عمق آب های زیرزمینی: روش هایی برای تعیین

2024 نویسنده: Howard Calhoun | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 10:25

بیشتر خانه ها منبع آب متمرکز دارند. اما به دلیل دوری از شهرک یا به دلایل دیگر، در برخی از کلبه های روستایی، در ویلاها نیست. مالکان باید چاهی حفر کنند یا چاهی را تجهیز کنند.

برای تعیین افق منبع، باید به کمک یک متخصص متوسل شوید. خدمات او ارزان نیست. عمق آب های زیرزمینی را می توان به طور مستقل تنظیم کرد. در عین حال، صرفه جویی قابل توجهی در بودجه خانواده برای ترتیب سیستم تامین آب امکان پذیر خواهد بود. برای این کار از چندین روش ساده استفاده می شود. قبل از شروع کار، لازم است کل مراحل را با جزئیات در نظر بگیرید.

نوع آب زیرزمینی

عمق سطح آب زیرزمینی متفاوت است. نوع منبع بستگی به این شاخص دارد. هنگام اجرای یک سیستم تامین آب در نظر گرفته می شود. نزدیک ترین لایه به سطح، لایه بالایی نامیده می شود. در عمق 2-3 متری قرار دارد. چنین منبعی فقط برای اهداف فنی قابل استفاده است.

به دنبال آبهای زیرزمینیبا سطح آزاد فنرهای آرتزینی بدون فشار و فشار بین لایه ای نیز وجود دارد. خالص ترین و قابل آشامیدن آخرین نوع آن است. ترکیب شیمیایی و کیفیت در بین همه منابع بالاترین است. لایه آب می تواند از میان خاک های شنی، رسی یا شنی عبور کند.

ویژگی های آب های زیرزمینی

قبل از تعیین عمق آب های زیرزمینی، باید با ویژگی های آنها آشنا شوید. اول از همه، موقعیت آنها تحت تأثیر نوع زمین است. در استپ، جایی که سطح صاف است، لایه ها به طور مساوی قرار می گیرند. در هر نقطه، عمق آنها یکسان است.

اما در صورت وجود برآمدگی، سر خوردن، آب نیز منحنی است. کارشناسان توصیه می کنند هنگام ایجاد یک چاه، چنین ویژگی های امداد را در نظر بگیرید. اگر برای اهداف فنی به آب نیاز دارید، می توانید از لایه اول استفاده کنید. او به سطح نزدیکتر می شود.

برای مصارف شرب، استفاده از آب حداقل از لایه دوم ضروری است. اگر منطقه تپه ای است، بهتر است روی تپه چاه حفر شود. در این صورت، یک لایه خاک بهتر این آب را فیلتر می کند.

در مناطق باتلاقی، آب های زیرزمینی می توانند تنها در عمق 1 متری به سطح نزدیک شوند. هنگام توسعه چاه، باید برای این کار آماده باشید.

آب های زیرزمینی منطقه مسکو

قبل از حفر چاه، صاحبان خانه خود باید در مورد ویژگی های لایه های منابع زیرزمینی پرس و جو کنند. برای مثال، عمق آب های زیرزمینی در منطقه مسکو با ناهمگونی مشخص می شود.

در اینجا 5 لایه اصلی وجود دارد. همه آنهانابرابر واقع شده و قدرت متفاوتی دارند. سه لایه اول با فشار کم مشخص می شوند. آنها برای اهداف فنی استفاده می شوند. تخلیه آب در نهرها و رودخانه های کوچک اتفاق می افتد. این آب زیرزمینی در بهار که برف شروع به ذوب شدن می کند دوباره پر می شود.

دو لایه زیرین در سنگ های دولومیت و سنگ آهک قرار دارند. عمق وقوع آنها حدود 100 متر است و این منابع هستند که برای مصارف شرب مناسب هستند. در منطقه مسکو، تامین آب مرکزی از این منابع انجام شد.

آماده سازی برای اندازه گیری

شرایط رطوبت و عمق آب زیرزمینی کاملاً مرتبط هستند. اگر می خواهید اندازه گیری کنید، باید زمان مناسب را انتخاب کنید. در عین حال، نه خشکسالی باید باشد و نه باران های طولانی. همه شرایط آب و هوایی بر نتیجه اندازه گیری تأثیر می گذارد.

برای تعیین عمق آب های زیرزمینی باید از یکی از روش های ساده استفاده کرد. برای انجام این کار، شما باید تمام وسایل و مواد بداهه را آماده کنید. از بین ابزارها به یک بیل سرنیزه معمولی، مته، اندازه گیری نوار نیاز خواهید داشت. شما همچنین باید یک طناب بلند آماده کنید.

علاوه بر ابزار، عناصر شیمیایی خاصی مورد نیاز است. اینها گوگرد، آهک زنده و سولفات مس هستند. روش‌های مختلف به ابزار خاصی نیاز دارند.

حفاری

تعیین عمق آب های زیرزمینی با استفاده از چندین روش امکان پذیر است. قابل اطمینان ترین آنها حفاری است. که در آنمی توان دقیقاً تعیین کرد که منبع زیرزمینی چقدر عمیق است و آیا موانع مهمی به شکل سنگ در راه رسیدن به آن وجود دارد یا خیر.

یک مته معمولی کارخانه ای برای کار مناسب است. در صورت تمایل، تیغه های اضافی روی تیغه های آن جوش داده می شود. ابزار به زمین نرم برش می دهد. همراه با زمین به سطح زمین برده می شود. برای نرم شدن خاک آن را با آب می ریزند.

با کمک یک اتصال رزوه ای، مته به لوله ها بسته می شود تا به عمق مورد نظر برسد. در مرحله بعد، با کمک یک طناب، اندازه گیری ها انجام می شود. چاه باید 0.5-1 متر عمیق تر از سطح آب باشد. آنها کاغذ را به طناب وصل می کنند و بررسی می کنند که در چه سطحی خیس می شود.

استفاده از مواد شیمیایی

اگر نمی خواهید چاه حفر کنید، راه آسان تری برای پی بردن به عمق آب های زیرزمینی وجود دارد. برای این کار در محل مورد نظر با بیل سوراخی حفر کنید. می تواند حدود 0.5 متر عمق داشته باشد. به یک گلدان سفالی نیاز دارد.

آهک، گوگرد و ویتریول آبی به نسبت مساوی در ظرفی مخلوط می شوند. سپس چاله را حفر می کنند و برای یک روز می گذارند. پس از آن، گلدان را به سطح آب برده و وزن می کنند. هرچه سنگین‌تر می‌شد، آب‌های زیرزمینی به سطح نزدیک‌تر می‌شوند. این روش به اندازه کافی دقیق نیست، اما از زمان های بسیار قدیم استفاده شده است. فقط اکنون بهبود یافته است.

فشار سنج

راه قابل اعتماد دیگر برای تعیین عمق آب های زیرزمینی در یک منطقه خاص استفاده از فشارسنج است. با این حال، باید توجه داشت که برای کاربرد آنحضور در مجاورت مخزن الزامی است.

اگر یکی وجود دارد، می توانید اندازه گیری را شروع کنید. هر تقسیم فشارسنج مربوط به 1 متر عمق است. ابتدا با دستگاه باید به مخزن بروید. در اینجا خوانش فشارسنج ثبت می شود.

سپس آنها از مخزن به سمت محل حفاری چاه پیشنهادی حرکت می کنند. قرائت های ابزار علامت گذاری شده است. تفاوت بین اندازه‌گیری‌های اول و دوم تقریباً برابر با عمق منبع زیرزمینی است.

این روش نیز چندان دقیق نیست. خطا تصویر واقعی را مخدوش می کند. اما اصل کلی را می توان درک کرد.

راه عامیانه

عمق آب های زیرزمینی را می توان با روش های عامیانه تعیین کرد. اول از همه، شما باید به پوشش گیاهی توجه کنید. جایی که منبع به سطح نزدیک می شود، سبزتر و روشن تر است. در چنین مکانهایی، نی، پیچک، فراموشکار و سایر نمایندگان رطوبت دوست گیاهان عاشق رشد هستند.

رویکرد عامیانه موارد زیر را پیشنهاد می کند. لازم است که در آب صابون شسته شود و کت به خوبی خشک شود. پوشش گیاهی در محل پیشنهادی برای آزمایش حذف می‌شود.

پشم روی زمین گذاشته می شود. یک تخم مرغ خام روی آن می گذارند و همه چیز را با ماهیتابه می پوشانند. در صبح نتیجه آزمایش را ارزیابی کنید. اگر تخم مرغ و بستر پشمی با قطرات شبنم پوشانده شود، آب به سطح آن نزدیک است. اما این روش باید در هوای خشک انجام شود.

با در نظر گرفتن نحوه تعیین عمق آب های زیرزمینی، می توانید به طور مستقل اندازه گیری کنید. بسته به روش انتخاب شده، می توانید دقیق تر یا تقریبی را دریافت کنیدنتیجه همه کارها را می توان به طور مستقل انجام داد. این به میزان قابل توجهی در بودجه خانواده صرفه جویی می کند.