب مخلوط می کنند و با دستگاه مخصوص هم می زنند تا قوام ژله غلیظ شود.

ماده به دست آمده را برای مدت طولانی هم می زنیم تا یکدست شود و در قالب های از پیش آماده ای که وارد کوره می شود می ریزند.

پس از پخت، قطعات به دست آمده در انتظار آسیاب با پارچه مرطوب، پرداخت، رنگ آمیزی و بسته بندی هستند.

چینی در شرق

چینی سخت بوددر اوایل قرن ششم در چین اختراع شد. ظروف چینی که سابقه ای تقریباً یک و نیم هزار ساله دارد، برای مدت طولانی فقط در کارخانه های شخصی امپراتور و در فضایی کاملاً محرمانه تولید می شد.

نیازی به گفتن نیست که چینی های معمولی در آن زمان به محصولات چینی دسترسی نداشتند. در قرن هفتم، تولید آن به سرعت شروع به توسعه کرد. برای مدت طولانی، شیمیدانان چینی ماهیت، قوام و رنگ مواد جدید را آزمایش کردند و در آغاز قرن پانزدهم، تولید چینی چینی به اوج خود رسید. این صنعتگران چینی اولین کسانی بودند که در جهان بر فناوری رنگ‌آمیزی سطوح داغ با رنگ‌هایی از کبالت، هماتیت، و ترکیبات کروم تسلط یافتند که باعث شد چینی چینی در تاریخ به عنوان یکی از با کیفیت‌ترین در جهان شناخته شود.

یک قرن بعد، دریانوردان پرتغالی راز تولید سفال را به اروپا آوردند، اما در ابتدا این هنر جدید ریشه نگرفت.

در اواسط قرن شانزدهم، چینی شروع به تولید انبوه در ژاپن کرد. کیفیت همتای ژاپنی به اندازه آثار پادشاهی میانه بالا نبود. با این حال، استادان به سرعت بر فناوری تولید اشکال مختلف پیچیده تسلط یافتند. همچنین ژاپنی ها اولین کسانی بودند که به فکر تزیین وسایل چینی با نازک ترین ورقه های طلا افتادند..

چینی در ایتالیا

تاریخچه ایجاد چینی در ایتالیا نیز جالب است. واقعیت این است که در ابتدا تمام اقلام چینی که در اروپا ظاهر می شدند منحصراً بودندوارداتی از آنجایی که کالاهای لوکس در مقادیر نسبتاً محدود عرضه می شد، آن اقلام کمیاب که در خزانه های پادشاهان مختلف نمی افتاد در خزانه های متعلق به صومعه های مختلف مستقر شدند.

در ابتدا، استادان قرون وسطایی اروپا سعی کردند از ترکیب مواد جدید کپی کنند. با این حال، همه تلاش ها ناموفق بود. چینی یا تقریباً بلافاصله پس از ریخته‌گری محصول ترکید، یا نمی‌خواست به قوام ژله‌ای غلیظ تبدیل شود.

نادرترین نمونه های چینی تجربی اروپایی که تا به امروز باقی مانده است در واتیکان، در خزانه پاپ است.

صنعتگران ایتالیایی با راه اندازی یک تولید کوچک چینی در پایان قرن پانزدهم به موفقیت بزرگی دست یافتند. با این حال، به زودی مشخص شد که محصولاتی که آنها تولید می‌کنند اصلاً از چینی نبوده، بلکه از خاک رس صیقلی بسیار ریز ساخته شده‌اند.

منابع مکتوب مختلف و همچنین سوابق صنعتگران آن زمان، تا پایان قرن شانزدهم حاوی اطلاعات دقیق تری در مورد ظروف چینی یا صادرات آن به اروپا نیستند.

در سال 1575، دوک افسانه ای فرانچسکو دی مدیچی اولین کارخانه چینی سازی در اروپا را در ویلای خود افتتاح کرد. ایتالیایی های مدبر تصمیم گرفتند بدون اتلاف وقت برای تولید سری آزمایشی محصولات با کیفیت متوسط و پایین، آن را با بالاترین کیفیت بسازند. ریسک نتیجه داد. چینی به دست آمده توسط مدیچی ها تبدیل به یک ماده سفید منحصر به فرد شد. از خاک رس سفید ویچنزا و همچنین کوارتز خاکستری تشکیل شده بود. لعاب، به اصرار شمارش، فقط مورد استفاده قرار گرفتسفید، که به محصول نهایی رنگ سفید مات می بخشد.

از آنجایی که تولیدات نسبتاً کم بود، تنها حدود پنجاه شیء تا به امروز باقی مانده است - ظروف نازک رومیزی، گلدان های بزرگ، سینی ها، و حدود هفت فلاسک مزرعه برای آب آشامیدنی.

همه این آثار هنری با دقت توسط بهترین هنرمندان ایتالیا نقاشی شده اند و نقش های گل و طبیعت های بی جان مختلف را بر روی آنها به تصویر می کشند، که برای آن زمان یک روند کاملا مد بود.

چینی در آلمان

تاریخ ایجاد ظروف چینی در آلمان چندان رمانتیک نیست. از ایتالیا، با کمک بازرگانان ونیزی، مواد به آلمان می رود، جایی که تولید کنندگان برجسته محصولات سرامیکی بلافاصله به آن علاقه نشان می دهند.

شهر Meissen در آلمان غربی در آن زمان شهر پیشرو در زمینه سفالگری بود. و در اینجا بود که تحت رهبری کنت ارنفیلد فون چیرنهاوس، آزمایش‌هایی برای شناسایی و بهبود خواص پرسلن و همچنین آزمایش‌هایی برای ایجاد ترکیب‌های جدید آغاز شد. کنت علاقه مند به ایجاد کارخانه ای بود که مواد خام صادراتی کشور را تامین کند و کمک قابل توجهی به اقتصاد آلمان داشته باشد. آزمایش‌های دمیدن شیشه قبلاً تحت نظارت Tschirnhaus با موفقیت انجام شده بود. با این حال، ارل می دانست که صنعت شیشه هنوز آنقدر محبوب نیست که بتواند روی آن شرط بندی کند.

اما اینجاست که ننگ کاله متولد شد. تاریخچه چینی ریشه در تاریخ شیمیدان افسانه ای داردبرگر که همه آثارش را به این شکل امضا کرد.

در سال 1704، تحت مسئولیت Chirnhaus، برگر افسانه ای آتش سوزی بیست ساله از زندان سلطنتی آزاد شد که آزمایشات او نه تنها برای شهروندان کشور، بلکه برای سلطنتی نیز بسیار خطرناک تلقی می شد. دولت. به هر حال، برگر فعالانه درگیر ساخت بمب و مین های زمینی با قدرت بیشتر بود.

Chirnhouse به برگر در ازای کمک و کار مشترک در مورد مشکل چینی نرم، شغلی را در یک آزمایشگاه کامل پیشنهاد می کند. شش ماه بعد، برگر متوجه شد که چینی سخت با چینی نرم تنها در مقدار گرد و غبار کوارتز در ترکیب آن متفاوت است. بدین ترتیب داستان چینی کاهلا آغاز شد.

در پایان قرن هجدهم تقریباً تمام گونه های شناخته شده برای ما و همچنین تولید انبوه محصولات با کیفیت های مختلف کشف شد. اساساً این ظروف با تزئینات شیک، مجسمه های تزئینی مختلف بود که به راحتی توسط کلکسیونرهای ثروتمند برای تزئین خانه ها و ویلاهای روستایی به دست می آمد.

در روسیه

تاریخ چینی روسی نیز پر از حقایق جالب و جزئیات سرگرم کننده است. در کشور ما، تولید آن بلافاصله ریشه نگرفت، زیرا سال ها این کشور مواد "عامه" خود - مایولیکا را داشت. تا پایان قرن هجدهم، تولید آن در روسیه به قدری بزرگ بود که در نمایشگاه ها و نمایشگاه های بین المللی، محصول روسی به هیچ وجه از رقبای جهانی کمتر نبود.

در سال 1724، اولین گیاه مایولیکا تأسیس شد، جایی که تحتکارگردانی تاجر مشتاق A. K. Grebenshchikov تولید ماژولیکای هنری را آغاز کرد. از او بود که تاریخ چینی در روسیه آغاز شد.

Majolica با ظرافت و ظرافت خود متمایز بود و نقاشی روی جلد همیشه به سبک های سنتی روسی مانند Gzhel، Khokhloma، Palekh انجام می شد. چنین آثار هنری در ایتالیا، فرانسه، آلمان و اسپانیا بسیار مورد استقبال قرار گرفتند.

علاوه بر مایولیکا، کارخانه Grebenshchikov سفال های معمولی نیز در مقیاس صنعتی تولید می کرد که توسط استادان گژل نقاشی می شد. تکنیک Gzhel در ابتدا به دلیل سکته‌های خشن اما روشن آن که در یک تصویر ادغام می‌شد مشهور بود. نقاشی دستی در آن زمان ارزان نبود، اما حتی سفال های کارخانه در عرض چند روز به فروش رفت. فنجان های لعابی با نقش های گل در سراسر منطقه میانی امپراتوری روسیه محبوب بودند و تاریخ کشور را با عصر چینی پیوند می دادند.

برای مدت طولانی، دانشمندان داخلی نتوانستند ترکیب پرسلن را تعیین کنند. تاریخچه چینی در روسیه تقریباً وجود نداشت. مشخص است که حتی در زمان سلطنت پیتر اول ، یک اکسپدیشن ویژه به آلمان اعزام شد که هدف آن کشف ترکیب بود. با این حال، اکسپدیشن شکست خورد و در ماموریت شکست خورد. بعداً، یکی از رهبران آن، یوری کولوگریوی، همچنان می‌تواند با تجربه در آزمایشگاه خود در سن پترزبورگ، ظروف چینی تهیه کند.

در سال 1724، گربنشچیکف آزمایشات خود را با ظروف چینی رها کرد و به فیانس روی آورد، ماده ای که در دسترس تر بود و پردازش آن ارزان تر بود. به معنای واقعی کلمه در دو سال، تاجر موفق می شوددستیابی به تولید صنعتی و همچنین کسب شهرت به عنوان یکی از با کیفیت ترین تولید کنندگان ظروف سفالی و سایر محصولات خانگی و هنری. ست های چای رایج شد و به یکی از ویژگی های ضروری هر خانواده محترم آن زمان تبدیل شد.

چینی کوزنتسوف، که تاریخ آن واقعاً سرگرم کننده است، ظاهر خود را مدیون کار شیمیدان داخلی دیمیتری ایوانوویچ وینوگرادوف، دوست و همکار خود میخائیل واسیلیویچ لومونوسوف است.

30 ژانویه 1746 به عنوان روز چینی روسی در تاریخ ثبت خواهد شد. در این روز بود که دیمیتری وینوگرادوف موفق شد اولین ترکیب آزمایشی را در آزمایشگاه خود به دست آورد. تاریخچه پیدایش چینی در روسیه از زمانی آغاز شد که اولین کاسه های این ماده در کارخانه پیوتر آفاناسیویچ کوزنتسوف ریخته شد.

تولید ظروف چینی توسط نوادگان پیتر آفاناسیویچ - میخائیل سرگیویچ کوزنتسوف ادامه یافت. او اولین انحصار روسیه در تولید ظروف چینی و سفالی شد. علاوه بر وسایل خانه، کارخانه کوزنتسوف به خاطر محصولات هنری فوق العاده زیبا و اقلام لوکس خود مشهور شد.

کاهش چینی روسی در پایان قرن نوزدهم رخ می دهد، زمانی که پرورش دهندگان به جای تجسم مفهومی ایده ها، بر پیچیدگی فرم ها تمرکز می کنند و گلدان ها، قوری ها یا مجموعه های کاملاً بی معنی را با طرح های آبرنگ گل آلود آزاد می کنند. حکاکی های با کیفیت بالا از محصولات ناپدید شده اند و جای خود را به مناظر بی مزه داده اند.

در عصر مدرنیته، تاریخچه چینی در روسیه بالاخره وجود ندارد. به جای کار دستیاستادان برجسته، ریخته گری استاندارد کارخانه را با همان تصاویر شابلون از غروب و طلوع خورشید ارائه می کنند.

تاریخچه چینی شوروی

بعد از انقلاب، زمانی که دولت شوروی ناامیدانه از هر فرصتی برای تحریک استفاده کرد و همه هنرهای موجود را به رسانه های تبلیغاتی گسترده تبدیل کرد، چینی روسی فراموش نشد. علاوه بر این، او به یکی از مجریان اصلی، قابل اعتماد و طولانی مدت دستورات تبلیغاتی دولتی تبدیل شد. کارخانه چینی در سن پترزبورگ برای سازماندهی مجدد در سال 1917 بسته شد و در سال 1919 شروع به تولید انواع جدید محصولات کرد.

تنها در دو سال، تیمی از بهترین صنعتگران در کارخانه جمع آوری شده است. نویسندگان و هنرمندان، استادان ریخته گری، نقاشی و بافندگی طلا درگیر هستند.

اولین گروه آزمایشی متشکل از چهره های تبلیغاتی کارگران و ملوانان مسلح با بنرهای قرمز بود. این سربازان سرامیکی بلافاصله مورد تحسین پسران قرار گرفتند و باعث رونق خریداران و کلکسیونرها شدند. هر یک از این سربازان دارای یک کارخانه بودند و صدها نفر به تاریخچه تمبرهای چینی علاقه مند شدند.

مجموعه بعدی شامل وسایل خانه بود که با نمادهای دولت جدید تزئین شده بودند.

در سالهای بعد، تولید ظروف چینی تبلیغاتی تنها شتاب بیشتری گرفت. به تدریج کارخانه ها شروع به تولید اسباب بازی های کودکان، ظروف آشپزخانه، نیم تنه کلکسیونی چهره های مشهور انقلاب، تزئینات کریسمس کردند.

چینی شوروی به مردم نزدیکتر می شود و همزمان نیازهای جمعیت را رها می کند ودر عین حال مواردی که از نظر قدرت از نظر ایدئولوژیک صحیح هستند.

در اتحاد جماهیر شوروی، تاریخچه چینی کوتاه است. در اواسط دهه 1980 به پایان رسید، زمانی که مردم دیگر نیازی به محصولات ایدئولوژیک نداشتند. از آنجایی که همه کارخانه ها فقط برای تولید محصولات ایدئولوژیک راه اندازی شده بودند، تولید باید محدود می شد، زیرا در آن زمان امکان یافتن طراحان گرافیک مجرب وجود نداشت.

چینی روسی در زمان ما

علیرغم کاهش شدید محبوبیت محصولات چینی و تولید تقریباً منقرض شده، همچنان در اوایل یک صنعت عامیانه باقی ماند و همچنان در قفسه های فروشگاه ها ظاهر شد. فقط در حال حاضر آن را به روش صنعتگران ساخته شده است. البته، کیفیت چنین محصولاتی بسیار مورد انتظار بود، اما این تأثیری بر تقاضا نداشت. مردم به اسباب بازی های بی تکلف شوروی ساخته شده از چینی ارزان عادت کرده اند. بنابراین، آنالوگ های صنایع دستی بسیار محبوب بودند، به ویژه از آنجایی که بسیاری از تولیدکنندگان توسط کارگران از کارخانه ها اخراج می شدند و در تکنیک خلق آثار هنری از ظروف چینی و سفالی به خوبی مسلط بودند..

در سال 1994، کارخانه به نام میخائیل واسیلیویچ لومونوسوف در سن پترزبورگ دوباره افتتاح شد. در سال 1995، او یک دسته آزمایشی از اسباب بازی های سال نو را منتشر کرد. نقاشان از سراسر کشور در بازسازی این گیاه مشارکت داشتند.

تاریخ چینی شوروی توسط نوادگانی که به منشأ ظهور این شگفت انگیز در خاک روسیه بازگشتند ادامه یافت.هنر چند سال بعد، کارخانه نه تنها شروع به تولید مجدد فیگورهای یکبار ریخته گری کرد، بلکه طرح های خود و همچنین طرح بندی آثار هنری جدید را توسعه داد. از سال 1998، بهترین تولید کنندگان در سراسر جهان می توانند به منظم بودن انتشار مجموعه های جدید این گیاه حسادت کنند. کیفیت محصولات روسی دوباره در حال تبدیل شدن به یک معیار است و مقام های اول را نه تنها در نمایشگاه های هنری، بلکه در بازار چنین محصولاتی به دست آورده است.

در سال 2008، این کارخانه کمک هزینه ای از رئیس جمهور روسیه ولادیمیر ولادیمیرویچ پوتین و همچنین بودجه برای ارتقاء تجهیزات دریافت کرد.

چینی صنایع دستی مدرن هنوز هم وجود دارد و یک هنر عامیانه نسبتاً بزرگ است. در خاک روسیه حتی دهکده های کامل پرورش دهندگان وجود دارد که با استفاده از تکنیک های بومی روسی جوشاندن و نقاشی چینی آثار هنری منحصر به فردی خلق می کنند.

در روستای دولوو، منطقه سامارا، ماهیگیر چیره دست پیوتر واسیلیویچ لئونوف سال هاست که در یک تکنیک نقاشی منحصر به فرد با قلم مو کار می کند. چینی داغ را با انگشتانش رنگ می کند و رنگ را با ضربه به اثری که هنوز سرد نشده می مالد. علیرغم بی ادبی ظاهری حرکات، کار پیوتر لئونوف در سراسر جهان بسیار قدردانی می شود.

"تاریخچه چینی سرد مدتهاست که از مفید بودنش گذشته است" این هنرمند به خبرنگاران توضیح می دهد که "روح او در گرمای چینی نهفته است و شما نمی توانید با آن سرد باشید.".

احیای محبوبیت ظروف چینی

اخیراً، در پس زمینه محبوبیت روزافزون هنر کار با ظروف چینی که تقریباً در کشور فراموش شده است، کودکان بیشتری به این هنر علاقه مند می شوند. که دربسیاری از شهرهای روسیه مدارسی را برای نقاشی چینی و فیانس افتتاح کردند. در آنجا دانش آموزان چیزهای جالب زیادی یاد خواهند گرفت. آنها نه تنها در مورد تاریخچه تولید چینی صحبت می کنند، بلکه نحوه رنگ آمیزی مواد را با تکنیک های مختلف آموزش می دهند.

روندهای مدرن در احیای صنایع دستی کلید احیای فرهنگ و آداب و رسوم روسیه است که بخش فوق العاده مهمی از دیدگاه عمومی است.

تاریخچه چینی و علائم مشخصه نه تنها برای بزرگسالان، بلکه برای کودکان نیز می تواند جالب باشد. در سال 2008، انتشارات آزبوکا مجموعه ای از کتاب های آموزشی در مورد صنایع دستی روسی منتشر کرد. این سریال موفقیت بزرگی داشت و بیش از یک بار تجدید چاپ شد. بسیاری از منتقدان می گویند یافتن کتابی که این نوع مطالب را به شیوه ای در دسترس برای کودکان ارائه دهد، دشوار است.

البته انتشار "تاریخ چینی برای کودکان" تنها بخش کوچکی از آن است، اما صنایع دستی دیگری در بین جوانان رواج یافته است که نشان از احیای هنر سنتی روسیه دارد.