تفاله چغندر دانه بندی شده: تولید، کاربرد، ترکیب

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-07 20:58

یکی از موثرترین راهها برای افزایش بهره وری حیوانات مزرعه، تغذیه آنها با تفاله چغندر است. حاوی مقدار زیادی مواد مفید برای بدن گاو، خوک، گوسفند و بز است. علاوه بر این، توزیع این خوراک بین حیوانات با استفاده از خطوط تولید موجود در مزارع بسیار آسان است.

شرح کلی محصول

تفاله چغندر محصول اصلی فرآوری چغندر قند است. انواع زیر از آن وجود دارد:

• تازه. این نام تفاله چغندر است که از دستگاه انتشار خارج شده و بیش از یک روز نگهداری نمی شود.
• ترش. پس از اینکه خمیر خام بیش از سه روز در انبار بماند، طعم ترش پیدا می کند. در عین حال ارزش غذایی آن به میزان قابل توجهی از بین می رود.
• فشرده شد. این نوع محصول حاوی 10-12 درصد مواد جامد است.
• فشرده شد. این خمیر حاوی بیش از 12 درصد ماده خشک است.

همچنین تولیدکنندگان تفاله چغندر دانه بندی شده تولید می کنند که استفاده از آن به شما امکان می دهد فرآیند تغذیه حیوانات را به منطقی ترین روش سازماندهی کنید. در حال حاضر چنین محصولی محبوبیت بیشتری پیدا می کند. بعلاوه،مزارع اغلب از پالپ سیلو شده چغندر استفاده می کنند که با استفاده از فناوری خاصی تخمیر شده است.

مزایای استفاده از محصول به عنوان خوراک

برای افزایش بهره وری حیوانات مزرعه، پروتئین های زیادی به رژیم غذایی آنها وارد می شود. با این حال، جذب دومی بدون کربوهیدرات غیرممکن است. استفاده از تفاله چغندر به شما امکان می دهد کمبود آنها را جبران کنید. در مقایسه با سایر غذاهای پر کربوهیدرات (ملاس، سبزیجات ریشه‌دار)، مزایای زیر را دارد:

• حیوانات با کمال میل آن را می خورند؛
• خمیر برای نگهداری و استفاده راحت است؛
• هزینه نسبتاً کم و سهولت تحویل.

از نظر کارایی مصرف تفاله چغندر به هیچ وجه کمتر از ملاس نیست که در بین دامداران بسیار محبوب است. با این حال، دومی فقط در حالت مایع استفاده می شود. بنابراین، در زمستان، اتاق های گرمایش اضافی برای ذخیره سازی آن باید تجهیز شود. علاوه بر این، توزیع ملاس بین حیوانات با استفاده از خطوط تولید معمولی غیرممکن است. آن را حل شده در آب به هر گاو یا خوک جداگانه بدهید. که البته مراقبت را بسیار پیچیده می کند. خمیر را می توان مستقیماً در امتداد خطوط تغذیه کرد و به شدت دوز کرد.

محصولات ریشه ای (سیب زمینی، چغندر و غیره) حاوی قند بیشتری نسبت به تفاله چغندر هستند. با این حال، برای تحویل آنها به مزارع، باید حمل و نقل اضافی خریداری کنید و تعداد معینی کارگر را استخدام کنید. به علاوه، هزینه بیشتری دارند.

بنابراین، مزایای استفاده از خمیر کاغذ بسیار زیاد است،و بنابراین در حال حاضر شاید محبوب ترین نوع غذا با محتوای بالای کربوهیدرات باشد. در مزارع پیشرفته تخمین زده شده است که استفاده از باگاس باعث افزایش سوددهی مزارع گاو 25-17 درصد و مزارع خوک 40 درصد می شود.

معایب استفاده

تفاله چغندر دانه بندی شده که استفاده از آن برای افزایش بهره وری دام کاملاً موجه است، باید در مقادیر معین تغذیه شود. برای مثال گاوهایی که از آن استفاده می کنند، شیر بسیار بیشتری می دهند. با این حال، دوشیده شده از حیواناتی که مقدار بسیار زیادی پالپ به عنوان خوراک دریافت کرده اند، خیلی سریع تر ترش می شود. در عین حال، کره خیلی سفت از چنین شیری به دست می آید و پنیرها برای مدت طولانی می رسند. در گوساله ها زیاده روی این محصول باعث اسهال می شود. بنابراین، مقدار پالپ در جیره حیوانات باید به شدت دوز شود. درصد مجاز این نوع خوراک برای سایر خوراکی های موجود در جیره عمدتاً به سن حیوانات مزرعه بستگی دارد.

مقررات

می توانید تفاله چغندر را در مقادیر زیر به حیوانات بدهید:

1. گاوهای جوان - 50 کیلوگرم در هر راس در روز.

2. حیوانات بالغ - 80-85 کیلوگرم.

در عین حال می توانید حیوانات را با پالپ پروار کنید:

• بزرگسالان - 80-90 روز؛
• سن 3-4 سال - 90-100 روز؛
• حیوانات جوان 1.5-2 سال - 100-120روزها.

هنگام استفاده از تفاله چغندر به عنوان چاق کننده، باید علوفه به مقدار حداقل 3-3.5 کیلوگرم نیز وارد جیره شود. به عنوان مثال، معمولاً به گاوها کاه داده می شود.

روش های تولید تفاله چغندر: فشار دادن

همانطور که گفته شد، این محصول در هنگام تولید شکر ساخته می شود. پردازش بیشتر را می توان با فشار دادن، خشک کردن یا سیلو کردن انجام داد. گاهی اوقات از خمیر تازه به عنوان غذا استفاده می شود. اما فقط به مزارع نزدیک به کارخانه های قند فروخته می شود.

تولید تفاله چغندر شامل استفاده از خطوط پرس افقی ویژه است. به عنوان مثال، هنگام استفاده از تجهیزات PZHS-57، حدود 35٪ آب از یک محصول تازه حذف می شود. در همان زمان، محتوای ماده خشک 9-10٪ افزایش می یابد.

سیلو آشپزی

تفاله چغندر تخمیری نیز یک خوراک با ارزش برای حیوانات مزرعه است. به روش "گرم" (با پناهگاه بدون دسترسی هوا) در دمای حدود 50 گرم سیلو می شود. قبل از تخمگذار در چاله ها، مواد خام در این مورد فشار داده می شود تا بخشی از آب خارج شود. واقعیت این است که بیش از حد دومی تشکیل اسید لاکتیک را کند می کند. رطوبت مطلوب خمیر برای سیلو کردن 70-75 درصد است. در هنگام تخمگذاری می توان کاه کاه، کاه، ساقه ذرت خرد شده و … را به آن اضافه کرد و برای بهبود کیفیت کشت های خالص باکتری های اسید لاکتیک را به تفاله اضافه می کنند. سيلو كردن هم در چاله و هم در ترانشه قابل انجام است. همچنین، روش تخمیر می تواندتولید شده در آستین.

خشک کردن

البته خوراک پرس شده و سیلو شده این واریته نه در جریان تولید آن به حیوانات داده می شود. بخش قابل توجهی از آن برای ذخیره سازی گذاشته شده است. البته نگهداری تفاله چغندر به صورت خام یا حتی فشرده در انبارها نامطلوب است. فرآیندهای تخمیر نسبتاً سریع در آن شروع می شود. در نتیجه، پالپ طعم خود را از دست می دهد و خواص غذایی آن به طور قابل توجهی بدتر می شود. بنابراین کارگاه های ویژه ای در کارخانه های چغندر ایجاد می شود که این محصول در آنها خشک می شود. این روش شامل چندین مرحله است:

• قسمت تفاله چغندر را از آب فشار دهید. در این مورد از تجهیزات پرس خمیر نیز استفاده می شود.
• در واقع خشک کردن. در این مرحله از ماشین های مخصوص برج و درام استفاده می شود. خشک کردن معمولاً از گرمای دیگ بخار کارخانه قند استفاده می کند.
• بریکت کردن. در این مورد از تجهیزات پرس نیز استفاده می شود. در طول فرآیند بریکت کردن، می توان کمی ملاس (حدود 20٪) به خمیر اضافه کرد. این امر ارزش غذایی آن را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.

ویژگی های این محصول، و همچنین سایر مواردی که برای تغذیه حیوانات در نظر گرفته شده است، توسط GOST تنظیم می شود. تفاله چغندر خشک از نظر ماده خشک نباید بیش از 14 درصد رطوبت و کمتر از 7 درصد پروتئین داشته باشد. ساکارز در ترکیب این محصول باید حداقل 10 درصد باشد. از 100 کیلوگرم خمیر تازه، 7 کیلوگرم خمیر خشک به دست می آید.

تفاله چغندردانه بندی: تولید

در فرم خشک فله ای، نگهداری این نوع غذا بسیار راحت است. اما فقط در شرکت های بزرگ کشاورزی. صاحبان قطعات خانگی معمولی و مزارع کوچک ترجیح می دهند تفاله چغندر دانه بندی شده را خریداری کنند. در این گونه خوراک ها، از جمله، مواد مغذی به طور یکنواخت توزیع می شوند. همچنین قابلیت هضم بهتری دارند. چنین خمیری با استفاده از تجهیزات ویژه - گرانولاتورها و اکسترودرها ساخته می شود.

ترکیب تفاله چغندر

در این محصول خوراک با ارزش (خشک شده):

• ماده خشک - 86-93٪؛
• آب - 7-14%؛
• پروتئین - 7-9٪؛
• فیبر - 19-23٪؛
• BEV - 55-56٪؛
• خاکستر - 2.4-4.3%؛
• چربی - 0.3-0.55.

یک کیلوگرم تفاله چغندر حاوی 80 گرم پروتئین، 3.2 گرم اسید آمینه، 6.1 گرم لیزین، 5 گرم کلسیم، 2 گرم فسفر، 154 گرم شکر، 32 گرم نشاسته است. علاوه بر این، این محصول حاوی بیوتین (0.001) و اسید پانتوتنیک (0.21) است. تفاله چغندر خشک همچنین حاوی ویتامین های B1 (0.55 میلی گرم بر کیلوگرم)، B2 (0.20)، B6 (0.18)، C (5.0) است.

تولیدکنندگان داخلی تفاله چغندر

در کشور ما این نوع خوراک توسط بسیاری از بنگاه ها تولید می شود. برای مثال، می‌توانید آن را از شرکت شکر سوتنیتینو، که در سال 2005 بر اساس شرکت واحد دولتی کارخانه قند سوتنیتینو تأسیس شد، خریداری کنید.

همچنین ایناین محصول توسط Yaragroresurs LLC که دفتر مرکزی آن در یاروسلاول است فروخته می شود. تفاله گرانول چغندرقند را می توان از Stimul LLC (Stary Oskol)، Smile LLC (Lipetsk)، Sputnik LLC (Veliky Novgorod) و غیره خریداری کرد.

قوانین نگهداری خمیر خشک

دولت اخیراً شروع به توجه حداکثری به توسعه کشاورزی و به ویژه دامداری کرده است. بنگاه های جدید در این راستا به طور مداوم در کشور ثبت می شوند. تقاضا برای خوراک نیز در حال رشد است، از جمله تفاله چغندر. و در نتیجه تولید آن نیز افزایش می یابد. بخش قابل توجهی از خمیر خشک سست بلافاصله پس از تولید به مزارع ارسال می شود. برخی از کشاورزان نیز تجهیزات مناسب خریداری می‌کنند و در محل خشک می‌کنند.

برای اینکه پالپ مقدار زیادی از مواد مغذی و مواد مفید برای حیوانات را در خود نگه دارد، باید به درستی نگهداری شود. این محصول نیز مانند سایر انواع مواد غذایی خشک شده در گروه رطوبت سنجی مویرگی متخلخل قرار می گیرد. بنابراین، رطوبت هوا در اتاقی که خمیر در آن نگهداری می شود، به هیچ وجه نباید از 60٪ تجاوز کند. در حال حاضر در 66٪، کپک خشک دوست در این محصول، در 81٪ - معمولی، و در 92٪ - باکتری های بیماری زا شروع به رشد می کند.

بنابراین تفاله چغندر با ارزش ترین محصول علوفه ای است که باید در پرورش حیوانات مزرعه استفاده شود. اما البته باید در دوزهای معقول به رژیم غذایی اضافه شود و نگهداری آن الزامی استدرست است.