تعیین موقعیت کشتی. تعریف کشتی: روشها

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

از زمانی که کشتی‌ها - مخلوقات دست انسان - شروع به گشت و گذار در دریاها و اقیانوس‌ها کردند، دریانوردان با وظیفه تعیین مکان خود مواجه شدند. امواج عظیم، رگبارها و نیاز به مانور بر روی تکه ها، حرکت در برابر باد، سفرهای پیچیده چند روزه و قطب نما به تنهایی برای ملوانان باستان کافی نبود. امروزه، هنگامی که تعیین موقعیت کشتی به لطف سیستم های ماهواره ای GLONASS به طور خودکار انجام می شود، تصور موقعیت کاپیتان که تنها دستگاه های ساده برای جهت گیری توسط ستارگان در اختیار دارد دشوار است. با این وجود، حتی امروزه نیز فارغ التحصیلان موسسات آموزشی تخصصی متوسطه و عالی، صاحب تمامی این وسایل هستند.

روشهای اساسی مکان یابی دریا

تعیین دو مختصات یک کشتی در فضای سه بعدی (موقعیت) به هفت روش انجام می شود که عبارتند از:

• قدیمی‌ترین آنها بصری است.
• بعداً، اما نه خیلی نجومی.
• سرعت برای زمان تقریباً همزمان با روش نجومی اختراع شد و اغلب همراه با دو روش قبلی استفاده می شود. امروزه کارهای معمولی توسط ماشین حساب های خودکار انجام می شود؛
• رادار، به شما امکان می دهد تصویر روی صفحه رادار را با نمودار دریا ترکیب کنید.
• یافتن جهت رادیویی. هنگامی که منابع سیگنال در ساحل وجود دارد در دسترس است.
• ناوبری پرتوی، با استفاده از وسایل ارتباطی که از طریق آن ناوبر اطلاعات مورد نیاز خود را دریافت می کند.
• روش ناوبری ماهواره ای.

همه روش ها، به جز سه روش اول، نتیجه انقلاب تکنولوژیکی بود که در قرن بیستم رخ داد. آنها بدون اکتشافات و اختراعات بشر در زمینه مهندسی رادیو، الکترونیک، سایبرنتیک و پیشرفت در بخش فضایی ممکن نبودند. اکنون محاسبه نقطه ای در اقیانوس که کشتی در آن قرار دارد دشوار نیست، تعیین مختصات آن چند ثانیه طول می کشد و، به عنوان یک قاعده، آنها به طور مداوم ردیابی می شوند. تقریباً از همان فناوری‌ها در ناوبری هوانوردی و حتی در منطقه‌ای «دنیوی» مانند رانندگی ماشین استفاده می‌شود.

طول جغرافیایی

همانطور که می دانید زمین صاف نیست، شکل یک توپ تا حدودی صاف است. به نظر می رسد که نقاط روی یک شکل سه بعدی باید با سه مختصات اقلیدسی توصیف شوند، اما دو مورد برای جغرافی دانان و دریانوردان کافی است. برای تعیین توپوگرافی کشتی، شما باید فقط دو عدد را نام ببرید، همراه با کلمات "شمال" (یا "جنوبی") عرض جغرافیایی (به اختصار N یا S) و طول جغرافیایی غربی یا "شرقی" (در غیر این صورت - w. d. یا w.d.). این ارزش هابر حسب درجه اندازه گیری می شود. همه چیز بسیار ساده است. عرض های جغرافیایی از خط استوا (0 درجه) تا قطب ها (90 درجه) محاسبه می شود، که نشان می دهد کدام جهت: اگر به قطب جنوب نزدیک تر است، عرض جغرافیایی جنوبی نشان داده شده است، و اگر به سمت قطب شمال، عرض جغرافیایی شمالی نشان داده شده است. نقاط هم عرض جغرافیایی دایره هایی به نام موازی تشکیل می دهند. هر کدام از آنها قطر متفاوتی دارند - از بزرگترین در استوا (حدود 40 هزار کیلومتر) تا صفر در قطب.

طول و اندازه طول

تعیین موقعیت کشتی با یک مختصات غیرممکن است، بنابراین مختصات دوم وجود دارد. طول جغرافیایی یک عدد مشروط از نصف النهار است که باز هم سمتی را که شمارش معکوس در آن انجام می شود را نشان می دهد. دایره به 360 درجه تقسیم می شود، دو نیمه آن به ترتیب برابر با 180 است. نصف النهار گرینویچ که از رصدخانه معروف بریتانیا می گذرد صفر در نظر گرفته می شود. در طرف دیگر سیاره آنتی پاد آن است - 180. هر دوی این مختصات (0 درجه و 180 درجه) بدون نام جهت طول جغرافیایی نشان داده شده اند.

علاوه بر درجه، دقیقه نیز وجود دارد - آنها موقعیت اجسام را با دقت 60 برابر بیشتر نشان می دهند. از آنجایی که طول همه نصف النهارها برابر است، این آنها بودند که معیار طول دریانوردان شدند. یک مایل (دریانوردی) معادل یک دقیقه از هر نصف النهار است و برابر با 1.852 کیلومتر است. سیستم متریک خیلی دیرتر معرفی شد، بنابراین ناوبران کشتی از مایل خوب قدیمی انگلیسی استفاده می کنند. واحدهایی مانند کابل نیز قابل استفاده هستند - برابر با 1/10 مایل است. تعجب آور است، زیرا پیش از این انگلیسی ها بیشتر به ده ها نفر می رسیدند تا ده ها.

راه بصری

همانطور که از نام پیداست، این روش بر اساس چیزی است که ناوبر و کاپیتان و همچنین سایر اعضای تیم روی عرشه یا تجهیزات می بینند. پیش از این، در روزهای ناوگان قایقرانی، موقعیت نگاه به جلو وجود داشت، پست این ملوان در بالای آن، در یک مکان مخصوص حصارکشی شده از دکل اصلی - یک کمد قرار داشت. از آنجا بهتر بود دید. تعیین موقعیت یک کشتی توسط اشیاء ساحلی شبیه ساده ترین روش یک عابر پیاده است که می داند به چه چیزی نیاز دارد، به عنوان مثال، خانه ای در خیابان Staroportofrankivska در شماره 12، و برای دقت معیار جستجوی دیگری وجود دارد - داروخانه واقع در مقابل. با این حال، برای ملوانان، اشیاء دیگر مانند فانوس‌های دریایی، کوه‌ها، جزیره‌ها یا هر جزئیات قابل توجه دیگری از منظره به‌عنوان نشانه‌ها عمل می‌کنند، اما اصل یکسان است. شما باید دو یا چند آزیموت را اندازه بگیرید (این زاویه بین سوزن قطب نما و جهت به نقطه عطف است)، آنها را روی نقشه قرار دهید و مختصات خود را در نقطه تقاطع آنها بدست آورید. البته چنین تعریف جغرافیایی از شناور یا بهتر است بگوییم موقعیت آن فقط در منطقه دید ساحلی و سپس در هوای صاف قابل استفاده است. در مه می توانید با صدای آژیر فانوس دریایی حرکت کنید و در صورت عدم وجود علائم سطحی، به سمت زیره های آب کم عمق بچرخید و عمق را با مقدار زیادی اندازه گیری کنید.

نجوم در خدمات دریایی

رومانتیک ترین روش لوکیشن. در حوالی قرن هجدهم، ملوانان همراه با ستاره شناسان، یک سکسانت اختراع کردند (که گاهی اوقات به آن سستانت نیز گفته می شود) - دستگاهی که با آن می توانید یک تعیین دو مختصات نسبتاً دقیق کشتی را با موقعیت ستارگان در آن انجام دهید. آسمان. دستگاه آندر نگاه اول، پیچیده است، اما در واقع، شما می توانید نحوه استفاده از آن را به سرعت یاد بگیرید. در طراحی آن یک سیستم نوری وجود دارد که باید به سمت خورشید یا هر ستاره ای باشد که قبلاً دستگاه را کاملاً افقی نصب کرده بود. برای اشاره دقیق، دو آینه (بزرگ و کوچک) در نظر گرفته شده است و ارتفاع زاویه ای لامپ توسط ترازو تعیین می شود. جهت دستگاه توسط قطب نما تنظیم می شود.

سازندگان دستگاه، تجربه قرن‌ها دریانوردان باستانی را در نظر گرفتند که فقط بر نور ستاره‌ها، ماه و خورشید تمرکز داشتند، اما سیستمی را ایجاد کردند که هم یادگیری ناوبری و هم فرآیند مکان‌یابی را ساده می‌کند..

محاسبه

با دانستن مختصات نقطه شروع (درگاه خروج)، زمان حرکت و سرعت، می توانید کل مسیر را روی نقشه ترسیم کنید، و توجه داشته باشید که چه زمانی و چند درجه مسیر تغییر کرده است. این روش زمانی می تواند ایده آل باشد که جهت و سرعت مستقل از جریان و باد باشد. نامنظمی بودن مسیر و خطاهای نشانگر تاخیر (سرعت سنج) نیز بر دقت مختصات به دست آمده تاثیر می گذارد. ناوبر یک خط کش مخصوص برای ترسیم خطوط موازی روی نقشه در اختیار دارد. تعیین عناصر مانور یک کشتی دریایی با استفاده از قطب نما انجام می شود. معمولاً در نقطه تغییر جهت، موقعیت واقعی با استفاده از روش‌های موجود دیگر تعیین می‌شود و از آنجایی که قاعدتاً با حالت محاسبه‌شده منطبق نیست، بین این دو نقطه، نوعی قیچی کشیده می‌شود که شباهت مبهمی دارد. حلزون و به نام "غیر چسبناک".

در حال حاضر در کشتیاکثر کشتی ها مجهز به ماشین حساب های خودکار هستند که با در نظر گرفتن سرعت و جهت ورودی، یکپارچه سازی را در طول متغیر زمان انجام می دهند.

استفاده از رادار

اکنون هیچ نقطه سفیدی در نمودارهای دریا باقی نمانده است و یک دریانورد با تجربه با دیدن خطوط ساحلی می تواند بلافاصله بگوید کشتی آبی که به او سپرده شده است در کجا قرار دارد. به عنوان مثال، با توجه به نور یک فانوس دریایی در افق حتی در مه و شنیدن صدای خفه آژیر آن، بلافاصله چیزی شبیه به این می گوید: ما در تراورس آتش ورونتسوفسکی هستیم، فاصله دو مایل است.” این بدان معنی است که کشتی در فاصله مشخص شده روی خطی است که مسیر و جهت عمود بر فانوس دریایی را که در زوایای قائم به هم متصل می کند، مختصات آن مشخص است.

اما اغلب اتفاق می افتد که ساحل دور است و هیچ نشانه قابل مشاهده ای وجود ندارد. پیش از این، در روزهای ناوگان قایقرانی، کشتی "در حال فرورفتن" بود و بادبان ها را جمع آوری می کرد، گاهی اوقات، اگر ماهیت دمدمی مزاج بادهای غالب و غیرقابل پیش بینی بودن کف (صخره ها، سوله ها و غیره) شناخته می شد، آنها لنگر انداخت و "در دریا منتظر آب و هوا" بود، یعنی شفاف سازی. اکنون دیگر نیازی به چنین اتلاف وقت نیست و ناوبر با نگاه کردن به صفحه مکان یاب می تواند خط ساحلی را ببیند. تعیین یک کشتی با استفاده از رادار در صورت داشتن شرایط کاری ساده است. کافی است تصویر روی دستگاه ناوبری و نقشه منطقه مربوطه را ترکیب کنید و بلافاصله همه چیز مشخص می شود.

جهت یابی و روش ناوبری رادیویی

چنین بازی رادیویی آماتوری وجود دارد - "شکار روباه". شرکت کنندگان آن با کمک دستگاه های خانگی به دنبال آن هستندیک "روباه" پنهان شده در بوته ها یا پشت درختان - بازیکنی که یک ایستگاه رادیویی کم مصرف دارد. به همین ترتیب، یعنی با تحمل، نیروهای ضد جاسوسی ساکنان سرویس‌های اطلاعاتی خارجی را شناسایی می‌کنند (حداقل قبلاً اینطور بود) در لحظه ارسال گزارش‌های جاسوسی. مکان یابی به حداقل دو جهت نیاز دارد که در نقطه مکان تلاقی می کنند، اما اغلب اوقات. از آنجایی که همیشه مقداری پراکندگی قرائت وجود دارد و دستیابی به دقت مطلق غیرممکن است، یاتاقان ها در یک نقطه همگرا نمی شوند، بلکه نوعی شکل چند جانبه را تشکیل می دهند که در مرکز هندسی آن باید موقعیت خود را با درجه بالایی در نظر گرفت. از احتمال نقاط مرجع می‌توانند سیگنال‌های خلبانی باشند که مخصوصاً در ساحل ایجاد شده‌اند (مثلاً در فانوس‌های دریایی) یا تشعشعات ایستگاه‌های رادیویی که مختصات آن‌ها مشخص است (آنها روی نقشه ترسیم شده‌اند).

اصلاح مسیر ساحلی با استفاده از ارتباطات رادیویی نیز به طور گسترده استفاده می شود.

توسط ماهواره

امروز گم شدن در اقیانوس یا دریا تقریبا غیرممکن است. حرکت اجسام متحرک در دریا، هوا و زمین توسط سامانه های ناوبری و نجات، کوسپای روسی و سارست بین المللی رصد می شود. آنها بر اساس اصل داپلر کار می کنند. نصب یک فانوس رادیویی مخصوص روی کشتی ضروری است، اما ایمنی و اطمینان در نتیجه موفقیت آمیز سفر ارزش پولی را دارد که برای آن هزینه می شود. جهت یاب ها بر روی ماهواره های زمین ثابت ("آویزان" بر روی یک نقطه ثابت در سطح زمین) قرار دارند.تشکیل دهنده سیستم این سرویس به صورت رایگان ارائه می شود و علاوه بر عملکرد نجات، جستجوی ناوبری را برای مکان شناور انجام می دهد. روش ناوبری ماهواره ای دقیق ترین مختصات را ارائه می دهد، استفاده از آن مشکلی ایجاد نمی کند و ناوبرهای عصر تکنولوژی ما اغلب از آن استفاده می کنند.

پارامتر اضافی - دانلود

قابلیت کشتیرانی یک کشتی و مسیر احتمالی آن به طور قابل توجهی تحت تأثیر بادکش آن است. به عنوان یک قاعده، هر چه قسمت بیشتری از بدن در آب غوطه ور شود، سطح مقاومت هیدرودینامیکی آن بالاتر می رود. با این حال، استثنائاتی وجود دارد، به عنوان مثال، در زیردریایی های هسته ای، مسیر زیر آب از سطح فراتر می رود، و یک کمان "لامپ" ویژه در صورت غرق شدن کامل آن، اثر ساده سازی بهتر را ایجاد می کند. به هر حال، اما سرعت حرکت (سکته مغزی) تحت تأثیر انبوه محموله (محموله) در انبارها یا مخازن است. برای ارزیابی این مقدار، ملوانان از علائم ویژه با خطرات در قسمت های کمان، عقب و قسمت های جانبی بدنه (حداقل شش ترازو) استفاده می کنند. این علائم به صورت جداگانه اعمال می شود، هر کشتی مختص به خود است، استاندارد واحدی وجود ندارد. تکنیک تعیین وزن محموله در کشتی، به نام "پیمایش پیش نویس"، مبتنی بر استفاده از "علامت های پیش نویس" است و برای بسیاری از اهداف، به ویژه دریانوردی استفاده می شود. عمق کف همیشه به کشتی اجازه نمی‌دهد که از مسیری خاص عبور کند و ناوبر باید این عامل را در نظر بگیرد.

فقط می‌ماند که برای کسانی که دریانوردی می‌کنند آرزوی حداقل هفت فوت زیر بغل را داشته باشیم.